Κάποτε στη Νέα Υόρκη
του James Gray. Με τους Marion Cotillardm Joaquin Phoenix, Jeremy Renner, Yelena Solovey, Dagmara Dominczyk, Maja Wampuszyc, Angela Sarafyan, Ilia Volok
Το Αμερικάνικο όνειρο σε περιμένει
του zerVo (@moviesltd) 
Νέος Κόσμος, καινούργια ελπίδα. Φορτώνεις σε έναν μπόγο όλα σου τα υπάρχοντα, δυο αλλαξιές ρούχα κι έναν Σταυρό να σε φυλάει, λες αντίο στον τόπο σου, βάφοντας μια πέτρα κατράμι και την ρίχνεις στην πλάτη σαν να μην ξαναγυρίσεις και ανοίγεις τα φτερά σου για καινούργιες πολιτείες, φωτεινές φαντάζεσαι, σπουδαίες, πιστεύοντας πως σε καρτερούν, μόνο εσένα, με τις αγκαλιές ανοιχτές. Μόνο λίγα δευτερόλεπτα κρατά το όμορφο όνειρο, πριν εξελιχθεί σε εφιάλτη, που θα παρασύρει φιλοδοξίες, σχέδια, πλάνα για μια καλύτερη ζωή και θα τα αντικαταστήσει με τον τρόμο, τον φόβο, την απόγνωση. Δεν ήξερες για που το έβαλες, απλά φαντάστηκες. Τώρα που αντίκρισες την μαύρη αλήθεια, ήρθε η ώρα να παλέψεις για να επιβιώσεις.
Το πολύμηνο ταξίδι με το βαπόρι από την μακρινή Πολωνία, ίσαμε την Νέα Υόρκη, μόλις ολοκληρώθηκε για την πάμφτωχη πλην ιδιαίτερα εμφανίσιμη Εύα Σιμπούλσκα και την φιλάσθενη αδελφή της Μάγκντα, τώρα όμως αρχίζουν οι αντιξοότητες. Κατά τον ιατρικό έλεγχο στο νησί Έλλις, η νεαρότερη αδελφή θα διαγνωστεί με ηπατίτιδα, με συνέπεια να φράξει και για τις δύο ο δρόμος προς την Μητρόπολη, καθώς πολύ σύντομα θα οδηγηθούν προς απέλαση και επιστροφή στην πατρίδα τους. Η παρέμβαση του Μπρούνο Βάις, ενός καλοβαλμένου άντρα, που δείχνει να γνωρίζει καλά τα κατατόπια του κέντρου υποδοχής μεταναστών, θα είναι καθοριστική, καθώς με δική του εντολή, με το αζημίωτο βέβαια, η Εύα θα αφεθεί ελεύθερη και θα πάρει την πολυπόθητη βίζα, που θα της ανοίξει το παράθυρο για την Νέα Γη.
Βαθύτατα θρησκόληπτη, όμως, αλλά και εμφανώς αφελής, η άμοιρη Πολωνή, δεν θα αντιληφθεί άμεσα πως πίσω από την ευγενική χειρονομία του Μπρούνο, κρύβονται σκοτεινά και αμαρτωλά ανταλλάγματα, καθώς εκείνος άμεσα θα την εντάξει στο πιπεράτο βαριετέ που διατηρεί σε σκοτεινό καταγώγιο της πόλης, υποχρεώνοντας την κατόπιν της παράστασης να μοιράζεται το κορμί της με τους διψασμένους για αγοραίο έρωτα θαμώνες. Η συμφωνία είναι συμφωνία, όμως. Όσο περισσότεροι πελάτες, τόσο μεγαλύτερη είναι η ελπίδα να ξαναδεί ζωντανή την αγαπημένη της αδελφή, που παραμένει φυλακισμένη στο σανατόριο του Έλλις...
Εκεί που αραιά και που, δίνει τις παραστάσεις του, ο ιλουζιονίστας Ορλάντο, μακρινός εξάδελφος του Μπρούνο, αλλά και μισητός εχθρός του συνάμα, που θα γνωρίσει την Εύα, θα την συμπαθήσει από την πρώτη στιγμή και θα της αποκαλύψει τις σκοτεινές μεθόδους που εκείνος ακολουθεί, ανοίγοντας της τα μάτια, ώστε να μην αναμένει ιδιαίτερες βοήθειες από τον εκμεταλλευτή συγγενή του. Κι όσο οι δύσκολες ημέρες περνούν, τόσο η απελπισία σκοτεινιάζει την ματιά της ξεπουλημένης και απογοητευμένης γυναίκας...
Πάνω σε αυτή την ιδιόμορφη τριγωνική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια κατά συνθήκη πόρνη, σε έναν κυνικό και στυγνό προαγωγό κι έναν τσαρλατάνο μάγο, κτίζει ο αξιόλογος σκηνοθέτης James Gray μια ιστορία εποχής, που λαμβάνει χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1920, όταν ορδές μεταναστών, αποδημούσαν στην Αμέρικα, με όραμα ένα ποιοτικότερο αύριο. Ο δημιουργός σημαντικών, όσο και ελάχιστα προβεβλημένων φιλμικών στιγμών, σαν το The Yards, το We own The Night και το καλύτερο του μέχρι ώρας Little Odessa, στήνει με όμορφο και μελετημένο τρόπο ένα σκηνικό περασμένου αιώνα, με όχι τόσα πολλά είναι η αλήθεια εξωτερικά πλάνα, για να αναδείξει μια συγκινητική, αληθινή, πικρή ιστορία, που σφύζει από συναίσθημα και πάθος.
Πυλώνες της αφήγησης του, οι έννοιες της αμαρτίας και της συγχώρεσης. Η παραβατικότητα που εισβάλλει βίαια στην καθημερινότητα μιας ταλαιπωρημένης Ευρωπαίας, μαχόμενης να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης της, από το πλάι, θα αρχίσει να αποσυνθέτει την αθώα ψυχή της, οδηγώντας την πλέον να μην διακρίνει τους θετικούς κι αρνητικούς ρόλους που την περιβάλλουν. Όταν ξεκαθαρίσει το μυαλό της, όταν οι στόχοι της θα γίνουν ξανά διακριτοί και μέσα της θα δυναμώσει, θα φτάσει η στιγμή της αμνησικακίας και της τελικής λύτρωσης. Ασχέτως αν το τρίγωνο πλέον δεν υφίσταται, αφού οι νόμοι του ισχυρού από την μια και του αγαθού από την άλλη, θα έχουν ορίσει και το ποιος θα συνεχίσει την διαδρομή του, στον μάταιο τούτο κόσμο.
Μετά από σωρεία ανεπιτυχών προσπαθειών της να καταφέρει - κάπως σαν την ηρωίδα της - να κτίσει σημαντικό όνομα και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού - περιθωριακά ρολάκια στον Nolan, μέτριες επιλογές, σε φιλόδοξα σχέδια που δεν τράβηξαν εμπορικά - η Marion Cotillard, συγκλονιστική σε οτιδήποτε κι αν έχει κάνει στην ευρωπαϊκή της καριέρα, καταφέρνει τουλάχιστον να μην εκτεθεί, υποδυόμενη τον χαρακτήρα που γύρω του περιστρέφεται ολάκερη η ίντριγκα του Κάποτε στη Νέα Υόρκη. Στιβαρή, μελαγχολική, παθιασμένη η Γαλλίδα, φυσικά και δεν βγάζει τον καλύτερο της εαυτό ως αρτίστα / φτηνή κοινή γυναίκα, αλλά δεν απογοητεύει κιόλας, όπως συνέβη στις περιπτώσεις των Public Enemies, A Good Year και Blood Ties.
Για πες: Για να είμαι ειλικρινής, με αυτή την εξαιρετικά δομημένη καλλιτεχνική διεύθυνση, αλλά και το σπουδαίο καστ, που πέραν της La Mome, συνθέτουν οι καταπληκτικοί Joaquin Phoenix και Jeremy Renner, ανέμενα το κάτι παραπάνω από την The Immigrant, που όμως δεν ήρθε ποτέ. Θεατρικής υφής διάλογοι, αξιοπρεπής σκηνοθεσία, ικανές ερμηνείες, μα στο φινάλε τίποτα περισσότερο από όσα έχουν προσφέρει, όλες οι ανάλογου ύφους δημιουργίες, που περιστρέφονται γύρω από το καυτό και διαχρονικό ζήτημα της μετανάστευσης.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Ιουλίου 2014 από την Seven / Spentzos
