Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Σαν να ανοίγεις να διαβάσεις νουβέλα κόμικ, αθυρόστομη, φουλ στις βρισιές και τις παραβατικές συμπεριφορές από όλους τους χαρακτήρες που συμμετέχουν στην ίντριγκα, βουτηγμένη στην μαρινάδα της βρετανικής υποκοσμικής επιθετικής κοινωνικότητας, του πανκ, του χούλιγκαν, του This Is England. Υπάρχει κοινό που αυτού του είδους την κινηματογραφική έκφραση την γουστάρει, σπαρταράει στο κάθισμα του με αυτό το αναρχοαυτόνομο σλάπστικ, θεωρώντας έργα σαν το Sexy Beast και το The Guard ως ξεχωριστά στην φιλμοθήκη του. O Dom Hemingway επί του παρόντος όμως, το παρατραβά τόσο πολύ το σκοινί, που την στάμπα του favourite δεν πρόκειται να την αποσπάσει ποτέ από τον θεατή του...

Δώδεκα ολόκληρα χρόνια από τα νιάτα του ξόδεψε στην φυλακή ο Ντομ, επιμένωντας να κρατήσει το στόμα του κλειστό και να μην καρφώσει τον εγκέφαλο της ληστείας που συμμετείχε. Τώρα πια ελεύθερος και δίχως να έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, θα επισκεφτεί τον βαρόνο του υποκόσμου Κύριο Φοντέν, ζητώντας του τα ανταλλάγματα που δικαιούται επειδή τόσο καιρό τήρησε την Ομερτά. Έστω κι αν η συμπεριφορά του δεν ήταν η ενδεδειγμένη, ούτε και ο σεβασμός που επέδειξε στον Νονό ο απαιτούμενος, το παραδάκι θα πέσει και με το παραπάνω, χάρη σε μια αναπάντεχη στιγμή αναποδιάς, θα αλλάξει όμως χέρια και θα καταλήξει στην ποδιά Ρουμάνας βιζιτούς, που φυσικά με τις λίρες αγκαλιά θα γίνει καπνός!

Και τώρα τι κάνουμε άφραγκοι Μίστερ Χέμινγουέι? Επιστρέφεις στην παλιά ζωή, στην παρανομία και την λωποδυσιά, με τα χρηματοκιβώτια να αναμένουν πως και πως το μαγικό σου άγγιγμα για να απασφαλίσουν και το ακριβό τους περιεχόμενο να γίνει δικό σου? Ή αλλάζεις κοστούμι, ντύνεσαι εκείνο του καλού γονιού, ψάχνεις να βρεις την χαμένη σου κόρη, που δεν θέλει ούτε καλημέρα να σου πει, μα η παρουσία της και μόνο μπορεί να εγγυηθεί την απαρχή μιας ενάρετης και ασφαλούς ζωής? Από τις πρώτες κιόλας στιγμές αυτού του αφιερώματος στην ματαιόδοξη πορεία του αποβράσματος με το θρυλικό διανοουμενίστικο επώνυμο, καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν πρόκειται να μείνει στην θέση του την επόμενη μιάμιση ώρα. Με την γκροτέσκα του διαγωγή, ο γενειοφόρος αλητάμπουρας, πνιγμένος στην κόκα και στο αλκοόλ θα τα κάνει όλα γης μαδιάμ.

Το όχι και τόσο ισορροπημένο σενάριο του Richard Shepard (του φιλόδοξου The Matador και του άθλιου The Hunting Party) θα προσθέσει μια ζαχαρωμένη υποιστορία, μέσα από την παρουσία του σκουράκου εγγονού και της αδικοχαμένης γυναικούλας του, προκειμένου να επιτύχει μια λιγότερο θορυβώδη έξοδο. Εύπεπτη ναι, συμφωνώ, συγκινησιακή, όχι όμως και graphic novelίστικη όπως διέταζε τα μέχρι ώρας ύφος, ε?

Για πες: Για όποιον έχει κατά νου τον σούπερ ζεν πρεμιέ Jude Law, του Ripley, του Gattaca, του The Holiday έστω, ας προετοιμαστεί για μια ολική ανατροπή στην εικόνα του Εγγλέζου. Μουστακαλής, με τεράστιους κροτάφους, φαβοριτάκιας, άξεστος, με περπατησιά τραμπούκου ο Λονδρέζος παλεύει να κοπιάρει κάτι από τον Bronson του Tom Hardy. Χέυ Τζουντ, άστο, καλή η προσπάθεια, αλλά δεν σου πηγαίνει ούτε για πλάκα.