Η ώρα της τιμωρίας πλησιάζει. Το είπε και ο Quentin ολοκληρώνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο της τριλογίας της επιστροφής από την καταπίεση, τον εξευτελισμό, την διαπόμπευση, την καταρράκωση της προσωπικότητας και της ανθρώπινης υπόστασης. Το πρώτο καμ μπακ έγινε από μια ασπροντυμένη νυφούλα, που ουδέποτε χάρηκε τους γάμους της, το δεύτερο από μια φράξια αγριεμένων παρτιζάνων, που κάποια φασίζουσα ιδεολογία αποφάσισε πως η φυλή τους είναι μισερή και ανάξια ύπαρξης, το τρίτο με το πρόσχημα του ομάζ σε ένα χαμένο, πλην λατρεμένο κινηματογραφικό είδος, βροντοφωνάζει το σύνθημα της λαϊκής εξέγερσης. Και πίστεψε με, δεν πρόκειται κανείς, μα κανείς από όσους παίζουν ζάρια στην πλάτη του λαουτζίκου να μείνει ζωντανός, αφού το ρεβόλβερ του ελεύθερου, ψυχή τε και σώματι, Django Unchained, δεν δείχνει ούτε δισταγμό, ούτε οίκτο! Ο Tarantino, επιτέλους κάνει πράξη το όνειρο του να αποτίσει φόρο τιμής στο σπαγγέτι ουέστερν και στον Sergio Corbucci, αντικαθιστώντας εδώ τον λευκό Franco Nero με τον μαύρο Jamie Foxx, βάζοντας στο πλάι του έναν κυνικό και με άγνοια κινδύνου κεφαλοκυνηγό, υποδυόμενο από τον Christophe Waltz, για να κατορθώσει το 2/2 στους ανδρικούς β' ρόλους και στέλνει στο απέναντι τον Leo DiCaprio να παίξει τον μεγιστάνα, πλεονέκτη, φιλοχρήματο γαιοκτήμονα, που πάνω του θα ξεσπάσει η οργή όλων αυτών των χρόνων υποταγμένης κατοχής. Δεύτερο Όσκαρ ορίτζιναλ σκριπτ για τον QC μια εικοσαετία περίπου, κατόπιν του Pulp...
Ημερομηνία πρώτης προβολής - 17 Ιανουαρίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική