Όλα Χάθηκαν
του J. C. Chandor. Με τον Robert Redford
Ο Καλύτερος
του zerVo (@moviesltd) 
Πάντοτε για το φανατικό κοινό του, που σε συντριπτικό ποσοστό υπερτερούσε σε γυναικείο πληθυσμό, ήταν Ο Όμορφος. Είτε τον λερωμένο καουμπόη Sundance Kid έπαιζε στους Δυο Ληστές, είτε τον δεινό χαρτοκλέφτη Τζόνι Χούκερ στο Κεντρί, είτε τον προδότη έρωτα κι ιδανικών Χάμπελ στα Καλύτερα μας Χρόνια, η ξανθιά του κώμη κι η παλικαρίσια κορμοστασιά, έριχνα σε δεύτερο πλάνο το αναμφισβήτητο τάλαντο του. "Ο Όμορφος" άκουγες τότε να ψιθυρίζει η πλατεία, αφήνοντας το "Καλύτερος" για τον κοντοπίθαρο συνεργάτη του στο All The Presidents Men ή για τους δύο Ιταλιάνους που είχαν την τύχη να υποδυθούν τους χρυσοφόρους ρόλους των Κορλεόνε. Για το γνήσιο τέκνο της σπουδαίας (της σπουδαιότερης ίσως) κινηματογραφικής δεκαετίας των 70s, Robert Redford, τώρα που το κάλλος έχει παραδώσει την σκυτάλη στις ρυτίδες, λίγο πριν διαβεί το κατώφλι των 80 χρόνων ζωής, έφτασε η στιγμή να ακουστεί και γι αυτόν το Καλύτερος. Απλά και δικαιωματικά...
Μια γρατσουνιά στην πλώρη του ιστιοφόρου σκάφους, από την σύγκρουση με περιπλανώμενο στον ωκεανό κοντέινερ, παρότι θα επιδιορθωθεί από τον μοναχικό και πεπειραμένο ναυτικό, αλλά θα του αφήσει κουσούρια, από την εισροή υδάτων στο σκαρί, την καταστροφή του ασυρμάτου και του δίαυλου επικοινωνίας. Δίχως την παραμικρή δυνατότητα σύνδεσης με την στεριά και με την τροπική καταιγίδα να πλησιάζει, ευρισκόμενο στην μέση του Ινδικού Ωκεανού, το The Virginia Jean, με μοναδικό επιβάτη τον πλοηγό του, είναι πανέτοιμο να παλέψει με τα κύματα προκειμένου να βγει ζωντανό από την μάχη με τα στοιχεία της φύσης.
Τρόμος! Χωρίς να γνωρίζει επακριβώς το σημείο που βρίσκεται, εκατοντάδες μίλια μακρυά από την ακτή και με το αλάτι να έχει διαλύσει τα μέσα επικοινωνίας του, ο ναυαγός χωρίς να χάσει στιγμή την ψυχραιμία του, με μεθοδικότητα και γαλήνια σκέψη εν μέσω τρικυμίας, θα καταστρώσει σχέδιο διαφυγής από τον υδάτινο τάφο, που ολοένα και σχηματίζεται ολόγυρα του: Να τραβήξει ρότα έως τον διάδρομο που πλέουν τα θεόρατα φορτηγά, που δεν μπορεί, όλο και κάποιο θα αντιληφθεί την παρουσία του, έρμαια κουκκίδα στο κέντρο του πελάγους. Έβαλε ο Θεός σημάδι που λένε, άμα κάτι ξεκινήσει στραβά, δεν θα έχει αίσια συνέχεια και έκβαση...
Αρχικά, από το τρέιλερ, είχα πιστέψει πως θα έχω μπροστά μου μια ακόμη περίπτωση αγωνιώδους One Man Show, που το μοναδικό υποκείμενο βρίσκεται σε κατάσταση Save Our Souls, όπως περίπου συνέβη στον Buried ή στο Detour. Πραγματικά η αρχική σεναριακή ιδέα, προς τα εκεί κατευθύνει,βάζοντας συνάμα τον θεατή στο αγωνιώδες ράλι, για το αν θα βγει εντέλει σώος ο ιστιοπλόος από την μάχη με τις μπουνάτσες και τα μποφόρια. Καθώς η ταινία μεσιάζει όμως και η κάμερα του J. C. Chandor, εστιάζει ολοένα και πιότερο το σκαμμένο από τα χρόνια πρόσωπο του ήρωα του, καταλαβαίνεις πως ο πόλεμος δεν είναι στην ουσία αυτός που φαίνεται, αλλά εκείνος που αναπτύσσεται μέσα στην ψυχή του χορτασμένου εβδομηντάρη, να βγει θριαμβευτής από τις αντιξοότητες, ξεπερνώντας τον ίδιο του, τον ριγμένο, αδικημένο ίσως και ελάχιστα δοκιμασμένο όλα αυτά τα χρόνια εαυτό.
Με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από το προηγούμενο πόνημα του - το χρηματοπιστωτικό δράμα Margin Call - ο δημιουργός, επικεντρώνεται σε αυτή την Never Give Up μονομαχία του Γεράκου, αποτραβώντας πλάνο με το πλάνο την ματιά από το σασπένς της τελικής έκβασης. Ζωντανός ή νεκρός? Συνεπώς καθώς το καθηλωτικό φινάλε εκτυλίσσεται με μαεστρία στο εκράν, γίνεται σαφές πως υπάρχει και τρίτος δρόμος, που δεν τον είχες φανταστεί και γι αυτόν δεν ήσουν προετοιμασμένος. Ευφυής κατάληξη, ενός πραγματικά σπουδαίου ποιήματος επιβίωσης και προσωπικής νίκης!
Για πες: Εκστομίζοντας μονάχα ένα Fuck σε δύο ώρες ρεσιτάλ στο πανί, την στιγμή που αντιλαμβάνεται πως η δοκιμασία του δεν έχει τελειωμό, μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της Έβδομης Τέχνης, ο Robert Redford, σκαλίζει υποδυόμενος τον ουδέποτε απελπισμένο, φορτισμένο ή έστω ελαφρώς τσατισμένο Κασταγουέι, την ολόχρυση κορνίζα, που μέσα της περιέχει καρτ ποστάλ μιας απίστευτης, μιας μυθικής καριέρας. Ο Όμορφος, ο Ξανθός, ο Γόης δεδομένα ανήκει στο Hall Of Fame της κινηματογραφικής Μέκκας και δεν χρειαζόταν το All Is Lost για να επιστεγαστεί κάτι τέτοιο. Απλά και όμορφα, πλέον ο Bobbie παίρνει και το μετάλλιο του Καλύτερου, που πάντα δικαιούταν, αλλά, να, έπρεπε να υπερκεράσει εαυτόν για να το φορέσει στο στήθος!
Τρόμος! Χωρίς να γνωρίζει επακριβώς το σημείο που βρίσκεται, εκατοντάδες μίλια μακρυά από την ακτή και με το αλάτι να έχει διαλύσει τα μέσα επικοινωνίας του, ο ναυαγός χωρίς να χάσει στιγμή την ψυχραιμία του, με μεθοδικότητα και γαλήνια σκέψη εν μέσω τρικυμίας, θα καταστρώσει σχέδιο διαφυγής από τον υδάτινο τάφο, που ολοένα και σχηματίζεται ολόγυρα του: Να τραβήξει ρότα έως τον διάδρομο που πλέουν τα θεόρατα φορτηγά, που δεν μπορεί, όλο και κάποιο θα αντιληφθεί την παρουσία του, έρμαια κουκκίδα στο κέντρο του πελάγους. Έβαλε ο Θεός σημάδι που λένε, άμα κάτι ξεκινήσει στραβά, δεν θα έχει αίσια συνέχεια και έκβαση...
Αρχικά, από το τρέιλερ, είχα πιστέψει πως θα έχω μπροστά μου μια ακόμη περίπτωση αγωνιώδους One Man Show, που το μοναδικό υποκείμενο βρίσκεται σε κατάσταση Save Our Souls, όπως περίπου συνέβη στον Buried ή στο Detour. Πραγματικά η αρχική σεναριακή ιδέα, προς τα εκεί κατευθύνει,βάζοντας συνάμα τον θεατή στο αγωνιώδες ράλι, για το αν θα βγει εντέλει σώος ο ιστιοπλόος από την μάχη με τις μπουνάτσες και τα μποφόρια. Καθώς η ταινία μεσιάζει όμως και η κάμερα του J. C. Chandor, εστιάζει ολοένα και πιότερο το σκαμμένο από τα χρόνια πρόσωπο του ήρωα του, καταλαβαίνεις πως ο πόλεμος δεν είναι στην ουσία αυτός που φαίνεται, αλλά εκείνος που αναπτύσσεται μέσα στην ψυχή του χορτασμένου εβδομηντάρη, να βγει θριαμβευτής από τις αντιξοότητες, ξεπερνώντας τον ίδιο του, τον ριγμένο, αδικημένο ίσως και ελάχιστα δοκιμασμένο όλα αυτά τα χρόνια εαυτό.
Με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από το προηγούμενο πόνημα του - το χρηματοπιστωτικό δράμα Margin Call - ο δημιουργός, επικεντρώνεται σε αυτή την Never Give Up μονομαχία του Γεράκου, αποτραβώντας πλάνο με το πλάνο την ματιά από το σασπένς της τελικής έκβασης. Ζωντανός ή νεκρός? Συνεπώς καθώς το καθηλωτικό φινάλε εκτυλίσσεται με μαεστρία στο εκράν, γίνεται σαφές πως υπάρχει και τρίτος δρόμος, που δεν τον είχες φανταστεί και γι αυτόν δεν ήσουν προετοιμασμένος. Ευφυής κατάληξη, ενός πραγματικά σπουδαίου ποιήματος επιβίωσης και προσωπικής νίκης!
Για πες: Εκστομίζοντας μονάχα ένα Fuck σε δύο ώρες ρεσιτάλ στο πανί, την στιγμή που αντιλαμβάνεται πως η δοκιμασία του δεν έχει τελειωμό, μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της Έβδομης Τέχνης, ο Robert Redford, σκαλίζει υποδυόμενος τον ουδέποτε απελπισμένο, φορτισμένο ή έστω ελαφρώς τσατισμένο Κασταγουέι, την ολόχρυση κορνίζα, που μέσα της περιέχει καρτ ποστάλ μιας απίστευτης, μιας μυθικής καριέρας. Ο Όμορφος, ο Ξανθός, ο Γόης δεδομένα ανήκει στο Hall Of Fame της κινηματογραφικής Μέκκας και δεν χρειαζόταν το All Is Lost για να επιστεγαστεί κάτι τέτοιο. Απλά και όμορφα, πλέον ο Bobbie παίρνει και το μετάλλιο του Καλύτερου, που πάντα δικαιούταν, αλλά, να, έπρεπε να υπερκεράσει εαυτόν για να το φορέσει στο στήθος!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Νοεμβρίου 2013 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική