Ο Αυτοκράτορας
του Peter Webber. Με τους Tommy Lee Jones, Matthew Fox, Eriko Hatsune, Toshiyuki Nishida, Masatoshi Nakamura, Kaori Momoi, Colin Moy, Masayoshi Haneda, Takatarō Kataoka
Περήφανος λαός, χάρτινος ηγέτης...
του zerVo (@moviesltd) 
Ορίζει μια από τις πλέον διφορούμενες και δισυπόστατες προσωπικότητες, που χάραξαν την παγκόσμια ιστορία του γεμάτου συγκινήσεις και πολεμικές συγκρούσεις 20ου αιώνα. Ο λόγος για τον λατρεμένο από τους συμπατριώτες του, Αυτοκράτορα Σόουα, γνωστότερο σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ως Χιροχίτο, τον 124ο ελέω Θεού ηγέτη της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας, που έπαιξε από την μεριά του σημαντικό ρόλο στην εμπλοκή της πατρίδας του, σε δύο τεράστιας σημασίας πολέμους: Με την γειτονική Κίνα, κατά την επίθεση στην Μαντζουρία το 1931 και με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την εισβολή στο Περλ Χάρμπορ δέκα χρόνια αργότερα. Ο Χιροχίτο, υπήρξε ιστορικά ο πρώτος άρχοντας της χώρας του Ανατέλλοντος Ήλιου, που παραδόθηκε σε αντίπαλο στρατό, παρόλα αυτά ουδέποτε οδηγήθηκε σε δίκη, με την κατηγορία του εγκληματία, αντιθέτως διατήρησε τον θρόνο του, μέχρι το τέλος της ζωής του το 1989. Απλώς και μόνο, αναγκάστηκε να απαρνηθεί την θεϊκή του προέλευση...
Με τις ατομικές βόμβες των Γιάνκηδων να έχουν ισοπεδώσει Χιροσίμα και Ναγκασάκι, η παράδοση των Γιαπωνέζων στις δυνάμεις των ΗΠΑ ήταν ζήτημα χρόνου. Με αυτοκρατορικό διάταγμα, το Τόκιο πέρασε στην κυριαρχία του στρατού κατοχής, υπό την διοίκηση του γεμάτου φιλοδοξίες, ακόμη και για τον προεδρικό θώκο, Αρχιστράτηγου Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, που ως πρώτιστο μέλημα του έθεσε την παραπομπή (ή όχι) του ηγέτη της αντιπάλου Χιροχίτο και των συνεργατών του σε ειδικό δικαστήριο. Μια υπόθεση που θα αναλάβει να φέρει εις πέρας ο Ταξίαρχος Μπόνερ Φέλλερς, άριστος γνώστης και κρυφός θαυμαστής της γιαπωνέζικης κουλτούρας και προπολεμικά κάτοικος της χώρας, που για καιρό θεωρούσε σπίτι του, διαμένοντας μαζί με την όμορφή δασκάλα Άγια Σιμάντα, με την οποία διατηρούσε φλογερή ερωτική σχέση.
Και κάπου εκεί στην τελευταία φράση βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης, που δεν εστιάζει αποκλειστικά στην ενοχή ή όχι του καρικατουρένιου ηγέτη και στο αν ήταν εκείνος που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην εντολή της αιφνιδιαστικής βύθισης του ανυποψίαστου αμερικάνικου στόλου, αλλά προβάλλει μια τύποις Άρλεκιν υποιστορία, που λαμβάνει χώρα μέσα στις φλόγες της αιματηρής σύρραξης. Η αγωνία του κεντρικού ήρωα, του ανερχόμενου ως σπουδαίο ταλέντο της στρατιωτικής ιεραρχίας αξιωματικού, μοιράζεται στα δύο, καθώς πρέπει επειγόντως να βρει τα ατράνταχτα στοιχεία που να αποδεικνύουν την συμμετοχή του Χιροχίτο στο έγκλημα και βρίσκει όλες τις πόρτες του παλατιού ερμητικά κλειστές, ενώ από την άλλη, με την βοήθεια του πιστού διερμηνέα του, καλείται να εντοπίσει τα ίχνη της αγνοούμενης ερωμένης του, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχασε την ζωή της, στον μεγάλο βομβαρδισμό της πρωτεύουσας.
Κινηματογραφικά, ο σκηνοθέτης Peter Webber, του άνισου Girl With A Pearl Earring και του μέτριου Hannibal Rising, ακολουθεί την μέθοδο της φλασμπάκ αφήγησης προκειμένου να κτίσει την προσωπικότητα του Φέλλερς, αναδεικνύοντας το πόσο έχει επηρεαστεί από τις δογματικές Αρχές των Ιαπώνων, περί τιμής, ανδρείας, καθήκοντος και υπερηφάνειας, όπως τις διδάχτηκε από την παραδοσιακή φαμίλια της καλής του. Στήριγμα στην αναβίωση μιας πραγματικής ιστορίας, όπως αποδεικνύουν και τα ντοκουμέντα των credits τέλους, οι ικανοποιητικές ερμηνείες του Matthew Fox, που υποδύεται τον προβληματισμένο και ενίοτε αδιάφορο των εντολών που έχει λάβει, ζορισμένο στρατιωτικό, του σπουδαίου βετεράνου Tommy Lee Jones, που δίνει έναν άλλο αέρα στην ενσάρκωση του εμβληματικού Dugout Doug, αλλά κι ενός συνόλου Ιαπώνων πρωταγωνιστών, που ο καθένας απεικονίζει και ένα πρόσωπο που έπαιξε τον δικό του ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Για πες: Διεθνής συμπαραγωγή, με αξιοπρεπή καλλιτεχνική διεύθυνση και γυρίσματα στην Νέα Ζηλανδία και όχι στις πραγματικές τοποθεσίες που έλαβαν χώρα τα περιστατικά, που περισσότερο στέκεται ως τηλεοπτικό προϊόν, παρά ως κινηματογραφικό, που δίνει περισσότερη αξία στο υπόγειο ρομάντζο, παρά σε σπουδαία γεγονότα που από μόνα τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για δεκάδες αυτόνομες ταινίες.
Και κάπου εκεί στην τελευταία φράση βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης, που δεν εστιάζει αποκλειστικά στην ενοχή ή όχι του καρικατουρένιου ηγέτη και στο αν ήταν εκείνος που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην εντολή της αιφνιδιαστικής βύθισης του ανυποψίαστου αμερικάνικου στόλου, αλλά προβάλλει μια τύποις Άρλεκιν υποιστορία, που λαμβάνει χώρα μέσα στις φλόγες της αιματηρής σύρραξης. Η αγωνία του κεντρικού ήρωα, του ανερχόμενου ως σπουδαίο ταλέντο της στρατιωτικής ιεραρχίας αξιωματικού, μοιράζεται στα δύο, καθώς πρέπει επειγόντως να βρει τα ατράνταχτα στοιχεία που να αποδεικνύουν την συμμετοχή του Χιροχίτο στο έγκλημα και βρίσκει όλες τις πόρτες του παλατιού ερμητικά κλειστές, ενώ από την άλλη, με την βοήθεια του πιστού διερμηνέα του, καλείται να εντοπίσει τα ίχνη της αγνοούμενης ερωμένης του, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχασε την ζωή της, στον μεγάλο βομβαρδισμό της πρωτεύουσας.
Κινηματογραφικά, ο σκηνοθέτης Peter Webber, του άνισου Girl With A Pearl Earring και του μέτριου Hannibal Rising, ακολουθεί την μέθοδο της φλασμπάκ αφήγησης προκειμένου να κτίσει την προσωπικότητα του Φέλλερς, αναδεικνύοντας το πόσο έχει επηρεαστεί από τις δογματικές Αρχές των Ιαπώνων, περί τιμής, ανδρείας, καθήκοντος και υπερηφάνειας, όπως τις διδάχτηκε από την παραδοσιακή φαμίλια της καλής του. Στήριγμα στην αναβίωση μιας πραγματικής ιστορίας, όπως αποδεικνύουν και τα ντοκουμέντα των credits τέλους, οι ικανοποιητικές ερμηνείες του Matthew Fox, που υποδύεται τον προβληματισμένο και ενίοτε αδιάφορο των εντολών που έχει λάβει, ζορισμένο στρατιωτικό, του σπουδαίου βετεράνου Tommy Lee Jones, που δίνει έναν άλλο αέρα στην ενσάρκωση του εμβληματικού Dugout Doug, αλλά κι ενός συνόλου Ιαπώνων πρωταγωνιστών, που ο καθένας απεικονίζει και ένα πρόσωπο που έπαιξε τον δικό του ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Για πες: Διεθνής συμπαραγωγή, με αξιοπρεπή καλλιτεχνική διεύθυνση και γυρίσματα στην Νέα Ζηλανδία και όχι στις πραγματικές τοποθεσίες που έλαβαν χώρα τα περιστατικά, που περισσότερο στέκεται ως τηλεοπτικό προϊόν, παρά ως κινηματογραφικό, που δίνει περισσότερη αξία στο υπόγειο ρομάντζο, παρά σε σπουδαία γεγονότα που από μόνα τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για δεκάδες αυτόνομες ταινίες.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Νοεμβρίου 2013 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική