Ανάμεσα...
της Anaïs Barbeau-Lavalette. Με τους Évelyne Brochu, Sabrina Ouazani, Sivan Levy, Yousef Sweid
Δεν είναι δικός σου ο πόλεμος, ξένε!
του zerVo (@moviesltd) 
Λοιπόν, άκουσε να δεις ξένε, γιατί το στραβομουτσούνιασμα σου, πολύ το έχουμε βαρεθεί. Ούτε εδώ σε θέλουμε, ούτε την λύπηση σου ζητάμε, να φύγεις να πας στον τόπο σου κι εδώ ούτε να σκεφτείς να επιστρέψεις. Και ούτε να μας σκέφτεσαι και να αφηγείσαι στους δικούς σου ανθρώπους ιστορίες για δεκάχρονα που πάτησε η ρόδα της αστυνομικής αύρας, για διαμελισμένα κορμιά αθώων ή για το αίμα που τρέχει σαν αυλάκι στο καλντερίμι. Εμείς αυτό το παιχνίδι δεν πρόκειται να το τελειώσουμε ποτέ! Για κάθε έναν νεκρό, δικό μας, θα υπάρξουν μια χούφτα Μάρτυρες, ο Γιαραμπής να έχει καλά τις μανάδες μας να τους γεννάνε. Και ξέρεις κάτι?Μείνε εκεί που είσαι, έξω από το χορό και μην χύνεις δάκρυα για μας, μην μας συλλογιέσαι. Ο πόλεμος αυτός είναι δικός μας! Και δεν πρόκειται να μας τον πάρει κανείς!
Έχοντας αφήσει πίσω της την γαλήνη και την ηρεμία του πατρικού της, στο μακρινό Κεμπέκ, η Κλόε, έχει πάρει το ρίσκο να εργαστεί σαν νοσοκόμα, στην αυτοσχέδια οργανωμένη κλινική, στην κατεχόμενη από τους Ισραηλινούς, Δυτική όχθη της Ραμάλα. Δίχως τα απαιτούμενα εφόδια και με κίνδυνο ακόμη και της ίδιας της ζωής, εξυπηρετεί καθημερινά τις βασικές ανάγκες των γυναικών της πάμφτωχης περιοχής, που εγκλωβισμένες από τον στρατό κατοχής δεν έχουν την δυνατότητα σοβαρότερης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η παλαιστίνια Ραντ, έγκυος στο πρώτο της παιδί, καρπός της αγάπης της με μαχητή της αντίστασης που έχει συλληφθεί από τις Αρχές ως τρομοκράτης, που νιώθει μέσα στην ανέχεια και στον βούρκο της χωματερής που διαμένει, την ελπίδα να μεγαλώνει μέσα της. Και που σε λίγο πρόκειται να φέρει στον κόσμο...
Βοηθώντας την μουσουλμάνα κυοφορούσα, η Κλόε θα βρεθεί πολύ κοντά της και θα πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τις αβάσταχτες δυσκολίες που βιώνει ο λαός της κάτω από την εβραϊκή στρατιωτική μπότα και θα γίνει και η ίδια αυτόπτης καταθέτης των εγκλημάτων γενοκτονίας που καθημερινά λαμβάνουν χώρα δίπλα στο τείχος της ντροπής. Αλλά και των όρκων στο Κοράνι που οι ίδιοι οι αδελφοί των - συνήθως ανήλικων - θυμάτων, δίνουν πάνω από τα φέρετρα τους, για εκδίκηση, λέγοντας τους το "καλή αντάμωση στον Παράδεισο", εκεί που ο ίδιος ο Αλλάχ έχει φροντίσει να τους προϋπαντήσει, αφού πρωτίστως έχουν πράξει το καθήκον τους, κόντρα στους απίστους.
Στο μπαμ της έκρηξης η καρδιά όχι απλά σφίγγεται, αλλά καταρρέει. Ορμώμενος από την απώλεια δικού του ανθρώπου, πολεμιστής καμικάζι, ζωσμένος με εκρηκτικά μόλις έχει ισοπεδώσει ένα οικοδομικό τετράγωνο, διαλύοντας όσους περισσότερους εχθρούς δύναται και αυτομάτως έχει πάρει περίοπτη θέση στον Τζανά. Μπορείς να το αντέξεις? Και αν ναι, μπορείς να γίνεις και μέρος αυτού του μακάβριου χορού? Η κινηματογραφική άποψη της ντοκιμαντερίστας - κάτι που είναι πασιφανές από την ρεαλιστική χροιά των πλάνων της - Καναδέζα Anais Barbeau Lavalette, είναι κάθετη προς την θετική απάντηση. Αρκεί ο ουδέτερος, στην περίπτωση μας η γιατρίνα του κόσμου - η εκφραστικότατης φυσικής ομορφιάς Evelyne Brochu, μακριά από την σέξι πλατίνα του Cafe De Flore - να βρεθεί μπροστά στο άψυχο κορμάκι του πιτσιρικά που πριν λίγα δευτερόλεπτα έπαιζε μαζί, να νιώσει την αδικία που συντελείται από τα στημένα στρατοδικεία εις βάρος του αδύναμου, να αισθανθεί την ελάχιστων λεπτών καρδούλα να σβήνει στην αγκαλιά της.
Για πες: Δίχως ποτέ να αποκτά την σεναριακή δυναμική στο δράμα, του ομόσταυλου αριστουργηματικού Incendies, το Inch'Allah, ορίζει μια ακόμη αληθινή μαρτυρία για όλα όσα συμβαίνουν στην πολύπαθη αυτή ζώνη του πλανήτη, μιλώντας για μια πολύνεκρη βεντέτα, που όπως δείχνει το πράγμα, δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Μονόπλευρης ματιάς η αφήγηση ίσως μου διαμαρτυρηθείς. Μα έχει πραγματικά σημασία ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, σε αυτή την θρησκευτικού υπόβαθρου πολεμική παράνοια? Απέξω από τον χορό μιλώ, θα με επιπλήξει ο προετοιμασμένος για όλα Μάρτυρας. Όχι φίλε, Ανάμεσα είμαι. Και εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του, εκεί να παραμείνω...
Βοηθώντας την μουσουλμάνα κυοφορούσα, η Κλόε θα βρεθεί πολύ κοντά της και θα πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τις αβάσταχτες δυσκολίες που βιώνει ο λαός της κάτω από την εβραϊκή στρατιωτική μπότα και θα γίνει και η ίδια αυτόπτης καταθέτης των εγκλημάτων γενοκτονίας που καθημερινά λαμβάνουν χώρα δίπλα στο τείχος της ντροπής. Αλλά και των όρκων στο Κοράνι που οι ίδιοι οι αδελφοί των - συνήθως ανήλικων - θυμάτων, δίνουν πάνω από τα φέρετρα τους, για εκδίκηση, λέγοντας τους το "καλή αντάμωση στον Παράδεισο", εκεί που ο ίδιος ο Αλλάχ έχει φροντίσει να τους προϋπαντήσει, αφού πρωτίστως έχουν πράξει το καθήκον τους, κόντρα στους απίστους.
Στο μπαμ της έκρηξης η καρδιά όχι απλά σφίγγεται, αλλά καταρρέει. Ορμώμενος από την απώλεια δικού του ανθρώπου, πολεμιστής καμικάζι, ζωσμένος με εκρηκτικά μόλις έχει ισοπεδώσει ένα οικοδομικό τετράγωνο, διαλύοντας όσους περισσότερους εχθρούς δύναται και αυτομάτως έχει πάρει περίοπτη θέση στον Τζανά. Μπορείς να το αντέξεις? Και αν ναι, μπορείς να γίνεις και μέρος αυτού του μακάβριου χορού? Η κινηματογραφική άποψη της ντοκιμαντερίστας - κάτι που είναι πασιφανές από την ρεαλιστική χροιά των πλάνων της - Καναδέζα Anais Barbeau Lavalette, είναι κάθετη προς την θετική απάντηση. Αρκεί ο ουδέτερος, στην περίπτωση μας η γιατρίνα του κόσμου - η εκφραστικότατης φυσικής ομορφιάς Evelyne Brochu, μακριά από την σέξι πλατίνα του Cafe De Flore - να βρεθεί μπροστά στο άψυχο κορμάκι του πιτσιρικά που πριν λίγα δευτερόλεπτα έπαιζε μαζί, να νιώσει την αδικία που συντελείται από τα στημένα στρατοδικεία εις βάρος του αδύναμου, να αισθανθεί την ελάχιστων λεπτών καρδούλα να σβήνει στην αγκαλιά της.
Για πες: Δίχως ποτέ να αποκτά την σεναριακή δυναμική στο δράμα, του ομόσταυλου αριστουργηματικού Incendies, το Inch'Allah, ορίζει μια ακόμη αληθινή μαρτυρία για όλα όσα συμβαίνουν στην πολύπαθη αυτή ζώνη του πλανήτη, μιλώντας για μια πολύνεκρη βεντέτα, που όπως δείχνει το πράγμα, δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Μονόπλευρης ματιάς η αφήγηση ίσως μου διαμαρτυρηθείς. Μα έχει πραγματικά σημασία ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι, σε αυτή την θρησκευτικού υπόβαθρου πολεμική παράνοια? Απέξω από τον χορό μιλώ, θα με επιπλήξει ο προετοιμασμένος για όλα Μάρτυρας. Όχι φίλε, Ανάμεσα είμαι. Και εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του, εκεί να παραμείνω...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Σεπτεμβρίου 2013 από την Strada
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική