Fury
του David Ayer. Με τους Brad Pitt, Shia LaBeouf, Logan Lerman, Michael Peña, Jon Bernthal, Jason Isaacs, Scott Eastwood, Xavier Samuel, Brad William Henke, Anamaria Marinca, Alicia von Rittberg, Kevin Vance, Branko Tomović
Περιπέτειες, δράσις, ηρωισμοί!
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν είχαν ούτε σκίτσα, ούτε φωτογραφίες, ώστε να κάνουν την ανάγνωση πιο εύπεπτη όπως τα σύγχρονα κόμικς, υπήρξαν όμως τόσο περιγραφικά μέσα στις όχι και λίγες 64 σελίδες τους, που κυριολεκτικά σε μετέφεραν στο επίκεντρο του πεδίου των μαχών. Η Δράσις (κάθε Τρίτη) και η Μάχη (κάθε δεύτερη Πέμπτη) υπήρξαν περιοδικά έντυπα που γνώρισαν εκδοτικές πιένες πολλές δεκαετίες πριν, χρησιμοποιώντας τον όλεθρο του πολέμου, όχι για να αναδείξουν την πιο ακραίας μορφής βία, μα τους ηρωισμούς μαχητών, που για χάρη των ιδανικών τους, έδωσαν τις ζωές τους στα φλεγόμενα μέτωπα. Μια τέτοια κινηματογραφημένη ιστορία, βγαλμένη από τις νοσταλγικές αράδες εκείνων των τευχών είναι και το Fury του David Ayer...
Γερμανία, Απρίλιος του 1945. Τα στρατεύματα του Χίτλερ περικυκλωμένα από τις συμμαχικές δυνάμεις που κινούνται ταχύτατα προς Βερολίνο, έχουν κηρύξει άτακτη υποχώρηση, δεν διανοούνται όμως να παραδοθούν χωρίς να δώσουν την ύστατη μάχη. Κάτι που γνωρίζει καλά ο μπαρουτοκαπνισμένος στα πεδία της Αφρικής και της Νορμανδίας, Λοχίας Κόλιερ, ο φύση και θέση ηγέτης της ομάδας που κινεί το τεθωρακισμένο άρμα Σέρμαν Μ4 και οδεύει ολοταχώς προς την πρωτεύουσα του Τρίτου Ράιχ. Οι φονικές εκπλήξεις στο λασπωμένο διάβα του τανκ, από τους SS που θα πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους θα είναι συνεχείς μέχρι να σημάνει η οριστική κατάπαυση του πυρός.
Με τον οδηγό του κανονιοφόρου νεκρό από την πιο πρόσφατη σύγκρουση και πλήρωμα τρεις ακόμη ατρόμητους και εξίσου πεπειραμένους φαντάρους, τον θρήσκο Μπόιντ, τον φιλόσοφο Γκόρντο και τον απρόβλεπτο Γκρέιντι, το Φιούρυ, θα προσθέσει ακόμη έναν στην σύνθεση του, τον πιτσιρίκο, άμαθο (ως απλό δακτυλογράφο) όσο και φοβισμένο Νόρμαν, που ποτέ του δεν έχει έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό. Κατάσταση γνώσης για τον εικοσάχρονο οπλίτη, που θα αλλάξει άρδην, καθώς οι ερπύστριες του άρματος θα εισέρχονται ολοένα και περισσότερο εντός των Γερμανικών εδαφών.
Το ιδιόρρυθμο στοιχείο του σεναρίου για μια πολεμική ταινία όπως το Fury, είναι πως ουσιαστικά δεν υπάρχει μια κάποια συγκεκριμένη αποστολή, που καλούνται οι πέντε εσώκλειστοι μέσα στο λαμαρινένιο κονσερβοκούτι να φέρουν εις πέρας, ούτε εκτελούν ειδικές εντολές από τους ανωτέρους τους. Σκοπός τους είναι απλώς να ανοίξουν δρόμους στις επερχόμενες δυνάμεις ανάμεσα στις ορδές του αντιπάλου, διαβαίνοντας συνάμα μέσα από ολοκληρωτικά κατεστραμμένες πόλεις της επαρχίας, εκεί που ο όλεθρος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια του στα σπιτικά εκείνων που μέχρι πρότινος πανηγύριζαν τον φημολογούμενο θρίαμβο των Ναζί.
Βάναυσες εικόνες με αποτυπωμένες στο εκράν ακρότητες που δύσκολα μπορούν να διαγραφούν εύκολα από την μνήμη - γνώριμη ιδιότητα άλλωστε του σεναριογράφου του Training Day και δημιουργού του End Of Watch - ενόσω λαμβάνει χώρα η εκπαίδευση του τρομαγμένου ρούκι από τους συμπολεμιστές του. Μάθημα επιβίωσης που ξεκινά από το πόσο στυγνά και κυνικά πρέπει να εκτελείται ο εχθρός ("εδώ δεν ήρθαμε για να μελετήσουμε το δίκαιο ή το σωστό, αλλά για να σκοτώσουμε") και καταλήγει στο τραγικό φινάλε της εμβόλιμης, θεωρητικά αταίριαστης, μα ουσιαστικά μοχλού πίεσης στην εναλλαγή των συναισθημάτων του, θεατρικής υφής σεκάνς της γνωριμίας του (και στιγμιαίας εκδήλωσης αγάπης) με όμορφη Γερμανιδούλα.
Κακά τα ψέματα όμως, η κορύφωση του δράματος ορίζεται στην εξαιρετικά δοσμένη φωτογραφικά και τεχνικά, ταχύτατη τελική πράξη, εκεί που μέσα στο κλειστοφοβικό κουβούκλιο του τανκ, εξυμνείται η ανδρεία, η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη που αναπτύσσεται σε τέτοιες δύσκολες ώρες, ακόμη κι ανάμεσα στους πιο ετερόκλητους χαρακτήρες. Καταπληκτικός ο φέρελπις Logan Lerman, που από τις εφηβικές κωμικοτραγικές αναζητήσεις του σε Perks Of being A Wallflower και Percy Jackson, εδώ βρίσκει πεδίο ανάπτυξης του τάλαντου του, συνδυάζοντας στο βλέμμα του θλίψη και θυμό, οργή και πίκρα, συνεπικουρούμενος από τους σαπόρτερς Labeouf (σε καλλιτεχνική ανάρρωση), Pena και Bernthal.
Για πες: Δεν μιλάμε για περίπτωση Στρατιώτη Ράιαν, άλλωστε είναι απίθανα ξεπεράσιμο στο εγγύς μέλλον το πιο ολοκληρωμένο φιλμικό πόνημα γύρω από το μαχητικό κομμάτι, του Δευτέρου παγκοσμίου Πολέμου. Περισσότερο προς επεισόδιο του Band Of Brothers τείνει το Fury, που διαθέτει μπόλικη δράση, αλλά και ακόμη περισσότερη Peckinpahική αγριότητα στην ανάλυση της μπρουτάλ Wild Bunch. Εκεί που ηγετική μορφή και κυριότερο λόγο για να επιλέξει κανείς το Fury προς παρακολούθηση, κρατά ο νούμερα ένα χολιγουντιανός σταρ των ημερών μας, Brad Pitt, στήνοντας μια εμβληματική περσόνα πατέρα, συντρόφου, κολλητού, ένα ακόμη παράσημο στην μέχρι τώρα απίθανη ερμηνευτική του διαδρομή.
Με τον οδηγό του κανονιοφόρου νεκρό από την πιο πρόσφατη σύγκρουση και πλήρωμα τρεις ακόμη ατρόμητους και εξίσου πεπειραμένους φαντάρους, τον θρήσκο Μπόιντ, τον φιλόσοφο Γκόρντο και τον απρόβλεπτο Γκρέιντι, το Φιούρυ, θα προσθέσει ακόμη έναν στην σύνθεση του, τον πιτσιρίκο, άμαθο (ως απλό δακτυλογράφο) όσο και φοβισμένο Νόρμαν, που ποτέ του δεν έχει έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό. Κατάσταση γνώσης για τον εικοσάχρονο οπλίτη, που θα αλλάξει άρδην, καθώς οι ερπύστριες του άρματος θα εισέρχονται ολοένα και περισσότερο εντός των Γερμανικών εδαφών.
Το ιδιόρρυθμο στοιχείο του σεναρίου για μια πολεμική ταινία όπως το Fury, είναι πως ουσιαστικά δεν υπάρχει μια κάποια συγκεκριμένη αποστολή, που καλούνται οι πέντε εσώκλειστοι μέσα στο λαμαρινένιο κονσερβοκούτι να φέρουν εις πέρας, ούτε εκτελούν ειδικές εντολές από τους ανωτέρους τους. Σκοπός τους είναι απλώς να ανοίξουν δρόμους στις επερχόμενες δυνάμεις ανάμεσα στις ορδές του αντιπάλου, διαβαίνοντας συνάμα μέσα από ολοκληρωτικά κατεστραμμένες πόλεις της επαρχίας, εκεί που ο όλεθρος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια του στα σπιτικά εκείνων που μέχρι πρότινος πανηγύριζαν τον φημολογούμενο θρίαμβο των Ναζί.
Βάναυσες εικόνες με αποτυπωμένες στο εκράν ακρότητες που δύσκολα μπορούν να διαγραφούν εύκολα από την μνήμη - γνώριμη ιδιότητα άλλωστε του σεναριογράφου του Training Day και δημιουργού του End Of Watch - ενόσω λαμβάνει χώρα η εκπαίδευση του τρομαγμένου ρούκι από τους συμπολεμιστές του. Μάθημα επιβίωσης που ξεκινά από το πόσο στυγνά και κυνικά πρέπει να εκτελείται ο εχθρός ("εδώ δεν ήρθαμε για να μελετήσουμε το δίκαιο ή το σωστό, αλλά για να σκοτώσουμε") και καταλήγει στο τραγικό φινάλε της εμβόλιμης, θεωρητικά αταίριαστης, μα ουσιαστικά μοχλού πίεσης στην εναλλαγή των συναισθημάτων του, θεατρικής υφής σεκάνς της γνωριμίας του (και στιγμιαίας εκδήλωσης αγάπης) με όμορφη Γερμανιδούλα.
Κακά τα ψέματα όμως, η κορύφωση του δράματος ορίζεται στην εξαιρετικά δοσμένη φωτογραφικά και τεχνικά, ταχύτατη τελική πράξη, εκεί που μέσα στο κλειστοφοβικό κουβούκλιο του τανκ, εξυμνείται η ανδρεία, η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη που αναπτύσσεται σε τέτοιες δύσκολες ώρες, ακόμη κι ανάμεσα στους πιο ετερόκλητους χαρακτήρες. Καταπληκτικός ο φέρελπις Logan Lerman, που από τις εφηβικές κωμικοτραγικές αναζητήσεις του σε Perks Of being A Wallflower και Percy Jackson, εδώ βρίσκει πεδίο ανάπτυξης του τάλαντου του, συνδυάζοντας στο βλέμμα του θλίψη και θυμό, οργή και πίκρα, συνεπικουρούμενος από τους σαπόρτερς Labeouf (σε καλλιτεχνική ανάρρωση), Pena και Bernthal.
Για πες: Δεν μιλάμε για περίπτωση Στρατιώτη Ράιαν, άλλωστε είναι απίθανα ξεπεράσιμο στο εγγύς μέλλον το πιο ολοκληρωμένο φιλμικό πόνημα γύρω από το μαχητικό κομμάτι, του Δευτέρου παγκοσμίου Πολέμου. Περισσότερο προς επεισόδιο του Band Of Brothers τείνει το Fury, που διαθέτει μπόλικη δράση, αλλά και ακόμη περισσότερη Peckinpahική αγριότητα στην ανάλυση της μπρουτάλ Wild Bunch. Εκεί που ηγετική μορφή και κυριότερο λόγο για να επιλέξει κανείς το Fury προς παρακολούθηση, κρατά ο νούμερα ένα χολιγουντιανός σταρ των ημερών μας, Brad Pitt, στήνοντας μια εμβληματική περσόνα πατέρα, συντρόφου, κολλητού, ένα ακόμη παράσημο στην μέχρι τώρα απίθανη ερμηνευτική του διαδρομή.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Νοεμβρίου 2014 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική