Άνναμπελ
του John R. Leonetti. Με τους Annabelle Wallis, Ward Horton, Tony Amendola, Alfre Woodard, Kerry O'Malley, Brian Howe, Eric Ladin, Ivar Brogger
Η κούκλα της...Ρόζμαρι
του zerVo (@moviesltd) 
Η γνωριμία έλαβε χώρα κατά την διάρκεια μιας από τις καλύτερες θεματικά ταινίες τρόμου της περασμένης σεζόν, αναμφίβολα της πιο επιτυχημένης εμπορικά, μιας και το The Conjuring κυριολεκτικά σάρωσε τα ταμεία, όπου κι αν προβλήθηκε. Αποτέλεσε το βασικότερο κομμάτι του φοβιστικού introduction, στοιχείο αιματηρό, που την κατέστησε αναπόσπαστο κομμάτι, σε περίοπτη μάλιστα θέση, της συλλογής των πειραγμένων από μια σατανική δύναμη αντικειμένων των δαιμονολόγων Ουόρεν. Φόρεμα ολόλευκο, μάτια ολοστρόγγυλα και μεγάλα να προκαλούν ρίγος με το διαπεραστικό τους βλέμμα, έντονο μακιγιάζ, ε, δεν ήθελε και πολύ η Annabelle να διεκδικήσει και να πετύχει την δική της ξεχωριστή φιλμική οντότητα, που όμως σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε αντάξια των υψηλών προσδοκιών.
1967. Το αγαπημένο ζευγάρι της Μία και του Τζον Φορμ περιμένει την έλευση του πρώτου τους παιδιού και σε μια κίνηση αβροφροσύνης, ο σύζυγος θα προσθέσει στην κολεξιόν με τις κούκλες της γυναίκας του, μια ακόμη, πανέμορφη και με χαρακτηριστικά προσώπου, που θα την νόμισες ακόνη και ζωντανή. Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του πορσελάνινου ομοιώματος στην οικία των Φορμς, θα παρατηρηθούν ανεξήγητα μεταφυσικά φαινόμενα, κατάσταση τρόμου που θα ολοκληρωθεί με την φονική επίθεση που θα δεχτεί το αντρόγυνο από παρανοϊκό δίδυμο, μέλος σατανιστικής οργάνωσης, που σαν σκοπό του είχε να τους δολοφονήσει προκειμένου να ξεδιψάσει τα αιμοσταγή ένστικτα του.
Ως εκ θαύματος η κυοφορούσα θα βγει σώα και αβλαβής από το παρολίγον μοιραίο περιστατικό και θα φέρει στον κόσμο ένα πανέμορφο κοριτσάκι την Λέα. Σε καινούργιο πλέον διαμέρισμα, μακριά από τις ανατριχιαστικές αναμνήσεις, η τριμελής φαμίλια θα επιχειρήσει ένα καινούργιο ξεκίνημα, έχοντας μάλιστα απαλλαγεί από το βάρος της κούκλας, που μόνο δυσάρεστες εμπειρίες πρόσθεσε στην καθημερινότητα της. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να διώξεις από δίπλα σου δαιμόνια, που έχουν χώσει τις ρίζες τους τόσο βαθιά και επιθυμούν να σε καταστρέψουν...
Ακόμη και ως αθώο παιχνίδι στα χέρια ανυποψίαστων κοριτσιών να τις δει κανείς, οι κούκλες εκ των πραγμάτων έχουν στην θωριά τους κάτι το φοβιστικό, μιας και πλησιάζουν τόσο κοντά στο ανθρώπινο ως μορφές. Το σινεμά για δεκαετίες εκμεταλλεύτηκε αυτό το αίτημα, με το σίνε σίριαλ του Chucky, που κατόπιν ενός σημείου πάτησε στα μονοπάτια πιότερο του καλτ, παρά του horror με όσα εξιστόρησε. Εδώ η φιλοσοφία είναι διαφορετική από εκείνη της Κούκλας του Σατανά και φαίνεται εκ πρώτης όψης, καθώς το χρονικό σημείο τοποθετείται την περίοδο που σύσσωμη την κοινή γνώμη απασχόλησε η δράση του μανιακού Τσαρλς Μάνσον, στοιχείο που περνά και μέσα στο παρόν σενάριο στην πρώτη πράξη, καθώς τα στοιχεία του φημισμένου τρελού φονιά ταιριάζουν απόλυτα με εκείνα των επίδοξων φονιάδων της μοναχικής και απόμακρης Μία.
Παρότι το μάρκετινγκ όμως είχε προιδεάσει για μια φοβιστική δημιουργία, που τον τρόμο θα σκορπούσε κατά κύριο λόγο η παρουσία της Άνναμπελ, εντούτοις ο σκηνοθέτης John Leonetti - και διευθυντής φωτογραφίας του Καλέσματος - επιλέγει ανταυτού να αποτίσει φόρο τιμής στο μοναδικό θρίλερ του Polanski από το 1969, στήνοντας τα πάντα σε αφήγηση, φόντο, περιβάλλον και ατμόσφαιρα κατ εικόνα και ομοίωση του. Όμορφη σκέψη, μέτρια η εκτέλεση όμως, εφόσον το φιλμ ουδέποτε παρουσιάζει την παραμικρή πρωτοτυπία στις μεθόδους εκφοβισμού της πλατείας, επιμένοντας σε κλισέ πρακτικές των haunted house αντίστοιχων παραγωγών και μάλιστα της σειράς, με τον θεατή να γνωρίζει από πολύ πριν, το πότε η ηρωίδα θα κόψει το δάκτυλο της στην γαζωτική μηχανή.
Για πες: Ελαφριά απογοήτευση λοιπόν, ιδίως για τους φαν του έργου του Wan, ο οποίος εδώ στέκει αποστασιοποιημένος στο περιθώριο, απλώς και μόνο ες εξειδικευμένος παραγωγός, που πιθανότατα θα περίμεναν μια εκρηκτική εμφάνιση της Annabelle, παρόμοια με εκείνη της πρώτης της φοράς στο εκράν. Εκτίμηση μου είναι πως σύντομα, θα υπάρξουν διορθώσεις στο κείμενο και η ζωντανή κουκλίτσα θα μας επισκεφτεί και πάλι ανανεωμένη και σε νέες περιπέτειες...
Ως εκ θαύματος η κυοφορούσα θα βγει σώα και αβλαβής από το παρολίγον μοιραίο περιστατικό και θα φέρει στον κόσμο ένα πανέμορφο κοριτσάκι την Λέα. Σε καινούργιο πλέον διαμέρισμα, μακριά από τις ανατριχιαστικές αναμνήσεις, η τριμελής φαμίλια θα επιχειρήσει ένα καινούργιο ξεκίνημα, έχοντας μάλιστα απαλλαγεί από το βάρος της κούκλας, που μόνο δυσάρεστες εμπειρίες πρόσθεσε στην καθημερινότητα της. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να διώξεις από δίπλα σου δαιμόνια, που έχουν χώσει τις ρίζες τους τόσο βαθιά και επιθυμούν να σε καταστρέψουν...
Ακόμη και ως αθώο παιχνίδι στα χέρια ανυποψίαστων κοριτσιών να τις δει κανείς, οι κούκλες εκ των πραγμάτων έχουν στην θωριά τους κάτι το φοβιστικό, μιας και πλησιάζουν τόσο κοντά στο ανθρώπινο ως μορφές. Το σινεμά για δεκαετίες εκμεταλλεύτηκε αυτό το αίτημα, με το σίνε σίριαλ του Chucky, που κατόπιν ενός σημείου πάτησε στα μονοπάτια πιότερο του καλτ, παρά του horror με όσα εξιστόρησε. Εδώ η φιλοσοφία είναι διαφορετική από εκείνη της Κούκλας του Σατανά και φαίνεται εκ πρώτης όψης, καθώς το χρονικό σημείο τοποθετείται την περίοδο που σύσσωμη την κοινή γνώμη απασχόλησε η δράση του μανιακού Τσαρλς Μάνσον, στοιχείο που περνά και μέσα στο παρόν σενάριο στην πρώτη πράξη, καθώς τα στοιχεία του φημισμένου τρελού φονιά ταιριάζουν απόλυτα με εκείνα των επίδοξων φονιάδων της μοναχικής και απόμακρης Μία.
Παρότι το μάρκετινγκ όμως είχε προιδεάσει για μια φοβιστική δημιουργία, που τον τρόμο θα σκορπούσε κατά κύριο λόγο η παρουσία της Άνναμπελ, εντούτοις ο σκηνοθέτης John Leonetti - και διευθυντής φωτογραφίας του Καλέσματος - επιλέγει ανταυτού να αποτίσει φόρο τιμής στο μοναδικό θρίλερ του Polanski από το 1969, στήνοντας τα πάντα σε αφήγηση, φόντο, περιβάλλον και ατμόσφαιρα κατ εικόνα και ομοίωση του. Όμορφη σκέψη, μέτρια η εκτέλεση όμως, εφόσον το φιλμ ουδέποτε παρουσιάζει την παραμικρή πρωτοτυπία στις μεθόδους εκφοβισμού της πλατείας, επιμένοντας σε κλισέ πρακτικές των haunted house αντίστοιχων παραγωγών και μάλιστα της σειράς, με τον θεατή να γνωρίζει από πολύ πριν, το πότε η ηρωίδα θα κόψει το δάκτυλο της στην γαζωτική μηχανή.
Για πες: Ελαφριά απογοήτευση λοιπόν, ιδίως για τους φαν του έργου του Wan, ο οποίος εδώ στέκει αποστασιοποιημένος στο περιθώριο, απλώς και μόνο ες εξειδικευμένος παραγωγός, που πιθανότατα θα περίμεναν μια εκρηκτική εμφάνιση της Annabelle, παρόμοια με εκείνη της πρώτης της φοράς στο εκράν. Εκτίμηση μου είναι πως σύντομα, θα υπάρξουν διορθώσεις στο κείμενο και η ζωντανή κουκλίτσα θα μας επισκεφτεί και πάλι ανανεωμένη και σε νέες περιπέτειες...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Οκτωβρίου 2014 από την Village Films
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική