The Equalizer
του Antoine Fuqua. Με τους Denzel Washington, Marton Csokas, Chloë Grace Moretz, David Harbour, Haley Bennett, Bill Pullman, Melissa Leo, David Meunier, Johnny Skourtis, Alex Veadov, Vladimir Kulich
Δικαιοσύνη σε δεύτερο χρόνο
του zerVo (@moviesltd) 
Εδώ μιλάμε για χάσμα τηλεοπτικών γενεών. Καμία σχέση δηλαδή με το σήμερα, που ότι προβάλλεται στο Αμέρικα απόψε το βράδυ, ξημερώματα είναι διαθέσιμο στον αντίκρυ του Ατλαντικού θεατή και μάλιστα με όλους τους πιθανούς υποτιτλισμούς να κάνουν πιο άνετη την παρακολούθηση του. Τότε, μέσα των 80s, με δυο μόλις κανάλια κρατικά και με την ιδιωτική ακόμη στα σπάργανα, σειρές που μπορεί να είχαν κάνει θραύση στο CBS και να παίζονταν και για τέσσερις και πέντε σεζόν, ουδέποτε έγιναν διάσημες στον τόπο μας. Αυτό δεν σημαίνει πως περιπτώσεις άγνωστες σε μας σαν και τούτη του The Equalizer, δεν έχουν καταγραφεί ως θρυλικές στην μνήμη των Γιάνκηδων τηλεφίλ, που φυσικά την θύμηση τους μπορούν να εκμεταλλευτούν για να κτίσουν ακόμη ένα μοντέρνο κινηματογραφικό σενάριο. Μην σου πω μάλιστα, από την άλλη μεριά, το ότι δεν ξέρουμε και πολλά για τον σε δεύτερο χρόνο Εκδικητή, μήπως είναι και υπέρ μας, ε?
Ηλικιωμένος εργάτης στην αποθήκη του μεγαλύτερου υπερμάρκετ της Βοστόνης, που μάλιστα χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού των συναδέλφων του, είναι ο Μπόμπι Μακ Κολ. Μοναχικός, όχι όμως απόμακρος, συμβουλευτικός, χωρίς πάντως να αναπτύσσει ξεχωριστές φιλίες και πάντα στην διάθεση των κομπανιέρων του σε οτιδήποτε κι αν θελήσουν, ο αινιγματικός στην ματιά όλων αποθηκάριος, προτιμά να ξοδεύει τις νύχτες του άγρυπνος, στο γειτονικό του καφέ, διαβάζοντας ήρεμα και γαλήνια, επιλεγμένα μυθιστορήματα της από χρόνια, χαμένης του συζύγου. Μια ηρεμία που θα διαλυθεί ένα βράδυ μονομιάς, καθώς θα γνωρίσει την Τέρι, νεαρή και έξυπνη πόρνη από την Ρωσία, που φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει κάποια στιγμή το όνειρο της και να γίνει τραγουδίστρια.
Σύντομα ο Μπομπ θα διαπιστώσει πως το κορίτσι είναι μπλεγμένο βαθιά στα πλοκάμια της Ρώσικης Μαφίας και κάθε προσπάθεια της να απεμπλακεί από τις ορέξεις των πατρόνων της δύσκολα θα πετύχει. Όταν μάλιστα την αντικρίσει αιμόφυρτη και σε τραγική κατάσταση στο κρεβάτι της κλινικής, βαρύτατα χτυπημένη από τους νταβατζήδες, μέσα του θα ξυπνήσει το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης. Όπως ακριβώς το ένιωθε για δεκαετίες, όταν το απέδιδε σαν καλά εκπαιδευμένος πράκτορας της CIA, προς κάθε ανήμπορο που το είχε ανάγκη...
Και κάπως έτσι, σε δεύτερο ηλικιακό χρόνο, δημιουργείται ένας καινούργιος φιλμικός υπερήρωας, με απίστευτες επιδεξιότητες στην μάχη και αστείρευτη φυσική κατάσταση, μολονότι οι δεκαετίες στην ράχη του κοντεύουν να φτάσουν τις έξι. Στοιχείο που δεν μοιάζει πάντως να ξενίζει τους φανατικούς φίλους του action, που έχουν δώσει εσχάτως ψήφο εμπιστοσύνης τόσο στις φράξιες των βετεράνων μαχητών, των Expendables και των Reds, όσο και στους γηρασμένους και συνταξιοδοτημένους κατασκόπους, που προστατεύουν τον κάθε λογής καταφρονεμένο και αδύναμο, στην κατόπιν Taken εποχή. Με αφετηρία την (αγαπημένη από το κοινό) δράση του παροπλισμένου ντετέκτιβ Μιλλς, στην αλυσίδα προστίθεται ακόμη ένας, ο Μακ Κολ, γνωστότερος στους παλιούς του συντρόφους που μαζί του πήραν μέρος σε δεκάδες αποστολές, ως Εκουαλάιζερ!
Η μεγάλη διαφορά στην παρούσα περίπτωση, που κάνει την υπερηρωική πράξη να ξεχωρίζει από τις λοιπές του σωματείου, είναι πως το φιλμ έχει μια διαφορετική κινηματογραφική δομή, εστιάζοντας πιότερο στο δράμα, παρά στο μπουνίδι και την φανφάρα. Βραδυφλεγές στην εξέλιξη του, αργεί σημαντικά να οδηγηθεί στην πρώτη, χρονομετρημένη κάπου στα δεκαεννιά δευτερόλεπτα, έκρηξη του avenger, γεγονός που σημαίνει πως για μια ολόκληρη πράξη, μελετάται ο χαρακτήρας του, η προσωπικότητα του, η εναλλαγή στην συμπεριφορά του, από την ημέρα που αποφάσισε να αλλάξει ταυτότητα και από secret agent να μεταβληθεί σε απλοικό μεροκαματιάρη.
Η αντίστροφη διαδρομή, λοιπόν, από ζορισμένος και πλημμυρισμένος από τα πάθη του, υποχωρητικός πολίτης, σε πανίσχυρο τιμωρό, είναι και εκείνη που εξιτάρει την πλατεία, που στις κινήσεις του βρίσκει έναν απτό, ανθρώπινο και δίχως μπέρτα Σκοτεινό Ιππότη, ικανό να τα βάλει ακόμη και με ολάκερο το Συνδικάτο του εγκλήματος για να πράξει το σωστό και ηθικό. Εξαιρετικά δομημένη η αφήγηση του συνεπέστατου εδώ και κοντά είκοσι χρόνια στο δραματικό περιπετειώδες genre, όχι πάντα με την ίδια επιτυχία όμως, Antoine Fuqua, που υπογράφει εκρηκτικού περιεχομένου φιλμς, δίνοντας σημασία και στην μελέτη των πρωταγωνιστών των στόρι του.
Οι σεκάνς που ο ένας μετά τον άλλο οι παράνομοι πέφτουν σέκος από το κτύπημα του Equalizer, είναι πολύ σωστά μελετημένες, τόσο στην χορογραφία τους, όσο και στην ένταση που βγάζουν στο εκράν. Μια μικρή αρρυθμία, μεταξύ των πιο έντονων σκηνών, με εμβόλιμα πλάνα που μας πληροφορούν για το ποιόν του, είναι αναγκαστική και πιθανολογώ θα εκλείψει στο σχεδόν δεδομένο σίκουελ, που η Sony έχει ήδη στα σκαριά, δίχως να περιμένει την απόφαση του διεθνούς box office. Τα στοιχεία, πέραν του προφανούς της παρουσίας του ψύχραιμου φύλακα αγγέλου, που στήνουν σωστά τον καμβά της εξιστόρησης, είναι τρία: Η πιασάρικη επιλογή θύματος, η φοβισμένη μετανάστης, που έχει πέσει θύμα του trafficking, ρόλος που βγάζει από την ομορφούλα Chloe Moretz, από την ανήλικη στολή της μπέμπας. Η παγερή θωριά του κακού της ίντριγκας, που στην ματιά του έμπειρου σε τέτοιου είδους ερμηνείες Marton Csokas, βγάζει όλη την επιθυμητή παράνοια. Και, τέλος, το μπιτάτο soundtrack, που δημιουργεί απίθανο υποκοσμικό κλίμα, έχοντας ως φόντο την μουντή πρωτεύουσα της Μασαχουσέτης.
Ουσιαστικά ο Fuqua αποτίνει φόρο τιμής στον κορυφαίο σχεδιαστή του είδους, Tony Scott, που χάθηκε τόσο άδοξα, χρησιμοποιώντας αμέτρητες φορές στο διάβα του, πατρόν σχεδιασμένα από τον μέντορα του, τον οποία επάξια αντικαθιστά ως ντιρέκτορας, αλλά και την μορφή του ηθοποιού εκείνου, που συνεργάστηκε στην μεγάλη του πορεία τις περισσότερες φορές από κανέναν άλλο.
Για πες: Ακριβώς εξήντα χρόνια ζωής κλείνει φέτος ο σπουδαίος Denzel Washington, η φόρμα του όμως και η σκηνική του διάθεση, απαιτούν ειδικές τεχνικές για να φανεί αυτή του η ηλικία και στο πανί. Αεικίνητος παρότι κλάσματα δευτερολέπτου πριν έδειχνε τόσο ήρεμος, εκρηκτικός ενόσω σου δείχνει απίστευτα γαλήνιος, ο πεπειραμένος σταρ, παίζει στα δάκτυλα του χεριού του τον ρόλο και τον κάνει δικό του από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, χωρίς να τον αμφισβητήσει κανείς. Είναι απόλυτα σίγουρο πως ο δις οσκαρούχος ερμηνευτής (την δεύτερη μάλιστα σε καθοδήγηση Fuqua, στο εξαιρετικό Training Day), ανακάλυψε στον Equalizer την ερμηνεία που θα τον διατηρήσει για καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Άλλωστε τα μέιλ - και όχι τα ραβασάκια όπως δεχόταν ο τηλεοπτικός προκάτοχος του - για να ντυθεί το ρούχο του δικαστή του δρόμου, είναι τόσα πολλά, που είναι απίθανο να μην τον δούμε σύντομα ξανά, να πατά το τάιμερ του ρολογιού του. Ο χρόνος ξεκινά από τώρα!
Σύντομα ο Μπομπ θα διαπιστώσει πως το κορίτσι είναι μπλεγμένο βαθιά στα πλοκάμια της Ρώσικης Μαφίας και κάθε προσπάθεια της να απεμπλακεί από τις ορέξεις των πατρόνων της δύσκολα θα πετύχει. Όταν μάλιστα την αντικρίσει αιμόφυρτη και σε τραγική κατάσταση στο κρεβάτι της κλινικής, βαρύτατα χτυπημένη από τους νταβατζήδες, μέσα του θα ξυπνήσει το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης. Όπως ακριβώς το ένιωθε για δεκαετίες, όταν το απέδιδε σαν καλά εκπαιδευμένος πράκτορας της CIA, προς κάθε ανήμπορο που το είχε ανάγκη...
Και κάπως έτσι, σε δεύτερο ηλικιακό χρόνο, δημιουργείται ένας καινούργιος φιλμικός υπερήρωας, με απίστευτες επιδεξιότητες στην μάχη και αστείρευτη φυσική κατάσταση, μολονότι οι δεκαετίες στην ράχη του κοντεύουν να φτάσουν τις έξι. Στοιχείο που δεν μοιάζει πάντως να ξενίζει τους φανατικούς φίλους του action, που έχουν δώσει εσχάτως ψήφο εμπιστοσύνης τόσο στις φράξιες των βετεράνων μαχητών, των Expendables και των Reds, όσο και στους γηρασμένους και συνταξιοδοτημένους κατασκόπους, που προστατεύουν τον κάθε λογής καταφρονεμένο και αδύναμο, στην κατόπιν Taken εποχή. Με αφετηρία την (αγαπημένη από το κοινό) δράση του παροπλισμένου ντετέκτιβ Μιλλς, στην αλυσίδα προστίθεται ακόμη ένας, ο Μακ Κολ, γνωστότερος στους παλιούς του συντρόφους που μαζί του πήραν μέρος σε δεκάδες αποστολές, ως Εκουαλάιζερ!
Η μεγάλη διαφορά στην παρούσα περίπτωση, που κάνει την υπερηρωική πράξη να ξεχωρίζει από τις λοιπές του σωματείου, είναι πως το φιλμ έχει μια διαφορετική κινηματογραφική δομή, εστιάζοντας πιότερο στο δράμα, παρά στο μπουνίδι και την φανφάρα. Βραδυφλεγές στην εξέλιξη του, αργεί σημαντικά να οδηγηθεί στην πρώτη, χρονομετρημένη κάπου στα δεκαεννιά δευτερόλεπτα, έκρηξη του avenger, γεγονός που σημαίνει πως για μια ολόκληρη πράξη, μελετάται ο χαρακτήρας του, η προσωπικότητα του, η εναλλαγή στην συμπεριφορά του, από την ημέρα που αποφάσισε να αλλάξει ταυτότητα και από secret agent να μεταβληθεί σε απλοικό μεροκαματιάρη.
Η αντίστροφη διαδρομή, λοιπόν, από ζορισμένος και πλημμυρισμένος από τα πάθη του, υποχωρητικός πολίτης, σε πανίσχυρο τιμωρό, είναι και εκείνη που εξιτάρει την πλατεία, που στις κινήσεις του βρίσκει έναν απτό, ανθρώπινο και δίχως μπέρτα Σκοτεινό Ιππότη, ικανό να τα βάλει ακόμη και με ολάκερο το Συνδικάτο του εγκλήματος για να πράξει το σωστό και ηθικό. Εξαιρετικά δομημένη η αφήγηση του συνεπέστατου εδώ και κοντά είκοσι χρόνια στο δραματικό περιπετειώδες genre, όχι πάντα με την ίδια επιτυχία όμως, Antoine Fuqua, που υπογράφει εκρηκτικού περιεχομένου φιλμς, δίνοντας σημασία και στην μελέτη των πρωταγωνιστών των στόρι του.
Οι σεκάνς που ο ένας μετά τον άλλο οι παράνομοι πέφτουν σέκος από το κτύπημα του Equalizer, είναι πολύ σωστά μελετημένες, τόσο στην χορογραφία τους, όσο και στην ένταση που βγάζουν στο εκράν. Μια μικρή αρρυθμία, μεταξύ των πιο έντονων σκηνών, με εμβόλιμα πλάνα που μας πληροφορούν για το ποιόν του, είναι αναγκαστική και πιθανολογώ θα εκλείψει στο σχεδόν δεδομένο σίκουελ, που η Sony έχει ήδη στα σκαριά, δίχως να περιμένει την απόφαση του διεθνούς box office. Τα στοιχεία, πέραν του προφανούς της παρουσίας του ψύχραιμου φύλακα αγγέλου, που στήνουν σωστά τον καμβά της εξιστόρησης, είναι τρία: Η πιασάρικη επιλογή θύματος, η φοβισμένη μετανάστης, που έχει πέσει θύμα του trafficking, ρόλος που βγάζει από την ομορφούλα Chloe Moretz, από την ανήλικη στολή της μπέμπας. Η παγερή θωριά του κακού της ίντριγκας, που στην ματιά του έμπειρου σε τέτοιου είδους ερμηνείες Marton Csokas, βγάζει όλη την επιθυμητή παράνοια. Και, τέλος, το μπιτάτο soundtrack, που δημιουργεί απίθανο υποκοσμικό κλίμα, έχοντας ως φόντο την μουντή πρωτεύουσα της Μασαχουσέτης.
Ουσιαστικά ο Fuqua αποτίνει φόρο τιμής στον κορυφαίο σχεδιαστή του είδους, Tony Scott, που χάθηκε τόσο άδοξα, χρησιμοποιώντας αμέτρητες φορές στο διάβα του, πατρόν σχεδιασμένα από τον μέντορα του, τον οποία επάξια αντικαθιστά ως ντιρέκτορας, αλλά και την μορφή του ηθοποιού εκείνου, που συνεργάστηκε στην μεγάλη του πορεία τις περισσότερες φορές από κανέναν άλλο.
Για πες: Ακριβώς εξήντα χρόνια ζωής κλείνει φέτος ο σπουδαίος Denzel Washington, η φόρμα του όμως και η σκηνική του διάθεση, απαιτούν ειδικές τεχνικές για να φανεί αυτή του η ηλικία και στο πανί. Αεικίνητος παρότι κλάσματα δευτερολέπτου πριν έδειχνε τόσο ήρεμος, εκρηκτικός ενόσω σου δείχνει απίστευτα γαλήνιος, ο πεπειραμένος σταρ, παίζει στα δάκτυλα του χεριού του τον ρόλο και τον κάνει δικό του από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, χωρίς να τον αμφισβητήσει κανείς. Είναι απόλυτα σίγουρο πως ο δις οσκαρούχος ερμηνευτής (την δεύτερη μάλιστα σε καθοδήγηση Fuqua, στο εξαιρετικό Training Day), ανακάλυψε στον Equalizer την ερμηνεία που θα τον διατηρήσει για καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Άλλωστε τα μέιλ - και όχι τα ραβασάκια όπως δεχόταν ο τηλεοπτικός προκάτοχος του - για να ντυθεί το ρούχο του δικαστή του δρόμου, είναι τόσα πολλά, που είναι απίθανο να μην τον δούμε σύντομα ξανά, να πατά το τάιμερ του ρολογιού του. Ο χρόνος ξεκινά από τώρα!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική