Λούσι
του Luc Besson. Με τους Scarlett Johansson, Morgan Freeman, Choi Min-sik, Amr Waked, Julian Rhind-Tutt, Pilou Asbæk, Analeigh Tipton
Φωτιά στο μυαλό
του zerVo (@moviesltd) 
Λατρεύει να επεξεργάζεται στα θέματα του, τους γυναικείους χαρακτήρες, να τους δίνει ξεχωριστή οντότητα και κύρος, διαφορετική χροιά και ρότα, να τις στολίζει με δυνάμεις που σχεδόν ποτέ δεν θα συμβάδιζαν με το θηλυκό, να τις εξαπολύει σε έναν μακρινό πολυδιάστατο φανταστικό κόσμο, που συνήθως οι θέσεις που περισσεύουν ανήκουν στους μάτσο μπρατσαράδες. Όχι όμως στην κινηματογραφική λογική του Besson, δεδηλωμένου λάτρη της φέμινης ομορφιάς, κάτι τέτοιο όχι απλά δεν ισχύει, μα εναντιώνεται και με τις αρχές του, που ζητά τους ήρωες του με μακρυά, ει δυνατόν ξανθά μαλλιά, μάτια γατίσια και στολή τσιτάτη που θα αναδείξει τις καμπύλες. Είτε επιτυχημένα (The Fifth Element / La Femme Nikita), είτε όχι (η λιγομίλητη Angel-A, πέρασε και δεν άγγιξε, σχεδόν όπως κι η Adele Blanc'sec) τα κορίτσια του δαιμόνιου Luc, κατέχουν μια ξέχωρη θέση στην φιλμική εγκυκλοπαίδεια, δίπλα στο λήμμα "Femmes Fatales του μέλλοντος". Σε αυτή την λίστα μπορείτε πλέον να κάνετε Add, χωρίς δισταγμό και την Lucy, που οι δεξιότητες της ξεπηδούν φυσικά από το ισχυρότερο σημείο της γυναικείας ύπαρξης, το μυαλό...
Ακολουθώντας με δισταγμό την προτροπή του δεσμού της, να παραδώσει στο αφεντικό του μια βαλίτσα με μυστηριώδες υλικό, η Λούσι, βαποράκι των σκοτεινών δρόμων της Ταιπέι, θα βρεθεί μπλεγμένη σε ένα σκοτεινό παιχνίδι δίχως τελειωμό. Όμηρος πλέον του σαδιστή Κυρίου Γιανγκ, η 25χρονη Αμερικανίδα με την μηδενική αξία ζωής στην βασανιστική θωριά του, θα μετατραπεί σε πειραματόζωο, που θα φιλοξενήσει στο στομάχι της το πανίσχυρο φυσικής προέλευσης σκεύασμα CPH4, του οποίου η ελεγχόμενη χορήγηση μπορεί να αυξήσει την εγκεφαλική λειτουργία.
10 τοις εκατό. Αυτό είναι ακριβώς το ποσοστό εκμετάλλευσης από τον οργανισμό των δυνατοτήτων του νου και αν ο είδος έχει κατορθώσει τόσα πολλά, σε τόσο περιορισμένο εύρος δράσης του κινητήριου μοχλού του, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν αυτή η σχέση αυξηθεί σημαντικά, όπως υποστηρίζει και ο κορυφαίος επιστήμονας, Καθηγητής Νόρμαν. Πρόσωπο που η σε διαρκή εγρήγορση και με ολοένα αυξανόμενα τα νούμερα της, Λούσι, θα θεωρήσει ως το μοναδικό έμπιστο, όταν θα καταφέρει να διαφύγει από τα δεσμά των παράνομων Απωανατολιτών.
Η μια σκοπιά που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει κανείς την φιλόδοξη παραγωγή της Europa Corp, είναι η επίπεδη της καταιγιστικής action, που ακόμη και σε αυτή την μονοδιάστατη μια χαρά τα καταφέρνει να σταθεί με αξιώσεις, χάρη στις ταχύτατες σεκάνς που εναλλάσσονται με κοφτό ψαλίδι σε απίστευτα τέμπο, συνδυάζοντας δυτικά εφέ και ασιανή χορογραφία. Ο Besson όμως που δεν έχει την παραμικρή ανάγκη να ακολουθήσει στουντιακές κατευθύνσεις και συμβόλαια, δεν έφτιαξε την Lucy του ως μια απλή συνέχεια των κηδεμονιών του, σαν το Taken και το Transporter, αλλά με σκοπό να μελετήσει - ασυμβίβαστα με το genre - φιλοσοφικές παραμέτρους, που πέφτουν στο τραπέζι σταδιακά και όσο το transformation του εγκεφάλου λαμβάνει χώρα, τελειοποιείται.
Ουσιαστικά πατώντας στον βατήρα της κινηματογραφικής ανάλυσης του Malick, περί της πηγής της ζωής - ίσως και του Aronofsky σε εκείνο το υποτιμημένο Fountain - παρεμβάλλει μέσα στα πλάνα του, εικόνες γέννεσης και μετεξέλιξης του είδους, μέχρι την την τελική σεκάνς που ο σκοπός του πλέον να προβληματίσει γίνεται σαφέστερος, με το φινάλε - ρητό της ηρωίδας του. Η ασύμμετρη αφήγηση, είναι η αλήθεια, πως ποτέ δεν προετοιμάζει τον θεατή για το ενδεχόμενο να εξελιχθεί μια ταμάμ περιπέτεια μελλοντολογικής δράσης, σε άσκηση βαθιάς φιλοσοφίας, ακόμη και στιγμές πριν την πτώση των final credits, όταν λαμβάνει χώρα μια από τις πλέον καλοστημένες καταδιώξεις ever, στους τιγκαρισμένους αυτοκινητόδρομους του Παρισιού. Όσο το μυαλό ανεβάζει στροφές με αριθμητική πρόοδο όμως, από την υπερβολική δόση του υλικού, άλλο τόσο η ροπή προς την εσωτερική αναζήτηση αυξάνει, έχοντας αρωγό και την φωνή της Σοφίας (δεν θα μπορούσε να ανήκει σε άλλον από τον Morgan Freeman) που τρέχει παράλληλα.
Δεδομένα πάντως ο Besson αποδεικνύει πως η γραφή του δεν έχει όρια - για να φέρω κατά νου το παρόμοιας φύσης, διαφορετικής κατεύθυνσης όμως Limitless - δεν μπορεί να στενέψει μέσα στις τέσσερις γραμμές του καρέ, εξού και το γεγονός πως προσφέρει την πιο αξιομνημόνευτη δημιουργία του εδώ και πάρα πολύ καιρό, με την έννοια πως προτείνει - μέσω και συμβολισμών, όπως επί παραδείγματι η προέλευση του ναρκωτικού, από το σώμα των εγκύων κατά τον έκτο μήνα της κύησης - άπειρη τροφή για σκέψη στην πλατεία.
Για πες: Το - δίχως εμφανή κενά - σενάριο στην σχηματοποίηση της Λούσι, κάνει λόγο για έναν Terminator με κοψιά Marilyn Monroe, οπότε το βελάκι του κάστινγκ, δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί πάνω από άλλη, που να συνδυάζει νάζι αγγέλου και διαβολική τσιμπηματιά, πέρα από την Scarlett Johansson. Δίχως εκείνη η Lucy δεν θα ήταν το ίδιο ζόρικη, πειστική, ανατρεπτική, εκρηκτική, πολυδιάστατη. Ευτυχώς, εσχάτως, ο Besson, διαλέγει τις πρωταγωνίστριες του, ακόμη κι αν δεν φορούν όμοια με εκείνου βέρα στο δεξί...
10 τοις εκατό. Αυτό είναι ακριβώς το ποσοστό εκμετάλλευσης από τον οργανισμό των δυνατοτήτων του νου και αν ο είδος έχει κατορθώσει τόσα πολλά, σε τόσο περιορισμένο εύρος δράσης του κινητήριου μοχλού του, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν αυτή η σχέση αυξηθεί σημαντικά, όπως υποστηρίζει και ο κορυφαίος επιστήμονας, Καθηγητής Νόρμαν. Πρόσωπο που η σε διαρκή εγρήγορση και με ολοένα αυξανόμενα τα νούμερα της, Λούσι, θα θεωρήσει ως το μοναδικό έμπιστο, όταν θα καταφέρει να διαφύγει από τα δεσμά των παράνομων Απωανατολιτών.
Η μια σκοπιά που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει κανείς την φιλόδοξη παραγωγή της Europa Corp, είναι η επίπεδη της καταιγιστικής action, που ακόμη και σε αυτή την μονοδιάστατη μια χαρά τα καταφέρνει να σταθεί με αξιώσεις, χάρη στις ταχύτατες σεκάνς που εναλλάσσονται με κοφτό ψαλίδι σε απίστευτα τέμπο, συνδυάζοντας δυτικά εφέ και ασιανή χορογραφία. Ο Besson όμως που δεν έχει την παραμικρή ανάγκη να ακολουθήσει στουντιακές κατευθύνσεις και συμβόλαια, δεν έφτιαξε την Lucy του ως μια απλή συνέχεια των κηδεμονιών του, σαν το Taken και το Transporter, αλλά με σκοπό να μελετήσει - ασυμβίβαστα με το genre - φιλοσοφικές παραμέτρους, που πέφτουν στο τραπέζι σταδιακά και όσο το transformation του εγκεφάλου λαμβάνει χώρα, τελειοποιείται.
Ουσιαστικά πατώντας στον βατήρα της κινηματογραφικής ανάλυσης του Malick, περί της πηγής της ζωής - ίσως και του Aronofsky σε εκείνο το υποτιμημένο Fountain - παρεμβάλλει μέσα στα πλάνα του, εικόνες γέννεσης και μετεξέλιξης του είδους, μέχρι την την τελική σεκάνς που ο σκοπός του πλέον να προβληματίσει γίνεται σαφέστερος, με το φινάλε - ρητό της ηρωίδας του. Η ασύμμετρη αφήγηση, είναι η αλήθεια, πως ποτέ δεν προετοιμάζει τον θεατή για το ενδεχόμενο να εξελιχθεί μια ταμάμ περιπέτεια μελλοντολογικής δράσης, σε άσκηση βαθιάς φιλοσοφίας, ακόμη και στιγμές πριν την πτώση των final credits, όταν λαμβάνει χώρα μια από τις πλέον καλοστημένες καταδιώξεις ever, στους τιγκαρισμένους αυτοκινητόδρομους του Παρισιού. Όσο το μυαλό ανεβάζει στροφές με αριθμητική πρόοδο όμως, από την υπερβολική δόση του υλικού, άλλο τόσο η ροπή προς την εσωτερική αναζήτηση αυξάνει, έχοντας αρωγό και την φωνή της Σοφίας (δεν θα μπορούσε να ανήκει σε άλλον από τον Morgan Freeman) που τρέχει παράλληλα.
Δεδομένα πάντως ο Besson αποδεικνύει πως η γραφή του δεν έχει όρια - για να φέρω κατά νου το παρόμοιας φύσης, διαφορετικής κατεύθυνσης όμως Limitless - δεν μπορεί να στενέψει μέσα στις τέσσερις γραμμές του καρέ, εξού και το γεγονός πως προσφέρει την πιο αξιομνημόνευτη δημιουργία του εδώ και πάρα πολύ καιρό, με την έννοια πως προτείνει - μέσω και συμβολισμών, όπως επί παραδείγματι η προέλευση του ναρκωτικού, από το σώμα των εγκύων κατά τον έκτο μήνα της κύησης - άπειρη τροφή για σκέψη στην πλατεία.
Για πες: Το - δίχως εμφανή κενά - σενάριο στην σχηματοποίηση της Λούσι, κάνει λόγο για έναν Terminator με κοψιά Marilyn Monroe, οπότε το βελάκι του κάστινγκ, δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί πάνω από άλλη, που να συνδυάζει νάζι αγγέλου και διαβολική τσιμπηματιά, πέρα από την Scarlett Johansson. Δίχως εκείνη η Lucy δεν θα ήταν το ίδιο ζόρικη, πειστική, ανατρεπτική, εκρηκτική, πολυδιάστατη. Ευτυχώς, εσχάτως, ο Besson, διαλέγει τις πρωταγωνίστριες του, ακόμη κι αν δεν φορούν όμοια με εκείνου βέρα στο δεξί...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Αυγούστου 2014 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική