Με δύο δημιουργίες μέσα στα είκοσι καλύτερα μου για το 2013, προερχόμενες από την κινηματογραφική βιομηχανία της πολύ, πολύ μακρινής Χιλής, πρέπει να παραδεχτώ πως τρέφω μια ιδιαίτερη εκτίμηση για τα κινηματογραφικά δρώμενα της βασανισμένης αυτής χώρας, που καταφέρνουν να αναδείξουν δραματικές, κοινωνικές, πολιτικές ιστορίες, με μεθόδους ανθρώπινες και κατανοητές σε ένα ευρύ φάσμα θεατών. Σπαρακτική είναι η ιστορία της Gloria. Εξηντάρας, εργαζόμενης ακόμη με σθένος, προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην και κυρίως την ανεξαρτησία της, δίχως να είναι δεσμευμένη ούτε με το διαλυμένο συζυγικό της παρελθόν, ούτε με τα δύο ενήλικα παιδιά της, που κυριολεκτικά λατρεύει. Ψυχή ακόμη αδέσμευτη και φιλελεύθερη η Γκλόρια, παγιδευμένη σε ένα τριτοηλικιακό κορμί, ούτε δέχεται υποδείξεις από το συνομήλικο περίγυρο, ούτε συμβιβάζεται με τους κανόνες της πρέπουσας, για τα χρόνια της, συμπεριφοράς. Θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά, έστω κι αν ξέρω πως είναι λάθος, έστω κι αν γνωρίζω πως θα χάσω, είναι το απόφθεγμα του εξόχως ρεαλιστικά δομημένου δράματος του ταλαντούχου Sebastian Lelio. Μεγάλο ατού του φιλμ, η ερμηνεία της άσημης σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι πρότινος, τηλεοπτικής σταρ στην πατρίδα της Paulina Garcia, που ντύνεται το κοστούμι της πανέτοιμης να αδράξει έστω και την τελευταία σταγόνα ζωής, γυναίκας. Ανάμεσα στις συγκλονιστικότερες της σεζόν, πανάξιο βραβείο α' ρόλου στην Μπερλινάλε.
Ημερομηνία πρώτης προβολής - 3 Οκτωβρίου 2013 από την Strada
