του Baltasar Kormákur. Με τους Mark Wahlberg, Denzel Washington, Paula Patton, Bill Paxton, Fred Ward, James Marsden, Edward James Olmos, Robert John Burke
Για μερικές χιλιάδες χούφτες Δολάρια...
του zerVo (@moviesltd)
Από τα σημαντικότερα υλικά στο κτίσιμο μιας περιπέτειας δράσης υψηλού επιπέδου, είναι το τουίστ. Εκείνη η σεναριακή πινελιά, που την στιγμή που η ίντριγκα πηγαίνει να κάνει την κοιλίτσα της, επαναφέρει και πάλι το ενδιαφέρον της πλατείας στον σωστό δρόμο, αλλάζοντας την αρχική εκτίμηση του θεατή, για όλα όσα παρακολουθούσε μέχρι ώρας στο πανί και εκκινώντας - συνήθως εκ του μηδενός - σκέψεις και αντιλήψεις περί των μυθοπλαστικών πεπραγμένων. Η κατάχρηση αυτού του δυναμικού εργαλείου, επιφέρει σχεδόν πάντα όμως αντίστροφα αποτελέσματα, αφού από ένα σημείο και μετά ο λήπτης των διαρκώς ανατρεπόμενων πληροφοριών, ζαλισμένος, εγκαταλείπει την προσπάθεια συγκέντρωσης στο εκράν, που πλέον έχει χάσει την όποια αξιοπιστία του. Σχεδόν πάντα, λέω, γιατί υπάρχουν και μάγοι όπως ο Tarantino που βγάζουν λαγό από το καπέλο ακόμη κι εκεί που αρχίζεις να βαραίνεις. Κι επειδή ο Ισλανδός δεν είναι Quentin, τότε...
Εμφανιζόμενοι μπροστά στον Μεξικάνο βαρόνο των καρτέλ, Πάπι Γκρέκο ως έμποροι ναρκωτικών, ο Μπόμπι Τρεντς και ο Μάρκους Στίγκμαν, απεσταλμένοι των αμερικάνικων αρχών, δεν θα καταφέρουν να του αποσπάσουν το φορτίο της κοκαίνης, που θα είναι αρκετό για να τον ενοχοποιήσει και να τον οδηγήσει στην δικαιοσύνη. Το Plan B του εύστροφου ντουέτου θα είναι να αδειάσουν το θησαυροφυλάκιο του μεγαλοδιακινητή, εκεί που κατά τις πληροφορίες τους κρύβονται περίπου τρία εκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να τον κατηγορήσουν πλέον για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Τι συμβαίνει όμως όταν στις θυρίδες του, το ποσό δεν είναι αυτό ακριβώς που υπολόγιζαν αλλά το δεκαπενταπλάσιο?
Η απάντηση θα δινόταν πανεύκολα, αν και εφόσον μιλούσαμε για δύο κακοποιούς που κοιτούν το ατομικό τους συμφέρον, τσεπώνουν το παραδάκι και εξαφανίζονται. Όταν όμως ο Τρεντς, είναι πράκτορας της DEA σε διατεταγμένη υπηρεσία και ο Στιγκ, αξιωματικός του αμερικάνικου ναυτικού, που στοχεύει να αποσπάσει το ποσόν για να χρηματοδοτήσει το Σώμα, ιδιότητες που ο ένας αγνοεί για τον άλλο, τότε η κατάσταση αλλάζει άρδην. Τα (πολλά, μετρημένα 40 εκατομμύρια και 125 χιλιάρικα ντόλαρς) λεφτά πρέπει να καταλήξουν στην τσέπη ενός. και κανείς από τους δύο δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει πίσω. Πόσο μάλλον όταν στην διεκδίκηση τους επιστρέψει ο Πάπι, ο Στρατός, αλλά και εκείνος που κρύβεται πίσω από την τεράστια αυτή περιουσία, η CIA...
Υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα γινόταν της ανατροπής, αλλά της διαφθοράς. Θεματικά η - αγγλιστί - corruption είναι η βασική πρωταγωνίστρια του βγαλμένου από graphic novel στόρι που επεξεργάζεται και σερβίρει ακολουθώντας την γνώριμη τεχνική του - από το 101 Reykjavik και την δυτική διασκευή του δικού του σκριπτ Contraband - ο Σκανδιναβός Baltasar Kormakur, στέλνοντας την κάμερα του να ταξιδέψει πάνω κάτω τα σύνορα του Ρίο Γκράντε, μισή ντουζίνα φορές. Αυτό ακριβώς το αναμφισβήτητο (αλλά και δυσάρεστο αν μιλάμε για στρατιωτικούς και μυστικούς της Υπερδύναμης - φαινόμενο, το φιλμ το αντιμετωπίζει εντελώς επιδερμικά, λες και είναι τόσο δεδομένο, που δεν αξίζει καν ο λόγος να το συζητάμε. με την αποκάλυψη και του τελευταίου διεφθαρμένου της υπόθεσης, όλοι - πλην ενός, που δεν το φαντάζεσαι διαβάζοντας τα ονόματα του καστ - δίνουν ραντεβού στην ερημιά της Σιέρα Μάντρε για την τελική αναμέτρηση, εκεί που βεβαίως δεν πρέπει να αναμένεις περαιτέρω εκπλήξεις, στο ποιος θα φύγει από το αιματηρό ράντσο ζωντανός.
Για πες: Δυνατό στοιχείο του 2 Guns, το απίθανο δέσιμο ανάμεσα στους δύο βασικούς του πρωταγωνιστές, που παλιά τους τέχνη κόσκινο, παίζουν τους ρόλους τους για παιχνιδάκι. Denzel ως πεπειραμένος γκάγκστερ και Marky Mark ως ο αστείος πάρτνερ, άνετοι και υπερβολικά ανάλαφροι στην ερμηνευτική τους συμπεριφορά, κλείνουν ματάκι ο ένας στον άλλο και ανεβαίνουν αεράτοι στην σκηνή, δίνοντας εντελώς άλλο τέμπο σε μια περιπέτεια δράσης όχι του επιπέδου τους. Αντίθετα αδιάφοροι προσπερνούν οι υπερεκτεθειμένοι κακοί της ιστορίας, ο αστείος ως σαδιστής Bill Paxton, ο άχρωμος ως πλεονέκτης James Marsden, ο καρικατούρας ως Αζτέκος James Olmos και δίχως σοβαρό villain, είναι λογικό να μην ανεβαίνουν οι εντάσεις στο βαθμό που απαιτεί η περίσταση. Αντίθετα η κορμί θανατηφόρο Paula Patton, όχι απλά εκτοξεύει αλλά λιώνει το θερμόμετρο με την θωριά της, αποδίδοντας έναν χαρακτήρα που εκτιμώ πως ο Kormakur δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα του άξιζε...
Η απάντηση θα δινόταν πανεύκολα, αν και εφόσον μιλούσαμε για δύο κακοποιούς που κοιτούν το ατομικό τους συμφέρον, τσεπώνουν το παραδάκι και εξαφανίζονται. Όταν όμως ο Τρεντς, είναι πράκτορας της DEA σε διατεταγμένη υπηρεσία και ο Στιγκ, αξιωματικός του αμερικάνικου ναυτικού, που στοχεύει να αποσπάσει το ποσόν για να χρηματοδοτήσει το Σώμα, ιδιότητες που ο ένας αγνοεί για τον άλλο, τότε η κατάσταση αλλάζει άρδην. Τα (πολλά, μετρημένα 40 εκατομμύρια και 125 χιλιάρικα ντόλαρς) λεφτά πρέπει να καταλήξουν στην τσέπη ενός. και κανείς από τους δύο δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει πίσω. Πόσο μάλλον όταν στην διεκδίκηση τους επιστρέψει ο Πάπι, ο Στρατός, αλλά και εκείνος που κρύβεται πίσω από την τεράστια αυτή περιουσία, η CIA...
Υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα γινόταν της ανατροπής, αλλά της διαφθοράς. Θεματικά η - αγγλιστί - corruption είναι η βασική πρωταγωνίστρια του βγαλμένου από graphic novel στόρι που επεξεργάζεται και σερβίρει ακολουθώντας την γνώριμη τεχνική του - από το 101 Reykjavik και την δυτική διασκευή του δικού του σκριπτ Contraband - ο Σκανδιναβός Baltasar Kormakur, στέλνοντας την κάμερα του να ταξιδέψει πάνω κάτω τα σύνορα του Ρίο Γκράντε, μισή ντουζίνα φορές. Αυτό ακριβώς το αναμφισβήτητο (αλλά και δυσάρεστο αν μιλάμε για στρατιωτικούς και μυστικούς της Υπερδύναμης - φαινόμενο, το φιλμ το αντιμετωπίζει εντελώς επιδερμικά, λες και είναι τόσο δεδομένο, που δεν αξίζει καν ο λόγος να το συζητάμε. με την αποκάλυψη και του τελευταίου διεφθαρμένου της υπόθεσης, όλοι - πλην ενός, που δεν το φαντάζεσαι διαβάζοντας τα ονόματα του καστ - δίνουν ραντεβού στην ερημιά της Σιέρα Μάντρε για την τελική αναμέτρηση, εκεί που βεβαίως δεν πρέπει να αναμένεις περαιτέρω εκπλήξεις, στο ποιος θα φύγει από το αιματηρό ράντσο ζωντανός.
Για πες: Δυνατό στοιχείο του 2 Guns, το απίθανο δέσιμο ανάμεσα στους δύο βασικούς του πρωταγωνιστές, που παλιά τους τέχνη κόσκινο, παίζουν τους ρόλους τους για παιχνιδάκι. Denzel ως πεπειραμένος γκάγκστερ και Marky Mark ως ο αστείος πάρτνερ, άνετοι και υπερβολικά ανάλαφροι στην ερμηνευτική τους συμπεριφορά, κλείνουν ματάκι ο ένας στον άλλο και ανεβαίνουν αεράτοι στην σκηνή, δίνοντας εντελώς άλλο τέμπο σε μια περιπέτεια δράσης όχι του επιπέδου τους. Αντίθετα αδιάφοροι προσπερνούν οι υπερεκτεθειμένοι κακοί της ιστορίας, ο αστείος ως σαδιστής Bill Paxton, ο άχρωμος ως πλεονέκτης James Marsden, ο καρικατούρας ως Αζτέκος James Olmos και δίχως σοβαρό villain, είναι λογικό να μην ανεβαίνουν οι εντάσεις στο βαθμό που απαιτεί η περίσταση. Αντίθετα η κορμί θανατηφόρο Paula Patton, όχι απλά εκτοξεύει αλλά λιώνει το θερμόμετρο με την θωριά της, αποδίδοντας έναν χαρακτήρα που εκτιμώ πως ο Kormakur δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα του άξιζε...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Οκτωβρίου 2013 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική