Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών
του Peter Jackson. Με τους Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage, Evangeline Lilly, Lee Pace, Luke Evans, Benedict Cumberbatch, Ken Stott, James Nesbitt, Cate Blanchett, Ian Holm, Christopher Lee, Hugo Weaving, Orlando Bloom
Όμορφα ήταν...
του zerVo (@moviesltd) 
Τέλος του ταξιδιού. Το αντιλαμβάνεσαι λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι του φινάλε, ακούγοντας εκείνους τους τρεις χτύπους στην ξύλινη πόρτα της παράγκας. Και τότε ξυπνάς από το όνειρο και καταλαβαίνεις πως από την πρώτη φορά που το άκουσες περάσαν κιόλας δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Δεκέμβρης ήταν ξανά, όπως λίγο πριν τα Χριστούγεννα ήταν η κάθε φορά που το παραμύθι συνεχιζόταν στο εκράν. Έξι τεύχη, έξι επεισόδια σε όχι συνεχή χρονική σειρά, που έτσι όπως το προστάζει η κινηματογραφική λογική των μπλοκμπαστερικών σίκουελς και πρίκουελς, έκτισαν το καθένα από λίγο έως πολύ, ένα κομμάτι του πολύτιμου κοσμήματος. Και τώρα πια που τον τελευταίο, συνάντησε στην ουρά του την απαρχή του πρώτου, ξετυλίγεις τις θύμησες όλης εκείνης της σπουδαίας κινηματογραφικής διαδρομής. Όμορφα ήταν...
Η επίθεση του δαιμονισμένου Νοσφιστή στην Λέικτάουν, μπορεί να προκάλεσε την ολοκληρωτική της καταστροφή, σήμανε ταυτόχρονα και το τέλος του ίδιου, καθώς έπεσε νεκρός από τα βέλη του ατρόμητου μαχητή Μπαρντ, που πλέον ως σωτήρας ανέλαβε τις τύχες της πόλης. Πρώτο μέλημα η διατήρηση της συμφωνίας ειρήνης με τις δυνάμεις του πολεμιστή Θόριν Δρύασπι, που κτυπημένος από την κατάρα του δράκου, ποτισμένος από την απληστία για περισσότερα πλούτη και δηλητηριασμένος από την πλεονεξία για μεγαλύτερο θησαυρό από εκείνον που έχει στην κατοχή του, θα την αμφισβητήσει.
Καλά προφυλαγμένος στο φυσικό οχυρό που δημιουργεί το Μοναχικό Βουνό, ο Θόριν, θα προκαλέσει με την στάση του, την οργή των Ξωτικών, που με τις πανίσχυρες μάχιμες μονάδες τους σύντομα θα καταφτάσουν στο Έρεμπορ κάτω από τις προσταγές του ηγέτη τους Βασιλιά Θράντουιλ, την ίδια στιγμή που δύο διαφορετικές στρατιές Όρκς, εκείνη του αιμοσταγή Αζόγκ και αυτή του ανηλεή Μπολγκ πλησιάζουν απειλητικές. Η άφιξη στο πολεμικό πεδίο της λεγεώνας των Νάνων, σύντομα θα στήσει το σκηνικό που εντός ολίγου θα λάβει χώρα η μητέρα των μαχών, ανάμεσα στις δυνάμεις που εκπροσωπούν το Καλό και το Κακό.
Δεν συμβαίνει πάντα σε συνέχεια, το αντίθετο μάλιστα, να μην επιχειρείται καν σύνδεση ανάμνησης με τα προηγούμενα, αλλά αυτό που είδαμε εδώ στο τεύχος που κλείνει και την δεύτερη τριλογία του Tolkien, είναι απίθανο, αφού η δράση ξεκινά ακριβώς στο πρώτο δευτερόλεπτο, σαν να μην έχει περάσει στιγμή από τον περσινό Smaug. Με εντυπωσιακό τρόπο λοιπόν ξεκινά, με την καλογραμμένη και ταχύτατη πτήση του θηρίου πάνω από την Λιμνούπολη, με ακόμη πιο φασαριόζικο ολοκληρώνεται, όταν πίσω από τις μαζικές μάχες των Πέντε Στρατών, η κάμερα επικεντρώνει πάνω σε ξεχωριστές περιπτώσεις μονομαχιών, που εκτοξεύουν στα ύψη το συναισθηματικό επίπεδο, με κάποιες πραγματικά συγκινητικές, όσο και απρόσμενες απώλειες.
Ακόμη κι αν τόσο το ίντρο όμως, όσο και το φινάλε διακατέχονται από την σκηνική μεγαλομανία του Νεοζηλανδού, με τα απέραντα βάθη των πεδίων της Μέσης Γης και τις εκπληκτικές τρισδιάστατες απεικονίσεις, ποτέ για μια ακόμη φορά, επεισόδιο του τρίπτυχου Hobbit δεν αγγίζει λέβελ του Άρχοντα κι αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία κορμού, που να αναλύει όπως συνηθίσαμε απόλυτα, τους χαρακτήρες που συμμετέχουν στην αφήγηση. Τουλάχιστον όμως, πολύ λίγες είναι εκείνες οι στιγμές του Five Armies, που το τέμπο κάνει κοιλιά, εφόσον ο Jackson μάλλον κατανόησε πως με άοσμες σεκάνς πολυλογίας δεν κερδίζει το ενδιαφέρον του νεαρόκοσμου που διψά για φιλμικό χαλασμό κόσμου.
Συνεπώς εδώ δεν υπάρχουν ούτε μακροσκελή - πλην καλοσχεδιασμένα - φαγοπότια, ούτε ρομάντζα στα γεννοφάσκια που απλώς και μόνο κόβουν τον ρυθμό από τον απαιτούμενα γρήγορο. Οι διαλεκτικές στιγμές μάλιστα του σεναρίου, δένουν πολύ καλά χάρη στις ιντριγκαδόρικες ανατροπές τους, με την συνέχεια, που θα οδηγήσει στην σύναξη των παρατεταγμένων γύρω από το Βουνό στρατευμάτων και φυσικά στην τελική αναμέτρηση. Εκεί που φαντάζομαι κανείς δεν περιμένει άλλο αποτέλεσμα από την επικράτηση των ηθικών τάξεων, προκειμένου να κλείσει με ομαλότητα η πρωθύστερη διήγηση μέχρι την ώρα που ο Γκάνταλφ θα βρεθεί, φτου κι απ την αρχή, στο κατώφλι του γέρο (πια) Μπίλμπο Μπάγκινς.
Για πες: Γνωρίζοντας καλά την σημασία της τελευταίας φοράς που το σινεφίλ κοινό δίνει ραντεβού στα εδάφη της Middle Earth, ο Jackson φροντίζει να την χρωματίσει, να την στολίσει, να την ντύσει με την πιο πλουμιστή της στολή, χορταστικά εφετζίδικη όπως αρμόζει στον τίλο της κορυφαίας επικής σίριαλ στιγμής στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Δίνοντας ταυτόχρονα χρόνο παρουσίας στο πανί σε όλες τις προσωπικότητες, με τις οποίες η πλατεία ήρθε τόσο κοντά για μιάμιση κοντά δεκαετία. Νοσταλγικό περισσότερο το συναίσθημα που διατηρείται ζωντανό σε όλο το εύρος των 150 περίπου λεπτών της διάρκειας. Εντέλει, όμορφα ήταν...
Καλά προφυλαγμένος στο φυσικό οχυρό που δημιουργεί το Μοναχικό Βουνό, ο Θόριν, θα προκαλέσει με την στάση του, την οργή των Ξωτικών, που με τις πανίσχυρες μάχιμες μονάδες τους σύντομα θα καταφτάσουν στο Έρεμπορ κάτω από τις προσταγές του ηγέτη τους Βασιλιά Θράντουιλ, την ίδια στιγμή που δύο διαφορετικές στρατιές Όρκς, εκείνη του αιμοσταγή Αζόγκ και αυτή του ανηλεή Μπολγκ πλησιάζουν απειλητικές. Η άφιξη στο πολεμικό πεδίο της λεγεώνας των Νάνων, σύντομα θα στήσει το σκηνικό που εντός ολίγου θα λάβει χώρα η μητέρα των μαχών, ανάμεσα στις δυνάμεις που εκπροσωπούν το Καλό και το Κακό.
Δεν συμβαίνει πάντα σε συνέχεια, το αντίθετο μάλιστα, να μην επιχειρείται καν σύνδεση ανάμνησης με τα προηγούμενα, αλλά αυτό που είδαμε εδώ στο τεύχος που κλείνει και την δεύτερη τριλογία του Tolkien, είναι απίθανο, αφού η δράση ξεκινά ακριβώς στο πρώτο δευτερόλεπτο, σαν να μην έχει περάσει στιγμή από τον περσινό Smaug. Με εντυπωσιακό τρόπο λοιπόν ξεκινά, με την καλογραμμένη και ταχύτατη πτήση του θηρίου πάνω από την Λιμνούπολη, με ακόμη πιο φασαριόζικο ολοκληρώνεται, όταν πίσω από τις μαζικές μάχες των Πέντε Στρατών, η κάμερα επικεντρώνει πάνω σε ξεχωριστές περιπτώσεις μονομαχιών, που εκτοξεύουν στα ύψη το συναισθηματικό επίπεδο, με κάποιες πραγματικά συγκινητικές, όσο και απρόσμενες απώλειες.
Ακόμη κι αν τόσο το ίντρο όμως, όσο και το φινάλε διακατέχονται από την σκηνική μεγαλομανία του Νεοζηλανδού, με τα απέραντα βάθη των πεδίων της Μέσης Γης και τις εκπληκτικές τρισδιάστατες απεικονίσεις, ποτέ για μια ακόμη φορά, επεισόδιο του τρίπτυχου Hobbit δεν αγγίζει λέβελ του Άρχοντα κι αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απουσία κορμού, που να αναλύει όπως συνηθίσαμε απόλυτα, τους χαρακτήρες που συμμετέχουν στην αφήγηση. Τουλάχιστον όμως, πολύ λίγες είναι εκείνες οι στιγμές του Five Armies, που το τέμπο κάνει κοιλιά, εφόσον ο Jackson μάλλον κατανόησε πως με άοσμες σεκάνς πολυλογίας δεν κερδίζει το ενδιαφέρον του νεαρόκοσμου που διψά για φιλμικό χαλασμό κόσμου.
Συνεπώς εδώ δεν υπάρχουν ούτε μακροσκελή - πλην καλοσχεδιασμένα - φαγοπότια, ούτε ρομάντζα στα γεννοφάσκια που απλώς και μόνο κόβουν τον ρυθμό από τον απαιτούμενα γρήγορο. Οι διαλεκτικές στιγμές μάλιστα του σεναρίου, δένουν πολύ καλά χάρη στις ιντριγκαδόρικες ανατροπές τους, με την συνέχεια, που θα οδηγήσει στην σύναξη των παρατεταγμένων γύρω από το Βουνό στρατευμάτων και φυσικά στην τελική αναμέτρηση. Εκεί που φαντάζομαι κανείς δεν περιμένει άλλο αποτέλεσμα από την επικράτηση των ηθικών τάξεων, προκειμένου να κλείσει με ομαλότητα η πρωθύστερη διήγηση μέχρι την ώρα που ο Γκάνταλφ θα βρεθεί, φτου κι απ την αρχή, στο κατώφλι του γέρο (πια) Μπίλμπο Μπάγκινς.
Για πες: Γνωρίζοντας καλά την σημασία της τελευταίας φοράς που το σινεφίλ κοινό δίνει ραντεβού στα εδάφη της Middle Earth, ο Jackson φροντίζει να την χρωματίσει, να την στολίσει, να την ντύσει με την πιο πλουμιστή της στολή, χορταστικά εφετζίδικη όπως αρμόζει στον τίλο της κορυφαίας επικής σίριαλ στιγμής στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Δίνοντας ταυτόχρονα χρόνο παρουσίας στο πανί σε όλες τις προσωπικότητες, με τις οποίες η πλατεία ήρθε τόσο κοντά για μιάμιση κοντά δεκαετία. Νοσταλγικό περισσότερο το συναίσθημα που διατηρείται ζωντανό σε όλο το εύρος των 150 περίπου λεπτών της διάρκειας. Εντέλει, όμορφα ήταν...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Δεκεμβρίου 2014 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική