Χαμένος Παράδεισος
του Andrea Di Stefano. Με τους Josh Hutcherson, Benicio del Toro, Brady Corbet, Claudia Traisac, Ana Girardot, Carlos Bardem, Aaron Zebede
Ο Ρομπέν των...Μυτιών
του zerVo (@moviesltd) 
Παραδοσιακά ορίζει μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην πορεία κάθε άντρα, η ώρα που καλείται πέρα από το καλό τους κοστούμι να ντυθεί και το καλύτερο του χαμόγελο, για να υποδυθεί τον ιδανικότερο σύζυγό της γης, φτάνοντας να γνωρίσει τους γονείς της αγαπημένης του. Ώρα που ο γαμπρός περνά τις δυσκολότερες, ίσως, εξετάσεις της ζωής του, καθώς πρέπει να εγκριθεί από τα καχύποπτα και πανέτοιμα να τον απορρίψουν στον καιάδα του χωρισμού, πεθερικά του. Σκέψου λοιπόν, σινιαρισμένος και παρφουμαρισμένος καθώς είσαι, στην απέναντι καρέκλα σου, όχι απλώς να στέκεται ένας τυπικός με απλά σηκωμένο φρύφι μελλοντικός μπαμπάς, αλλά ο υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενος από τις παγκόσμιες αστυνομικές αρχές. Φουκαρά μου ζαριά που έριξες...
Αναζητώντας μια πιο ήρεμη, ανέμελη και μακριά από την βουή της μεγαλούπολης ζωή, ο νεαρός Καναδός Νίκο, θα στήσει μαζί με την φαμίλια του αδελφού του, αντίσκηνο σε παραδεισένια παραλία της Κολομβίας, απολαμβάνοντας το συνεχές καλοκαίρι της ισημερινής ζώνης. Ανάμεσα στις θαλασσινές βουτιές και το σέρφινγκ, θα γνωρίσει την χαμηλοβλεπούσα, όσο και όμορφη Μαρία, συνομήλικη του Κολομπιάνα, μια σχέση που σύντομα θα εξελιχθεί σε ισχυρό έρωτα και φλογερό πάθος. Η στιγμή που ο Γκρίνγκο θα κληθεί να συναντήσει τα μέλη της οικογένειας της αγαπημένης του δεν είναι όμως μακρυά, γνωριμία που κρύβει για τον άβγαλτο νεαρό μια δυσάρεστη έκπληξη, καθώς εκείνος που έχει πάρει υπό την εποπτεία του την μέλλουσα νύφη, θεωρώντας την ως κάτι περισσότερο από κόρη του, είναι ο διαβόητος ηγέτης του λατινοαμερικάνικου καρτέλ της κοκαΐνης, Πάμπλο Εσκομπάρ.
Κι όμως, τον αρχικό τρόμο στην ματιά του Νικ, θα διαδεχτεί η ανακούφιση, καθώς επηρεασμένος από την γνώμη της καλής του, θα πιστέψει πως ο Θείος Πάμπλο δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένας Άγιος, που δίνει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το εμπόριο των ναρκωτικών, για την αναβάθμιση των πάμφτωχων και ταπεινών περιοχών που μεγάλωσε. Ακόμη πιο γρήγορα όμως, θα αντιληφθεί πως ο Παδρόν, έχει μάθει να υπακούει μονάχα σε έναν νόμο, εκείνον του κέρδους. Και μπροστά στα δολάρια του λευκού θανάτου, δεν υπολογίζει δεσμούς αίματος και φιλίες.
Πόσο μάλλον όταν θα φτάσει εκείνο το μομέντουμ που ευρισκόμενος σε αδιέξοδο θα πρέπει να παραδοθεί στις αστυνομικές αρχές, συνεπώς και να ξεκινήσει τις εκκαθαρίσεις όσων βρέθηκαν πλάι του και ορίζουν δυνητικές νάρκες, που πιθανόν θα τον στείλουν πίσω από τα κάγκελα για πολλά, πολλά χρόνια. Κι όσο κι αν ελπίζει ο παρατηρητής του στόρι - που εν μέρει στηρίζεται σε αληθινό περιστατικό, ενός Ιταλού που έμπλεξε στα δίχτυα της Κολομβιανής Μαφίας - πως το ξανθό παλικαράκι δεν θα μπει κι αυτός στο στόχαστρο, άλλο τόσο οι φόβοι του επιβεβαιώνονται μονομιάς, όταν ο Δον του γυρίσει για πάντα την πλάτη.
Θα περίμενε κανείς πως με την φαρδιά πλατιά ονομασία Escobar στην μαρκίζα, το φιλμ θα αφορούσε τον φημισμένο γκάνγκστερ και τις μεθόδους του, που ναι μεν τον καθιστούσαν αρεστό στους ομοίους του, αντιθέτως τον έκριναν ως τον απόλυτο εχθρό των συμφερόντων της κρατικής διοίκησης, αλλά και της πανταχού παρούσας όπου μυρίζεται δολάριο, Αστερόεσσας. Λάθος όμως. Η ταινία του πρωτομεφανιζόμενου πίσω από την κάμερα, Andrea Di Stefano, στερεώνει στο φόντο τον κακοποιό, στήνοντας μπροστά του μια εισαγωγικά ρομαντικού ύφους ρουμπρίκα, που στο δεύτερο μισό εξελίσσεται σε μια - ικανή, για να λέμε την αλήθεια - ωριαία θριλερική πράξη καταδίωξης στις πανέμορφες πλαγιές της Μεντεγίν. Εκεί που πρωταγωνιστής είναι δηλαδή ο σχετικά ρηχός ξανά, Josh Hutcherson, που ναι μεν φέρνει εις πέρας το έργο που του ανατέθηκε, κανείς όμως δεν σκίζει και ρούχα για να βγει αναίμακτο και ζωντανό στο φινάλε το παλικάρι που υποδύεται...
Για πες: Φυσικά η ταινία ανασαίνει και πάιρνει τα πάνω της σε κάθε εμφάνιση στο πανί του Benicio Del Toro, ενός ηθοποιού που μάλλον αδικήθηκε από τις ίδιες του τις επιλογές, δίχως να πραγματοποιήσει εντέλει την καριέρα που αρχικά υποσχόταν. Ιδανικός για τον ρόλο του άρχοντα της χασιέντα ο Πορτορικάνος παίζει κομπολόι στα έμπειρα χέρια του την φιγούρα του Νονού, δίχως όμως κι εκείνος να διαθέτει τις σεναριακές αβάντες για να εκτοξεύσει τον ρόλο. Δεν χάθηκε δα και καμία τεράστια ευκαιρία πάντως, Λίγες υποσχέσεις αφήνει το Paradise Lost, λίγα κεράσια θα συλλέξεις κι εσύ στο καλαθάκι σου...
Κι όμως, τον αρχικό τρόμο στην ματιά του Νικ, θα διαδεχτεί η ανακούφιση, καθώς επηρεασμένος από την γνώμη της καλής του, θα πιστέψει πως ο Θείος Πάμπλο δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένας Άγιος, που δίνει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το εμπόριο των ναρκωτικών, για την αναβάθμιση των πάμφτωχων και ταπεινών περιοχών που μεγάλωσε. Ακόμη πιο γρήγορα όμως, θα αντιληφθεί πως ο Παδρόν, έχει μάθει να υπακούει μονάχα σε έναν νόμο, εκείνον του κέρδους. Και μπροστά στα δολάρια του λευκού θανάτου, δεν υπολογίζει δεσμούς αίματος και φιλίες.
Πόσο μάλλον όταν θα φτάσει εκείνο το μομέντουμ που ευρισκόμενος σε αδιέξοδο θα πρέπει να παραδοθεί στις αστυνομικές αρχές, συνεπώς και να ξεκινήσει τις εκκαθαρίσεις όσων βρέθηκαν πλάι του και ορίζουν δυνητικές νάρκες, που πιθανόν θα τον στείλουν πίσω από τα κάγκελα για πολλά, πολλά χρόνια. Κι όσο κι αν ελπίζει ο παρατηρητής του στόρι - που εν μέρει στηρίζεται σε αληθινό περιστατικό, ενός Ιταλού που έμπλεξε στα δίχτυα της Κολομβιανής Μαφίας - πως το ξανθό παλικαράκι δεν θα μπει κι αυτός στο στόχαστρο, άλλο τόσο οι φόβοι του επιβεβαιώνονται μονομιάς, όταν ο Δον του γυρίσει για πάντα την πλάτη.
Θα περίμενε κανείς πως με την φαρδιά πλατιά ονομασία Escobar στην μαρκίζα, το φιλμ θα αφορούσε τον φημισμένο γκάνγκστερ και τις μεθόδους του, που ναι μεν τον καθιστούσαν αρεστό στους ομοίους του, αντιθέτως τον έκριναν ως τον απόλυτο εχθρό των συμφερόντων της κρατικής διοίκησης, αλλά και της πανταχού παρούσας όπου μυρίζεται δολάριο, Αστερόεσσας. Λάθος όμως. Η ταινία του πρωτομεφανιζόμενου πίσω από την κάμερα, Andrea Di Stefano, στερεώνει στο φόντο τον κακοποιό, στήνοντας μπροστά του μια εισαγωγικά ρομαντικού ύφους ρουμπρίκα, που στο δεύτερο μισό εξελίσσεται σε μια - ικανή, για να λέμε την αλήθεια - ωριαία θριλερική πράξη καταδίωξης στις πανέμορφες πλαγιές της Μεντεγίν. Εκεί που πρωταγωνιστής είναι δηλαδή ο σχετικά ρηχός ξανά, Josh Hutcherson, που ναι μεν φέρνει εις πέρας το έργο που του ανατέθηκε, κανείς όμως δεν σκίζει και ρούχα για να βγει αναίμακτο και ζωντανό στο φινάλε το παλικάρι που υποδύεται...
Για πες: Φυσικά η ταινία ανασαίνει και πάιρνει τα πάνω της σε κάθε εμφάνιση στο πανί του Benicio Del Toro, ενός ηθοποιού που μάλλον αδικήθηκε από τις ίδιες του τις επιλογές, δίχως να πραγματοποιήσει εντέλει την καριέρα που αρχικά υποσχόταν. Ιδανικός για τον ρόλο του άρχοντα της χασιέντα ο Πορτορικάνος παίζει κομπολόι στα έμπειρα χέρια του την φιγούρα του Νονού, δίχως όμως κι εκείνος να διαθέτει τις σεναριακές αβάντες για να εκτοξεύσει τον ρόλο. Δεν χάθηκε δα και καμία τεράστια ευκαιρία πάντως, Λίγες υποσχέσεις αφήνει το Paradise Lost, λίγα κεράσια θα συλλέξεις κι εσύ στο καλαθάκι σου...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαΐου 2015 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική