της Susanne Bier. Με τους Nikolaj Coster-Waldau, Ulrich Thomsen, Nikolaj Lie Kaas, Maria Bonnevie, Thomas Bo Larsen, May Andersen
Δώσε πόνο!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Το πιο χυδαίο είδος σινεμά
Η Susanne Bier είναι μια βετεράνος σκηνοθέτιδα του δανέζικου κινηματογράφου. 14 ταινίες έχει συνολικά στη φιλμογραφία της. Δύο από τις ταινίες της ήταν υποψήφιες για ξενόγλωσσο Όσκαρ. Έχει γυρίσει και αμερικάνικες παραγωγές. Έχει πειραματιστεί και με το δανέζικο «Δόγμα». Γενικώς, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στο χώρο του διεθνούς κινηματογράφου. Κι εμείς απορούμε... γιατί! Ακόμα και στις πιο μεγάλες της επιδόσεις, όπως οι αγαπημένες στην Ελλάδα ταινίες της «Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου» (Brødre, 2004) και «Ίσως, αύριο!» (Hævnen, 2010) πάλι κολυμπούσε σε επικίνδυνα και ρηχά νερά. Επικίνδυνα από την άποψη του...ξεχειλωμένου συναισθήματος. Γιατί της Bier της αρέσει να αφηγείται ηθικοπλαστικές ιστορίες, βγαλμένες θαρρείς από τις 10 Εντολές, στοχεύοντας στο δάκρυ με οποιονδήποτε τρόπο. Κι έχοντας καλλιτεχνικό άλλοθι (;) κάνει το κομμάτι της και πουλάει και μούρη. Τι να μας πει και ο τιτανομέγιστος Krzysztof Kieslowski δηλαδή...
Τούτη η ταινία της, που είναι παραγωγή του 2014, όπως και το «Serena» (το οποίο ήταν να σκηνοθετήσει ο Darren Aronofsky!!!) αντιπροσωπεύει για τον γράφοντα το χειρότερο είδος σινεμά. Μια ταινία που – πέρα όλων των άλλων – δεν χρειάζεται να «υποστεί» χολιγουντιανό ριμέικ. Με μια μεταγλώττιση στα αγγλικά είναι έτοιμη να κάνει «διεθνής καριέρα». Κρίμα και πάλι κρίμα.
Η υπόθεση: Ο Αντρέας είναι ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ντετέκτιβ. Ωραίος, παντρεμένος με την πανέμορφη Άννε, βιώνει την οικογενειακή του ευτυχία μαζί με το νεογέννητο γιο τους, τον Αλεξάντερ, στο υπέροχο σπίτι τους δίπλα σε μια λίμνη. Όλα βαίνουν καλώς. Όμως, η ευτυχία του δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο Αντρέας θα ταραχθεί όταν, απαντώντας σε μια κλήση για οικογενειακή βία, θα συναντήσει το ρεμάλι Τρίσταν μαζί με τη φιλενάδα του, τη Σάνε και θα ανακαλύψει βουτηγμένο στα ίδια του σκατά το (επίσης νεογέννητο) μωρό τους, τον Σόφους. Και τα πράγματα θα χειροτερέψουν τα μάλα όταν η τραγωδία θα ενσκήψει στη μικρή, ευτυχισμένη οικογένεια του Αντρέας. Και τότε, στριμωγμένος και απελπισμένος, θα προβεί σε μια πράξη που θα πυροδοτήσει μια σειρά από δραματικά γεγονότα και... απίστευτες αποκαλύψεις.
Η άποψή μας: Το να γυρίζει κάποιος ένα μελόδραμα, όσο τραβηγμένο κι αν είναι αυτό, προφανώς και δεν είναι κάτι το μεμπτό. Τα πάντα κρίνονται από τις αποφάσεις σου ως δημιουργός. Και από τα κίνητρά σου. Θα κρατήσεις μια αποστασιοποίηση που θα αφήσει τον θεατή να αποφασίσει αν και πότε θα χρησιμοποιήσει το χαρτομάντηλό του, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός; Ή θα τον εκβιάσεις συναισθηματικά χυδαίω τω τρόπω βομβαρδίζοντας τις αισθήσεις του με κάθε κλισέ που διαθέτεις στη φαρέτρα σου; Η Bier επιλέγει το δεύτερο. Και να σου τα κοντινά στα μάτια των μωρών και δώστου κλόουζ απ σε κλαμένα πρόσωπα και α, τι υπέροχες, άσχετες εικόνες από μαγεμένους ουρανούς και ταραγμένα νερά. Στο... έγκλημα σεναριακώς συμμετέχει ο Anders Thomas Jensen, που μας είχε καλομάθει με τις ευρηματικές του ιστορίες (όπως πχ αυτή που διηγείται στα τρομερά «Μήλα του Αδάμ»), εδώ όμως τα κάνει κυριολεκτικά σκατά.
