Απόψε Τρώμε στης Ιοκάστης
του Βασίλη Μυριανθόπουλου. Με τους Ρένια Λουιζίδου, Τάκη Σπυριδάκη, Παύλο Ορκόπουλο, Λεωνίδα Καλφαγιάννη. Κλέλια Ρένεση, Δημήτρη Μακαλιά, Μαρία Γεωργιάδου, Μπέτυ Μαγγίρα, Σάββα Πούμπουρα
Νηστικοί μείναμε...
του zerVo (@moviesltd) 
Έξυπνη η ιδέα της διανομής να το ρίξει το κωμωδιάκι στην μάχη της αίθουσας πρωτοχρονιάτικα. Σου λέει ο ανυποψίαστος - κυριολεκτικά, μιας και δεν προβλήθηκε ποτέ στον Τύπο, για να υπάρχει μια κάποια άποψη επί τούτου - θεατής, νέος χρόνος, νέα ημέρα ξημερώνει για τον εγχώριο σινεμά, νέες απόψεις, νέες δημιουργίες, ας δώσω ένα ψηφαλάκι στο φιλμ, τόσοι γνωστοί παίζουν, τι στην ευχή? Το μπούμερανγκ στην περίπτωση μας, μιας και ουδέν καλόν αμιγές κακού, είναι που από την πρώτη κιόλας στιγμή του 2015, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου (που απεύχομαι) γνωρίζουμε την χειρότερη made in Greece κινηματογραφική ταινία για ολάκερο το νεαρό σωτήριον έτος.
Χτυπημένες στον εγκέφαλο από αστυνομικό ψώνιο και από ανάγκη διαλεύκανσης φονικών που λαμβάνουν χώρα στον περίγυρο τους, οι αριστοκράτισσες Ιοκάστη Παπαδάμου, χήρα μεγαλεμπόρου και Βιβή Νερατζάκη, σύζυγος βιομηχάνου, θα βρεθούν μπροστά σε μια υπόθεση πρόκληση, καθώς η αλλοδαπή μανικιουρίστα τους, θα πέσει νεκρή από σφαίρα στην αυλή της βίλας της δεύτερης. Με το πτώμα εξαφανισμένο από προσώπου γης, η δαιμόνια Ιοκάστη, θα διοργανώσει δείπνο στην έπαυλη της, με την παρουσία των δυο της παιδιών, της διακεκριμένης σεφ αλλά και ερωτικά μονίμως πεινασμένης Κάτιας και του φοιτητή στο εξωτερικό Στέφανου, του πρώην στενού συνεργάτη του ανδρός της, ερωτύλου Κοσμά και του άρτι αφιχθέντα Εσθονού μπάτλερ, Γιούρι, ζητώντας την βοήθεια τους για να εντοπίσει τον δολοφόνο. Το ξύπνημα από τον άλλο κόσμο, του μακαρίτη Ρωμύλου, θα μετατρέψει την ήδη αλλόκοτη κατάσταση, σε σχιζοφρενή...
Μια σχιζοφρένεια που δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή πάντως, αν κανείς δεν καθίσει στο κάθισμα της αιθούσης για να κατανοήσει το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η διαλεκτική σεναριακή ανοησία, που με την μορφή εξυπνάδας σαρώνει την πλατεία με βολές κατά ριπάς. Και τι δεν συμβαίνει στο έρμο αυτό σπίτι για τα επόμενα ενενήντα λεπτά, κομφούζιο υποτίθεται χιουμοριστικό, σατιρικό, καυστικό για το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι της μεγαλούπολης, μα εντέλει τόσο ανούσιο και μάλλον βλαπτικό για ένα υγιές μυαλό που επιθύμησε να σκάσει κομματάκι το χειλάκι του.
