Οι Ύποπτοι Φορούσαν Γόβες
της Sofia Coppola. Με τους Katie Chang, Israel Broussard, Emma Watson, Claire Julien, Taissa Farmiga, Georgia Rock, Leslie Mann
Δεν δικαιολογεί την υπογραφή του
του zerVo (@moviesltd) 
Δυο δρόμους μπορεί να ακολουθήσει ο δημιουργός, για να προσεγγίσει το συγκεκριμένο (πολύκροτο και κλονίζων την κοινή γνώμη) θέμα. Είτε εκείνον της τεκμηρίωσης, που του ταιριάζει πολύ περισσότερο, απαιτεί όμως έρευνα και διάθεση για ψάξιμο των πραγματικών πρωταγωνιστών της υπόθεσης, είτε εκείνον της σοσιολογικής μελέτης, που πηγαίνει το στόρι κάποια βήματα παραπέρα, εντοπίζοντας τους λόγους που ώθησαν τους πιτσιρικάδες στις άνομες πράξεις. Η γραμμική, ουδέτερη σε βαθμό εκνευρισμού, αφήγηση - απλώς και μόνο - των περιστατικών, όπως τις έχει καταγράψει το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ κάποιου άλλου, ουσιαστικά κατατάσσει το The Bling Ring, στην κατηγορία των ανέμπνευστων based on a true story ταινιών, που προσεγγίστηκαν με λάθος τρόπο, από τους βαρύγδουπης υπογραφής, υπερ-προμοταρισμένους δημιουργούς τους.
Άρτι αφιχθείς στο καινούργιο του καλιφορνέζικο σχολείο, ο εσωστρεφής και μελαγχολικός Μαρκ, θα βρει την φιλική σχέση που αναζητά, στο πρόσωπο της Ρεμπέκα, μιας μεγαλομανούς και φιλόδοξης πως κάποια στιγμή θα βαδίσει τον δρόμο του τζετ σετ, συνομήλικη του. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές της παρέας τους, εκείνη θα του αποκαλύψει τις ανήθικες τάσεις της, να ξαφρίζει ιλουστρασιόν αυτοκίνητα, αφαιρώντας οτιδήποτε ακριβό θα μπορούσε να της χρησιμεύσει για να προβάλλει ως λαμπερή σταρ στην συντροφιά της. Όταν στην κομπανία των επίδοξων λωποδυτών, προστεθούν ακόμη τρεις ανήλικες και εξίσου φαντασμένες κοπελίτσες, γνώριμες από το κολέγιο, πανέτοιμες να ακολουθήσουν το δίδυμο στις παραβατικές πράξεις του, θα ολοκληρωθεί η σύνθεση της γεμάτης άγνοια κινδύνου πεντάδας, που θα βάλει σκοπό να ξαφρίσει τις βίλες των πλούσιων και διάσημων, των λόφων του Μπέβερλι...
Δέκα περίπου μήνες κράτησε των πανηγύρι της φράξιας των τινέιτζερς, που άδειαζαν από τα περιττά αντικείμενα, τα (υποτίθεται) καλά φυλασσόμενα σπίτια της πιο χλιδάτης συνοικίας του LA, από τον Οκτώβρη του 08, μέχρι τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς. Ανάμεσα σε εκείνους που έκλαψαν περιουσίες, ήταν η αδιάφορη περσόνα Paris Hilton, η Kirsten Dunst, η Megan Fox, η Lindsay Lohan. Όχι τυχαία δηλαδή, προσωπικότητες που διαρκώς τριβελίζουν το μυαλό των μπούληδων αμερικανάκων, με βομβαρδιστικές πληροφορίες για τον εξωπραγματικά λατρευτό τρόπο ζωής τους, ορίζοντας τους με την επιρροή τους ως είδωλα μονοπάτια, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Ενίοτε - όπως επί της παρούσης - τα καλά τα παλικάρια ξέρουν κι άλλο (παράνομο) διάβα που θα τους οδηγήσει στην Ντόλτσε Βίτα, όπως και με μαθηματική ακρίβεια στο μπαλαούρο του αναμορφωτηρίου.
Για πέμπτη συνεχόμενη φορά, η κόρη Coppola, αντιμετωπίζει το θέμα της ιστορίας της, μέσα από το πρίσμα της γλαφυρότητας, στοιχείο που αποτελεί ίσως και το βασικό σήμα κατατεθέν της. Αλλά και το χαρακτηριστικό, που έχει εκτοξεύσει την φήμη της στα νεανικότερα κοινά, προσεγγίζοντας ζητήματα δύσκολα, σαν την αυτοκτονία, την μοναξιά, την γονική ανευθυνότητα, με μια πιο ανατρεπτική διάθεση. Αν όχι σε όλες, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό το πικρά χιουμοριστικό πνεύμα λειτούργησε υπέρ του τελικού αποτελέσματος που σέρβιρε η ντιρεκτρίς. Εδώ όμως, ελλείψει σοβαρού σεναρίου, που να σφύζει από ευρηματικότητες και όχι από στείρες επαναλήψεις, η σατιρική αντιμετώπιση μοιάζει παράταιρη, πείθοντας σε, ακόμη κι αν δεν υποστηρίζεις αυτή την θεωρία, πως δεν μπορείς να παίρνεις τα πάντα στην πλάκα.
Για πες: Γιατί στην ουσία το 90λεπτο ταξίδεμα της κάμερας από έπαυλη σε έπαυλη του Χόλιγουντ, του τόπου που μεγάλωσε δηλαδή η FFC θυγάτηρ, είναι αυτό ακριβώς, μια πλάκα, ένα αστείο, που σε καμία του στιγμή δεν αγκαλιάζει τις μαραζωμένες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτόνομα τον έκλυτο βίο των ινδαλμάτων τους, άμαθες ψυχές. Ανσάμπλ καστ χωρίς πειθώ (αόρατη η Ερμιόνη Watson, άχρωμες οι τριγύρω της Μανίνες, κακός ο μπόμπιρας ντουλαπο-γκέι), μοντάζ της κοκαινομανούς φρενίτιδας, λούπες της ίδιας και της ίδιας σκηνής, αόριστος καταλογισμός ευθυνών στο δια ταύτα, οπότε μάλλον στην επόμενη βόλτα σου Ακριβή μου Sofia, μάλλον θα πρέπει να είσαι προσεχτικότερη.
Δέκα περίπου μήνες κράτησε των πανηγύρι της φράξιας των τινέιτζερς, που άδειαζαν από τα περιττά αντικείμενα, τα (υποτίθεται) καλά φυλασσόμενα σπίτια της πιο χλιδάτης συνοικίας του LA, από τον Οκτώβρη του 08, μέχρι τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς. Ανάμεσα σε εκείνους που έκλαψαν περιουσίες, ήταν η αδιάφορη περσόνα Paris Hilton, η Kirsten Dunst, η Megan Fox, η Lindsay Lohan. Όχι τυχαία δηλαδή, προσωπικότητες που διαρκώς τριβελίζουν το μυαλό των μπούληδων αμερικανάκων, με βομβαρδιστικές πληροφορίες για τον εξωπραγματικά λατρευτό τρόπο ζωής τους, ορίζοντας τους με την επιρροή τους ως είδωλα μονοπάτια, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Ενίοτε - όπως επί της παρούσης - τα καλά τα παλικάρια ξέρουν κι άλλο (παράνομο) διάβα που θα τους οδηγήσει στην Ντόλτσε Βίτα, όπως και με μαθηματική ακρίβεια στο μπαλαούρο του αναμορφωτηρίου.
Για πέμπτη συνεχόμενη φορά, η κόρη Coppola, αντιμετωπίζει το θέμα της ιστορίας της, μέσα από το πρίσμα της γλαφυρότητας, στοιχείο που αποτελεί ίσως και το βασικό σήμα κατατεθέν της. Αλλά και το χαρακτηριστικό, που έχει εκτοξεύσει την φήμη της στα νεανικότερα κοινά, προσεγγίζοντας ζητήματα δύσκολα, σαν την αυτοκτονία, την μοναξιά, την γονική ανευθυνότητα, με μια πιο ανατρεπτική διάθεση. Αν όχι σε όλες, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό το πικρά χιουμοριστικό πνεύμα λειτούργησε υπέρ του τελικού αποτελέσματος που σέρβιρε η ντιρεκτρίς. Εδώ όμως, ελλείψει σοβαρού σεναρίου, που να σφύζει από ευρηματικότητες και όχι από στείρες επαναλήψεις, η σατιρική αντιμετώπιση μοιάζει παράταιρη, πείθοντας σε, ακόμη κι αν δεν υποστηρίζεις αυτή την θεωρία, πως δεν μπορείς να παίρνεις τα πάντα στην πλάκα.
Για πες: Γιατί στην ουσία το 90λεπτο ταξίδεμα της κάμερας από έπαυλη σε έπαυλη του Χόλιγουντ, του τόπου που μεγάλωσε δηλαδή η FFC θυγάτηρ, είναι αυτό ακριβώς, μια πλάκα, ένα αστείο, που σε καμία του στιγμή δεν αγκαλιάζει τις μαραζωμένες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτόνομα τον έκλυτο βίο των ινδαλμάτων τους, άμαθες ψυχές. Ανσάμπλ καστ χωρίς πειθώ (αόρατη η Ερμιόνη Watson, άχρωμες οι τριγύρω της Μανίνες, κακός ο μπόμπιρας ντουλαπο-γκέι), μοντάζ της κοκαινομανούς φρενίτιδας, λούπες της ίδιας και της ίδιας σκηνής, αόριστος καταλογισμός ευθυνών στο δια ταύτα, οπότε μάλλον στην επόμενη βόλτα σου Ακριβή μου Sofia, μάλλον θα πρέπει να είσαι προσεχτικότερη.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Σεπτεμβρίου 2013 από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική