Movies Ltd

των Pierre Coffin, Chris Renaud. Με τις φωνές των Steve Carell, Kristen Wiig, Benjamin Bratt, Miranda Cosgrove, Elsie Fisher, Dana Gaier, Russell Brand, Ken Jeong, Steve Coogan

Ta Minions Όλα Τα Λεφτά

του gaRis (@takisgaris)

Εξομολογούμαι: Αφενός τον πρώτο Απαισιότατο, αυτόν του είκοσι δέκα, τον εγνώρισα μόλις φέτος, λίγο πριν το σήκουελ. Κάτι η σκατίφατσα του Γκρού, κάτι το ψιλο-ενοχλητικό στυλάκι του Steve (ναι-ναι, ναι-ναι-ναι-ναι, το παραδέχομαι, προτιμώ την Ricky Gervais εκδοχή του The Office, όσο επίσης είμαι σταθερά υπέρ του Jimmy Carrey σε κάθε κινηματογραφική μονομαχία με τον Steve Carell). Αφετέρου όμως, ο νέρντυ μυτόνγκας έδειξε ιδιαίτερο τάλαντο σε β’ δραματικό ρόλο φέτο (The Way, Way Back), χώρια που παρολίγον να έπαιζε οσκαρικά αν εντέλει το πολυαναμενόμενο Foxcather του (Capote, Moneyball) Bennett Miller δε ζμπρωχνότανε προς άνοιγμα μέσα στο 2014. Να επανέλθω όμως στο Despicable Me franchise, που μετά από μισό δις δολάρια εισπράξεις, έδωσε πράσινο φως στους Coffin - Renaud από την Illumination Entertainment και $75Μ μπάτζετ ώστε να φέρουν πίσω με ευκολία κοντά 400Μ μπάκς. Οι λόγοι είναι πολύ συγκεκριμένοι κι όλοι συντείνουν στον ίδιο παρονομαστή. Το DM κονέκτς. Απλά.

Είδα την Ellen (DeGeneres, παρουσιάστρια για δεύτερη φορά της επερχόμενης 86ης Οσκαρικής Απονομής) την εβδομάδα που άνοιγε στη Βόρειο Αμερική ο Γκρου και είδα ένα αλλαλάζον κοινό να αποθεώνει τον Carell σε κόσπλεη, επιδιδόμενο σε Saturday Night Live χορευτικές φιγούρες. Στον κάπακα είδα την κόρη μου να βλέπει Μίνιον ΠΑΝΤΟΥ και να σπαρταράει στο γέλιο. Ώσπου στο τέλος κατέβασα το (free) ομότιτλο παιχνίδι στο i-Phone και, σας δίνω το λόγο μου, δεν έχω σταματήσει έκτοτε να το παίζω (sic) καθημερινά, σε σημείο που μαλώνουμε με το Κατινάκι ποιος θα καθαρίσει τις περισσότερες μπανάνες - ως Μίνιον οφ κόρς. Κόβω τα αυτοαναφορικά των οποίων έκανα χρήση δια να διατρανώσω το πώς η όλη ιστορία έχει πάρει μορφή πολιτιστικού φαινομένου σε σημείο που ξεχνάς… την ίδια την ιστορία. Το σενάριο, την πλοκή. Το ότι, καλά τα οπτικά γκαγκς που κοπιάρουν τις καλές στιγμές της Dreamworks και το γάργαρο φαν των Looney Tunes, όμως αλλού είναι το θέμα, το πόιντ που λέμε.

Φθάνω οσονούπω στο δια ταύτα. Αφού πρώτα ξεκαθαρίσω ότι η συνέχεια ωχριά, όχι μόνο πρωτοτυπικά έναντι του πρώτου installment αλλά και ως συναίσθημα, φεύγοντας από το σίγουρο τερέν της πατρότητας στο εκτός κλίματος κόνσεπτ ερωτυλίκι, αφενός μεταξύ του Dr Grou (Steve Carell) και της μυστικής πράκτορος (Anti - Villain League) Lucy (Kristen Wiig) και αφετέρου τα ξεπεταρίσματα της μιας (εκ των τριών) κορούλας του Margo με τον λατίνο εραστάκο Antonio Perez. Το χάπυ έντινγκ έρχεται ζαχαρωμένο, όμως αμφιβάλλω για μια τρίτη συνέχεια συντόμως, καθότι το χρήμα, το αληθινό χρυσωρυχείο βρίσκεται στα κιτρινιάρικα, μπαμπέσικα, αδέξια και άρτζι μπούρτζι και λουλά Μίνιονς που σου παίρνουν αρχιπανεύκολα τα σκαλπ με τα τσιριχτά γελάκια και τις ατελείωτες τούμπες τους.

Για πες: Θυμάστε οι παλαιοί όταν λέγαμε «κάνε μας και μια τούμπα να γελάσουμε»; Ναι, πολύ πριν το «Θείτσα όταν κλάνς σβήν η λάμπα;». Ε, λοιπόν, από σούπες άλλο τίποτα, όσο και άλλο τόσο από τα νέα κλανομπίστολα. Anyway, εσένα θα σου αρέσει, του παιδιού πολύ περισσότερο, κι εγώ έχω θέμα γιατί αν δεν σβήσω το παιχνίδι σύντομα από το τηλέφωνο θα χρειαστώ ομάδα απεξάρτησης από τα άτιμα τα Μινιόνια. ΥΓ: MINIONS!!!!!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Οκτωβρίου 2013 από την UIP