Είναι μυστηριώδες για έργο που επιθυμεί στην μαρκίζα του να τοποθετήσει ως είδος την κωμωδία, εδώ όμως δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή - ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΟΜΩΣ - που επί του εκράν να συμβαίνει κάτι έστω απλά ανεκδοτικό. Μια αγράμματη φαντασμένη (η Λουιζίδου, ως μαντάμ Σουσού / Αστυνόμος Μπέκας, διαγράφει μονοκοντυλιά τις εξαιρετικές θύμησες της στην Πολίτικη Κουζίνα) παρέα με μια ομοϊδεάτισσα της (η Γεωργιάδου που σαράντα χρόνια τώρα υποδύεται την ίδια περσόνα), στήνουν ένα κάκιστο Cluedo, που συμμετέχουν από Κουβανοί εραστές μέχρι Βούλγαροι κηπουροί κι από λυσσάρες θυγατέρες (η Ρένεση μαυρομάλλα δεν έχει την ίδια θωριά όπως ξανθιά) μέχρι γκέι παλικάρια. Ουδέποτε γίνεται κατανοητό φυσικά το γιατί περιγράφεται - επί τραπέζης μάλιστα και σε χάρτη φτιαγμένο από σπαράγγια και μπούτια κοτόπουλου - αυτή η διεθνής Βαβέλ και τι ακριβώς επιθυμεί να σχολιάσει, το βέβαιο είναι πως όχι μόνο αποτυγχάνει του όποιου στόχου, μα προκαλεί και απορία για το πως αυτό το θέαμα (αν παρουσιάστηκε έτσι και στο σανίδι) γνώρισε τον θρίαμβο για πολλαπλές θεατρικές περιόδους με υπογραφή Φασουλή παρακαλώ.
Για πες: Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι σχεδόν απίθανο κανείς ακόμη και καλοπροαίρετος να αντέξει μέχρι τέλους αυτή την ανείπωτη φασαρία που συνδυάζεται από ένα αλόγιστα ταχύτατο μοντάζ, σαν να πρόκειται για περιπέτεια του Bay. Το πιο πιθανό που μπορώ να φανταστώ είναι ο Μυριανθόπουλος (των επών Σούλα Έλα Ξανά και Μόλις Χωρισα) να είχε νιώσει δέος από τον Pedro και τις Mujeres του και να επιθύμησε να φκιάσει την δική του βερσιόν. Οκ, πάταγος! Νηστικοί μείναμε...
Μια σχιζοφρένεια που δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή πάντως, αν κανείς δεν καθίσει στο κάθισμα της αιθούσης για να κατανοήσει το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η διαλεκτική σεναριακή ανοησία, που με την μορφή εξυπνάδας σαρώνει την πλατεία με βολές κατά ριπάς. Και τι δεν συμβαίνει στο έρμο αυτό σπίτι για τα επόμενα ενενήντα λεπτά, κομφούζιο υποτίθεται χιουμοριστικό, σατιρικό, καυστικό για το σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι της μεγαλούπολης, μα εντέλει τόσο ανούσιο και μάλλον βλαπτικό για ένα υγιές μυαλό που επιθύμησε να σκάσει κομματάκι το χειλάκι του.
Είναι μυστηριώδες για έργο που επιθυμεί στην μαρκίζα του να τοποθετήσει ως είδος την κωμωδία, εδώ όμως δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή - ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΟΜΩΣ - που επί του εκράν να συμβαίνει κάτι έστω απλά ανεκδοτικό. Μια αγράμματη φαντασμένη (η Λουιζίδου, ως μαντάμ Σουσού / Αστυνόμος Μπέκας, διαγράφει μονοκοντυλιά τις εξαιρετικές θύμησες της στην Πολίτικη Κουζίνα) παρέα με μια ομοϊδεάτισσα της (η Γεωργιάδου που σαράντα χρόνια τώρα υποδύεται την ίδια περσόνα), στήνουν ένα κάκιστο Cluedo, που συμμετέχουν από Κουβανοί εραστές μέχρι Βούλγαροι κηπουροί κι από λυσσάρες θυγατέρες (η Ρένεση μαυρομάλλα δεν έχει την ίδια θωριά όπως ξανθιά) μέχρι γκέι παλικάρια. Ουδέποτε γίνεται κατανοητό φυσικά το γιατί περιγράφεται - επί τραπέζης μάλιστα και σε χάρτη φτιαγμένο από σπαράγγια και μπούτια κοτόπουλου - αυτή η διεθνής Βαβέλ και τι ακριβώς επιθυμεί να σχολιάσει, το βέβαιο είναι πως όχι μόνο αποτυγχάνει του όποιου στόχου, μα προκαλεί και απορία για το πως αυτό το θέαμα (αν παρουσιάστηκε έτσι και στο σανίδι) γνώρισε τον θρίαμβο για πολλαπλές θεατρικές περιόδους με υπογραφή Φασουλή παρακαλώ.
