Οι Αναλώσιμοι 3
του Patrick Hughes. Με τους Sylvester Stallone, Jason Statham, Antonio Banderas, Jet Li, Wesley Snipes, Dolph Lundgren, Kelsey Grammer, Randy Couture, Terry Crews, Kellan Lutz, Ronda Rousey, Glen Powell, Victor Ortiz, Robert Davi, Mel Gibson, Harrison Ford, Arnold Schwarzenegger
Ξεχείλωσε το Reunion...
του zerVo (@moviesltd) 
Εκτιμώ πως παρατράβηξε η πλάκα. Σύμφωνοι, προς τέρψη των θιασωτών της περιπέτειας του παλιού καλού καιρού των 80s, αλλά και για χάρη της νοσταλγίας μιας εποχής που δεν πρόκειται να επιστρέψει, προέκυψε ένα ευχάριστο reunion αποτελούμενο από ήρωες μαχητές που μας άφησαν άφωνους στα μικράτα μας, μέσα από τις φλόγες των εκράν. Παλιοσυνάντηση που γνώρισε φυσικά και μεγάλη εμπορική επιτυχία, χάρη στα βαρύγδουπα ονόματα που δήλωσαν το παρόν στην φανφάρα της. Για μια φορά, για δυο, ε, την τρίτη το ίδιο μοτίβο άρχισε να ξεχειλώνει, αφού ούτε τα παλιόπαιδα τα ατίθασα έδειξαν να το διασκεδάζουν όπως στους αρχικούς Αναλώσιμους, ούτε όμως και η τάση ανανέωσης, με τα πιο φρέσκα πρόσωπα ταίριαξε με το όλο κόνσεπτ.
Έχοντας μόλις απελευθερώσει από χρόνια αιχμαλωσία στις φυλακές του εχθρού, τον παλιό τους σύντροφο Doctor Death, οι κομπανιέροι της αρμάδας του μπαρουτοκαπνισμένου Κομάντο Ρος, θα ξεκινήσουν για ακόμη μια σημαντική αποστολή εξολόθρευσης φορτίου όπλων προς τους αντάρτες της Σομαλίας. Κι ενώ το πλάνο των βετεράνων πεζοναυτών θα στεφθεί όπως πάντα με επιτυχία, μια τεράστια έκπληξη θα αποκαλυφθεί στα πρόσωπα τους, βλέποντας πως ο υπεύθυνος της αγοραπωλησίας του βαρέως οπλισμού, δεν είναι άλλος από τον (θεωρούμενο μέχρι πρότινος νεκρό) Κόνραντ Στόουνμπανκς, συνιδρυτή της ομάδας των Expendables, που κρυμμένος πίσω από καινούργια ταυτότητα, διακινεί τον θάνατο στα πεδία των μαχών ανά την υφήλιο.
Έκπληξη που θα συνοδευτεί και από από την θλίψη για τον βαρύτατο τραυματισμό του αγαπημένου της μαχητικής φράξιας, Σίζαρ, γεγονός που θα στοιχίσει στον Ρος και θα τον ωθήσει να πάρει την μεγάλη και δύσκολη απόφαση να διαλύσει το τιμ, εκτιμώντας πως οι ηλικιωμένοι σύντροφοι του, αργά ή γρήγορα θα χάσουν την ζωή τους πολεμώντας, δυσβάσταχτο βάρος, που εκείνος δεν μπορεί να σηκώσει. Το κυνήγι του άσπονδου φίλου του όμως καλά κρατεί, έτσι πρέπει να συνταχτεί καινούργια ομάδα, με ανανεωτικό πνεύμα και μοντέρνες αντιλήψεις, σε αντιδιαστολή με την μπαγιάτικη συλλογιστική των Αναλώσιμων...
Εκεί δηλαδή που έχει φτάσει σε ένα ικανό σημείο η δράση και έχει αποκαλυφθεί ο κακός της - πιθανότατα ο σοβαρότερος bad character της μέχρι τώρα τριλογίας - το παραμύθι ξανατυλίγει την κλωστή του, για να ξεκινήσει από την αρχή, με τον Μάστερ και Κομάντερ να αναζητά σε όλη την επικράτεια τους νεότερους κλώνους των συντρόφων του και να δημιουργήσει την νέα γενιά ατρόμητων μισθοφόρων. Εξ ορισμού δηλαδή το σχέδιο The Expendables χάνει τον προσανατολισμό του, σοβαρεύει με στόχο την ύπαρξη επερχόμενων σίκουελς που θα φουσκώσουν ακόμη παραπάνω τα ταμεία και λησμονεί τον βασικό του λόγο ύπαρξης, τον χαβαλέ της συνάθροισης των θρυλικών μορφών της action αρχαιότητος.
Στα συν του τρίτου τεύχους η αποπομπή του βαριεστημένου Bruce Willis, που αντικαθίσταται από τον πολύ πιο μάχιμο, αλλά λες και είναι εκατό χρονών Harrison Ford, η επιστροφή στο πανί του αδικημένου Wesley Snipes, που δυο δεκαετίες μετά τον Demolition Man, μοιάζει σαν να μην έχει πάρει ούτε μέρα πάνω του και φυσικά η ανάθεση στην τρελαμένη ματιά του αξεπέραστου Ριγκς, να αποδώσει τον παρανοϊκό (και λησμονημένο κατ αυτόν) Αναλώσιμο, που πλέον έχει τακιμιάσει με όλους τους παραστρατιωτικούς δολοφόνους της γης. Αντίθετα με την φιλοδοξία της παραγωγής, η σκηνοθεσία του αδόκιμου Patrick Hughes δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, το τέμπο στο μεγαλύτερο διάστημα της ίντριγκας παραμένει σε χαμηλές στάθμες, ενώ βασικές και αναντικατάστατες μονάδες της άφοβης διμοιρίας, σαν τον Statham και τον Jet Li, περνούν στο περιθώριο, προκειμένου να προωθηθούν οι νεότεροι ψάρακες, με την ματαιοδοξία να δώσουν κλώτσο στο πρότζεκτ να κινηθεί γρηγορότερα στο μέλλον. Κι επειδή ούτε για ανέκδοτο δεν αγγίζουν στο μικρό τους δακτυλάκι τους παλιούς, η μια ολόκληρη ώρα που τρώει το σενάριο για να τους βρει και να τους εκπαιδεύσει, βυθίζεται μέσα στην ανία, αλλά και στην πάρλα του χειρότερου ρόλου στην καριέρα του συμπαθή - σε εμένα τουλάχιστον - Antonio Banderas.
Για πες: Οπότε Sly, ή το σταματάμε εδώ το πανηγύρι ή αν είναι να το συνεχίσουμε θα πρέπει επειγόντως να βρεθούν εκείνες οι ιδέες που θα μπορέσουν να διατηρήσουν ζωντανή την ζέση του θεατή. Η ενδεχόμενη προθήκη του Jackie Chan είναι για παράδειγμα μια ικανή τέτοια συνθήκη, έστω και για καμέο, όπως συνέβη πρότερα με τον Ένα Αλλά Λύκο, Chuck Norris. Στα σοβαρά τώρα πάντως, μια καλή έμπνευση θα ήταν στην τέταρτη βόλτα των Expendables από τις αίθουσες, να μπουν στο στόχαστρο τους οι διανομείς και διακινητές παράνομου οπτικοακουστικού υλικού στο διαδίκτυο. Σημειολογικά τουλάχιστον θα ήταν ότι πρέπει...
Έκπληξη που θα συνοδευτεί και από από την θλίψη για τον βαρύτατο τραυματισμό του αγαπημένου της μαχητικής φράξιας, Σίζαρ, γεγονός που θα στοιχίσει στον Ρος και θα τον ωθήσει να πάρει την μεγάλη και δύσκολη απόφαση να διαλύσει το τιμ, εκτιμώντας πως οι ηλικιωμένοι σύντροφοι του, αργά ή γρήγορα θα χάσουν την ζωή τους πολεμώντας, δυσβάσταχτο βάρος, που εκείνος δεν μπορεί να σηκώσει. Το κυνήγι του άσπονδου φίλου του όμως καλά κρατεί, έτσι πρέπει να συνταχτεί καινούργια ομάδα, με ανανεωτικό πνεύμα και μοντέρνες αντιλήψεις, σε αντιδιαστολή με την μπαγιάτικη συλλογιστική των Αναλώσιμων...
Εκεί δηλαδή που έχει φτάσει σε ένα ικανό σημείο η δράση και έχει αποκαλυφθεί ο κακός της - πιθανότατα ο σοβαρότερος bad character της μέχρι τώρα τριλογίας - το παραμύθι ξανατυλίγει την κλωστή του, για να ξεκινήσει από την αρχή, με τον Μάστερ και Κομάντερ να αναζητά σε όλη την επικράτεια τους νεότερους κλώνους των συντρόφων του και να δημιουργήσει την νέα γενιά ατρόμητων μισθοφόρων. Εξ ορισμού δηλαδή το σχέδιο The Expendables χάνει τον προσανατολισμό του, σοβαρεύει με στόχο την ύπαρξη επερχόμενων σίκουελς που θα φουσκώσουν ακόμη παραπάνω τα ταμεία και λησμονεί τον βασικό του λόγο ύπαρξης, τον χαβαλέ της συνάθροισης των θρυλικών μορφών της action αρχαιότητος.
Στα συν του τρίτου τεύχους η αποπομπή του βαριεστημένου Bruce Willis, που αντικαθίσταται από τον πολύ πιο μάχιμο, αλλά λες και είναι εκατό χρονών Harrison Ford, η επιστροφή στο πανί του αδικημένου Wesley Snipes, που δυο δεκαετίες μετά τον Demolition Man, μοιάζει σαν να μην έχει πάρει ούτε μέρα πάνω του και φυσικά η ανάθεση στην τρελαμένη ματιά του αξεπέραστου Ριγκς, να αποδώσει τον παρανοϊκό (και λησμονημένο κατ αυτόν) Αναλώσιμο, που πλέον έχει τακιμιάσει με όλους τους παραστρατιωτικούς δολοφόνους της γης. Αντίθετα με την φιλοδοξία της παραγωγής, η σκηνοθεσία του αδόκιμου Patrick Hughes δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, το τέμπο στο μεγαλύτερο διάστημα της ίντριγκας παραμένει σε χαμηλές στάθμες, ενώ βασικές και αναντικατάστατες μονάδες της άφοβης διμοιρίας, σαν τον Statham και τον Jet Li, περνούν στο περιθώριο, προκειμένου να προωθηθούν οι νεότεροι ψάρακες, με την ματαιοδοξία να δώσουν κλώτσο στο πρότζεκτ να κινηθεί γρηγορότερα στο μέλλον. Κι επειδή ούτε για ανέκδοτο δεν αγγίζουν στο μικρό τους δακτυλάκι τους παλιούς, η μια ολόκληρη ώρα που τρώει το σενάριο για να τους βρει και να τους εκπαιδεύσει, βυθίζεται μέσα στην ανία, αλλά και στην πάρλα του χειρότερου ρόλου στην καριέρα του συμπαθή - σε εμένα τουλάχιστον - Antonio Banderas.
Για πες: Οπότε Sly, ή το σταματάμε εδώ το πανηγύρι ή αν είναι να το συνεχίσουμε θα πρέπει επειγόντως να βρεθούν εκείνες οι ιδέες που θα μπορέσουν να διατηρήσουν ζωντανή την ζέση του θεατή. Η ενδεχόμενη προθήκη του Jackie Chan είναι για παράδειγμα μια ικανή τέτοια συνθήκη, έστω και για καμέο, όπως συνέβη πρότερα με τον Ένα Αλλά Λύκο, Chuck Norris. Στα σοβαρά τώρα πάντως, μια καλή έμπνευση θα ήταν στην τέταρτη βόλτα των Expendables από τις αίθουσες, να μπουν στο στόχαστρο τους οι διανομείς και διακινητές παράνομου οπτικοακουστικού υλικού στο διαδίκτυο. Σημειολογικά τουλάχιστον θα ήταν ότι πρέπει...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Αυγούστου 2014 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική