Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ημέρα που σταμάτησε η καρδιά της Αμερικής, εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό στο Ντάλας το 1963, όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έχανε την ζωή του, θύμα δολοφονικής επίθεσης. Την ανθρώπινη ιστορία γύρω από τις τελευταίες ώρες του Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι, προβάλλοντας τις αληθινές στιγμές που βίωσαν όσοι βρέθηκαν κοντά του, παρουσιάζει η ταινία Parkland, μια ανεξάρτητη παραγωγή, που συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ της Βενετίας. Ο σκηνοθέτης του φιλμ Peter Landesman, πρώην δημοσιογράφος, ακολουθεί με δραματικό τόνο την αφήγηση των γεγονότων, τυλίγοντας με μια σεξπιρική θεατρικότητα, τις παρανοικές ώρες, που ακολούθησαν τους πυροβολισμούς στις 22 εκείνου του Νοέμβρη: "Ήθελα να αποδώσω αυτές τις τραγικές εικόνες, τις νοσοκόμες να αγωνίζονται να σώσουν τον Κένεντι, την ίδια ώρα που δίπλα τους περιφέρονται σε κατάσταση αλλοφροσύνης οι μυστικοί πράκτορες ασφαλείας, ενώ το σκηνικό είναι πλημμυρισμένο στο αίμα. Η δολοφονία μέχρι τώρα είναι γνωστή στον κόσμο μέσω της συνωμοσιολογίας που την ακολούθησε, των πολιτικών κερδών που αποκόμισαν οι αντίπαλοι, της γενικότερης μυθολογίας που αναπτύχθηκε γύρω από το ποιος ακριβώς ήταν εκείνος που τράβηξε την σκανδάλη. Αυτό που στην πραγματικότητα ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του απλού λαού, ήταν η αναρχία, το χάος, ο πανικός που εκτοξεύτηκε την ώρα της μεταφοράς του JFK στο νοσοκομείο Πάρκλαντ."
Photo: Getty Images Europe / zimbio.com
Συνεπώς το φιλμ δεν στέκεται στις θεωρίες που κατά δεκάδες έκαναν την εμφάνιση τους μετά τον φόνο, αλλά εστιάζει στο πως άλλαξαν οι ζωές απλών ανθρώπων, που έτυχε να βρεθούν στο μοιραίο σημείο, την μοιραία στιγμή: "Εδώ και μισό αιώνα, το θλιβερό περιστατικό συνοδεύει πάντα η κουβέντα για το ποιος ήταν ο φονιάς, ποιος όπλισε το χέρι του, ποιοι κρύβονταν στ' αλήθεια πίσω από τις σφαίρες, όσες κι αν ήταν αυτές. Είναι μια κουβέντα που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Εμείς θέλαμε να αναδείξουμε συναισθήματα και αλήθειες, που συνόδευσαν την πάλη για την σωτηρία του JFK." Όσο για το ποιους από τους πολλούς χαρακτήρες του σεναρίου του ξεχώρισε για την δυναμική τους, ο δημιουργός είπε κι εδώ δίχως πολλές περιστροφές την άποψη του: "Αρχικά ξεχώρισα τον εικονολήπτη της πιο πολυιδωμένης και μελετημένης ταινίας που τραβήχτηκε ποτέ από κάμερα, των 26 δευτερολέπτων του ερασιτέχνη Ζαπρούντερ, που τα χρησιμοποίησα κατόπιν ειδικής αδείας της οικογένειας του και θέλησα να τα δείξω στον ίδιο, με τον τρόπο που ποτέ δεν τα παρακολούθησε. Ο δεύτερος χαρακτήρας που με συγκίνησε ήταν ο αδελφός του Όσβαλντ, ένας απλός καθημερινός εργάτης, που πρέπει να πείσει την διανοητικά ανισόρροπη μητέρα τους πως ο Λι Χάρβει, ως πράκτορας της χώρας, θάφτηκε σε ένα μυστικό μέρος, δίχως να πρέπει για λόγους ασφαλείας κανείς να ανοίξει το φέρετρο του. Αν θέλεις να δεις τον πραγματικό λόγο που ο δολοφόνος πάτησε την σκανδάλη, αρκεί να κοιτάξεις τα μάτια της μάνας του, αρκεί να ζυγίσεις την σχέση με τον αδελφό του. Αυτό είναι και το βασικότερο σημείο που οριοθετεί την ειλικρινή αφήγηση, που εκτιμώ πως έκανα."
Το Parkland δεν έχει ακόμη οριστεί πότε θα προβληθεί στις δικές μας αίθουσες.
Συνεπώς το φιλμ δεν στέκεται στις θεωρίες που κατά δεκάδες έκαναν την εμφάνιση τους μετά τον φόνο, αλλά εστιάζει στο πως άλλαξαν οι ζωές απλών ανθρώπων, που έτυχε να βρεθούν στο μοιραίο σημείο, την μοιραία στιγμή: "Εδώ και μισό αιώνα, το θλιβερό περιστατικό συνοδεύει πάντα η κουβέντα για το ποιος ήταν ο φονιάς, ποιος όπλισε το χέρι του, ποιοι κρύβονταν στ' αλήθεια πίσω από τις σφαίρες, όσες κι αν ήταν αυτές. Είναι μια κουβέντα που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Εμείς θέλαμε να αναδείξουμε συναισθήματα και αλήθειες, που συνόδευσαν την πάλη για την σωτηρία του JFK." Όσο για το ποιους από τους πολλούς χαρακτήρες του σεναρίου του ξεχώρισε για την δυναμική τους, ο δημιουργός είπε κι εδώ δίχως πολλές περιστροφές την άποψη του: "Αρχικά ξεχώρισα τον εικονολήπτη της πιο πολυιδωμένης και μελετημένης ταινίας που τραβήχτηκε ποτέ από κάμερα, των 26 δευτερολέπτων του ερασιτέχνη Ζαπρούντερ, που τα χρησιμοποίησα κατόπιν ειδικής αδείας της οικογένειας του και θέλησα να τα δείξω στον ίδιο, με τον τρόπο που ποτέ δεν τα παρακολούθησε. Ο δεύτερος χαρακτήρας που με συγκίνησε ήταν ο αδελφός του Όσβαλντ, ένας απλός καθημερινός εργάτης, που πρέπει να πείσει την διανοητικά ανισόρροπη μητέρα τους πως ο Λι Χάρβει, ως πράκτορας της χώρας, θάφτηκε σε ένα μυστικό μέρος, δίχως να πρέπει για λόγους ασφαλείας κανείς να ανοίξει το φέρετρο του. Αν θέλεις να δεις τον πραγματικό λόγο που ο δολοφόνος πάτησε την σκανδάλη, αρκεί να κοιτάξεις τα μάτια της μάνας του, αρκεί να ζυγίσεις την σχέση με τον αδελφό του. Αυτό είναι και το βασικότερο σημείο που οριοθετεί την ειλικρινή αφήγηση, που εκτιμώ πως έκανα."
Το Parkland δεν έχει ακόμη οριστεί πότε θα προβληθεί στις δικές μας αίθουσες.
zerVo