Για πες: Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι σχεδόν απίθανο κανείς ακόμη και καλοπροαίρετος να αντέξει μέχρι τέλους αυτή την ανείπωτη φασαρία που συνδυάζεται από ένα αλόγιστα ταχύτατο μοντάζ, σαν να πρόκειται για περιπέτεια του Bay. Το πιο πιθανό που μπορώ να φανταστώ είναι ο Μυριανθόπουλος (των επών Σούλα Έλα Ξανά και Μόλις Χωρισα) να είχε νιώσει δέος από τον Pedro και τις Mujeres του και να επιθύμησε να φκιάσει την δική του βερσιόν. Οκ, πάταγος! Νηστικοί μείναμε...
Στις δικές μας αίθουσες? Την Πρωτοχρονιά του 2015 από την Odeon
3 σχόλια:
ειχα δει το θεατρικο λογο του ντορου της επιτυχιας που ειχε φτασει και σε μας στην επαρχια και εκλαιγα τα λεφτα και τον ανεπιστρεπτι χαμενο βραδυ μου. Δεν ξερω αν η κινηματογραφικη διασκευη του βλεπεται , το θεατρικο ηταν μεγαλη φολα παντως..........
Μου ειναι αποριας αξιο πως μια ηθοποιός οπως η Λουιζιδου να πρωταγωνιστει σε εναν τετοιο ανουσιο ρόλο! Η ταινια ηταν μια πατατα και μιση. Μας επιασε πονοκέφαλος δεν θα την ξανά έβλεπα και ουτε προτεινω σε καποιον να την δει!
Το Θεατρικό με την Σοφία Φιλλιπίδου ηταν εξαιρετικό. Και επίσης ο κύριος χαρακτήρας η Ιοκάστη δεν είναι αμόρφωτη ή αγράμματη, είναι μια πλουσία καλής οικογενείας η οποία απλά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα των πολλών γτ δεν μεγάλωσε τα παιδία της δεν είχε ποτέ κάποια σκοτούρα στην ζωή της. Αυτή η κωμική πλευρά στην ζωή των ανθρώπων που ζουν στον δικό τους κόσμο, θεατρικά στην Αθήνα απογειώθηκε 4 ή 5 χρονιές θεατρικά στο πρόσωπο της Φιλλιπιδού. Μέγα λάθος να μην την έχουν ως πρωταγωνίστρια στην ταινία, αλλα και να το μεταφέρουν ως ταινία, αντι τύπου θεατρικού εργού (όπως το μόλις χώρισα που λαμβάνει χώρα 80% στο σπίτι του ζεύγους) που το συγκεκριμένο λαμβάνει χώρα στην τραπεζαρία της Οικογενείας Παπαδάμου. Ήμουν σίγουρος οτι η ταινία θα είναι πατάτα, καλώς η κακώς η Λουϊζίδου δεν είναι κωμική ηθοποιός, αλλα φαινόταν εξαρχής η αρπαχτή του πράγματος. Ψάξτε στο Youtube αποσμασματα απο το θεατρικο θα αλλάξετε γνώμη.
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική