Μια από τις πιο εμβληματικές μορφές και ένας από τους θρυλικότερους εκφραστές της χρυσής περιόδου του ιταλιάνικου γουέστερν, ο Giuliano Gemma, που έμεινε στην ιστορία του σινεμά ως ο σκληροτράχηλος και πάντα νικητής Ρίνγκο, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 75 ετών, πέφτοντας θύμα τροχαίου δυστυχήματος τα ξημερώματα της Τρίτης, σε περιφερειακό δρόμο της Ρώμης. Έχοντας διαπρέψει στα νεανικά του χρόνια ως πρωταθλητής της κολύμβησης, της πυγμαχίας, της γυμναστικής, ο Gemma γρήγορα επέδειξε έντονο ενδιαφέρον και για τα φιλμικά δρώμενα. Έχοντας περάσει σε περιφερειακούς ρόλους, αλλά και ως κασκαντέρ στις ιστορικές ταινίες (Messalina, Maciste) που γεννούσε η Τσινετσιτά στα τέλη του 50, θα γίνει αντιληπτός στα γυρίσματα του Il Gattopardo από τον ανερχόμενο και μετέπειτα σπουδαίο ρετζίστα Duccio Tessari, που θα του ανοίξει τον δρόμο για μια μεγάλη καριέρα. Πρώτος σταθμός το Arrivano I Titani, στην πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Tessari, που ο Gemma, θα υποδυθεί τον Κριό στο πλάι του επίσης μυθικού Pedro Armendariz. Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του όμως θα επιχειρήσει στα 1965 όταν θα ντυθεί την στολή του περιπλανώμενου πιστολέρο στο Una Pistola Per Ringo (Ένα πιστόλι για τον Ρίνγκο) που κυριολεκτικά θα σπάσει ταμεία, εντός κι εκτός των στενών συνόρων της Ιταλίας. Το όνομα του Gemma αρχίζει να αποκτά σταρική υπόσταση - έστω κι αν προσωρινά χρησιμοποιεί το πιο πιασάρικο στην Δύση ψευδώνυμο, Montgomery Wood - συνεπώς το κολτ του συνεχίζει ασίγαστα την δουλειά του: Un Dolario Bucato / Ένα Τρύπιο Δολάριο (1965), Il Ritorno Di Ringo / Η Επιστροφή του Ρίνγκο (1965), Adios Gringo (1965), Per Pochi Dollari Ancora (1966), Wanted (1967), Vivi O, Preferibilmente Morti (1969).
Με την σταδιακή πτώση της φήμης του είδους που υπηρέτησε, η φήμη του Gemma θα αρχίσει να ξεθωριάζει κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70, παρότι δεν σταμάτησε ποτέ να πρωταγωνιστεί σε φιλμς και μάλιστα σημαντικών δημιουργών όπως ο Michele Lupo (Kalifornia, 1977), ο Umberto Lenzi (Il Grande Attacco, 1978), ο Damiano Damiani (Un Uomo In Ginocchio, 1980), ο Enzo Barboni (Ciao Nemico, 1981), ο Dario Argento (Tenebre, 1982). Με καταχωρημένες στο ενεργητικό του περισσότερες από 70 κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και αμέτρητες τηλεοπτικές σειρές, όπου συμμετείχε κατά κόρον στο πιο ώριμο στάδιο της πορείας του, ο Gemma είχε την τύχη να βρεθεί στο πλάι πολύ σπουδαίων ερμηνευτών, όπως ο Delon, η Cardinale, η Loren, η Ekberg, η Schneider, ο Lancaster, η Deneuve, η Hayworth, ο Fonda.
Με μια τέτοια αξιοζήλευτη διαδρομή ο Giuliano Gemma καταχωρήθηκε στην Χρυσή Βίβλο των σπουδαίων αστέρων που γέννησε η γειτονική μας χώρα, αλλά το κυριότερο είναι πως θα παραμείνει για πάντα στην μνήμη μας ως εκείνος ο σούπερ ήρωας με το καουμπόικο καπέλο και την ευαίσθητη καρδιά, που συντρόφευσε τις πρώτες εφηβικές εξορμήσεις στο γειτονικό σινεάκ. Καλό δρόμο Ρίνγκο!
Με την σταδιακή πτώση της φήμης του είδους που υπηρέτησε, η φήμη του Gemma θα αρχίσει να ξεθωριάζει κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70, παρότι δεν σταμάτησε ποτέ να πρωταγωνιστεί σε φιλμς και μάλιστα σημαντικών δημιουργών όπως ο Michele Lupo (Kalifornia, 1977), ο Umberto Lenzi (Il Grande Attacco, 1978), ο Damiano Damiani (Un Uomo In Ginocchio, 1980), ο Enzo Barboni (Ciao Nemico, 1981), ο Dario Argento (Tenebre, 1982). Με καταχωρημένες στο ενεργητικό του περισσότερες από 70 κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και αμέτρητες τηλεοπτικές σειρές, όπου συμμετείχε κατά κόρον στο πιο ώριμο στάδιο της πορείας του, ο Gemma είχε την τύχη να βρεθεί στο πλάι πολύ σπουδαίων ερμηνευτών, όπως ο Delon, η Cardinale, η Loren, η Ekberg, η Schneider, ο Lancaster, η Deneuve, η Hayworth, ο Fonda.
Με μια τέτοια αξιοζήλευτη διαδρομή ο Giuliano Gemma καταχωρήθηκε στην Χρυσή Βίβλο των σπουδαίων αστέρων που γέννησε η γειτονική μας χώρα, αλλά το κυριότερο είναι πως θα παραμείνει για πάντα στην μνήμη μας ως εκείνος ο σούπερ ήρωας με το καουμπόικο καπέλο και την ευαίσθητη καρδιά, που συντρόφευσε τις πρώτες εφηβικές εξορμήσεις στο γειτονικό σινεάκ. Καλό δρόμο Ρίνγκο!