Με τις επιπτώσεις της αυστηρής κατήχησης της (εκάστοτε) θρησκείας, επί του πρακτέου του Καθολικισμού, στην ζωή ενός νέου, ζωντανού και φιλελεύθερα σκεπτόμενου ατόμου, ασχολείται η ταινία Kreuzweg, με τον αγγλικό υπότιτλο Stations Of The Cross, που αποτελεί την τρίτη διαγωνιζόμενη πρόταση των Αμφιτρυώνων Γερμανών, στο φετινό κονκόρσο της Μπερλινάλε. Η ταινία αφηγείται την προβληματική καθημερινότητα μιας νεαρής, όμορφης και έξυπνης κοπέλας, που πέφτει στον ψυχικό μαρασμό, ακολουθώντας πιστά τις προσταγές μιας βαθιά θρησκευόμενης οικογένειας. Και που αναπάντεχα θα βρεθεί μεταξύ των εξωπραγματικών διδαχών του ιερέα της ενορίας, που θεωρεί την μοντέρνα μουσική ως έργο του διαβόλου και της παρότρυνσης του αγοριού που συμπαθεί, να συμμετάσχει στην χορωδία της γειτονικής εκκλησίας, εκεί που οι καταστάσεις και οι διαθέσεις είναι πολύ χαλαρότερες. Οι συνέπειες του προβλήματος που καλείται να αντιμετωπίσει η έφηβη, θα την οδηγήσουν σταδιακά στον μαρασμό και στον συναισθηματικό κατακερματισμό. "Το σινεμά είναι η θρησκεία μας και η αίθουσα είναι ο καθεδρικός μας ναός", είναι οι πρώτες κουβέντες, που εκστομίζει ο σκηνοθέτης του έργου Dietrich Bruggemann στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. "Τόσο εγώ, όσο και η αδελφή μου η Anna, που έχει επιμεληθεί το σενάριο, μεγαλώσαμε σε μια φαμίλια αυστηρών μεν, μα δημοκρατικών Καθολικών αρχών. Είμαι βέβαιος πως σε άλλα μέρη του κόσμου, οι φονταμενταλιστικές διαθέσεις είναι πολύ πιο εξυμένες. Αν μάλιστα κανείς επισκεφτεί τις ΗΠΑ, τα μοναδικά πράγματα που ακούει όλη μέρα είναι η θρησκεία και το κήρυγμα. Δεν μπορώ να διανοηθώ καν τι θα μπορούσε να συμβεί, αν την θέση αυτών των δύο στην πρωτοκαθεδρία έπαιρνε η ιδεολογία."