Τα Δικά μας Παιδιά
του Ivano De Matteo. Με τους Luigi Lo Cascio, Giovanna Mezzogiorno, Alessandro Gassmann, Barbora Bobuľová, Rosabell Laurenti Sellers, Jacopo Olmo Antinori
Τα καλύτερα! Τα καλύτερα!
του zerVo (@moviesltd) 
Δύσκολη στιγμή. Αβάσταχτη! Σχεδόν ισοδύναμη σε πόνο, με εκείνη της απώλειας. Καθώς φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί, πραγματοποιώντας τον σκοπό σου στην μάταια αυτή διαδρομή ζωής, το μεγαλώνεις με όνειρα χίλια, το αναθρέφεις κατά πως πιστεύεις σωστά, φτιάχνοντας το άνθρωπο ακέραιο και λογικό και κάποια ώρα σου έρχεται το άσχημο μαντάτο για την παραβατική του συμπεριφορά, που ανατρέπει κυριολεκτικά τα πάντα. Κατακερματίζοντας ίσως, ακόμη κι εκείνους τους πανίσχυρους δεσμούς, γονιού - τέκνου και προκαλώντας άμεσα ηθικά διλήμματα του τύπου "το καλύπτω τώρα το βλαστάρι, για το στέλνω σούμπιτο στον εισαγγελέα και την στενή"?
Δεν είναι και τα πιο αγαπημένα αδέλφια, ο Μάσιμο και ο Πάολο, διακεκριμένος δικηγόρος ο πρώτος, εξαίρετος χειρουργός ο δεύτερος, φροντίζουν όμως μια φορά τον μήνα, να συναντιούνται μαζί με τις συζύγους τους, για να διατηρούν την σχέση τους σε ένα κάποιο επίπεδο. Απαρχή για την σύγχυση που θα προκληθεί μεταξύ τους, θα αποτελέσει η νομική κάλυψη που θα παράσχει ο Μάσιμο σε νεαρό και άπειρο αστυνομικό, που δια ασήμαντη αφορμή, θα πυροβολήσει θανάσιμα συμπολίτη του, τραυματίζοντας βαρύτατα ταυτόχρονα τον μικρούλη γιο του, που έχει αναλάβει να θεραπεύσει ο Πάολο.
Η αιτία της ρήξης όμως είναι σημαντικά βαθύτερη και έχει να κάνει με την κρυφή αντιπαλότητα των δύο αδελφών, που θα κορυφωθεί ακαριαία, καθώς η ανήλικη κόρη του ενός και ο συνομήλικος της γιος του άλλου, σε μια στιγμή παράνοιας, θα οδηγηθούν σε ένα ανείπωτης βαναυσότητας έγκλημα. Μια πράξη βίας που ουδείς εκ των γονέων διανοείται να πιστέψει, πως προκλήθηκε από τους υπεράνω πάσης υποψίας, καλοαναθρεμένους έφηβους, μαθητές ακόμη του λυκείου...
Πρόκειται για την κινηματογραφική, ελεύθερη διασκευή του διηγήματος που υπογράφει ο Herman Koch, με τον τίτλο Το Δείπνο, που ξεφεύγει όμως από το στενό θεατρικό ύφος της εσώκλειστης σε ένα ρεστοράν, αφήγησης, έχοντας προσθέσει ουκ ολίγα συγκινησιακά φορτισμένα στοιχεία στην πλοκή του. Ουσιαστικά η κάμερα εστιάζει κατά κύριο λόγο στους χαρακτήρες των "μεγάλων", που είτε κατά μόνας, είτε σε ζευγάρι (μετά της κυρίας τους) αναλύονται διεξοδικά και σε βάθος από το καλογραμμένο σκριπτ. Σενάριο που δεν είναι αλάνθαστο, κρύβοντας κάποιες μικρές λακκούβες στην ανάπτυξη του, είναι όμως τόσο ιντριγκαδόρικα δομημένο, που σταδιακά αυξάνει το ενδοφέρον του θεατή για το σύνολο των προσωπικοτήτων που το συνθέτουν. Αρχικώς τα δύο σχεδόν αντίθετης λογικής αδέλφια, με τον έναν να εμφανίζεται κυνικός και άτεγκτος επαγγελματίας και τον έτερο ως πιο συνεσταλμένος υπηρέτης του Ιπποκράτη, κατοπινά με τις συμβίες τους, που θα έπρατταν ότι περνά από το χέρι τους για να διατηρήσουν την ακεραιότητα της φαμίλιας τους και τέλος με τους δύο μικρούς παρανόμους, που μέχρι τέλους σε κανένα σημείο δεν διακρίνονται στην εξωτερική τους όψη από το ιδιαίτερο χρώμα του φονιά. Όλο το μίσος είναι κρυμμένο στην ψυχή τους, το ζήτημα είναι να βρούμε και από που εκείνο προέρχεται.
Σαν σε συνέχεια του δαιδαλώδους μα και ποιοτικότερου φιλμικά Il Capitale Umano, εδώ δεν επιχειρείται ο καυτηριασμός των ανάρμοστων πράξεων της υψηλής κοινωνίας, αλλά ο πήχης πέφτει δείχνοντας πως τις ίδιες ακριβώς μύχιες σκέψεις διαθέτει και η μεσοαστική τάξη. Η αρχή του κουκουλώματος, της νομιμοφάνειας, της τυπικής ευτυχίας, ακόμη κι αν τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει σε απόλυτο βαθμό στ' αλήθεια. Η γραφή του χαρισματικού Ιταλιάνου σκηνοθέτη Ivano De Matteo, ευθεία και χωρίς φιοριτούρες, απεικονίζει την πραγματικότητα που κρύβουν τα καλοδιατηρημένα Ρωμάνικα σοκάκια, πίσω από τους τοίχους τους, εκεί που υπερισχύει ακόμη το εν οίκω μη εν δήμω. Και το πολλαπλής ανάγνωσης φινάλε, όπως κι αν το διαβάσει κανείς, πάντα γύρω από αυτό το ρητό θα περιστραφεί...
Για πες: Ζωντανές, ζεστές, αληθινές και ενίοτε σπαρακτικές οι ερμηνείες της ερμηνευτικής ομάδας που ορίζουν πρωτοκλασάτα ονόματα της γειτονικής μας κινηματογραφίας. Με κορυφές φυσικά τους αρσενικούς ρόλους όπου ο Gassmann ελαφρώς υπερισχύει του Lo Cascio και ικανότατες υποστηρίξεις από τις γυναικείες μορφές των Mezzogiorno και Bobulova, το Il Nostri Ragazzi στέκεται με αξιοπρέπεια σαν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κοινωνικό δράμα, από το οποίο μπορεί κανείς να εξάγει πάμπολλα συμπεράσματα. Βραβευμένο στην Εβδομάδα Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Βενετίας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Απριλίου 2015 από την Feelgood και την Rosebud 21
