by Takis Garis (@takisgaris)
Goodbye Jean Luc!
Μετά από μια μάλλον χλιαρή πρεμιέρα στο TIFF14 ήρθε η επομένη της ψυχρολουσίας. Αν το φιλοσοφήσεις τα περισσότερα προβλήματα σε τούτη τη ζήση δημιουργούνται από μεγάλες προσδοκίες, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για σινεμά. Η εξαιρετική διοργάνωση με την ουσιαστική κατάληψη της King St.W. από χαριτωμένες red carpet καταστάσεις, ζωντανές παρτίδες σκάκι με τεράστια πιόνια και ζωντανή μουσική με καλοδεχούμενα κεράσματα,προδιαθέτει για αναλόγου κλίματος δρώμενα επί οθόνης. Φευ, η σημερινή εμπειρία ήταν ιδιαιτέρως αυτό που λέμε…
…The Humbling (6/10) Εξαιρετικός, σε πλήρη φόρμα Pacino, στο ραμμένο για πάρτη του κοστουμάκι δια χειρός Philip Roth και κομμένο στα μέτρα του από τον παλαίμαχο Barry Levinson. Ο σεξπιρικός ηθοποιός- φίρμα του Μπρόντγουεη σε κρίση ταλέντου και αναγκαστική αγρανάπαυση από την οποία θα τον βγάλει η λεσβία παιδιόθεν θαυμάστρια του heartbreaker Greta Gerwig. Άνετα βλέπεται ως το λιγότερο φαντεζί ξαδέρφι του διαβόητου φέτος Birdman, κυρίαρχα ελέω Βασιλιά Άλ, παρότι αργεί να βρει ρυθμό και καταλήγει κάνοντας κύκλους γύρω από τη μια και μόνη κεντρική του ιδέα.
Ύστερα οι απογοητεύσεις: Μπαίνοντας στο The Look of Silence (5/10), το sequel τρόπον τινά του εκπληκτικού doc The Act of Killing του J.Oppenheimer, περιμένεις μια εμβάθυνση στις φρικαλεότητες των ακροδεξιών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά των κομμουνιστών στην Ινδονησία του 1965. Ανταυτού, παρακολούθησα έναν μεσόκοπο baby face αδερφό θύματος να ζητά on camera τα ρέστα από τους αμετανόητους εχθρούς-συγγενείς και φίλους που καθ’ οιονδήποτε τρόπο έβαλαν το χεράκι τους σε εκείνη την ατιμώρητη κτηνωδία, εισπράττοντας αντί για συγνώμη σαρκασμό, ακηδία έως απειλές. Βιασύνη ή αρπαχτή, η ουσία η ίδια:Απουσιάζει το Γιατί και το Πώς ο διεθνής παράγοντας όφειλε να μπει στο μικροσκόπιο ώστε να μη μιλάμε απλά για out-takes του Act of Killing.
Αργοκίνητο καράβι ο Leviathan (4/10) του Andrey Zvyagintsev της προ ετών εξαιρετικής Επιστροφής, πήρε για ανεξήγητους λόγους το βραβείο σεναρίου στις Κάννες, ενδεχομένως διότι εμπεριέχει σκηνή όπου μια παρέα Ρώσων κυνηγών κάνει σκοποβολή στην ερημιά πάνω στα κάδρα των σοβιετικών ηγετών, από Λένιν μέχρι Γιέλτσιν. Μεθυσμένη χοντροκοπιά, καρικατουρέ απεικόνιση της περιβόητης διαπλεκομένης γραφειοκρατίας της θεοσεβούμενης ρωσικής νομενκλατούρας, εφόσον το σινεμά που καταγγέλλει τον κομμουνισμό δε θα πάψει ποτέ να έχει ευήκοον ους στη Δύση κι εδώ κάπου αποχωρώ περίλυπος.
Νάτη λοιπόν η χαριστική βολή. Η προχώ 3D ταινία-δοκίμιο που βραβεύτηκε στις Κάννες (αχ αυτές οι Κάννες σε τούτο το TIFF) εξ ’ημισείας με το Mommy, αλλά δαύτο διόλου με αφορά, γιατί μιλάμε για GODDARD, το όνομα βαρύ σαν ιστορία στο σινεμά του τελευταίου μισού αιώνα και βάλε. Ή μάλλον βγάλε, γιατί νισάφι και basta cosi με την γεροντική ακράτεια περιβεβλημένη τη λεκτικά διαννοουμενίστικη παλαβομάρα. Με το 3D να σου πετάει τα μάτια, τον ήχο να σου γανώνει τα αυτιά και ένα σκυλί να τρέχει στα χαμένα, με ένα ζευγάρι σε διάφορες ηλικίες να αποφλοιώνει κάθε έννοια ερωτισμού μες τα ξεροκλανίδια. Έλεος Jean Luc, δε χρειάζεται στα 83 να αποδείξεις τίποτε πια, ούτε να σηκώνεις το λάβαρο της εικονικής επανάστασης από το σαλονάκι σου στη Ζυρίχη. Αυτοί σε δέονται και σε βραβεύουν, εγώ σε αγαπώ αληθινά και γι’ αυτό σε αποχαιρετώ με ένα μεγαλοπρεπές Adieux.
Μη χάσετε την αυριανή ανταπόκριση του Movies Ltd από το TIFF14 με Men,Women & Children, The New Girlfriend, Phoenix και Nightcrawler, καθώς το θερμόμετρο ανεβαίνει ενόψει των μεγάλων οσκαρικών χαρτιών της Δευτέρας!
Ύστερα οι απογοητεύσεις: Μπαίνοντας στο The Look of Silence (5/10), το sequel τρόπον τινά του εκπληκτικού doc The Act of Killing του J.Oppenheimer, περιμένεις μια εμβάθυνση στις φρικαλεότητες των ακροδεξιών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά των κομμουνιστών στην Ινδονησία του 1965. Ανταυτού, παρακολούθησα έναν μεσόκοπο baby face αδερφό θύματος να ζητά on camera τα ρέστα από τους αμετανόητους εχθρούς-συγγενείς και φίλους που καθ’ οιονδήποτε τρόπο έβαλαν το χεράκι τους σε εκείνη την ατιμώρητη κτηνωδία, εισπράττοντας αντί για συγνώμη σαρκασμό, ακηδία έως απειλές. Βιασύνη ή αρπαχτή, η ουσία η ίδια:Απουσιάζει το Γιατί και το Πώς ο διεθνής παράγοντας όφειλε να μπει στο μικροσκόπιο ώστε να μη μιλάμε απλά για out-takes του Act of Killing.
Αργοκίνητο καράβι ο Leviathan (4/10) του Andrey Zvyagintsev της προ ετών εξαιρετικής Επιστροφής, πήρε για ανεξήγητους λόγους το βραβείο σεναρίου στις Κάννες, ενδεχομένως διότι εμπεριέχει σκηνή όπου μια παρέα Ρώσων κυνηγών κάνει σκοποβολή στην ερημιά πάνω στα κάδρα των σοβιετικών ηγετών, από Λένιν μέχρι Γιέλτσιν. Μεθυσμένη χοντροκοπιά, καρικατουρέ απεικόνιση της περιβόητης διαπλεκομένης γραφειοκρατίας της θεοσεβούμενης ρωσικής νομενκλατούρας, εφόσον το σινεμά που καταγγέλλει τον κομμουνισμό δε θα πάψει ποτέ να έχει ευήκοον ους στη Δύση κι εδώ κάπου αποχωρώ περίλυπος.
Μη χάσετε την αυριανή ανταπόκριση του Movies Ltd από το TIFF14 με Men,Women & Children, The New Girlfriend, Phoenix και Nightcrawler, καθώς το θερμόμετρο ανεβαίνει ενόψει των μεγάλων οσκαρικών χαρτιών της Δευτέρας!
gaRis
