του Michael Dowse. Με τους Daniel Radcliffe, Zoe Kazan, Megan Park, Adam Driver, Mackenzie Davis, Rafe Spall, Jemima Rooper, Jordan Hayes
Άστο να ΜΗ μείνουμε φίλοι...
του zerVo (@moviesltd)
Αφού η ίδια η ζωή το έχει αποδεχτεί πλέον, πως ούτε μισή φορά στο εκατομμύριο στεριώνει ετερόφυλη φιλία, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον ακριβώς λόγο, το σινεμά, προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο. Σε πάνω από μια χούφτα περιπτώσεις στο πρόσφατο διάστημα, ρομαντικέ κομεντί, χολιγουντιανές τε και ανεξάρτητες, ξεκίνησαν το ερωτικό πινγκ πονγκ, με ματιές κλεφτές ανάμεσα σε κολλητάρια, που και καλά ποτέ δεν θα έκαναν το βήμα παραπάνω, μα στο φινάλε το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο και το αυτό. Στεφάνι, άντε το λιγότερο βέρα λογοδοσίματος. Όπως καλή ώρα στο παρόν Καναδέζικο What if και στην γλυκερή αφισούλα του μάλιστα, που ανάμεσα στα βλέμματα των Friends κοτσάρεται κι ένα φαρδύ πλατύ ερωτηματικό. Έλα μου ντε, τι θα συμβεί στο τέλος κι αγωνιώ...
Σε πάρτι γνωρίστηκαν κι αντάλλαξαν τηλέφωνα, γιατί πίστεψαν πως τα ενδιαφέροντα του είναι κοινά και πάνω σε αυτά θα μπορέσουν να κτίσουν μια ισχυρή φιλία. Ο συμπαθητικούλης Γουάλας, αποτυχών της ιατρικής σχολής, εξαιτίας κυρίως της απιστίας της συμφοιτήτριας του και επί χρόνια αγαπημένης του, που τον άφησε για τα μάτια του καθηγητή τους, γεγονός που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει και η γελαστούλα Τσάντρι, σχεδιάστρια animation, που υποτίθεται περνά καλά στην σχέση της με πολυάσχολο και πολυτάξιδο δικηγόρο. Κι αν αμφότεροι αμελήσουν να επικοινωνήσουν για να συναντηθούν και πάλι, θα φροντίσει γι αυτό μια βραδιά στην κινηματογραφικής αίθουσα του κέντρου του Τορόντο, που θα επισκεφτούν ο καθένας μονάχος για να απολαύσουν ταινιούλα...
Για όλα φταίει το cineplex λοιπόν, αφού οι δυο τους ολοένα και θα συναντιούνται περισσότερο, θα βγαίνουν βόλτες παρέα, θα αποκτήσουν κοινούς γνωστούς και θα εισέλθουν στον ίδιο κύκλο και φυσικά τα χνωτάκια τους θα πλησιάζουν όλο και κοντύτερα, καθώς το κολλητιλίκι θα εξελίσσεται σε ισχυρό δέσιμο. Τα σημάδια του δεσμού δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους, ειδικά από την μεριά εκείνου, που η μελαγχολία από τον χωρισμό έχει σκεπάσει την γαλανή του θωριά, όχι πάντως πως κι η πιτσιρίκα δεν θα δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον, τουλάχιστον στα σχέδια της κι αν δεν εκδηλώνεται ας όψεται η πίστη στον καλό της, που σήμερα πετάει για Άμστερνταμ και αύριο βρίσκεται στο Δουβλίνο για...δουλειές. Δύσκολα όμως η μοίρα θα αφήσει μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη και δεν θα αξιώσει το ντουετάκι, να εξελίξει την φιλία του, σε αυτό που λέμε κάτι παραπάνω.
Πολύ, υπερβολικά πολύ όμως, φιλόδοξη στους σκοπούς της είναι η ανεξάρτητη ταινία του Michael Dowse (Take Me Home Tonight) που από τα αρχικά κρέντιτς μοιάζει να επιθυμεί να κολλήσει δίπλα στο πανδύσκολα ξεπεράσιμο 500 Days Of Summer, το οποίο αβασάνιστα και δίχως φραγμούς παλεύει να αγκαλιάσει σε ύφος, θέμα και προοπτική. Το αγόρι να βρίσκεται σε δυσμενή θέση, το κορίτσι να κρατά το πάνω χέρι, τον περίγυρο να επιδίδεται σε εξυπνάδες μπας και τους φέρει κοντύτερα και την φύση, απλώς να περιμένει υπομονετικά, πότε το πασιφανές θα γίνει και πραγματικότητα. Κάποιες ανατροπές που θα βγάλουν το ζευγαράκι από το μονοπάτι της ολοκλήρωσης, κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες (όπως η λυσσάρα αδελφή της Τσάντρης) που πάνε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να χαλάσουν το προξενιό, κάποια μουτράκια που σου δίνουν την εντύπωση πως δεν θα επέλθει το ανεπανόρθωτο, αλλά εντάξει δεν είναι κάθε μέρα της αχώνευτης Summer, για να μείνει το παλικάρι μονάχο στον λόφο να ατενίζει την πόλη από ψηλά, έχοντας χάσει κάθε ερωτικό ενδιαφέρον...
Για πες: Αν και δεν το πίστευα αρχικά, εντέλει οι δύο βασικοί ρόλοι, υποδυόμενοι από πρόσωπα γνώριμα και ιδιαίτερα χαμογελαστά, είναι εκείνοι που έθεσαν τις βάσεις για να γίνει αποδεκτό με εύπεπτο τρόπο το What If (και πρώην The F Word, τίτλος που ευτυχώς δεν επελέγη εντέλει). Ο Daniel Radcliffe, εμφανώς αγχωμένος να εξαργυρώσει κάποια στιγμή την τεράστια Ποτερική ώθηση στην καριέρα του, δέχεται ευχαρίστως το πολύ πιο άνετο άγγιγμα της Zoe Kazan και έτσι συνθέτουν ένα όμορφο και στυλάτο, πλην όχι φανφαρόνικα εντυπωσιακό στην όψη δίδυμο, που με άνεση αποδίδει τους χαρακτήρες και πείθει πως αυτοί οι δυο κάποια στιγμή θα κατάφερναν να γίνουν ταίρι. Όχι πως είχαν αφήσει και κανέναν με την απορία αποξαρχής, πως δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στο χάπι εντ, βέβαια...
Για όλα φταίει το cineplex λοιπόν, αφού οι δυο τους ολοένα και θα συναντιούνται περισσότερο, θα βγαίνουν βόλτες παρέα, θα αποκτήσουν κοινούς γνωστούς και θα εισέλθουν στον ίδιο κύκλο και φυσικά τα χνωτάκια τους θα πλησιάζουν όλο και κοντύτερα, καθώς το κολλητιλίκι θα εξελίσσεται σε ισχυρό δέσιμο. Τα σημάδια του δεσμού δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους, ειδικά από την μεριά εκείνου, που η μελαγχολία από τον χωρισμό έχει σκεπάσει την γαλανή του θωριά, όχι πάντως πως κι η πιτσιρίκα δεν θα δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον, τουλάχιστον στα σχέδια της κι αν δεν εκδηλώνεται ας όψεται η πίστη στον καλό της, που σήμερα πετάει για Άμστερνταμ και αύριο βρίσκεται στο Δουβλίνο για...δουλειές. Δύσκολα όμως η μοίρα θα αφήσει μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη και δεν θα αξιώσει το ντουετάκι, να εξελίξει την φιλία του, σε αυτό που λέμε κάτι παραπάνω.
Πολύ, υπερβολικά πολύ όμως, φιλόδοξη στους σκοπούς της είναι η ανεξάρτητη ταινία του Michael Dowse (Take Me Home Tonight) που από τα αρχικά κρέντιτς μοιάζει να επιθυμεί να κολλήσει δίπλα στο πανδύσκολα ξεπεράσιμο 500 Days Of Summer, το οποίο αβασάνιστα και δίχως φραγμούς παλεύει να αγκαλιάσει σε ύφος, θέμα και προοπτική. Το αγόρι να βρίσκεται σε δυσμενή θέση, το κορίτσι να κρατά το πάνω χέρι, τον περίγυρο να επιδίδεται σε εξυπνάδες μπας και τους φέρει κοντύτερα και την φύση, απλώς να περιμένει υπομονετικά, πότε το πασιφανές θα γίνει και πραγματικότητα. Κάποιες ανατροπές που θα βγάλουν το ζευγαράκι από το μονοπάτι της ολοκλήρωσης, κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες (όπως η λυσσάρα αδελφή της Τσάντρης) που πάνε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να χαλάσουν το προξενιό, κάποια μουτράκια που σου δίνουν την εντύπωση πως δεν θα επέλθει το ανεπανόρθωτο, αλλά εντάξει δεν είναι κάθε μέρα της αχώνευτης Summer, για να μείνει το παλικάρι μονάχο στον λόφο να ατενίζει την πόλη από ψηλά, έχοντας χάσει κάθε ερωτικό ενδιαφέρον...
Για πες: Αν και δεν το πίστευα αρχικά, εντέλει οι δύο βασικοί ρόλοι, υποδυόμενοι από πρόσωπα γνώριμα και ιδιαίτερα χαμογελαστά, είναι εκείνοι που έθεσαν τις βάσεις για να γίνει αποδεκτό με εύπεπτο τρόπο το What If (και πρώην The F Word, τίτλος που ευτυχώς δεν επελέγη εντέλει). Ο Daniel Radcliffe, εμφανώς αγχωμένος να εξαργυρώσει κάποια στιγμή την τεράστια Ποτερική ώθηση στην καριέρα του, δέχεται ευχαρίστως το πολύ πιο άνετο άγγιγμα της Zoe Kazan και έτσι συνθέτουν ένα όμορφο και στυλάτο, πλην όχι φανφαρόνικα εντυπωσιακό στην όψη δίδυμο, που με άνεση αποδίδει τους χαρακτήρες και πείθει πως αυτοί οι δυο κάποια στιγμή θα κατάφερναν να γίνουν ταίρι. Όχι πως είχαν αφήσει και κανέναν με την απορία αποξαρχής, πως δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στο χάπι εντ, βέβαια...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Οκτωβρίου 2014 από την Neo Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική