NoΑπλά και μόνο ως επίτευγμα ολοζώντανης αναπαράστασης παρελθούσας εποχής να το δει κανείς, χάρη στην χρήση της παλιοκαιρισμένης Sony U-Matic του 70, η θέση του και πάλι θα ήταν τόσο ψηλά στην λίστα των καλύτερων. Πόσο μάλλον που το Χιλιανής προέλευσης, της χώρας που έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια την σημαντικότερη πρόοδο παγκοσμίως στα κινηματογραφικά δρώμενα, στέκεται με τόση ανατρεπτική θέληση, κόντρα σε ένα συμβάν που συγκλόνισε όχι μόνον την πολύπαθη αυτή λατινοαμερικάνικη γωνιά, μα ολάκερο τον κόσμο. Ο Σάχης, Βασιλεύς, Μονάρχης, Ελέω Θεού Αυτοκράτορας, Στρατηγός Πινοτσέτ τα έχει σπάσει για τα καλά με το γερακίσιο δεκανίκι του, που τον διατηρεί για χρόνια στην δικτατορική διακυβέρνηση του Σαντιάγκο. Ο λαός, μετά από δεκαετίες καταπίεσης, φόνων, βασανιστηρίων και εξοντώσεων καλείται να αποφασίσει δημοκρατικά. Ναι στον Αουγκούστο? Ή με ένα βαρύγδουπο No θα τον στείλει μια και καλή στην εξορία, αναλαμβάνοντας ξανά τα ηνία του κράτους? Που καιρός, πες, για ιδεολογία Αλιέντε? Ακόμη κι αν οι μαχητές έφτυσαν το γάλα της μάνας τους στα κρεματόρια, μια χαρά είμαστε με τον Πατερούλη στην πρωτοκαθεδρία, ποιος ο λόγος της ανατροπής της βολής. Τι μας μαθαίνει / πληροφορεί ο Pablo Larrain, ένας σκηνοθέτης που τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης? Πως ακόμη και ο καταπιεσμένος - καλή ώρα, να μην φέρνω ντόπια παραδείγματα - ο ραγιάς, ο εξαθλιωμένος, ο ζητιάνος, δίχως την TV διαφημιστική του προμόσιον, δεν διανοείται μονάχος να αρματωθεί, να αντιδράσει. Σώπα...

Ημερομηνία πρώτης προβολής - 31 Ιανουαρίου 2013 από την Strada


No

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική