Movies Ltd

του Paco Cabezas. Με τους Nicolas Cage, Rachel Nichols, Peter Stormare, Danny Glover, Max Ryan, Michael McGrady, Judd Lormand

Το μοιραίο περίστροφο

του zerVo (@moviesltd)

Υπάρχει ένα κακό κι ένα καλό νέο. Το άσχημο μαντάτο, εδώ και πάρα πολύ καιρό, ακούει στο όνομα Nicolas Cage, ενός πάλαι ποτέ σούπερ αστέρα όταν τακίμιασε με τον Michael Bay και τον Bruckheimer και εκτόξευσε στα ύψη την δημοτικότητα του, που όμως εδώ και κοντά μια δεκαετία, για δικούς του προσωπικούς λόγους, πέφτει από το ένα ερμηνευτικό φάουλ στο άλλο, σαν να μην διαβάζει καν τα σενάρια που του δίνουν, πριν αποφασίσει να απαντήσει καταφατικά στις προτάσεις. Επιλογές που τον έχουν οδηγήσει στην αφάνεια (και ενίοτε στην λοιδορία των πρώην πιστών του φανς), αν και μάλλον δείχνει να μην τον πολυνοιάζει και να αρκείται στο γρήγορο μεροκάματο που του προσφέρει το στάρινγκ σε περιπέτειες γ' διαλογής. Το ευχάριστο μαντάτο είναι πως το Rage, δεν είναι η χειρότερη ταινία της καριέρας του Blue Eyes...

Έχοντας αποσυρθεί προσφάτως από την παρανομία και αποφασισμένος να ακολουθήσει τον ίσιο δρόμο, ο επιχειρηματίας πλέον Πολ Μαγκουάιρ, είναι ένας τίμιος και ευυπόληπτος πολίτης, που συμμετέχει ζωηρά με τις αγαθοεργίες του, στην καλυτέρευση των συνθηκών ζωής της πόλης του, του φιλήσυχου Μομπάιλ της Αλαμπάμα. Την γαλήνη και ηρεμία της οικογενειακής του ζωής, θα διαλύσει η απαγωγή της αγαπημένης του, δεκαεπτάχρονης, κόρης του, Κάιτλιν, προφανώς από στελέχη της Ρώσικης Μαφίας, ξεπληρώνοντας έτσι έναν παλιότερο ανοικτό λογαριασμό που είχαν μαζί του. Συσπειρώνοντας ξανά στο πλάι του τους πρώην συνεργάτες του, ο Πολ, θα κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να εντοπίσει τα ίχνη της θυγατέρας του, να την απελευθερώσει και να τιμωρήσει τους απαγωγείς. Ατυχώς για εκείνον το πτώμα της μικρής, θα βρεθεί από τις αρχές, πεταμένο σε ρέμα της περιοχής, με μια σφαίρα από περίστροφο καρφωμένη στο μέτωπο. Ο πόλεμος των παρανόμων μόλις ξεκίνησε.

Ήδη έχει ειπωθεί η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τα πρωτότυπα Taken, όπου ο δυναμικός μπαμπάς αναζητά την κορούλα του στα στέκια των ναρκομανών, κακοποιών και μαφιόζων που την έχουν βουτήξει, ζωντανή όμως. Διότι η έφηβη που ο επιμελής πλέον πατήρ την άφησε να διασκεδάζει με δύο συνομήλικους της στην πολυτελή του οικία, πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή, γεγονός που αυτομάτως σημαίνει πως το αίμα θα ζητήσει αίμα για να ξεπλυθεί. Τι γι αν ο αρχι-Νονός της κομητείας θα ζητήσει σαν χάρη από τον Μαγκουάιρ να χαμηλώσει τους τόνους, τι κι αν ο διοικητής της ντόπιας αστυνομίας, βάλει κόσμο να παρακολουθεί ένα προς ένα τα βήματα του, εκείνος κτυπημένος από την βαριά απώλεια, δεν έχει τίποτα να χάσει και θα κάνει τα πάντα για να βρει τους φονιάδες. Ακόμη κι αν χρειαστεί να έρθει σε ρήξη με τα πρωτοπαλίκαρα του, που τον θεωρούν κάτι περισσότερο από αδελφό τους...

Το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Ισπανού σκηνοθέτη Paco Cabezas, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κοινότυπο περιπετειώδες παζλ, που συμπεριλαμβάνει σώμα με σώμα μονομαχίες, καταδιώξεις αυτοκινήτων, βασανισμούς ταλαίπωρων ανθρώπων, μαχαιρώματα, πιστολίδι, υλικά χορταστικά για την ματιά του φανατικού φίλου της δράσης, που εντέλει, μάλλον θα μείνει ικανοποιημένος στην overall αξιολόγηση του, αν και εφόσον δεν διαθέτει ιδιαίτερες καλλιτεχνικές αξιώσεις. Όσο για την ανατροπή του τέλους, που δεν είναι και η πιο προβλέψιμη της φιλμικής ιστορίας, πιθανότατα θα αποτελέσει το κερασάκι στην τούρτα του φασαριόζικου θρίλερ. Επαναλαμβάνω εφόσον οι απαιτήσεις είναι μικρές και δεν μας πολυνοιάζουν οι σεναριακές τρυπάρες, οι χρονικές ασυνέχειες και οι αστείες ερμηνείες...

Για πες: Προεξάρχοντος του Cage, που μπορεί να με έπεισε προ εξαμήνου πως ανακάμπτει στην καριέρα του με τον αξιοπρεπή - τουλάχιστον - Joe, εντούτοις εδώ στο Rage, που στην Ανατολική Ευρώπη τιτλοφορείται σκορπώντας πέρα δώθε σπόιλερς, ως Tokarev, γκρεμίζει τα πάντα, για να εκκινήσει φτου κι απ την αρχή στην εκτίμηση μου. Πολύ κακή, πομπώδης και υπερβολική έκφραση, που τονίζεται από τις απίθανες και γεμάτες εκδικητικό πάθος ατάκες, είναι και πάλι το χαρακτηριστικό στοιχείο ενός (ικανότατου, κατά τεκμήριο) ηθοποιού, που έχει λοξοδρομήσει εμφανώς, αλλά δεν δείχνει και την παραμικρή θέληση, να πάρει ξανά την ποιοτική οδό...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Ιουλίου 2014 από την Village