Η Καινούργια Φιλενάδα
του François Ozon. Με τους Romain Duris, Anaïs Demoustier, Raphaël Personnaz, Isild Le Besco, Jean-Claude Bolle-Reddat, Aurore Clément
O Φιλενάδος
του gaRis (@takisgaris) 
Γιατί θέλω να γράψω για σινεμά γαλλικό, τη στιγμή που είμαι δηλωμένος εξαπεναντίας στη μέηνστρημ φρανσέζικη παραγωγή από τη νουβέλ βάγκ και δώθε; Δεν είμαι ο ίδιος ο οποίος κάθε χρόνο που ο ZerVo χτυπά αβερτόνημα – κουβερτόνημα ταινίες στο Φεστιβάλ του Γαλλικού Ινστιτούτου με πιάνει μια πνιγηρή αποπληξία; Σε ΠΟΣΕΣ ακόμη παραγώγες θε να θαμάξουμε τους αειθαλόβιους Depardieu και Deneuve κύριε προβολατζήμ; Κι άλλα τέτοια που είναι λιγοπολύ καραγηραιά ήπειρος φάση. Θα πείσμε καλά δηλ. ο Hazanavicius έκανε γαλλικό σινεμά με τον Αρτίστα; Όχι, έκανε αμερικάνικο. Όσο και ο Leos Carax παγκόσμιο με το Χόλι Μότορς. Και για να σταματήσω να προαυλίζομαι, πιάνω τον Francois τον Ozon. Τι σινεμά πράττει ο τοιούτος; Η απάντηση, μετά την θέαση-έκπληξη του Φιλενάδου στο περσινό TIFF είναι σχεδόν έτσι: Ό,τι παίρνει δανεικό, το κάμει δικό του.
Δεν είναι καινούριο πως ο Ozon, ζμπρώχνοντας αισίως τα πρώτα –ήντα, είναι ο μπλεντεράς των Douglas Sirk και Rainer Werner Fassbinder, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Almodovar και Πάνου Κούτρα. Είναι σινεμά-ωδείο στον θήλυ ερωτισμό, χωρίς περιορισμό και με ποικίλες διασταυρώσεις των τριών φύλων. Οι μπουρζουά εστέτ τον αποχαιρέτησαν προ 10ετίας μετά τα χιτ Η Πισίνα και 8 Γυναίκες, προσωπίκαλυ τον θάμαξα στο μεστό 5Χ2, καθώς σταδιακά, ο μονίμως κρυμμένος χαρακτηρολογικά (και ομολογημένα) πίσω από τα φουστάνια Francois, απομακρύνεται από τα πικάντικα ινιουέντος για να σκάψει στην τελευταία του τριλογία (In The House - Young & Beautiful και τώρα New Girlfriend) στους οικογενειακούς κήπους, εκεί όπου μαζί με τα στρατιωτάκια και τις αποκεφαλισμένες κούκλες ενταφιάζονται εφηβεία και σεξουαλική αφύπνιση.
Αυτό που μου έκανε εδώ το μπαμ, πέρα από την συνήθη πρακτική του τζιβιτζιβιλικίου άνδρας -γυναίκα, άνδρας - άνδρας, γυναίκα - γυναίκα και τραβεστί με όλους, είναι η σπονδή στο λουσάτο κιτς του De Palma, της καλής εποχής, με τον γαλιαντρέ φετιχισμό και τον ένοχο αισθησιασμό. Απόλυτα υπεύθυνοι για την ευτυχή, γαργαλιστικά διασκεδαστική απόλαυση της ίντριγκας είναι οι αλληλοεναλλασσόμενοι σεξουαλικά θεσπιείς του πρωταγωνιστικού διδύμου Anais Demoustier και Romain Duris. Ειδικά ο δεύτερος ο οποίος έχει δείξει βεληνεκές σε ταινίες τόσο του Jacques Audiard (The Beat That My Heart Skipped) όσο του Cedric Klapisch (Spanish Apartment Trilogy) δείχνει να γουστάρει την παρενδυσιακή του μεταμόρφωση στο βαθμό που αποσπά την προσοχή από τη γνωστή κοιλιά - σωσίβιο που κάνουν συνήθως τα έργα του Ozon στη μέση.
Για πες: Αδιαφορώ με τους μορφασμούς των κουκλεντέδων μειράκιων των φεστιβαλικών φουαγιέ που θα αποκηρύξουν τη Νέα Φιλενάδα του Οζόν ως κουλουβάχατο γαϊταναρέικο που από την πολύ χαρά δεν μπορεί να κρύψει το βίτσιο του. Μπορεί η έκβαση να βγάζει ευκολία στην α λα Modern Family δεικτικότητά της, όμως ο Οζόν έχει καταφέρει να πιάσει το βάιμπ του 30+ κοινού που αφουγκράζεται την ευδοκίμηση μιας φιούζον σεξουαλικότητας την οποία έβλεπε κάποτε μόνο στα γκλόσυ περιοδικά να αφορά πλέον το κρεβάτι του. Κάτι που βγάζει χαμόγελο και αμηχανία συνάμα.
Αυτό που μου έκανε εδώ το μπαμ, πέρα από την συνήθη πρακτική του τζιβιτζιβιλικίου άνδρας -γυναίκα, άνδρας - άνδρας, γυναίκα - γυναίκα και τραβεστί με όλους, είναι η σπονδή στο λουσάτο κιτς του De Palma, της καλής εποχής, με τον γαλιαντρέ φετιχισμό και τον ένοχο αισθησιασμό. Απόλυτα υπεύθυνοι για την ευτυχή, γαργαλιστικά διασκεδαστική απόλαυση της ίντριγκας είναι οι αλληλοεναλλασσόμενοι σεξουαλικά θεσπιείς του πρωταγωνιστικού διδύμου Anais Demoustier και Romain Duris. Ειδικά ο δεύτερος ο οποίος έχει δείξει βεληνεκές σε ταινίες τόσο του Jacques Audiard (The Beat That My Heart Skipped) όσο του Cedric Klapisch (Spanish Apartment Trilogy) δείχνει να γουστάρει την παρενδυσιακή του μεταμόρφωση στο βαθμό που αποσπά την προσοχή από τη γνωστή κοιλιά - σωσίβιο που κάνουν συνήθως τα έργα του Ozon στη μέση.
Για πες: Αδιαφορώ με τους μορφασμούς των κουκλεντέδων μειράκιων των φεστιβαλικών φουαγιέ που θα αποκηρύξουν τη Νέα Φιλενάδα του Οζόν ως κουλουβάχατο γαϊταναρέικο που από την πολύ χαρά δεν μπορεί να κρύψει το βίτσιο του. Μπορεί η έκβαση να βγάζει ευκολία στην α λα Modern Family δεικτικότητά της, όμως ο Οζόν έχει καταφέρει να πιάσει το βάιμπ του 30+ κοινού που αφουγκράζεται την ευδοκίμηση μιας φιούζον σεξουαλικότητας την οποία έβλεπε κάποτε μόνο στα γκλόσυ περιοδικά να αφορά πλέον το κρεβάτι του. Κάτι που βγάζει χαμόγελο και αμηχανία συνάμα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Απριλίου 2015 από την Filmtrade
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική