Movies Ltd

της Katell Quillévéré. Με τους Sara Forestier, Adèle Haenel, François Damiens, Paul Hamy, Anne Le Ny, Corinne Masiero, Karim Leklou, Lola Dueñas

Ρεσιτάλ Ανευθυνότητας!

του zerVo (@moviesltd)

Άκουσε με, να στα πω λιγάκι τώρα, μαμαζέλ Katell πως σε λένε, γιατί με έφτασες στα όρια μου, με αυτό το παραμύθι που μου σερβίρησες. Και στα λέω, γιατί διακρίνω ικανότητες σκηνοθετικές που λίγοι διαθέτουν, στην ματιά σου, όχι όμως και στην προβοκάτσια σου. Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να ασχοληθείς θεματικά με μανούλα μαραζωμένη, φρόντισε να βρεις μια ιστορία από τις χιλιάδες εκείνες τις αληθινές, που έχουν την γνώση του λόγου που έφεραν στον κόσμο έναν άνθρωπο. Και για να τον συντηρήσουν, για να τον θρέψουν και για να τον μεγαλώσουν, θα έδιναν και την ψυχή τους, μελανιάζοντας χέρια στις φάμπρικες μπας και τα φέρουν βόλτα στο σπιτικό τους. Με δυο κουβέντες, η και καλά συγκινητική και δακρύβρεχτη σαχλαμάρα που μόλις αφηγήθηκες, δεν μπορώ να φανταστώ αν θα βρει ορθολογικό θεατή που θα την αποδεχθεί, αποτελώντας ρεσιτάλ ανήθικης ανευθυνότητας.

Έχοντας χάσει την αγαπημένη του σύζυγο μόλις στα τριάντα δύο της χρόνια, ο μεροκαματιάρης Νικολά Μερεβσκί, παλεύει με νύχια και με δόντια να μεγαλώσει τις δυο αγάπες της ζωής του, τις λατρεμένες θυγατέρες του, την Μαρία και την Σουζάν. Με χίλια δυο επαγγελματικά προβλήματα να τον βασανίζουν, φρόντισε να μην τους λείψει τίποτα, μένοντας πάντοτε στο πλευρό τους. Λίγο πριν την ενηλικίωση της, η μικρή του, η Σουζάν, θα του ανακοινώσει πως περιμένει (αγνώστου πατρός) παιδί, που δίχως να του διασαφηνίσει τους λόγους, έχει αποφασίσει να το γεννήσει. Απελευθερωμένο πνεύμα όμως, που δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπια, η πιτσιρίκα, από μηνών θα το εγκαταλείψει στην φύλαξη της αδελφής της, προκειμένου να βολτάρει με μορφονιό αλογομούρη.

Που να μεγαλώνεις τώρα πιτσιρδέλια, να κοιμούνται στα γόνατα σου στην μπάρα, όταν το μοναδικό σου μέλημα είναι το κλαμπ και το καμάκι? Άσε που κι η αγκαλιά του τζογαδόρου Μαρσεγιέζου είναι τόσο γλυκιά, που δεν σου κάνει κέφι να γυρίσεις ποτέ σπίτι να καμαρώσεις το μωράκι σου. Και δεν την κοπανάς καλύτερα κανά δυο χρόνια με τον γκόμενο για ντόλτσε βίτα και σιγά που θα σε ζητήσει καημένη μου, φροντίζουν άλλοι γι αυτό. Έλα όμως που το πανηγύρι κι η καλοπέραση θέλει και φράγκα κι άμα δεν δουλεύεις για να τα βγάλεις, είτε το βαπόρι θα κάμεις, είτε το λωποδυτάκι. Κάγκελα, κάθειρξη, πενταετής παρακαλώ, χαμένα χρόνια που πιότερο σπαράζουν την καρδιά της άδειας Σουζανίτας επειδή δεν γεύεται το κορμί του παλικαρά, παρά γιατί το παιδάκι της έχει γίνει σωστός άντρας. Σε άλλη οικογένεια όμως, ανάδοχη. Κι εκεί οι ντεμέκ τύψεις μαζί με τα δάκρυα κατηφορίζουν στην ματιά της μικρής ψυχοπαθούς κροκοδειλίνας...

Ούτε μισό λεπτό δεν αξίζει αναφορά στον βίο αυτού του κατάπτυστου υποκειμένου, που στην εξέλιξη της ιστορίας αντιλαμβάνεται κανείς πως μέσα του δεν υπάρχει ίχνος συναισθήματος. Και δεν μπορώ να κατανοήσω σε ποιο ακριβώς σημείο του σεναρίου, εισέρχεται ο δραματικός παράγων και αφορά την κεντρική ηρωίδα και όχι το περιβάλλον της, που ανεβαίνει Γολγοθά χάρη στα σιχαμερά της τερτίπια. Ο συντετριμμένος πατέρας, η συγκαταβατική αδελφή, το μαραζωμένο αγόρι. Ατυχώς όμως ποτέ η κάμερα δεν εστιάζει στην τραγωδία που βιώνει ο περίγυρος της Suzanne, εμμένοντας στο να αναδείξει τα υποτιθέμενα "τραύματα" μιας αποπροσανατολισμένης και εθελούσια ξεστρατισμένης εικοσιπεντάχρονης.

Για πες: Αντίθετα με το ανάξιο λόγου θέμα, όμως, η κινηματογράφηση της Katell Quilevere είναι πολύ υψηλού επιπέδου, ζωντανή, βίαιη, αληθινή, κοπιάρει με μαεστρία την φόρμα των Dardennes και δείχνει πως η Ιβοριανής καταγωγής σκηνοθέτις, διαθέτει potentials που θα την διατηρήσουν στο προσκήνιο στο προσεχές διάστημα. Αξιοπρεπής και η τσαλακωμένη ενζενί Forestier, ότι μπορούσε έκανε. Αυτόν τον ρόλο της έδωσαν, με αυτόν πορεύτηκε μέχρι τέλους...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαΐου 2014 από την Strada