Η εθνική Δανίας σε επίπεδο ηθοποιών είναι εδώ, με την προσθήκη της Σουηδέζας Maria Bonnevie (να δικαιολογηθούν και τα χρήματα σουηδικής προέλευσης στην παραγωγή, έτσι;). Αλλά η ταινία πηδάει από την μία απιθανότητα στην άλλη με τον πλέον... προβλέψιμο τρόπο. Κατηγορούσαμε τον Φώσκολο για υπερβολικό και τον Παπακαλιάτη για «κλέφτη». Ε, η Bier τους κατατρόπωσε. Και πραγματικά απορώ από τώρα με όσους θα βρουν την ταινία ανθρώπινη και συγκινητική – κάτι που ταυτόχρονα με τοποθετεί στην κατηγορία των αναίσθητων. Τι να πω! Και το «The Broken Circle Breakdown» εκβίαζε συναισθηματικά (πάντα, ταινίες με παιδιά που είναι άρρωστα, κινδυνεύουν να πεθάνουν ή πεθαίνουν φλερτάρουν με το απαράδεκτο) αλλά το έκανε με πολύ, πολύ κομψότερο τρόπο. Εδώ, η Bier σοκάρει με την προμελέτη της. Έλεος! Ουφ, θάψιμο τέλος.
Η υπόθεση: Ο Αντρέας είναι ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ντετέκτιβ. Ωραίος, παντρεμένος με την πανέμορφη Άννε, βιώνει την οικογενειακή του ευτυχία μαζί με το νεογέννητο γιο τους, τον Αλεξάντερ, στο υπέροχο σπίτι τους δίπλα σε μια λίμνη. Όλα βαίνουν καλώς. Όμως, η ευτυχία του δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο Αντρέας θα ταραχθεί όταν, απαντώντας σε μια κλήση για οικογενειακή βία, θα συναντήσει το ρεμάλι Τρίσταν μαζί με τη φιλενάδα του, τη Σάνε και θα ανακαλύψει βουτηγμένο στα ίδια του σκατά το (επίσης νεογέννητο) μωρό τους, τον Σόφους. Και τα πράγματα θα χειροτερέψουν τα μάλα όταν η τραγωδία θα ενσκήψει στη μικρή, ευτυχισμένη οικογένεια του Αντρέας. Και τότε, στριμωγμένος και απελπισμένος, θα προβεί σε μια πράξη που θα πυροδοτήσει μια σειρά από δραματικά γεγονότα και... απίστευτες αποκαλύψεις.
Η άποψή μας: Το να γυρίζει κάποιος ένα μελόδραμα, όσο τραβηγμένο κι αν είναι αυτό, προφανώς και δεν είναι κάτι το μεμπτό. Τα πάντα κρίνονται από τις αποφάσεις σου ως δημιουργός. Και από τα κίνητρά σου. Θα κρατήσεις μια αποστασιοποίηση που θα αφήσει τον θεατή να αποφασίσει αν και πότε θα χρησιμοποιήσει το χαρτομάντηλό του, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός; Ή θα τον εκβιάσεις συναισθηματικά χυδαίω τω τρόπω βομβαρδίζοντας τις αισθήσεις του με κάθε κλισέ που διαθέτεις στη φαρέτρα σου; Η Bier επιλέγει το δεύτερο. Και να σου τα κοντινά στα μάτια των μωρών και δώστου κλόουζ απ σε κλαμένα πρόσωπα και α, τι υπέροχες, άσχετες εικόνες από μαγεμένους ουρανούς και ταραγμένα νερά. Στο... έγκλημα σεναριακώς συμμετέχει ο Anders Thomas Jensen, που μας είχε καλομάθει με τις ευρηματικές του ιστορίες (όπως πχ αυτή που διηγείται στα τρομερά «Μήλα του Αδάμ»), εδώ όμως τα κάνει κυριολεκτικά σκατά.
Η εθνική Δανίας σε επίπεδο ηθοποιών είναι εδώ, με την προσθήκη της Σουηδέζας Maria Bonnevie (να δικαιολογηθούν και τα χρήματα σουηδικής προέλευσης στην παραγωγή, έτσι;). Αλλά η ταινία πηδάει από την μία απιθανότητα στην άλλη με τον πλέον... προβλέψιμο τρόπο. Κατηγορούσαμε τον Φώσκολο για υπερβολικό και τον Παπακαλιάτη για «κλέφτη». Ε, η Bier τους κατατρόπωσε. Και πραγματικά απορώ από τώρα με όσους θα βρουν την ταινία ανθρώπινη και συγκινητική – κάτι που ταυτόχρονα με τοποθετεί στην κατηγορία των αναίσθητων. Τι να πω! Και το «The Broken Circle Breakdown» εκβίαζε συναισθηματικά (πάντα, ταινίες με παιδιά που είναι άρρωστα, κινδυνεύουν να πεθάνουν ή πεθαίνουν φλερτάρουν με το απαράδεκτο) αλλά το έκανε με πολύ, πολύ κομψότερο τρόπο. Εδώ, η Bier σοκάρει με την προμελέτη της. Έλεος! Ουφ, θάψιμο τέλος.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Απριλίου 2015 από την Feelgood Entertainment και την Rosebud 21
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική