Τα Παλιόπαιδα
του Anthony Marciano. Με τους Max Boublil, Alain Chabat, Mélanie Bernier, Sandrine Kiberlain
Lust For Life!
του zerVo (@moviesltd) 
Αχ, Θε μου με αυτά τα πενήντα. Δεν αντέχονται, ούτε σαν σκέψη, ούτε σαν προσμονή, ούτε κυρίως σαν ισχύουσα πραγματικότητα, Είναι εκείνο το σημείο της πορείας του ανθρώπου, που αντιλαμβάνεται πως έχει αφήσει πίσω το πρώτο μισό της διαδρομής, το ζωηρό, το ζωντανό, το ελπιδοφόρο και πλέον μπαίνει στο δεύτερο (και τελευταίο...) που συνήθως χαρακτηρίζεται από την πτώση των αντοχών και την ταυτόχρονη άνοδο της μελαγχολίας, επειδή ο χρόνος πια μετρά αντίστροφα. Η πιο σωστή λύση θα έλεγα θα ήταν να το πάρεις στην πλάκα. Πως λέγαμε κάποτε, μια φορά είναι τα δεκαοκτώ? Ε, κάπως έτσι είναι και ο μισός αιώνας. Όπως ακριβώς το είδε το πράγμα και ο τρελοπενηντάρης της ιστορίας του Les Gamins, με την μόνη διαφορά πως με την συμπεριφορά του, παραλίγο να διαλύσει τα πάντα γύρω του. Χαλάλι...
Γνωρίστηκαν μια βραδιά σε μια γαμήλια δεξίωση και από την πρώτη στιγμή που διασταυρώθηκαν οι ματιές τους ένιωσαν πως ο ένας είναι πλασμένος για τον άλλο. Εκείνος, ο Τομάς, έχει σαν όνειρο ζωής να καταφέρει κάποτε να γίνει σπουδαίος και τρανός συνθέτης, προς το παρόν όμως βγάζει τα προς το ζην, τραγουδώντας σε εκδηλώσεις, σαν wedding singer. Εκείνη, η Λολά, πολύ πιο υπεύθυνη και συνεπής, θα εκστασιαστεί από τον ελεύθερο κι ανέμελο χαρακτήρα του και εύκολα θα τον ερωτευτεί. Έρωτας, πάθος, ονειρεμένες βραδιές δίπλα στον Σικουάνα και νάσου κάποια βραδιά θα κάνει την εμφάνιση του και το δακτυλίδι της πρότασης: Will You Marry Me?
Μα και βέβαια, είναι η απάντηση, απλώς θα πρέπει - ως είθισται - ο μέλλον γαμπρός να γνωρίσει τα πεθερικά του, να δώσει τον λόγο του, πως θα αποκαταστήσει το κορίτσι τους. Την ώρα που η ευτυχισμένη μαμά / πεθερά, δείχνει κατενθουσιασμένη για τον μορφονιό που η θυγατέρα της επέλεξε για συμβίο, ο μπαμπάς δεν μοιάζει και τόσο ευχαριστημένος. Κατσουφιά που δεν βασίζεται επ ουδενί στην εξωτερική μόστρα του Τομάς, ούτε καν στην συμπεριφορά του, αλλά στο γεγονός πως διαισθανόμενος πως ο δικός τους γάμος, δεν του έχει χαρίσει την ευτυχία που θα περίμενε, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τον αποτρέψει να στεφανωθεί την κόρη του. Η επανάσταση, λοιπόν, αρχίζει...
Με πυρομαχικά το γερό κομπόδεμα που έχει δημιουργήσει ο επί χρόνια οινοποιός, Ζιλμπέρ και με τον εσωτερικό φόβο μην του φάει τα πάντα, η τρελοκαμπέρω ακτιβίστρια γυναίκα του, στις αγαθοεργίες της στην Αφρική, θα ξεκινήσει την πολυέξοδη κούρσα του στα Παρισινά κλαμπς και όποιον πάρει ο χάρος. και περισσότερο τον φουκαρά τον (τραβάτε με κι ας κλαίω) αρραβωνιάρη, που μέσα του θα ξυπνήσει η αμφιβολία αν κάνει ή όχι για παντρειές και σοβαρέματα. Το βέβαιο είναι πως για Τα Παλιόπαιδα, η πλάκα δεν έχει το παραμικρό όριο και σαν κομπανιέροι από τα παλιά, θα κάνουν μαζί τα πάντα, ασωτίες, τσιγαριλίκια, πάρτι με ξανθιές, όταν θα έρθει η ώρα να πληρώσουν το τίμημα, θα κατανοήσουν πως είναι ωραία μεν η ντόλτσε βίτα, ακόμη πιο ωραία είναι η ζεστή αγκαλίτσα της καλής τους.
Για πες: Η κομεντί από την Γαλλία, μπαίνει κι αυτή σε εκείνη την μακρά λίστα των σούπερ επιτυχημένων διασκεδαστικών στιγμών, που εντός των φραντσέζικων συνόρων σπάνε τα ταμεία, με συνέπεια να τις συνοδεύει εκείνη η μαρκίζα για το πόσα εκατομμύρια εισιτήρια έκοψαν στο εμπορικό διάβα τους. Αναίτια? όχι ακριβώς, μιας και οι τρικολόρ έχουν την τάση να περνάνε καλά με τέτοιου είδους φάρσες σαν κι αυτή που προβάλει ο πρωτόπειρος Anthony Marciano, που βγάζουν το γελάκι τους σατιρίζοντας τα αστεία καμώματα της καθημερινότητας. Με δικές του πενιές και στο, γεμάτο επιδερμικές αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα, σενάριο ο ραγδαία ανερχόμενος Max Boublil (που μας συστήθηκε εκδηλωτικότατα στο Des Gens Qui S'Embrassent) κερδίζει με άνεση τον τίτλο του ρούκι ζεν πρεμιέ της χρονιάς, έχοντας σαν ταίρι του μια ακόμη αποκάλυψη την Melanie Bernier, που μου έλυσε την απορία για το πως θα ακουγόταν η σέξι παθιάρικη φωνή της Demi Moore στα Γαλλικά. Όλα τα λεφτά και πάλι είναι πάντως ο Alain Chabat, ο έμπειρος αυτός κωμικός, που είκοσι χρόνια μετά την εκτόξευση του στο Gazon Maudit, πείθει ακόμη και τον πιο απαιτητικό, σαν παλιμπαιδίζοντας μισογεράκος, που δεν το βάζει κάτω και με σημαία το Lust For Life (του πρώτου διδάξαντα Iggy Pop) δείχνει πως η ζωή δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά...
Μα και βέβαια, είναι η απάντηση, απλώς θα πρέπει - ως είθισται - ο μέλλον γαμπρός να γνωρίσει τα πεθερικά του, να δώσει τον λόγο του, πως θα αποκαταστήσει το κορίτσι τους. Την ώρα που η ευτυχισμένη μαμά / πεθερά, δείχνει κατενθουσιασμένη για τον μορφονιό που η θυγατέρα της επέλεξε για συμβίο, ο μπαμπάς δεν μοιάζει και τόσο ευχαριστημένος. Κατσουφιά που δεν βασίζεται επ ουδενί στην εξωτερική μόστρα του Τομάς, ούτε καν στην συμπεριφορά του, αλλά στο γεγονός πως διαισθανόμενος πως ο δικός τους γάμος, δεν του έχει χαρίσει την ευτυχία που θα περίμενε, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τον αποτρέψει να στεφανωθεί την κόρη του. Η επανάσταση, λοιπόν, αρχίζει...
Με πυρομαχικά το γερό κομπόδεμα που έχει δημιουργήσει ο επί χρόνια οινοποιός, Ζιλμπέρ και με τον εσωτερικό φόβο μην του φάει τα πάντα, η τρελοκαμπέρω ακτιβίστρια γυναίκα του, στις αγαθοεργίες της στην Αφρική, θα ξεκινήσει την πολυέξοδη κούρσα του στα Παρισινά κλαμπς και όποιον πάρει ο χάρος. και περισσότερο τον φουκαρά τον (τραβάτε με κι ας κλαίω) αρραβωνιάρη, που μέσα του θα ξυπνήσει η αμφιβολία αν κάνει ή όχι για παντρειές και σοβαρέματα. Το βέβαιο είναι πως για Τα Παλιόπαιδα, η πλάκα δεν έχει το παραμικρό όριο και σαν κομπανιέροι από τα παλιά, θα κάνουν μαζί τα πάντα, ασωτίες, τσιγαριλίκια, πάρτι με ξανθιές, όταν θα έρθει η ώρα να πληρώσουν το τίμημα, θα κατανοήσουν πως είναι ωραία μεν η ντόλτσε βίτα, ακόμη πιο ωραία είναι η ζεστή αγκαλίτσα της καλής τους.
Για πες: Η κομεντί από την Γαλλία, μπαίνει κι αυτή σε εκείνη την μακρά λίστα των σούπερ επιτυχημένων διασκεδαστικών στιγμών, που εντός των φραντσέζικων συνόρων σπάνε τα ταμεία, με συνέπεια να τις συνοδεύει εκείνη η μαρκίζα για το πόσα εκατομμύρια εισιτήρια έκοψαν στο εμπορικό διάβα τους. Αναίτια? όχι ακριβώς, μιας και οι τρικολόρ έχουν την τάση να περνάνε καλά με τέτοιου είδους φάρσες σαν κι αυτή που προβάλει ο πρωτόπειρος Anthony Marciano, που βγάζουν το γελάκι τους σατιρίζοντας τα αστεία καμώματα της καθημερινότητας. Με δικές του πενιές και στο, γεμάτο επιδερμικές αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα, σενάριο ο ραγδαία ανερχόμενος Max Boublil (που μας συστήθηκε εκδηλωτικότατα στο Des Gens Qui S'Embrassent) κερδίζει με άνεση τον τίτλο του ρούκι ζεν πρεμιέ της χρονιάς, έχοντας σαν ταίρι του μια ακόμη αποκάλυψη την Melanie Bernier, που μου έλυσε την απορία για το πως θα ακουγόταν η σέξι παθιάρικη φωνή της Demi Moore στα Γαλλικά. Όλα τα λεφτά και πάλι είναι πάντως ο Alain Chabat, ο έμπειρος αυτός κωμικός, που είκοσι χρόνια μετά την εκτόξευση του στο Gazon Maudit, πείθει ακόμη και τον πιο απαιτητικό, σαν παλιμπαιδίζοντας μισογεράκος, που δεν το βάζει κάτω και με σημαία το Lust For Life (του πρώτου διδάξαντα Iggy Pop) δείχνει πως η ζωή δεν είναι πίσω, αλλά μπροστά...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Σεπτεμβρίου 2013 από την Strada
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική