Movies Ltd

Και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Money can't buy you love – but it can destroy friendships

Αν θέλετε να έχετε κάποιου είδους αγωνία παρακολουθώντας την ταινία, μην διαβάζετε τις επόμενες γραμμές – πηγαίντε κατευθείαν στο τμήμα «Η υπόθεση». Κι αυτό, εξαιτίας του γεγονότος ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα τα οποία έλαβαν χώρα κυρίως το Νοέμβριο του 1983 στο Άμστερνταμ, στην Ολλανδία και για τα οποία μπορείτε άνετα να βρείτε όσα στοιχεία χρειάζεστε μέσα από το ίντερνετ – αφήστε που μπορεί να είστε μεγάλοι σε ηλικία και να θυμάστε το γεγονός από τις ειδήσεις της εποχής. Ο Heineken όντως απήχθη, στις εβδομάδες που βρισκόταν υπό την ομηρία των φίλων που τον απήγαγαν δεν έπαθε τίποτε κακό, και για την απελευθέρωσή του (όπως και του οδηγού του) καταβλήθηκαν 35 εκατομμύρια φιορίνια (γύρω στα 16 εκατομμύρια σημερινά ευρώ), το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ για τα λύτρα ενός και μοναδικού ανθρώπου! Πώς πιάστηκαν οι φίλοι; Μέχρι σήμερα κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν εκείνος που έδωσε την πρώτη χρήσιμη πληροφορία στην αστυνομία για την σύλληψη κάποιων από τα μέλη της παρέας. Με πίεση «έσπασαν», «έδωσαν» τους υπόλοιπους κι εν καιρώ και εντέλει πιάστηκαν όλοι. Ένα μεγάλο μέρος από τα 35 εκατομμύρια φιορίνια δεν εντοπίστηκε ποτέ πάντως.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο του Peter R. de Vries «De ontvoering van Alfred Heineken» (1987). Ο de Vries είναι ο δημοσιογράφος που κάλυπτε την υπόθεση για την εφημερίδα De Telegraaf. Έχει credit ως ένας από τους σεναριογράφους της ταινίας. Μάλιστα, ήταν αυτός που το 1994 εντόπισε τον έναν από τους πέντε φίλους, τον Frans Meijer, ο οποίος το είχε σκάσει και είχε κρυφτεί στην Παραγουάη.

Η υπόθεση: Οι Cor van Hout, Willem Holleeder, Jan Boelaard, Frans Meijer και Martin Erkamps είναι πέντε φίλοι που ζουν στην Ολλανδία της δεκαετίας του '80. Η χώρα διέρχεται οικονομική κρίση κι αυτό επηρεάζει τη δυναμική της κατασκευαστικής εταιρίας που έχουν από κοινού στήσει. Οι τράπεζες αρνούνται να τους δώσουν δάνειο για να ορθοποδήσουν και το μόνο περιουσιακό τους στοιχείο – μια πολυκατοικία – βρίσκεται υπό κατάληψη, με τους καταληψίες να έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους ιδιοκτήτες! Φυλακίζονται, αποφυλακίζονται και αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν δυναμικά τη μιζέρια τους. Πώς θα τα καταφέρουν;

Μα ζητώντας λύτρα μετά την απαγωγή ενός από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στην Ολλανδία, του Alfred “Freddy” Heineken, ιδιοκτήτη και προέδρου μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες ζύθου, της ομώνυμης Heineken! Αφού ληστέψουν μια τράπεζα για να χρηματοδοτήσουν το σχέδιό τους, κατορθώνουν να απαγάγουν τον μεγαλοβιομήχανο, μαζί με τον σοφέρ του, στις 9 Νοεμβρίου του 1983. Η αναμονή μέχρι να πάρουν τα λύτρα είναι βασανιστική και επηρεάζει τόσο τη συνοχή της παρέας όσο και τη διανοητική κατάσταση των απαχθέντων. Τι θα απογίνει τελικά;

Η άποψή μας: Αυτή είναι η 9η μεγάλου μήκους ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη Daniel Alfredson, αδελφού του – σαφώς περισσότερο ταλαντούχου - Tomas Alfredson (σκηνοθέτη των ταινιών «Άσε το κακό να μπει» και «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι»). Αυτή είναι η πρώτη του αγγλόφωνη ταινία και στην επόμενή του θα συνεργαστεί εκ νέου με τον Anthony Hopkins. Πιο αξιόλογες στιγμές στην καριέρα του ήταν οι κινηματογραφικές μεταφορές του δεύτερου και του τρίτου βιβλίου από την τριλογία «Millennium» του Stieg Larsson. Κι όταν βλέπετε τόσες πολλές πληροφορίες να σας πασάρονται στο τμήμα «Η άποψή μας», να ξέρετε πως ο γράφων απλά δεν θέλει να «θάψει» την ταινία – που δεν του άρεσε – αλλά δεν τη θεωρεί και τόοοοσο κακή ώστε να την απορρίψει στον κινηματογραφικό Καιάδα.

Η αναπαράσταση της εποχής είναι ok, η ιστορία έχει ενδιαφέρον (ιδίως αν δεν τη γνωρίζεις εξαρχής), η μουσική είναι ωραία και βγαίνει κι ένας μη κατακριτέος κοσμοπολιτισμός. Επίσης, μια ατάκα της ταινίας είναι εξαιρετική, θα μπορούσε να συμπυκνώσει όλο της το νόημα αλλά εντέλει αποδεικνύεται λεκτικό πυροτέχνημα: «Κάποιος είναι πλούσιος όταν έχει πολλά χρήματα ή πολλούς καλούς φίλους. Δεν γίνεται να τα συνδυάζει και τα δύο», Ή κάπως έτσι. Για να κάνεις καλή ταινία, από την άλλη, χρειάζεται να έχεις καλογραμμένο σενάριο, λειτουργική σκηνοθεσία και δυνατές ερμηνείες. Τι διαθέτει από αυτά η συγκεκριμένη ταινία; Non of the above. Το σενάριο μπερδεύει, η σκηνοθεσία διεκπεραιώνει εν είδει άνευρου δραματοποιημένου τηλεοπτικού ρεπορτάζ και από τις ερμηνείες... ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Ας πούμε μόνον αυτό: ο Hopkins πλέον υποδύεται τη... μανιέρα του.

Έχει γυριστεί άλλη μια ταινία βασισμένη στη συγκεκριμένη υπόθεση – ολλανδική παραγωγή, με τίτλο «De Heineken ontvoering» όπου τον Heineken υποδύεται ο Rutger Hauer. Δεν την έχω δει αλλά λένε πως είναι ανώτερη από αυτήν με τον Hopkins. Τους πιστεύω...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Μαρτίου 2015 από την Tanweer