Ο Άνθρωπος Που Πούλησε Τον Κόσμο
του Bill Condon. Με τους Benedict Cumberbatch, Daniel Brühl, Anthony Mackie, David Thewlis, Alicia Vikander, Stanley Tucci, Laura Linney
Weak Leaks
του gaRis (@takisgaris) 
Ο Julian Assange έγινε 42 ετών φέτος στις 3 Ιουλίου. Ο ιδρυτής του διαβόητου WikiLeaks (2006) παραμένει για δεύτερη χρονιά έγκλειστος σε ένα δωμάτιο 15Χ13 πόδια, μέσα στην πρεσβεία του Εκουαδόρ, κυνηγημένος από τους Σουηδούς, για δύο υποθέσεις σεξουαλικών παρενοχλήσεων (ξέρεις, σα του Ντομινίκ Στροσκάν ένα πράμα), παραμένοντας τόσο ενεργός ώστε να κάνει παρεμβάσεις στον ΟΗΕ, να ιδρύσει πολιτικό κόμμα στη γενέτειρά του Αυστραλία και συνάμα να λειτουργεί εξ αποστάσεως το site, που αποτελεί ζωντανό μνημείο διαφάνειας και πολιτικού ακτιβισμού. Το 2010, περίπου μισό εκατομμύριο έγγραφα, πιθανότατα δια χειρός του αμερικανού Μπραντ Μάννιγκ, χαμηλόβαθμου αξιωματικού διαπιστευμένου στο Ιράκ, διέρρευσαν ταυτόχρονα σε Γκάρντιαν, Νιού Γιόρκ Τάιμς και Σπήγκελ από το WikiLeaks. Αυτό ήταν ο κολοφώνας της κοινής δόξας Ασάνζ – Ντόμσχάιτ Μπέργκ, του Γερμανού τεχνοκράτη - πιστού σκυλιού του Ασάνζ που στην πορεία αποσκίρτησε κι έγραψε (τι γλυκό!) τα μεμουάρ του, κοπρίζοντας το έργο του αφεντικού της Γουίκυ ως ανεξακρίβωτων πηγών, επικίνδυνων για τους γουίστλ μπλόουερς και σκοτεινών προθέσεων και εξαρτήσεων.
Έρχεται λοιπόν ο κος Χόλιγουντ (έτσι για να προσωποποιήσω τις δυνάμεις που χρησιμοποιούν το σινεμά για διασπορά διαστρεβλωμένων, πολιτικά ύπουλων ιστορικών στοιχείων) και προσλαμβάνει, με $35Μ μπατζετιά τον Bill Condon (Kinsey, Gods and Monsters, Dreamgirls αλλά και οι δύο τελευταίες Twilight φόλες), παραδίδοντάς του το βιβλίο του Μπέργκ ώστε να το κάνει τύπου biopic. Το υπεργατόνι Ασάνζ, αποκηρύσσει άμεσα το εγχείρημα, γράφοντας στον Benedict Cumberbutch που έμελλε να τον υποδυθεί, ότι οφείλει να μη διαθέσει εαυτόν στην υπηρεσία των κατ’ουσίαν διωκτών του. Σημειωτέον ότι ο εκκεντρικός ασπρομάλλης (τα βάφει, γράφει η κατίνα ο Μπέργκ) είναι ο κυριότερος σύμβουλος του άλλου πολιτικού πρόσφυγα, Γουίλλιαμ Σνόουντεν, εξωτερικού συνεργάτη του N.S.A., οργανισμού παγκόσμιας παρακολούθησης κυβερνήσεων (έξαλλη η Άνγκελα) αλλά και δυνητικά του καθενός πολίτη απανταχού της γης.
Έρχεται τώρα το TIFF13 και πανηγυρικά ανακοινώνει το The Fifth Estate ως την παγκόσμια πρεμιέρα που θα ανοίξει το κατ’εξοχήν οσκαρικό φεστιβάλ του πλανήτη. Οι Cumberbitches αλαλάζουν οργασμικά, γιατί ο Βενέδικτος, εκκινώντας από μια ακόμη τηλεοπτική παρουσίαση του διασημότερου ντεντέκτιβ όλων των εποχών (Sherlock) στον ομώνυμο ρόλο, έχει μπει δυναμικότατα φέτος με ρολάκια από Star Trek Into Darkness σε 12 Years A Slave και August: Osage County. Αλλά και για τον Daniel Bruhl (Goodbye Lenin, Inglourious Basterds) το 2013 είναι γουρλίδικο, επειδή τόσο εδώ ως άσπονδος φίλος Μπέργκ, όσο κυριότερα ως Niki Lauda στο Rush (πιθανή οσκαρική υποψηφιότητα) δείχνει μέθοδο και μελετημένη ανάλυση χαρακτήρα, που προσιδιάζει στον αυστριακό (δις οσκαροστεφανωμένο) Christoph Waltz. Δυστυχώς όμως, όποτε η κάμερα δεν εστιάζει στις συναρπαστικές στιχομυθίες των, η προσοχή αναλώνεται μέχρι βαρύγδουπης εξαντλήσεως σε γραμματοσειρές που ίπτανται εν είδει πάουερπόιντ επί της οθόνης, συν δυο τουλάχιστον αχρείαστες υποπλοκές (το ειδύλλιο του Bruhl με τη βοηθό του Alicia Vikander και οι προκάτ τσιριμόνιες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με διπλό ξόδεμα των ρολιστών Laura Linney και Stanley Tucci) που ολοκληρώνουν το παζλ μια σούπερ ενδιαφέρουσας ιδέας που γίνεται ένα σούπερ βαρετό κινηματογραφικό έργο.
Για πες: Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Ασάνζ άξιζε μια πιο αξιόλογη προσωπογραφία. Η ταινία πάτωσε πιάνοντας με το ζόρι $3Μ στον μποξ όφφι. Ο Cumberbutch έχασε την ευκαιρία να καθιερωθεί ως σούπερ σταρ που μπορεί να τα φέρνει εισπρακτικά. Εγώ τουητάρισα ανάμεσα στους πρώτους μετά την πρεμιέρα - παρουσία του ιδίου του Condon τον οποίο εξακολουθώ να εκτιμώ παρά το ηχηρό στραβοπάτημα - και φυσικά είχα να αντιμετωπίσω ορδές φανς, που ήταν έτοιμες να ξεσκίσουν οποιονδήποτε δε θα έδινε εδώ-και-τώρα το Oscar στον πραγματικά από άλλο πλανήτη ως φάτσα Benedict. Όλοι λοιπόν χάσαμε κάτι. Αν θέλεις να μπεις κι εσύ στο κλαμπ, πλήρωσε το τίμημα και δες την ταινία για να κλάψουμε όλοι μαζί τη μοίρα μας. Πάντως ο Ασάνζ, εκεί στο 15Χ13 πόδια δωματιάκι της Εκουαδοριανής πρεσβείας στο Λονδίνο είμαι σίγουρος ότι χαμογελά ειρωνικά. Για νιοστή φορά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Νοεμβρίου 2013 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική