Last Vegas
του Jon Turteltaub. Με τους Michael Douglas, Robert De Niro, Morgan Freeman, Kevin Kline, Mary Steenburgen, Jerry Ferrara, Romany Malco, Weronika Rosati, Redfoo, Michael Ealy, Tip "T.I." Harris, Curtis "50 Cent" Jackson
Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή...
του zerVo (@moviesltd) 
Προσοχή και ευλάβεια. Ε, δεν μπορεί να είναι διαφορετική η αντίδραση στην μαζική θωριά τεσσάρων (συν μιας, για να μην λησμονούμε και τις κυρίες) μεγαθηρίων της υποκριτικής, που άπαντες έχουν σε περίοπτη θέση του σαλονιού τους, το χρυσό Οσκαρένιο αγαλματάκι. Συνολικά τι λέει η απογραφή? Δεκαέξι υποψηφιότητες στις πεντάδες της Ακαδημίας, που οι επτά - θα μπορούσαν σίγουρα να είναι περισσότερες - πήγαν όλον τον δρόμο μέχρι την λαμπερή καταξίωση. Αυτό το επίτευγμα του ανσάμπλ του Last Vegas, πέρα από το δέος, γεννά και προσδοκίες. Σε κομεντί, που τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά? Ναι, ακόμη και σε κομεντί, ιλουστρασιόν, που λαμβάνει χώρα στην πρωτεύουσα του τζόγου. Και το τονίζω το μπλακ τζακ πεδίο της δράσης, διότι η συνύπαρξη όλων αυτών των σιτεμένων, πλην μεγάλων πρωταγωνιστών, πιο πολύ σε αρπαχτή μου έφερε, παρά σε φιλμική συνεύρεση.
Μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά, υπήρξαν φίλοι από παιδιά, οι δρόμοι τους χώρισαν, πλέον δεν συναντιούνται όπως παλιά, μα αραιά και που, λίγο πριν διαβούν το κατώφλι των εβδομήντα τους χρόνων, επικοινωνούν και θυμούνται τις ανεμελιές των νιάτων τους. Δεδηλωμένος εργένης ο κοσμοπολίτης Μπίλυ (ο Douglas φυσικά είναι αυτός), μοιάζει να βαρέθηκε την άστατη ζωή και σκοπεύει να περάσει δαχτυλίδι, με μια δίμετρη καλλονή, τρεις - τέσσερις δεκαετίες μικρότερη του. Λίγο πριν την παντρειά, θα σκεφτεί να οργανώσει ένα τριήμερο μπάτσελορ πάρτι, προσκαλώντας τους παιδιόθεν κολλητούς, για να το κάψουν, που αλλού, στην πόλη του ολοήμερου γλεντιού, το Λας Βέγκας.
Οι κομπανιέροι, όμως, έχουν θέματα να λύσουν, πολύ πιο σοβαρά απ' ότι φαίνεται από την ανάγκη να το ρίξουν λιγάκι έξω. Ο μίζερος και μουρτζούφλης Ιρλανδέζος Πάντι (De Niro σε ρεπρίζ ρόλου Meet The Parents), έχει πέσει σε μελαγχολία, αδυνατώντας να ξεπεράσει τον πρόσφατο χαμό της αγαπημένης του συζύγου, ο Άρτσι (o Freeman σε συνέχεια της ερμηνείας των RED), αναρρώνοντας από το οξύ καρδιακό επεισόδιο, νιώθει φυλακισμένος σε ένα σπίτι, καλούμενος να ακολουθήσει τις προσταγές του υπερπροστατευτικού γιου του και ο Σαμ (υπερβολικά πεσμένος ο Kline), που ελλείψει ερωτικού πάθους, πιστεύει έντρομος πως η σεξουαλική ανικανότητα του έχει κτυπήσει την πόρτα.
Τι κάνουν λοιπόν τα τρία γεροντάκια? Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, τσουπ στο Στάρνταστ για τέκνο χορό και καμάκι και ντόλτσε βίτα. Όλα ωραία και όμορφα καμωμένα, μάλιστα ουδείς έχει αντίρρηση στο δικαίωμα στην ζωή της τρίτης ηλικίας, το ζήτημα που τίθεται εδώ όμως είναι, που ακριβώς υπάρχει ταινία. Ελάχιστη ίντριγκα, μηδενική πλοκή, αστεία πιο γηρασμένα και από τους ήρωες, καμία εξέλιξη και το ενδιαφέρον περιορίζεται στον προαιώνια κόντρα, επί παντός επιστητού και εν προκειμένω για την καρδιά της γιαγιάκας τραγουδίστριας του (αδειανού από θεατές) τζαζ κλαμπ (η Mary Steenburgen, Οσκαρούχα πριν από 33 έτη, για τον Melvin And Howard), που αφιερώνει από σκηνής Paul Anka σε αισθησιακή κοψιά.
Για πες: Αν περιμένεις να δεις στο Last Vegas μια geraitric εκδοχή του Hangover, τότε οι προσδοκίες σου δεν θα πραγματοποιηθούν. Περισσότερο το περιορισμένου χιούμορ πόνημα του εμπορικότατου μια φορά κι έναν καιρό Jon Turtletaub, θυμίζει την μπαλαφάρα των Grown Ups, που όμως δεν είναι πια μεσήλικες, μα υπερήλικες. Οκ, κρίμα που παρελαύνουν από τα πλάνα του τέτοιοι μύθοι, σχηματίζοντας ένα απίθανο καρέ, που δεδομένα προσελκύει την ματιά, απαιτείται όμως και ένα κάποιο θέμα, που θα κρατήσει το τέμπο σταθερό μέχρι το φινάλε. Τι σταθερό, θα μου πεις. που ο δείκτης πλοκής δεν ορθώνεται, ούτε με ενδοφλέβια ένεση Βιάγκρα...
Οι κομπανιέροι, όμως, έχουν θέματα να λύσουν, πολύ πιο σοβαρά απ' ότι φαίνεται από την ανάγκη να το ρίξουν λιγάκι έξω. Ο μίζερος και μουρτζούφλης Ιρλανδέζος Πάντι (De Niro σε ρεπρίζ ρόλου Meet The Parents), έχει πέσει σε μελαγχολία, αδυνατώντας να ξεπεράσει τον πρόσφατο χαμό της αγαπημένης του συζύγου, ο Άρτσι (o Freeman σε συνέχεια της ερμηνείας των RED), αναρρώνοντας από το οξύ καρδιακό επεισόδιο, νιώθει φυλακισμένος σε ένα σπίτι, καλούμενος να ακολουθήσει τις προσταγές του υπερπροστατευτικού γιου του και ο Σαμ (υπερβολικά πεσμένος ο Kline), που ελλείψει ερωτικού πάθους, πιστεύει έντρομος πως η σεξουαλική ανικανότητα του έχει κτυπήσει την πόρτα.
Τι κάνουν λοιπόν τα τρία γεροντάκια? Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, τσουπ στο Στάρνταστ για τέκνο χορό και καμάκι και ντόλτσε βίτα. Όλα ωραία και όμορφα καμωμένα, μάλιστα ουδείς έχει αντίρρηση στο δικαίωμα στην ζωή της τρίτης ηλικίας, το ζήτημα που τίθεται εδώ όμως είναι, που ακριβώς υπάρχει ταινία. Ελάχιστη ίντριγκα, μηδενική πλοκή, αστεία πιο γηρασμένα και από τους ήρωες, καμία εξέλιξη και το ενδιαφέρον περιορίζεται στον προαιώνια κόντρα, επί παντός επιστητού και εν προκειμένω για την καρδιά της γιαγιάκας τραγουδίστριας του (αδειανού από θεατές) τζαζ κλαμπ (η Mary Steenburgen, Οσκαρούχα πριν από 33 έτη, για τον Melvin And Howard), που αφιερώνει από σκηνής Paul Anka σε αισθησιακή κοψιά.
Για πες: Αν περιμένεις να δεις στο Last Vegas μια geraitric εκδοχή του Hangover, τότε οι προσδοκίες σου δεν θα πραγματοποιηθούν. Περισσότερο το περιορισμένου χιούμορ πόνημα του εμπορικότατου μια φορά κι έναν καιρό Jon Turtletaub, θυμίζει την μπαλαφάρα των Grown Ups, που όμως δεν είναι πια μεσήλικες, μα υπερήλικες. Οκ, κρίμα που παρελαύνουν από τα πλάνα του τέτοιοι μύθοι, σχηματίζοντας ένα απίθανο καρέ, που δεδομένα προσελκύει την ματιά, απαιτείται όμως και ένα κάποιο θέμα, που θα κρατήσει το τέμπο σταθερό μέχρι το φινάλε. Τι σταθερό, θα μου πεις. που ο δείκτης πλοκής δεν ορθώνεται, ούτε με ενδοφλέβια ένεση Βιάγκρα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Δεκεμβρίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική