Thor 2: Ο Σκοτεινός Κόσμος
του Alan Taylor Με τους Chris Hemsworth, Natalie Portman, Tom Hiddleston, Anthony Hopkins, Stellan Skarsgård, Idris Elba, Christopher Eccleston, Adewale Akinnuoye-Agbaje, Kat Dennings, Ray Stevenson, Zachary Levi
I Don’t Like Thοr’sdays
του gaRis (@takisgaris) 
Καλά. Μην το παίρνεις τοις μετρητοίς αδελφάκι μου. Έχει πλάκα πάντως το ότι η ονοματοθεσία της Πέμπτης ημέρας της εβδομάδας, ξεκινώντας από την ημέρα του ηλιάτορα – Sunday ή του Κυρίου - Κυριακή (αυτή πριν από το πρόσφατα θεσμοθετημένο κυριακάτικο μεροδούλι) έρχεται κατευθείαν από την Asgard της βασιλικής οικογενείας των μονόφθαλμου τζώρα Οντίν και ξανθού μορφονιού Θορ, αυτουνού του Avenger με το τεράστιο σφυρί. Η δυσαρέσκειά μου (βλ. Βαρεμάρα) δεν αφορά απολύτως ΚΑΝΕΝΑ βέβαια, εξ’ού και η Marvel, με τον αέρα της μπράντας εμπορικά επιτυχημένης, εύπεπτης ψιλομπαρόκ δουλειάς του Kenneth Branagh (που ξαναπέρασε μια Φρανκεστάιν φάση) ξαναχτυπά με το ίδιο βασικό κάστ: Hopkins ο μπαμπάς Θορ, Rene Russo η μαμά και ερωτικό ενδιαφέρον η Τζέην Φόστερ - Natalie Portman, η οποία δεν είχε διαφυγή από το συμβόλαιό της, όταν η Jenkins (σκηνοθέτις του Monster) τάσπασε με την παραγωγή.
Δε θα σταθώ στον πρώην της Miley Cyrus που την έχει κάνει τουέρκιν - wrecking ball, τον γόητα Chris Hemsworth που, παρότι έλαμψε στο Rush φέτος, εδώ περιορίζεται σε δευτερεύοντα χαρακτήρα ως ξύλινος Thor. Η ταινία ανήκει ολοκληρωτικά στο αδέρφι του τον Loki. O ικανότατος Tom Hiddleston, ο άνθρωπας που έκλεψε τον κεραυνό του μοναδικού Robert Downey στους Avengers, εξελίσσεται σε μια διασταύρωση Cumberbutch – Fassbender, λοξοκοιτώντας με το άδειο βλέμμα κακότητος ενός Hopkins (που εδώ δε βλέπεται) από τα «νιάτα» του ως Χάνιμπαλ. Επιβλητική (αν και θαμμένη κάτω από τόνους μέικαπ) και η εμφάνιση του Malekith – Christopher Eccleston, αρχηγού των σκοτεινών Έλβς που ζητούν συμπαντική επικυριαρχία, ξεκινώντας από το ξεκλήρισμα της φαμελιάς του Θορ, βάζοντας στο μάτι και το γκομενάκι την Portman.
Υπάρχουν τόσοι δεύτεροι ρόλοι που ξοδεύονται άδικα, με κυρίαρχο αυτόν του ανερχόμενου Idris Elba (Χέιμνταλ), που σκίζει αυτή τη χρονιά ως Νέλσον Μαντέλα, μέχρι του απαραίτητου σε σκανδιναβικές ιστορίες ρολίστα Stellan Skarsgard (Έρικ Σέλβιγκ) ο οποίος περιφέρεται μονίμως με το λευκό («Ατθίς» για τους ομηλίκους μου) σώβρακο, διότι αυτή η δροσιά στα αχαμνά φέρνει έμπνευση στον τρελοεπιστήμονα, ειδικά όταν αναπτύσσει την Convergence θεωρία του στο πιο αδιάφορο κοινό, όπως αυτό του σανατορίου όπου τον κλείνουν προσωρινά, για να εξασφαλιστεί το κάμεο του Πάπα της Marvel, του μυθικού (και ζάμπλουτου) Stan Lee.
O μικροθονίστας Alan Taylor που γύρισε στο παρελθόν μερικά Sex & The City επεισόδια αλλά και μισή ντουζίνα του περσινού Game of Thrones, είναι μάλλον ο αδύναμος κρίκος του δεύτερου Thor, καθώς περίπου καταφέρνει να περάσει στο ντούκου μερικά αξιοζήλευτα οπτικά εφφέ, ειδικά της τρίτης πράξης που ευτυχώς φτάνουμε σχετικά νωρίς, περνώντας από υπεραρκετές φλύαρες σκηνές σαχλού χιούμορ και χωρίς ίχνος ερωτισμού μεταξύ Hemsworth – Portman. Οι δύο σκηνές-γκαγκς για τους marvel-ultras των τίτλων τέλους είναι χλιαρής αξίας, ενώ το συνολικό 3D δε δικαιολογεί επουδενί το έξτρα αντίτιμο της εισόδου.
Για πες: Ο Thor: The Dark World είναι μια κινηματογραφική παρένθεση στο γκαγκάν Avengerικό έπος του Josh Whedon σε όλα τα επίπεδα. Τα $100+Μ της πρώτης εβδομάδας κυκλοφορίας του επιβεβαιώνουν ότι εδώ έχει βρεθεί αστείρευτη φλέβα χρυσού για το κοινό 15-35. Για τους λοιπούς, θα υπάρχει πάντα το δίδυμο Nolan - Goyer.
Υπάρχουν τόσοι δεύτεροι ρόλοι που ξοδεύονται άδικα, με κυρίαρχο αυτόν του ανερχόμενου Idris Elba (Χέιμνταλ), που σκίζει αυτή τη χρονιά ως Νέλσον Μαντέλα, μέχρι του απαραίτητου σε σκανδιναβικές ιστορίες ρολίστα Stellan Skarsgard (Έρικ Σέλβιγκ) ο οποίος περιφέρεται μονίμως με το λευκό («Ατθίς» για τους ομηλίκους μου) σώβρακο, διότι αυτή η δροσιά στα αχαμνά φέρνει έμπνευση στον τρελοεπιστήμονα, ειδικά όταν αναπτύσσει την Convergence θεωρία του στο πιο αδιάφορο κοινό, όπως αυτό του σανατορίου όπου τον κλείνουν προσωρινά, για να εξασφαλιστεί το κάμεο του Πάπα της Marvel, του μυθικού (και ζάμπλουτου) Stan Lee.
O μικροθονίστας Alan Taylor που γύρισε στο παρελθόν μερικά Sex & The City επεισόδια αλλά και μισή ντουζίνα του περσινού Game of Thrones, είναι μάλλον ο αδύναμος κρίκος του δεύτερου Thor, καθώς περίπου καταφέρνει να περάσει στο ντούκου μερικά αξιοζήλευτα οπτικά εφφέ, ειδικά της τρίτης πράξης που ευτυχώς φτάνουμε σχετικά νωρίς, περνώντας από υπεραρκετές φλύαρες σκηνές σαχλού χιούμορ και χωρίς ίχνος ερωτισμού μεταξύ Hemsworth – Portman. Οι δύο σκηνές-γκαγκς για τους marvel-ultras των τίτλων τέλους είναι χλιαρής αξίας, ενώ το συνολικό 3D δε δικαιολογεί επουδενί το έξτρα αντίτιμο της εισόδου.
Για πες: Ο Thor: The Dark World είναι μια κινηματογραφική παρένθεση στο γκαγκάν Avengerικό έπος του Josh Whedon σε όλα τα επίπεδα. Τα $100+Μ της πρώτης εβδομάδας κυκλοφορίας του επιβεβαιώνουν ότι εδώ έχει βρεθεί αστείρευτη φλέβα χρυσού για το κοινό 15-35. Για τους λοιπούς, θα υπάρχει πάντα το δίδυμο Nolan - Goyer.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Νοεμβρίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική