Επικίνδυνο Κύκλωμα
του John Crowley. Με τους Eric Bana, Rebecca Hall, Ciarán Hinds, Jim Broadbent, Riz Ahmed, Isaac Hempstead-Wright, Denis Moschitto, Julia Stiles, Kenneth Cranham
Η Θέμις δεν έχει κέφια
του zerVo (@moviesltd) 
Ομολογώ πως το προωθητικό κλιπ, μου άφησε υποσχέσεις για κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο: Φτιαγμένο, έλεγε, από τους παραγωγούς του Tinker, Tailor, Soldier, Spy. Βαρύγδουπη η μαρκίζα, αν αναλογιστεί κανείς πως μιλάμε για την ατμοσφαιρικότερη σασπένς δημιουργία των τελευταίων χρόνων, ψιλοδουλεμένη στην λεπτομέρεια της μέχρι κεραίας, που σε έμπαζε στο τριπάκι της ίντριγκας, δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο, μέσα από την βρετανική της, ιδιαίτερη και ιδιόμορφη κορμοστασιά. Ναι, αλλά εδώ δεν έχει κατασκόπους, τουλάχιστον στην βασική σύνοψη, σκέφτομαι. Ούτε ψυχρό πόλεμο έχει, ούτε John Le Carre στην συγγραφή, ούτε καν Gary Oldman στην διανομή των ρόλων. Παγίδα τότε? Άντε, τουλάχιστον μας απέμεινε αυτή η εγγλέζικη η κινηματογράφηση, που από μόνη της είναι αρκετή για να σου κεντρίσει την περιέργεια και να δεις ένα όχι ξεχωριστό φιλμάκι σαν το Closed Circuit, με ελαφρώς άλλο μάτι...
Η τρομοκρατική βομβιστική επίθεση στην αγορά του Μπόρο, που θα κοστίσει την ζωή σε περισσότερους από διακόσιους ανυποψίαστους Λονδρέζους, θα σημάνει συναγερμό στις τοπικές αστυνομικές αρχές, που καλούνται άμεσα να εντοπίσουν τον υπαίτιο της σφαγής. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο πρόσωπο του Ισλαμιστή, Τουρκικής καταγωγής Φαρούκ Ερντογάν, που θα συλληφθεί άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες θα οδηγηθεί σε δίκη, προκειμένου να αποδειχθεί το ειδεχθές αδίκημα που διέπραξε. Μια ιδιάζουσα νομική διαδικασία θα εκκινήσει, κατά την οποία λαμβάνουν χώρα δύο ξεχωριστές διεργασίες. Η δημόσια, κατά την οποία εκτίθενται τα δημοσιευμένα στοιχεία της δικογραφίας και η μυστική, εκεί όπου κάτω από απόλυτη εχεμύθεια, παρουσιάζονται οι top secret αποκαλύψεις των υπηρεσιών ασφαλείας. Για το (και ερωτικό, προ ολίγων φεγγαριών) ζευγάρι δικηγόρων του ταχύτατα ανερχόμενου στην εισαγγελική ιεραρχία Μάρτιν Ρόουζ και της φιλόδοξης Κλόντια Σίμονς Χάου, αυτή η διπλή εκπροσώπηση αποτελεί πρόκληση για την καριέρα τους. Μπορεί όμως να αποβεί και μοιραία, αν και εφόσον σπάσουν τον κανόνα και έλθουν σε επαφή κατά την διάρκεια της δίκης, κάτι που θα θεωρηθεί ασυμβίβαστο και δεδομένη ανταλλαγή πληροφοριών...
Από τις πρώτες στιγμές που θα πάρουν στα χέρια τους τον τεράστιο όγκο πληροφοριών της έρευνας, οι δύο συνήγοροι θα συμπεράνουν πως αυτή η υπόθεση θα είναι εκείνη που θα αλλάξει ολοκληρωτικά την καριέρα τους. Αντιλαμβανόμενοι μάλιστα, πως κάθε τους βήμα παρακολουθείται από καμουφλαρισμένους κατασκόπους, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη πως το φονικό συμβάν σχετίζεται με την δράση της MI5, οι άμαθοι σε αυτό το μυστηριώδες παιχνίδι νομικοί, θα ξεπεράσουν τις αρμοδιότητες τους, δρώντας και εκτός των κανόνων τς Θέμιδας, προκειμένου να υποστηρίξουν όπως πρέπει, τα δικαιώματα του πελάτη τους.
Δύσκολο στην ανάγνωση και στην μελέτη του το θέμα της ταινίας του ταλαντούχου σκηνοθέτη από το μεγάλο νησί, John Crowley, που από τις κοινωνικές δραματικές εικόνες των A Boy και Intermission, μεταπηδά σε ένα άλλο, διαφορετικό genre, πολύ πιο απαιτητικό σε έμπνευση, προοπτική και σχεδιαστικές ικανότητες. Ο Εγγλέζος, έχοντας την υποχρέωση να ακολουθήσει κάποια πρέπει στην αφήγηση του - βασικά να γνωστοποιηθεί στον κατά συντριπτικό ποσοστό αδαή περί της λειτουργίας των βασιλικών δικαστηρίων θεατή, τι ακριβώς προβλέπει ο Νόμος για την δίκη εμπλεκομένων σε τρομοκρατικές ενέργειες - μοιάζει με δεμένα τα χέρια για περίπου ένα μισάωρο. Εκεί, στην εισαγωγή, που παλεύει με όλα τα εργαλεία που έχει στην διάθεση του, να μετατρέψει τις ελάχιστα ελκυστικές νόρμες σε μυθοπλασία και πέφτει στην παγίδα μακροσκελών (υπνωτικών, σχεδόν) διαλόγων, που αποφορτίζουν την ένταση που προκάλεσε η έκρηξη του intro. Ευτυχώς για όλους, το τέμπο ανεβαίνει σταδιακά από την στιγμή που στο τερέν εισέρχονται οι σύντροφοι του Τζέιμς Μποντ, οι οποίοι για να γίνει ακόμη πιο αρεστό το παιχνίδι, δεν αρέσκονται διόλου σε κινήσεις ενάρετες και προς όφελος του συνόλου, μα - για αδιευκρίνιστους προς το παρόν λόγους - προτιμούν την δράση κάτω από το τραπέζι και τα κτυπήματα πίσω από την πλάτη.
Για πες: Κι έτσι για κάτι λιγότερο από μία ώρα, το άλλοτε παραδοσιακό και άλλοτε χάιτεκ Closed Circuit παίρνει την φόρμα που όλοι θα επιθυμούσαμε να διέθετε αποξαρχής, με τα νυχτερινά τρεχαλητά στο πλάι του Τάμεση, τις δολοπλοκίες στους διαδρόμους τους δικαστικού μεγάρου και τις ανατρεπτικές προδοσίες ακόμη και από πλευρά των πλέον έμπιστων προσώπων. Στο επίκεντρο του μελετημένου και γεμάτου εξαιρετικούς ρολίστες καστ (Broadbent, Hints και Cranham ορίζουν μια σπουδαία τριάδα Αλβιονέζων ερμηνευτών) το ντουέτο των συνηγόρων, φαντάζει ελαφρώς παράταιρο και σίγουρα με ελάχιστη πειθώ, πως μπορεί κάποτε στο παρελθόν να έχει υπάρξει κάτι παραπάνω από επαγγελματικό μεταξύ των μελών του. Να ψέξω κάποιον γι αυτό? Δίχως να είναι απαραίτητο θα γείρω την ευθύνη στην μεριά του Eric Bana, που μοιάζει πιο πλαδαρός και αταίριαστος μέσα στο μισο-αυστραλιανό του αξάν, από την εντυπωσιακής θωριάς Rebecca Hall, η οποία από την μεριά της δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αποδίδει τον χαρακτήρα της ζορισμένης δικηγόρου, με διεκπαιρεωτικό τρόπο, δίχως τις απαιτούμενες εξάρσεις...
Από τις πρώτες στιγμές που θα πάρουν στα χέρια τους τον τεράστιο όγκο πληροφοριών της έρευνας, οι δύο συνήγοροι θα συμπεράνουν πως αυτή η υπόθεση θα είναι εκείνη που θα αλλάξει ολοκληρωτικά την καριέρα τους. Αντιλαμβανόμενοι μάλιστα, πως κάθε τους βήμα παρακολουθείται από καμουφλαρισμένους κατασκόπους, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη πως το φονικό συμβάν σχετίζεται με την δράση της MI5, οι άμαθοι σε αυτό το μυστηριώδες παιχνίδι νομικοί, θα ξεπεράσουν τις αρμοδιότητες τους, δρώντας και εκτός των κανόνων τς Θέμιδας, προκειμένου να υποστηρίξουν όπως πρέπει, τα δικαιώματα του πελάτη τους.
Δύσκολο στην ανάγνωση και στην μελέτη του το θέμα της ταινίας του ταλαντούχου σκηνοθέτη από το μεγάλο νησί, John Crowley, που από τις κοινωνικές δραματικές εικόνες των A Boy και Intermission, μεταπηδά σε ένα άλλο, διαφορετικό genre, πολύ πιο απαιτητικό σε έμπνευση, προοπτική και σχεδιαστικές ικανότητες. Ο Εγγλέζος, έχοντας την υποχρέωση να ακολουθήσει κάποια πρέπει στην αφήγηση του - βασικά να γνωστοποιηθεί στον κατά συντριπτικό ποσοστό αδαή περί της λειτουργίας των βασιλικών δικαστηρίων θεατή, τι ακριβώς προβλέπει ο Νόμος για την δίκη εμπλεκομένων σε τρομοκρατικές ενέργειες - μοιάζει με δεμένα τα χέρια για περίπου ένα μισάωρο. Εκεί, στην εισαγωγή, που παλεύει με όλα τα εργαλεία που έχει στην διάθεση του, να μετατρέψει τις ελάχιστα ελκυστικές νόρμες σε μυθοπλασία και πέφτει στην παγίδα μακροσκελών (υπνωτικών, σχεδόν) διαλόγων, που αποφορτίζουν την ένταση που προκάλεσε η έκρηξη του intro. Ευτυχώς για όλους, το τέμπο ανεβαίνει σταδιακά από την στιγμή που στο τερέν εισέρχονται οι σύντροφοι του Τζέιμς Μποντ, οι οποίοι για να γίνει ακόμη πιο αρεστό το παιχνίδι, δεν αρέσκονται διόλου σε κινήσεις ενάρετες και προς όφελος του συνόλου, μα - για αδιευκρίνιστους προς το παρόν λόγους - προτιμούν την δράση κάτω από το τραπέζι και τα κτυπήματα πίσω από την πλάτη.
Για πες: Κι έτσι για κάτι λιγότερο από μία ώρα, το άλλοτε παραδοσιακό και άλλοτε χάιτεκ Closed Circuit παίρνει την φόρμα που όλοι θα επιθυμούσαμε να διέθετε αποξαρχής, με τα νυχτερινά τρεχαλητά στο πλάι του Τάμεση, τις δολοπλοκίες στους διαδρόμους τους δικαστικού μεγάρου και τις ανατρεπτικές προδοσίες ακόμη και από πλευρά των πλέον έμπιστων προσώπων. Στο επίκεντρο του μελετημένου και γεμάτου εξαιρετικούς ρολίστες καστ (Broadbent, Hints και Cranham ορίζουν μια σπουδαία τριάδα Αλβιονέζων ερμηνευτών) το ντουέτο των συνηγόρων, φαντάζει ελαφρώς παράταιρο και σίγουρα με ελάχιστη πειθώ, πως μπορεί κάποτε στο παρελθόν να έχει υπάρξει κάτι παραπάνω από επαγγελματικό μεταξύ των μελών του. Να ψέξω κάποιον γι αυτό? Δίχως να είναι απαραίτητο θα γείρω την ευθύνη στην μεριά του Eric Bana, που μοιάζει πιο πλαδαρός και αταίριαστος μέσα στο μισο-αυστραλιανό του αξάν, από την εντυπωσιακής θωριάς Rebecca Hall, η οποία από την μεριά της δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να αποδίδει τον χαρακτήρα της ζορισμένης δικηγόρου, με διεκπαιρεωτικό τρόπο, δίχως τις απαιτούμενες εξάρσεις...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Οκτωβρίου 2013 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική