Πάλο Άλτο
της Gia Coppola. Με τους Emma Roberts, Jack Kilmer, Nat Wolff, James Franco, Zoe Levin, Val Kilmer, Keegan Allen, Margaret Qualley, Chris Messina
Προνόμια κι Ευαισθησίες
του zerVo (@moviesltd) 
Σε ακριβή μετάφραση από τα Ισπανικά σημαίνει Ψηλό Δέντρο, ονομασία που πιθανότατα πήρε από κάποιο κυπαρίσσι, που μια φορά κι έναν καιρό θα υψωνόταν στην κεντρική του πλατεία. Πολύ, πολύ καιρό πριν το Palo Alto εξελιχθεί στο εμπορικό και οικονομικό επίκεντρο της Σίλικον Βάλει και στην υψηλότερου βιοτικού επιπέδου ζώνη στα βόρεια του Σαν Φραντσίσκο. Φυσικά, για να φύγουμε από την πατριδογνωσία, για να μεταπηδήσουμε στο θέμα μας, τα εφηβικά ζόρια δεν διακρίνονται σε πλούσιων και φτωχών, λίγο πολύ πανομοιότυπα είναι. Αλλά να, είναι κομματάκι διαφορετικό μαζί με την ενηλικίωση να έχεις και την έγνοια πως να οικονομήσεις το τρίευρω για τον καφέ και αλλιώτικο, η τσέπη σου να είναι φουσκωμένη και το πρόβλημα σου να περιορίζεται στο που θα χαλάσεις τους παράδες...
Ντροπαλή, χαμηλών τόνων και όχι ιδιαίτερα εκδηλωτική, η νεαρή Έιπριλ, αναζητά τον πρώτο της μεγάλο έρωτα, περιορισμένη προς το παρόν να ακούει τις γεμάτες στόμφο εμπειρίες των πολύ πιο ξεπεταγμένων συμμαθητριών της. Δίχως να έχει αντιληφθεί τα συναισθήματα που νιώθει για εκείνην ο συνομήλικος της Τέντυ, ένα ατίθασο, αλλά και μελαγχολικό αγόρι, που έχει σαν μοναδική του παρέα τον εκκεντρικό και ανεύθυνο Φρεντ, η δεκαεπτάχρονη θα νιώσει μια ιδιαίτερη έλξη για τον καθηγητή της στο Λύκειο και προπονητή της ποδοσφαιρικής της ομάδας, Μίστερ Μπι. Έναν διαζευγμένο μεσήλικα, που αραιά και που, της ζητά να του προσέχει το δεκάχρονο γιο σαν μπέιμπι σίττερ.
Η προβληματισμένη και άμαθη παιδούλα, δίχως να διαθέτει τα κατάλληλα στηρίγματα που θα την βοηθήσουν συμβουλεύοντας την, να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις, θα ταλαντευτεί για το αν πραγματικά μια σχέση με κάποιον κατά πολύ μεγαλύτερο της, είναι το σωστό βήμα που θα την μετατρέψει σε ολοκληρωμένη γυναίκα. Συνάμα όμως αντικρίζοντας τον χαλαρότατων αξιών και χωρίς ηθικές αναστολές περίγυρο της, θα δει τον ζυγό να γέρνει προς την πλευρά του να ενδώσει στο ερωτικό κάλεσμα του πεπειραμένου -- και κατά δική του ομολογία ερωτευμένου μαζί της - δασκάλου.
Παρότι η φιγούρα της αθώας και μακρινής από τις πολλές πολλές εξαλλοσύνες μικρής, κυριαρχεί στο όχι πολύπλοκο, αλλά πολυλογάδικο σενάριο, εντούτοις δυσκολεύεσαι να πειστείς πως αυτή ορίζει τον κεντρικό άξονα, που γύρω της ξετυλίγεται το στόρι. Κι αυτό γιατί, η κάμερα, αποφεύγει να εστιάσει, να επικεντρωθεί, πάνω της αλλά μεταπηδά από πλάνο σε πλάνο και στους περιφερειακούς (θεωρητικά) χαρακτήρες της υπόθεσης, αφιερώνοντας ολόκληρες σεκάνς μακροσκελείς και στα δικά τους ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Έτσι τα προνομιούχα, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κάλυψη κάτι παραπάνω από των βασικών τους αναγκών νιάτα, όπως τα προβάλλει το φιλμ, επιδίδονται σε μια ασταμάτητη κούρσα επιδειξιομανίας, κενολογίας και ανούσιων παραλογισμών, που δεν συναντά κανείς σε κοινωνίες φτωχότερες και συνεπώς πιο ώριμες στο να κοντράρουν τις αντιξοότητες.
Από πάρτι σε πάρτι, από φούντα σε φούντα, από σεξ χωρίς πάθος σε φάσωμα της στιγμής, οι νεολαίοι, παιδιά, σύμφωνα με το σκριπτ, οικογενειών ηλίθιας δομής και κουλτούρας, πάλι καλά που δεν εξελίσσονται σε τίποτα στυγνούς εγκληματίες και αντιλαμβάνονται τα όρια της παρανομίας μέχρι το να οδηγεί κανείς μεθυσμένος ή να πριονίσει το κεντρικό δέντρο του κοιμητηρίου (σημείου κεφιού και ξεδώματος των πιτσιρικάδων...). Ακόμη κι αν η έφεση να δείξουν μικρομέγαλοι και έτοιμοι να αδράξουν την ζωή, οι έφηβοι - γενικότερα - δεν παύει να είναι βουτηγμένοι στις ευαισθησίες και στην αγωνία για ότι τους ξημερώνει. Και που δυστυχώς μια λανθασμένη επιλογή, θα πληρωθεί (τηρουμένων και των αναλογιών των σοσιάλ αβαντάζ του καθενός) εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής, πριν το σημείο μηδέν της απόφασης και της πράξης.
Βεβαίως ότι Coppola δεν είναι χρυσός, είναι όμως γενετικά ταλαντούχο στο να καταφέρει να αφηγηθεί με χάρη έστω μια απλοϊκή, σύγχρονη νεανική ιστορία σαν ετούτη του Palo Alto. Το νεότερο δημιουργικό μέλος της περίφημης φαμίλιας, η Gia, εγγόνα του FF και ανήψι της Sofia, στα 27 της χρόνια μόλις, παίρνει πνοή από τους προβληματισμούς για την κενότητα στις μοντέρνες αστικές κοινωνίες, όπως τις έχει εκφράσει πολλάκις η θεία της και προσφέρει μια φορτισμένη δραματική ιστορία, τύποις σπονδυλωτή, μα και σφαιρική όσο γίνεται για να αναδείξει το ζήτημα. Σε αυτό το λιγότερο illegal φλιπ σάιντ του Bling Ring, ουσιαστικά προβάλλεται ο άδειος ψυχισμός, εκείνων που ουσιαστικά στον επόμενο τόνο θα αποτελέσουν τον δημιουργικό κορμό του τόπου. Τεχνικά η Gia δεν τα πηγαίνει άσχημα στην ψιλοθολή, ψιλοντενέτ, απόδοση της νουβέλας του James Franco (ο οποίος εδώ υποδύεται κιόλας τον βδελυρό κόουτς / εραστή).
Για πες: Τα άλματα της εξιστόρησης της όμως, από την μια περίπτωση στην άλλη, σε αρκετές στιγμές επαναλαμβανόμενα, δεν δημιουργούν μια σωστή συνέχεια, ούτε δίνουν το απαιτούμενο βάθος στους χαρακτήρες της, που εντέλει εμφανίζονται πολύ πιο ασαφείς από το νορμάλ. Σε αυτό το παιχνίδι των εκλεκτικών συγγενειών, των φημισμένης ράτσας ανερχόμενων αστέρων, η γλυκιά Emma Roberts, σόι της Julia, παρότι αβαντάρεται εμφανώς, δεν κερδίζει τον εκφραστικότερο Jack Kilmer, γιο του (πως γίνατε έτσι καλέ?) Val, που κι αυτός με την σειρά του χάνει στα σημεία από τον καλύτερο του, στον ρόλο του απροσάρμοστου κολλητού, Nat Wolff. Που, σε ένα αξιοπρόσεχτο ρολάκι είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις πάλι και στο τρυφερότερο και συγκινητικότερο, ίσως και πιο αισιόδοξο, The Fault In Our Stars.
Η προβληματισμένη και άμαθη παιδούλα, δίχως να διαθέτει τα κατάλληλα στηρίγματα που θα την βοηθήσουν συμβουλεύοντας την, να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις, θα ταλαντευτεί για το αν πραγματικά μια σχέση με κάποιον κατά πολύ μεγαλύτερο της, είναι το σωστό βήμα που θα την μετατρέψει σε ολοκληρωμένη γυναίκα. Συνάμα όμως αντικρίζοντας τον χαλαρότατων αξιών και χωρίς ηθικές αναστολές περίγυρο της, θα δει τον ζυγό να γέρνει προς την πλευρά του να ενδώσει στο ερωτικό κάλεσμα του πεπειραμένου -- και κατά δική του ομολογία ερωτευμένου μαζί της - δασκάλου.
Παρότι η φιγούρα της αθώας και μακρινής από τις πολλές πολλές εξαλλοσύνες μικρής, κυριαρχεί στο όχι πολύπλοκο, αλλά πολυλογάδικο σενάριο, εντούτοις δυσκολεύεσαι να πειστείς πως αυτή ορίζει τον κεντρικό άξονα, που γύρω της ξετυλίγεται το στόρι. Κι αυτό γιατί, η κάμερα, αποφεύγει να εστιάσει, να επικεντρωθεί, πάνω της αλλά μεταπηδά από πλάνο σε πλάνο και στους περιφερειακούς (θεωρητικά) χαρακτήρες της υπόθεσης, αφιερώνοντας ολόκληρες σεκάνς μακροσκελείς και στα δικά τους ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Έτσι τα προνομιούχα, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κάλυψη κάτι παραπάνω από των βασικών τους αναγκών νιάτα, όπως τα προβάλλει το φιλμ, επιδίδονται σε μια ασταμάτητη κούρσα επιδειξιομανίας, κενολογίας και ανούσιων παραλογισμών, που δεν συναντά κανείς σε κοινωνίες φτωχότερες και συνεπώς πιο ώριμες στο να κοντράρουν τις αντιξοότητες.
Από πάρτι σε πάρτι, από φούντα σε φούντα, από σεξ χωρίς πάθος σε φάσωμα της στιγμής, οι νεολαίοι, παιδιά, σύμφωνα με το σκριπτ, οικογενειών ηλίθιας δομής και κουλτούρας, πάλι καλά που δεν εξελίσσονται σε τίποτα στυγνούς εγκληματίες και αντιλαμβάνονται τα όρια της παρανομίας μέχρι το να οδηγεί κανείς μεθυσμένος ή να πριονίσει το κεντρικό δέντρο του κοιμητηρίου (σημείου κεφιού και ξεδώματος των πιτσιρικάδων...). Ακόμη κι αν η έφεση να δείξουν μικρομέγαλοι και έτοιμοι να αδράξουν την ζωή, οι έφηβοι - γενικότερα - δεν παύει να είναι βουτηγμένοι στις ευαισθησίες και στην αγωνία για ότι τους ξημερώνει. Και που δυστυχώς μια λανθασμένη επιλογή, θα πληρωθεί (τηρουμένων και των αναλογιών των σοσιάλ αβαντάζ του καθενός) εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής, πριν το σημείο μηδέν της απόφασης και της πράξης.
Βεβαίως ότι Coppola δεν είναι χρυσός, είναι όμως γενετικά ταλαντούχο στο να καταφέρει να αφηγηθεί με χάρη έστω μια απλοϊκή, σύγχρονη νεανική ιστορία σαν ετούτη του Palo Alto. Το νεότερο δημιουργικό μέλος της περίφημης φαμίλιας, η Gia, εγγόνα του FF και ανήψι της Sofia, στα 27 της χρόνια μόλις, παίρνει πνοή από τους προβληματισμούς για την κενότητα στις μοντέρνες αστικές κοινωνίες, όπως τις έχει εκφράσει πολλάκις η θεία της και προσφέρει μια φορτισμένη δραματική ιστορία, τύποις σπονδυλωτή, μα και σφαιρική όσο γίνεται για να αναδείξει το ζήτημα. Σε αυτό το λιγότερο illegal φλιπ σάιντ του Bling Ring, ουσιαστικά προβάλλεται ο άδειος ψυχισμός, εκείνων που ουσιαστικά στον επόμενο τόνο θα αποτελέσουν τον δημιουργικό κορμό του τόπου. Τεχνικά η Gia δεν τα πηγαίνει άσχημα στην ψιλοθολή, ψιλοντενέτ, απόδοση της νουβέλας του James Franco (ο οποίος εδώ υποδύεται κιόλας τον βδελυρό κόουτς / εραστή).
Για πες: Τα άλματα της εξιστόρησης της όμως, από την μια περίπτωση στην άλλη, σε αρκετές στιγμές επαναλαμβανόμενα, δεν δημιουργούν μια σωστή συνέχεια, ούτε δίνουν το απαιτούμενο βάθος στους χαρακτήρες της, που εντέλει εμφανίζονται πολύ πιο ασαφείς από το νορμάλ. Σε αυτό το παιχνίδι των εκλεκτικών συγγενειών, των φημισμένης ράτσας ανερχόμενων αστέρων, η γλυκιά Emma Roberts, σόι της Julia, παρότι αβαντάρεται εμφανώς, δεν κερδίζει τον εκφραστικότερο Jack Kilmer, γιο του (πως γίνατε έτσι καλέ?) Val, που κι αυτός με την σειρά του χάνει στα σημεία από τον καλύτερο του, στον ρόλο του απροσάρμοστου κολλητού, Nat Wolff. Που, σε ένα αξιοπρόσεχτο ρολάκι είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις πάλι και στο τρυφερότερο και συγκινητικότερο, ίσως και πιο αισιόδοξο, The Fault In Our Stars.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική