O Άνθρωπος του Νοέμβρη
του Roger Donaldson. Με τους Pierce Brosnan, Luke Bracey, Olga Kurylenko, Eliza Taylor, Caterina Scorsone, Bill Smitrovich, Will Patton
Τζέμης Μποντ: Επιχείρηση Περήφανα Γηρατειά
του gaRis (@takisgaris) 
Ένα ακόμη έκθεμα στον εσχάτως σε υπερπροσφορά κόσμο του geriaction (geriatrics+action) genre, ο Άνθρωπος του Νοέμβρη είναι ένα κατασκοπευτικό συγγραφικό απολίθωμα των 80s (There Are No Spies, 1987, Bill Granger) που εδώ και δεκατόσα χρόνια πασχίζει να το βγάλει στο πανί ο εδώ και παραγωγός (βλ. Irish Dreamtime) συνταξιούχος Bond (1995-2002) Pierce Brosnan. CIA, Tσετσενία και εγκλήματα πολέμου Ρώσων στρατηγών που εποφθαλμιούν τη θέση του (λέμε τώρα) Βλαδίμηρου (όχι του Κυριακίδη-του άλλου) στην πρωθυπουργία. Δεν ξανάγινε! (Not). Που του σκοτώνει την πρώην γυναίκα και τώρα τον κυνηγά για να τον ξεσκουλάρει ο ίδιος του ο εκπαιδευόμενος μαθητής (o αδιάφορος Luke Bracey). Ρε μπας και σου θυμίζει το The Recruit με Pacino + Farell; Bingo, γιατί μιλάμε για τον ίδιο σκηνοθέτη, βετεράνο πια Roger Donaldson.
Πάω πίσω στα 1987 για να θυμηθώ ένα βροχερό απόγιομα στο Ιντεάλ επί της Πανεπιστημίου, όπου μπήκα καθυστερημένα ολίγο να δω το No Way Out, μέσα στα πέντε καλύτερα κατασκοπευτικά που έχουν ποτέ γυριστεί. Πέρα του ότι Το Αδιέξοδο έμελλε να γνωρίσει στον πλανήτη τον σταρ Kevin Costner, έβγαλε μάτια με τη δραματική ένταση και τη σεναριακή ιντριγκαδούρα που έδωσε στον Αυστραλό μια θέση στη σκηνοθετική αιωνιότητα του είδους. Ο οποίος Roger συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Brosnan στο Dante’s Peak (1997), στον κολοφώνα της καριέρας του τότε 007, για να ξαναβρεθούν στο The November Man, μεταξύ δεύτερων και τρίτων –ήντα σε μια ιστορία που ζέχνει μακρόθεν καμφορά.
Το να βλέπεις τον Neeson στο Taken 3 ή τον Willis στο νιοστό Die Hard είτε ξερωγώ τις γεροντάρες του Stallone στους Expendables είναι κάτι που λόγω ηλικίας μπορώ μισοντροπαλά να φχαριστουσιστώ. Με μια διαφορά όμως. Υπάρχει στο κάργα το στοιχείο του camp που αποενοχοποιεί το ξεφτιλιζασιόν του θε(ά)ματος. Εδωνάνες όμως ο Pearce προσπαθεί να πείσει ότι όντως μει-και-δέρνει σε σλό-μό μάλιστα και μάλιστα όχι εκείνο που στυλιζάρισε κάποτες ο John Woo. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό το Bond Girl (Quantum of Solace) το Ολγάκι η Kurylenko που έχει το κορμί λαμπάδα ως κοινωνική λειτουργός για κακοποιημένες γυναίκες –θύματα πολέμου (όπως η ίδια στην ταινία) και βάζει τα μίνια-καραφωτιά και μπερούκα για να την πέσει στον βιαστή της Ρώσο στρατηγό για να τον γδικιωθεί. Το ταλέντο να φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.
Για πες: Περί την τελική έκβαση που ομολογητέα είναι ότι υποφερτότερο μαζί με την αρχική σεκάνς, ακούγεται ότι το παρατσούκλι του Μπρόσναν είναι The November Man γιατί, όπως ακριβώς και ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, ο Πηρς δεν αφήνει τίποτε πίσω ζωντανό στο πέρασμά του. Τσου ρε συ, μη ξεπετάγεσαι έτσι -θα σου ανέβει η πίεση. Ιτς α φακτ - αυτός ο Κατάσκοπος δε γύρισε από το Κρύο αλλά από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας για λίγα ένσημα ακόμη.
Το να βλέπεις τον Neeson στο Taken 3 ή τον Willis στο νιοστό Die Hard είτε ξερωγώ τις γεροντάρες του Stallone στους Expendables είναι κάτι που λόγω ηλικίας μπορώ μισοντροπαλά να φχαριστουσιστώ. Με μια διαφορά όμως. Υπάρχει στο κάργα το στοιχείο του camp που αποενοχοποιεί το ξεφτιλιζασιόν του θε(ά)ματος. Εδωνάνες όμως ο Pearce προσπαθεί να πείσει ότι όντως μει-και-δέρνει σε σλό-μό μάλιστα και μάλιστα όχι εκείνο που στυλιζάρισε κάποτες ο John Woo. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό το Bond Girl (Quantum of Solace) το Ολγάκι η Kurylenko που έχει το κορμί λαμπάδα ως κοινωνική λειτουργός για κακοποιημένες γυναίκες –θύματα πολέμου (όπως η ίδια στην ταινία) και βάζει τα μίνια-καραφωτιά και μπερούκα για να την πέσει στον βιαστή της Ρώσο στρατηγό για να τον γδικιωθεί. Το ταλέντο να φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.
Για πες: Περί την τελική έκβαση που ομολογητέα είναι ότι υποφερτότερο μαζί με την αρχική σεκάνς, ακούγεται ότι το παρατσούκλι του Μπρόσναν είναι The November Man γιατί, όπως ακριβώς και ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, ο Πηρς δεν αφήνει τίποτε πίσω ζωντανό στο πέρασμά του. Τσου ρε συ, μη ξεπετάγεσαι έτσι -θα σου ανέβει η πίεση. Ιτς α φακτ - αυτός ο Κατάσκοπος δε γύρισε από το Κρύο αλλά από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας για λίγα ένσημα ακόμη.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Μαρτίου 2015 από την Tanweer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική