του Francis Lawrence. Με τους Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson, Elizabeth Banks, Lenny Kravitz, Philip Seymour Hoffman, Jeffrey Wright, Stanley Tucci, Donald Sutherland
Jen’s Law
του gaRis (@takisgaris)
Η υπερβολή μου ενεργοποιεί ως αντιστάθμισμα γενναίες δόσεις αποστασιοποίησης. Δεν είναι δα η Αποκάλυψη, του Ιωάννη ή του Francis Ford (εσύ διαλέγεις) το The Hunger Games: Catching Fire. Διαβάζοντας τριγύρω διθυράμβους για το δεύτερο μέρος της τετραλογίας (που θα κλείσει με το τρίτο βιβλίο, το ίσα με $50Μ (στο σύνολο) ευπώλητο της Suzanne Collins, Mocking Jay) έχω περίπου ενοχληθεί με τον κουρνιαχτό. Οι ειδικοί των σινε-γκισέδων αγωνιούν για το αν το Catching Fire θα πιάσει τις εισπράξεις πρώτου τετραημέρου ($152Μ) του περσινού θριαμβευτικά εναρκτήριου Hunger Games, καμωμένου από τον ακριβοθώρητο Gary Ross (Pleasantville, Seabiscuit) ή αυτή η μπλοκμπαστεριά των $140Μ μπατζετίλας θα σκάσει λίγο παραδίπλα. Σο έφφινγκ γουάτ; Αντιληπτό το hype και η ασύλληπτη διαφήμιση του νέου εφηβικού τουήνερ έπικ μετά το - αιωνία του η λήθη -Twilight, όμως η αλήθεια παραμένει πως το Catching Fire όχι μονάχα δεν πιάνει φωτιά, αλλά δε στέκεται καν αυθύπαρκτα όπως μερικοί χαριεντίζονται πως τάχαμου βρίσκεται στο επίπεδο Empire Strikes Back ή έστω X2.
Παρά το shaky cam του πρώτου Hunger Games εύκολα κανείς μπορούσε να διακρίνει ιδιαίτερη όρεξη από πλευράς της πλειάδας ρολιστών που πλαισίωναν μια ακόμη άγουρη (πριν το μπαμ του πρώτου της - ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΕΣΣΕΡΑ υπολογίζω) όσκαρ της καριέρας της 23χρονης Jennifer Lawrence. Ο τρελόπουστας κονφερασιέ Stanley Tucci, ο σαγηνευτικός μεθύστακας game survivor Woody Harrelson, ο υπερκουλαριστός fashion designer Lenny Kravitz με κορυφαίο του χορού τον αδιανόητα μη βραβευθέντα έβερ Donald Sutherland ως πρόεδρο-τύραννο των 13 πολιτειών της Panem. Εδώ, με την προσθήκη του παντελώς αδιάφορου Philip Seymour Hoffman (μέσα στους τρεις-τέσσερις κορυφαίους κινηματογραφικούς ηθοποιούς του πλανήτη, αυτή τη στιγμή), το καστ μπατάρει, εξαιρουμένου ίσως του Sutherland, ενώ η φάτσα του Josh Hutcherson (Πήττα) αντίπαλο δέος του μικρού αδερφού του Chris Hemsworth (Thor), αυτουνού του Liam, είναι μετά βεβαιότητος ενοχλητική.
Οι 75οι Αγώνες Πείνας κυλούν με μερικά εντυπωσιακά εφέ και παντελώς προβλέψιμο buddy count, παρασάγγας (ξανά) από το αρχετυπική Battle Royale και έτη φωτός από το αρχαιοελληνικό template του Μινώταυρου. Το συγγραφικό δίδυμο Simon Beaufoy (Slumdog Millionaire, 127 Hours) και Michael Arndt (Little Miss Sunshine, Brave) στήνει γοργά τη γέφυρα για την επικολυρική κατάληξη του Mocking Jay, την οποία υπηρετεί συνεπώς ο γκραμμευμένος βιντεοκλιπάς Francis Lawrence (σκηνοθέτης των Constantine, I Am Legend). Η ταινία αποδύεται τον ρόλο της φανταστικής περιπέτειας για να μοντάρει με βελόνα και δαχτυλήθρα το δυστοπικά φουτουριστικό πολιτικό θρίλερ στο αλαβάστρινο σώμα με αυτό το σπάνιας αξίας κεφάλι της Jenn Law. Η διάρκεια αχρείαστα μεγάλη (κοντά 2 ¼ ώρες) όμως το προϊόν προορίζεται να ξεπουλήσει και οφείλει να πακεταριστεί ελκυστικά ως προς τις σεκάνς απόδρασης από την τεχνητή αρένα της Κάπιταλ. Ο ίδιος κόσμος που ψοφάει για άρτον και θεάματα βρίσκεται ηδονο-κλεπτικά εντός-εκτός οθόνης, καθώς παραληρεί στη θέα μιας σπάνιας πράγματι παρουσίας.
Για πες: Γιατί η Τζένη από το Λούιβιλ του Κεντάκυ, αυτό το βλαχαδερό που μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας με το Winter's Bone για να βομβαρδίσει πέρσι το σκρήνι με το Silver Linings Playbook έχει έρθει όχι απλά για να μείνει, αλλά να φυλακίσει τις αισθήσεις μας. Το νοιώθει κάργα ως Κάτνις Έβερντην, κάθε κίνηση του προσώπου της είναι βέλος που σε χτυπά καρδιά και νου ενσάμπλ. Η ταινία δε λέει, όμως τα πλάνα πιάνουν φωτιά στο πέρασμά της, εν αναμονή του ρεσιτάλ στο American Hustle, ξανά με τον τρελο-μέντορά της David O’Russell. Ξέρεις, υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να πάρει η Streep το τέταρτο όσκαρ για το August: Osage County και η Lawrence το δεύτερο για το Hustle φέτο. Τουλάχιστον η Meryl πρέπει να αγωνιά για τη νίκη, αν θέλει να έχει μια ελπίδα να μην την ξεπεράσει το τσογλανάκι αυτό, πριν καν πατήσει τα σαράντα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Νοεμβρίου 2013 από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική