Movies Ltd

του Spike Lee. Με τους Josh Brolin, Elizabeth Olsen, Sharlto Copley, Samuel L. Jackson, Michael Imperioli, James Ransone

Ε, αχρείαστο...

του zerVo (@moviesltd)

Ακόμη δεν έχω κάνει συγκεκριμένους τους λόγους της ύπαρξης του. Καλά καλά δεν έχουν συμπληρωθεί δέκα χρόνια από την στιγμή που ο ξεμαλλιασμένος Κορεάτης βγήκε παγανιά με ένα σφυρί στο χέρι, αναζητώντας - συντετριμμένος από τις απορίες που φισκάρουν το μυαλό του - να κάνει πράξη το οφθαλμόν αντί οφθαλμού, μέχρι που έπεσε κι ο ίδιος στην παγίδα του revenge και νάσου το Χόλιγουντ τον ντύνει γιάπη, τον ψηλώνει, τον μπρατσώνει και τον στέλνει στο πανί, να πει το ίδιο ακριβώς ποίημα στα αγγλικά αυτή τη φορά. Αφού έτσι κι αλλιώς έχει αποδειχτεί ιστορικά, πως όσο καλές κι αν είναι αυτού του επιπέδου οι διασκευές, θα καταλήξουν σε φιάσκο - επί του παρόντος μπάτζετ 30, έσοδα ούτε 5 εκατομμύρια - τι ταλαιπωρούν τόσο κόσμο με αχρείαστες νέες βερσιόν?

Από τους πλέον ασυμπαθείς εκπροσώπους της φράξιας των διαφημιστών της Νέας Υόρκης, ο πομπώδης, αλαζόνας και υπερφίαλος Τζο Ντουσέτ, χάρη στην εριστική του συμπεριφορά θα οδηγήσει μια σχεδόν κλεισμένη συμφωνία στην αποτυχία. Τρεκλίζοντας από το ποτό, εκεί που συνήθως ξεσπά την αδυναμία του, στα σκοτεινά σοκάκια της μεγαλούπολης, θα πάρει στο κατόπι μια μυστηριώδη Ασιάτισσα, φιλοδοξώντας να περάσει μαζί της μια νύχτα πάθους. Ατυχώς γι αυτόν, το ξημέρωμα θα τον βρει θολωμένο, ζαλισμένο και σε κατάσταση απόγνωσης, εγκλωβισμένο σε ένα δωμάτιο, από όπου δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα διαφυγής. Η χρονιά είναι 1993. Από την τρύπα, που δεν γνωρίζει ούτε ποιος τον έκλεισε, ούτε το κίνητρο του, θα ελευθερωθεί είκοσι χρόνια μετά...

Τίποτα όμως δεν είναι το ίδιο πια. Εκείνος δεν είναι απλώς ένα μηδενικό που ξεκινάει από την αρχή, αλλά ένας εξαφανισμένος δολοφόνος κατά τις Αρχές, υπεύθυνος για τον στυγερό θάνατο της συζύγου του. Οπλισμένος με ασίγαστο πάθος να βρει την άκρη του νήματος και να εντοπίσει εκείνους που του έστησαν αυτή την μοιραία παγίδα, ο Τζο θα αναζητήσει συνάμα τα ίχνη της ενήλικης πλέον κόρης του, που ο άγνωστος δεσμώτης του κρατά αιχμάλωτη, παίζοντας ξανά μαζί του το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού.

Χάρη στην δαιδαλώδη του σεναριακή υφή, με τις συνεχείς ανατροπές και το σασπένς που διατηρείται αναλλοίωτο μέχρι το εξιλεωτικό (?) φινάλε, το αρχικό Oldboy, δεύτερος τόμος της τριλογίας της εκδίκησης από τον μετρ Wook, στιγμάτισε με την παρουσία του μια ολόκληρη δεκαετία, δίνοντας την ώθηση που αρμόζει στον απωανατολίτικο, μπρουτάλ στην όψη και περιθωριακό σινεμά. Πάνω ακριβώς στο ίδιο μονοπάτι που έκτισε ο Κορεάτης, κινείται και η διασκευή του Spike Lee, σκηνοθέτη σημαντικού μεν για την σύγχρονη αφροαμερικάνικη κουλτούρα, αδόκιμου παντελώς όμως πάνω στο είδος, που ουσιαστικά πέραν των τεχνολογικών εκμοντερνισμών, δεν περνά και τίποτα αξιόλογο καινούργιο στην δική του εκδοχή.

Η βία παίζει τον κυρίαρχο ρόλο καθώς η ίντριγκα ξεδιπλώνεται, προσφέροντας ίσως και την πιο δυνατή σκηνή του σίκουελ, στα έγκατα της καλοπληρωμένης υπηρεσίας φυλακών, εκεί που ο σωφρονισμένος τα βάζει με μια ολάκερη στρατιά καρατέκα και βγαίνει (σχεδόν) αλώβητος, έχοντας μοναδικό του όπλο το θάρρος του κι ένα σφυρί. Δεν μπορώ να πω αν η επιλογή του Josh Brolin για τον ρόλο υπήρξε εντέλει θετική ή αρνητική, σίγουρα πάντως είναι μέτρια καθοδηγούμενη και δίχως την απαιτούμενη φρεσκάδα, που θα τον ταίριαζε καλύτερα χημικά με την χυμώδη πιτσιρίκα Elizabeth Olsen, που σίγουρα το παλεύει αλλά δεν... Όπως τεράστιο είναι και το Χ που μπαίνει πάνω στην ανεκδοτική φιγούρα του κακού της υπόθεσης (όχι αυτός δεν είναι ο χαρακτήρας του Sam Jackson, που πάνω στην γνωστή του μανιέρα προκαλεί θεμιτά το γέλιο) που τον υποδύεται ο Sharlto Copley, σε μια ασόβαρη αναπαράσταση του πολύ πιο φοβιστικού evil του αρχικού επεισοδίου.

Για πες: Κόντρες του Ασιανού εμπνευσμένου τότε με το τωρινό δυτικό αντίγραφο, που ισχύουν από την πρώτη κιόλας σεκάνς και καλά κρατούν μέχρι τέλους, ρίχνοντας πανεύκολα στο καναβάτσο την κόπια, παρότι δεν μπορεί κανείς να πει πως η προσπάθεια της δεν υπήρξε φιλότιμη. Θρύλοι - ζωντανοί, άλλωστε το ορίτζιναλ ακόμη δεν έχει στεγνώσει ούτε έχει ξεθωριάσει στην σκέψη των σινεφίλ - σαν τον Oldboy δεν πρέπει να αγγίζονται, ούτε να αναπαράγονται σε νέες φόρμες. Προσθέτοντας έτσι ένα ακόμη ερώτημα στα ήδη δύο υπάρχοντα - γιατί φυλακίστηκε ο Τζόζεφ?, γιατί απελευθερώθηκε ο Τζόζεφ? - γιατί αντιγράφηκε εντέλει ο "Τζόζεφ"?

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Απριλίου 2014 από την Feelgood