Μέσα στον Κυκλώνα
του Steven Quale. Με τους Richard Armitage, Sarah Wayne Callies, Matt Walsh, Alycia Debnam-Carey, Arlen Escarpeta, Jeremy Sumpter, Nathan Kress
Στο Μάτι! Ακριβώς!
του zerVo (@moviesltd) 
Ήταν το φθινόπωρο του 1996 - ίσως το πιο εντυπωσιακό της ιστορίας, για το είδος της περιπέτειας δράσης - όταν σχεδόν κάθε εβδομάδα ένα ποιοτικότατο adventure έκανε την εμφάνιση του στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ανάμεσα στο μπουκέτο των μπλοκμπάστερ The Rock, Eraser, Daylight, ID4, συμπεριλήφθηκε και η ταινία Twister, που ξεχώρισε, όχι μόνο γιατί ασχολήθηκε με την καταστροφή που μπορεί να κατορθώσει ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, αλλά διότι όπως υποσχέθηκε ο δημιουργός του εκρηκτικού προ διετίας Speed, θα παρουσίαζε τις συγκεκριμένες καταστροφές με τον αρτιότερο, έως τότε, τρόπο, χάρη στην αρωγή των ειδικών τεχνολογικών εφέ. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά κι ενώ το πόνημα του De Bont έχει πάρει ήδη θέση στην κλασσική action βιντεοθήκη, μια κατά πολύ μικρότερου κόστους παραγωγή, προειδοποιεί πως μπορεί να εισχωρήσει πολύ μακρύτερα της, στο κυνήγι του κυκλώνα. Ίσαμε το μάτι του. Ακριβώς!
Παρότι οι μετεωρολογικές προβλέψεις έχουν προειδοποιήσει για την έλευση απειλητικού κυκλώνα, εντούτοις οι προετοιμασίες του γυμνασίου της κωμόπολης του Σίλβερτον στην περιφέρεια της Οκλαχόμα, εντός ολίγου θα ολοκληρωθούν με την απονομή των πτυχίων στους αποφοίτους του. Την ίδια ακριβώς ώρα, ομάδα ριψοκίνδυνων, αλλά και καλά οργανωμένων ερευνητών, μετράει στιγμές, για να παρακολουθήσει από κοντά το εντυπωσιακό στροβίλισμα του ανέμου, που σύμφωνα με τις πληροφορίες τους θα είναι το πιο άγριο των τελευταίων δεκαετιών. Το πρώτο απότομο χαλάζι, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι ενδεικτικό του χαλασμού που πρόκειται να επακολουθήσει.
Παλιομοδίτικος και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρον πια ο τρόπος με τον οποίο η ταινία επιχειρεί να προσεγγίσει τον θεατή. Το found footage μπορεί μια φορά κι έναν καιρό να τρόμαζε το κοινό, δημιουργώντας μια επιπλέον φοβιστική ψευδαίσθηση ρεαλισμού, σήμερα όμως είναι υπερβολικά παρωχημένο ως τεχνική αφήγησης, με συνέπεια αποξαρχής το Into The Storm να χάνει πόντους. Το εισαγωγικό τέταρτο μάλιστα, δοσμένο μέσα από ερασιτεχνικές κάμερες και καμερούλες, προσπαθώντας να συστήσει αδέξια τους ήρωες της υπόθεσης, με φόντο την επερχόμενη καταστροφή, δεν μοιάζει και η πιο εμπνευσμένη μέθοδος introduction.
Η συνέχεια όμως και καθώς πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων μέχρι πρότινος πολιτών, θα αρχίσουν να υψώνονται από τρακτέρ, στέγες, αυτοκίνητα, μέχρι και τεράστια αεροσκάφη, αποζημιώνει για την άτσαλη είσοδο στην περιπέτεια. Κινούμενο σε τρία διαφορετικά σημεία, παράλληλα πάντοτε με την φαγανή δίνη που απειλεί να κατασπαράξει τα πάντα, στο γκρεμισμένο πια σχολείο, στο κινούμενο τεθωρακισμένο, αλλά και στο ερειπωμένο εργοστάσιο που δυο έφηβοι παλεύουν για να σώσουν την ζωή τους, το θέμα ανεβάζει σταδιακά ταχύτητες, ωσότου οι κυκλώνες γίνουν δύο, κατόπιν τέσσερις, μέχρι το λογικά απίθανο φινάλε, της έλευσης του ανεμοστρόβιλου Rex.
Το θετικότερο όλων είναι πως από το μέσον και μετά, εν αγνοία πιθανόν του σκηνοθέτη, το φιλμ χάνει σχεδόν ολοσχερώς την έννοια του ερασιτεχνικά τραβηγμένου υλικού και εξελίσσεται σε επαγγελματικότερο, με τις γωνίες λήψης να μην έχουν να κάνουν πια με την τυχαία τοποθέτηση του φακού, κάπου στον χώρο, από κάποιον άσχετο. Η κορύφωση του τέλους, εκεί που το τιμιότατο, άσχετα των εμφανών του αδυναμιών, ειδικά στις ερμηνείες εργάκι, πραγματοποιεί την υπόσχεση και εισέρχεται επιτέλους στην (ήρεμη) καρδιά του πανικού, είναι όλα τα λεφτά και ανταμοίβει τον υπομονετικό φαν της δράσης.
Για πες: Σίγουρα θα μπορούσε να είναι πιο συμπιεσμένο - τουλάχιστον κατά μισή ώρα - σίγουρα θα μπορούσε να αποφύγει τις Dumb And Dumber αμερικανιές, σίγουρα όμως δεν μπορείς παρά να το ορίσεις ως μια προσεγμένη απόπειρα εικονικής αναπαράστασης του - συχνότατου, πλέον στην επικράτεια των ΗΠΑ - φαινομένου. Σαφώς και όχι Twister, αλλά δεδομένο αξιοπρεπής απόγονος...
Παλιομοδίτικος και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρον πια ο τρόπος με τον οποίο η ταινία επιχειρεί να προσεγγίσει τον θεατή. Το found footage μπορεί μια φορά κι έναν καιρό να τρόμαζε το κοινό, δημιουργώντας μια επιπλέον φοβιστική ψευδαίσθηση ρεαλισμού, σήμερα όμως είναι υπερβολικά παρωχημένο ως τεχνική αφήγησης, με συνέπεια αποξαρχής το Into The Storm να χάνει πόντους. Το εισαγωγικό τέταρτο μάλιστα, δοσμένο μέσα από ερασιτεχνικές κάμερες και καμερούλες, προσπαθώντας να συστήσει αδέξια τους ήρωες της υπόθεσης, με φόντο την επερχόμενη καταστροφή, δεν μοιάζει και η πιο εμπνευσμένη μέθοδος introduction.
Η συνέχεια όμως και καθώς πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων μέχρι πρότινος πολιτών, θα αρχίσουν να υψώνονται από τρακτέρ, στέγες, αυτοκίνητα, μέχρι και τεράστια αεροσκάφη, αποζημιώνει για την άτσαλη είσοδο στην περιπέτεια. Κινούμενο σε τρία διαφορετικά σημεία, παράλληλα πάντοτε με την φαγανή δίνη που απειλεί να κατασπαράξει τα πάντα, στο γκρεμισμένο πια σχολείο, στο κινούμενο τεθωρακισμένο, αλλά και στο ερειπωμένο εργοστάσιο που δυο έφηβοι παλεύουν για να σώσουν την ζωή τους, το θέμα ανεβάζει σταδιακά ταχύτητες, ωσότου οι κυκλώνες γίνουν δύο, κατόπιν τέσσερις, μέχρι το λογικά απίθανο φινάλε, της έλευσης του ανεμοστρόβιλου Rex.
Το θετικότερο όλων είναι πως από το μέσον και μετά, εν αγνοία πιθανόν του σκηνοθέτη, το φιλμ χάνει σχεδόν ολοσχερώς την έννοια του ερασιτεχνικά τραβηγμένου υλικού και εξελίσσεται σε επαγγελματικότερο, με τις γωνίες λήψης να μην έχουν να κάνουν πια με την τυχαία τοποθέτηση του φακού, κάπου στον χώρο, από κάποιον άσχετο. Η κορύφωση του τέλους, εκεί που το τιμιότατο, άσχετα των εμφανών του αδυναμιών, ειδικά στις ερμηνείες εργάκι, πραγματοποιεί την υπόσχεση και εισέρχεται επιτέλους στην (ήρεμη) καρδιά του πανικού, είναι όλα τα λεφτά και ανταμοίβει τον υπομονετικό φαν της δράσης.
Για πες: Σίγουρα θα μπορούσε να είναι πιο συμπιεσμένο - τουλάχιστον κατά μισή ώρα - σίγουρα θα μπορούσε να αποφύγει τις Dumb And Dumber αμερικανιές, σίγουρα όμως δεν μπορείς παρά να το ορίσεις ως μια προσεγμένη απόπειρα εικονικής αναπαράστασης του - συχνότατου, πλέον στην επικράτεια των ΗΠΑ - φαινομένου. Σαφώς και όχι Twister, αλλά δεδομένο αξιοπρεπής απόγονος...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Σεπτεμβρίου 2014 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική