Μια Δυνατή Φιλία
του David Gordon Green. Με τους Nicolas Cage , Tye Sheridan, Gary Poulter, Ronnie Gene Blevins, Adrienne Mishler, A.J. Wilson McPhaul, Sue Rock, Heather Kafka
Αναγέννηση και Ανάσταση
του zerVo (@moviesltd) 
Ιδιαίτερη και πολυσύνθετη περίπτωση του σκηνοθέτη David Gordon Green. Ξεκινώντας την πορεία του, εκεί κάπου στο μιλένιουμ, με την έκρηξη του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά και περιπλανώμενος σε όλα τα indie φεστιβάλ της γης, για να προβάλλει τα δημιουργήματα του - μικρά διαμαντάκια σαν το All The Real Grls και Undertow - έκτισε γύρω του μια σημαντική σε αριθμό και πανίσχυρη ομάδα υποστηρικτών του έργου του. Γεγονός που του έδωσε την ώθηση για να συνεργαστεί και με τα μεγάλα στούντιος, που στην έκφραση του αναζήτησαν έναν καινούργιο εκφραστή των εμπορικών τους προθέσεων. Τζίφος! Και οι τρεις κομεντί που υπέγραψε ο Green - πλην κάπως του Pineapple Express - δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και εισπρακτικά και καλλιτεχνικά, με συνέπεια ο αξιόλογος κινηματογραφιστής να επανέλθει στις περιθωριακές του ρίζες. Κι αν η αρχή με το αντισυμβατικό Prince Avalanche, δεν υπήρξε και τόσο ενθουσιώδης, με τον Joe θα πρέπει να κάνουμε λόγο για την αναγέννηση ενός filmaker που μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ σπουδαίο στο μέλλον.
Πάμφτωχος Αμερικάνικος Νότος. Ο πενηντάρης Τζο, έχοντας ξεπεράσει πια τα προβλήματα με το Νόμο, αναλαμβάνει εργολαβίες στην περιφέρεια του Τέξας, νομιμοφανείς αλλά όχι και ηθικές, που εύκολα ή δύσκολα τος φέρνει σε πέρας. Η γνωριμία του με τον μικρό Γκάρι, που θα μπει στην δούλεψη του και θα εργαστεί με ζήλο στο δύσκολο μεροκάματο, θα τον ωθήσει να δείξει μια συμπάθεια παραπάνω για τον άγνωστο του μέχρι χθες πιτσιρίκο. Και ο δίκαιος, όπως τον μετέτρεψαν τα χρόνια, Τζο, θα καταλάβει πως πίσω από τον γεμάτο θέληση και εργατικότητα νέο, κρύβεται ένα ακραίο οικογενειακό δράμα, με βασικό υπαίτιο τον μέθυσο, βίαιο και κολασμένο πατέρα του.
Σύντομα ο ζορισμένος ψυχικά και ιδιόμορφα κοινωνικός άντρας, που δεν διστάζει να ακολουθεί το ένστικτό του, ακόμη και όταν απέναντι του βρίσκεται το γράμμα του Νόμου, θα νιώσει το γονεϊκό συναίσθημα να ενεργοποιείται μέσα του, επιζητώντας να πάρει υπό την προστασία του τον ταλαιπωρημένο από τις ορέξεις του βιολογικού του γονιού, έφηβο. Το μεταίχμιο ανάμεσα στο να δράσει παίρνοντας την κατάσταση στα δυναμικά του χέρια ή να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν φυσιολογικά, θα τον φέρει σε ρήξη με τα προσωπικά του βιώματα και αναμνήσεις, που προφανώς συνέβησαν και στον ίδιο, την περίοδο της ενηλικίωσης του διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του, αν και ο Green ουδέποτε (σωστά) δεν παίζει με τα φλασμπακς για να τα επιβεβαιώσει και να σμπαραλιάσει την γεμάτη οικονομία στην αφήγηση, αλλά τόσο πλούσια σε δραματουργία βόλτα του στο Steinbeckικό Lone Star.
Με όπλα του το δυναμικό σενάριο του Gary Hawkins και την έξοχη μουντή και μονίμως συννεφιασμένη φωτογραφία της Νότιας υπαίθρου ο Green στήνει μια ιστορία υπαρκτή, αληθινή, με χαρακτήρες που μέσα από την ακρότητα των συμπεριφορών του, αναδεικνύουν ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά ζητήματα που έχει προκαλέσει η ανέχεια στις ελάσσονος σημασίας ζώνες της Υπερδύναμης. Ξεσπάσματα βίας, λογικά και αναμενόμενα, εκεί που ποτέ δεν φτάνει η ευχή του Θεού και τα πάντα ελίσσονται σαν φυλακισμένα, περιφραγμένα από τους long and winding roads της Αμερικής της απελπισίας. Η αυτοδικία, ελλείψει άλλης σοβαρής σοσιαλιστικής λύσης, θα καταφτάσει στο φινάλε ως λύτρωση, τουλάχιστον για τον πραγματικό πρωταγωνιστή του στόρι, τον άμαθο, άπειρο, αλλά τόσο σκληραγωγημένο πνευματικά Γκάρι. Το ότι τα δεντράκια δεν σαπίζουν εκουσίως, αλλά φυτεύονται ξανά από την αρχή, είναι το λιθαράκι, που ανήκει ολοκληρωτικά στον Joe, μετάλλιο του από το πέρασμα του στον μάταιο τούτο κόσμο...
Για πες: Κι αν για τον δημιουργό κάνουμε λόγο για αναγέννηση, για τον σταρ του φιλμ, θα πρέπει να μιλήσουμε για Ανάσταση. Μετά από σωρεία εμφανίσεων, που αγγίζουν τα όρια του φαιδρού, ο αναμβιβόλου αξίας Nic Cage, στήνει μια ερμηνεία που πραγματικά ανήκει στο λέβελ των δεξιοτήτων του, που τον έστειλαν μια φορά κι έναν καιρό μέχρι την οσκαρική καταξίωση. Δεύτερη στην σειρά μεγάλη στιγμή (προσπερνώ το άδοξα ανούσιο Tree Of Life) για τον εκφραστικό νέο Tye Sheridan, μετά το πανομοιότυπης θεματικής και ύφους Mud, που κερδίζει εξίσου μέρος του χειροκροτήματος, συντροφιά με τον πρωτοεμφανιζόμενο ερασιτέχνη (και άστεγο και πότη και περιπλανώμενο) Gary Poulter, που η ταινία του αφιερώνεται καθώς έχασε την ζωή του κατόπιν των γυρισμάτων, στους σκληρούς δρόμους της γεμάτης κοινωνικές αντιθέσεις, Τεξανής πρωτεύουσας του Όστιν.
Σύντομα ο ζορισμένος ψυχικά και ιδιόμορφα κοινωνικός άντρας, που δεν διστάζει να ακολουθεί το ένστικτό του, ακόμη και όταν απέναντι του βρίσκεται το γράμμα του Νόμου, θα νιώσει το γονεϊκό συναίσθημα να ενεργοποιείται μέσα του, επιζητώντας να πάρει υπό την προστασία του τον ταλαιπωρημένο από τις ορέξεις του βιολογικού του γονιού, έφηβο. Το μεταίχμιο ανάμεσα στο να δράσει παίρνοντας την κατάσταση στα δυναμικά του χέρια ή να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν φυσιολογικά, θα τον φέρει σε ρήξη με τα προσωπικά του βιώματα και αναμνήσεις, που προφανώς συνέβησαν και στον ίδιο, την περίοδο της ενηλικίωσης του διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του, αν και ο Green ουδέποτε (σωστά) δεν παίζει με τα φλασμπακς για να τα επιβεβαιώσει και να σμπαραλιάσει την γεμάτη οικονομία στην αφήγηση, αλλά τόσο πλούσια σε δραματουργία βόλτα του στο Steinbeckικό Lone Star.
Με όπλα του το δυναμικό σενάριο του Gary Hawkins και την έξοχη μουντή και μονίμως συννεφιασμένη φωτογραφία της Νότιας υπαίθρου ο Green στήνει μια ιστορία υπαρκτή, αληθινή, με χαρακτήρες που μέσα από την ακρότητα των συμπεριφορών του, αναδεικνύουν ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά ζητήματα που έχει προκαλέσει η ανέχεια στις ελάσσονος σημασίας ζώνες της Υπερδύναμης. Ξεσπάσματα βίας, λογικά και αναμενόμενα, εκεί που ποτέ δεν φτάνει η ευχή του Θεού και τα πάντα ελίσσονται σαν φυλακισμένα, περιφραγμένα από τους long and winding roads της Αμερικής της απελπισίας. Η αυτοδικία, ελλείψει άλλης σοβαρής σοσιαλιστικής λύσης, θα καταφτάσει στο φινάλε ως λύτρωση, τουλάχιστον για τον πραγματικό πρωταγωνιστή του στόρι, τον άμαθο, άπειρο, αλλά τόσο σκληραγωγημένο πνευματικά Γκάρι. Το ότι τα δεντράκια δεν σαπίζουν εκουσίως, αλλά φυτεύονται ξανά από την αρχή, είναι το λιθαράκι, που ανήκει ολοκληρωτικά στον Joe, μετάλλιο του από το πέρασμα του στον μάταιο τούτο κόσμο...
Για πες: Κι αν για τον δημιουργό κάνουμε λόγο για αναγέννηση, για τον σταρ του φιλμ, θα πρέπει να μιλήσουμε για Ανάσταση. Μετά από σωρεία εμφανίσεων, που αγγίζουν τα όρια του φαιδρού, ο αναμβιβόλου αξίας Nic Cage, στήνει μια ερμηνεία που πραγματικά ανήκει στο λέβελ των δεξιοτήτων του, που τον έστειλαν μια φορά κι έναν καιρό μέχρι την οσκαρική καταξίωση. Δεύτερη στην σειρά μεγάλη στιγμή (προσπερνώ το άδοξα ανούσιο Tree Of Life) για τον εκφραστικό νέο Tye Sheridan, μετά το πανομοιότυπης θεματικής και ύφους Mud, που κερδίζει εξίσου μέρος του χειροκροτήματος, συντροφιά με τον πρωτοεμφανιζόμενο ερασιτέχνη (και άστεγο και πότη και περιπλανώμενο) Gary Poulter, που η ταινία του αφιερώνεται καθώς έχασε την ζωή του κατόπιν των γυρισμάτων, στους σκληρούς δρόμους της γεμάτης κοινωνικές αντιθέσεις, Τεξανής πρωτεύουσας του Όστιν.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Αυγούστου 2014 από την Seven / Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική