Το Μυστικό της Μέιζι
των Scott McGehee, David Siegel. Με τους Julianne Moore, Steve Coogan, Onata Aprile, Joanna Vanderham, Alexander Skarsgård
Γονιοί της Ξεφτίλας!
του zerVo (@moviesltd) 
Πριν την παρακολούθηση του φιλμ, είχα την εντύπωση πως πρόκειται για ένα ακόμη (αβάσταχτο) δράμα, που προβάλλει την καταπίεση, ψυχολογική κατά βάση, των μικρών και άμαθων ψυχών, που προκαλεί ο αιματηρός χωρισμός εκείνων που τις έχουν φέρει στον κόσμο. Εντέλει έσφαλα. Το What Maisie Knew δεν έχει ως απώτερο στόχο να αναδείξει το γνώριμο τοις πάσι σμπαράλιασμα του εσωτερικού κόσμου ενός πιτσιρικιού που βλέπει το φαμιλιάρικο περιβάλλον του να κατακερματίζεται, αλλά τον πλήρη εξευτελισμό εκείνων που φέρουν την ευτυχέστερη των ιδιοτήτων, που διακρίνεται όμως από μηδενικά δικαιώματα και ατέρμονες υποχρεώσεις, από τις πράξεις και τις συμπεριφορές του ίδιου τους, του νηπιακής ηλικίας σπλάχνου. Κάποιες φορές η ηθική τιμωρία για τους ανεύθυνους κηδεμόνες, εφόσον ο Νόμος δεν είναι πάντοτε δίκαιος για να τους κρίνει, είναι πολύ πιο σκληρή και ισοπεδωτική. Αν διαθέτουν βεβαίως έστω και την ελάχιστη πέτσα, για να κατανοήσουν τον πόνο της απόρριψης από το καμάρι τους...
Ο γάμος του Μπηλ, ενός διακεκριμένου αλλά και πολυάσχολου Λονδρέζου εμπόρου έργων τέχνης και της Σουζάνα, μια ώριμης ηλικιακά δημοφιλούς ροκ σταρ διαλύεται. Κάτι τα συνεχή ταξίδια εκείνου στην πατρίδα του, μακριά από την εστία της Νέας Υόρκης, κάτι η μόνιμη απουσία εκείνης σε περιοδείες ανά την επικράτεια με το συγκρότημα της, δεν ορίζουν την παραμικρή βάση σύστασης σωστής οικογένειας. Θύμα της περίστασης, η χαριτωμένη επτάχρονη Μέιζι, μια μονίμως γελαστή μέσα στην θλίψη της παιδούλα, που έχει μέσα της κατανοήσει πως ο μπαμπάς και η μαμά δεν πρόκειται ποτέ πια να είναι μαζί. Κάτι που την θλίβει αφάνταστα, σκεπτόμενη ρεαλιστικά και ορθολογικά όμως, σε αντιδιαστολή με την ηλικία της, θα αναζητήσει τα ημίμετρα εκείνα, που θα της χαρίσουν την γονική αγκαλιά και στοργή, που οι δικοί της της στερούν με την εγωιστική τους συμπεριφορά.
Χάδι - αληθινό και ουχί βιαστικό ή στο πόδι, όπως την έχουν μάθει ο βιαστικός παραδόπιστος πατέρας και η πνιγμένη στις ουσίες Ντέμπι Χάρι μάνα - που θα βρει περισσό μάλιστα από την νταντά της, την Μαργκό μια όμορφη Γαλλιδούλα, που προς μεγάλη της έκπληξη θα ντυθεί συνάμα και το ρούχο της μητριάς και από τον Λίνκολν, έναν γοητευτικό και ανέμελο μπάρμαν, που και επισήμως είναι το αγόρι, της απελευθερωμένης μητέρας. Αναγκασμένη να υποδυθεί το μπαλάκι της διεκδίκησης τους, που παίζεται στο γήπεδο των άψυχων δικαστικών μεγάρων, αντί να ξοδεύει την παιδικότητα της στο σχολειό, στην ανεμελιά και στο παιχνίδι, η Μέιζι, με ανείπωτη ψυχραιμία και θάρρος, θα πάρει μόνη της την κατάσταση στα απαλά της χεράκια και θα βάλει στην θέση τους, τους γονείς - ανέκδοτο.
Έστω κι αν στο φινάλε της η τραγωδία (της διπλανής πόρτας) της μικρής Μέιζι, μοιάζει παραμυθένια και μακρινή από άλλες, χιλιάδες παρόμοιες που λαμβάνουν χώρα στον προοδευτικό δυτικό κόσμο, εντούτοις είναι ανά στιγμές της πολύ σκληρή, θλιβερή, σχεδόν μη παρακολουθήσιμη, ειδικά από όποιον βιώνει την πατρότητα, όχι ως απλή αναφορά στην ταυτότητα. Η αφήγηση της δυάδας των indie McGehee και Siegel, πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Henry James, παρότι μελαγχολική και συννεφιασμένη, πάντοτε διακατέχεται από αισιοδοξία - χάρη κυρίως στις πονηρές και όλο σκέρτσο ματιές της πιτσιρίκας - στοιχείο που τονίζει και υπέροχη κινηματογράφηση του Μεγάλου Μήλου, συνθέτοντας μια πολύ πιο ολοκληρωμένη κινηματογραφική άποψη, από την προηγούμενη τους, στο πανομοιότυπης φιλοσοφίας και αισθητικής The Bee Season.
Για πες: Κακά τα ψέματα. Καταλύτης κάθε τέτοιου μελοδράματος βγαλμένου από την καθημερινότητα, είναι η ερμηνευτική συμπεριφορά του ανήλικου πρωταγωνιστή. Κι εδώ στην επιλογή της Μέιζι το κάστινγκ χτύπησε διάνα στο μουτράκι της Onata Aprile, που κερδίζει χάρη στην εκφραστικότητα της στον τρόπο επεξεργασίας της εσωτερική θλίψης, το άτυπο όσκαρ των λιλιπούτειων αστέρων της σεζόν. Έκπληξη δεν ορίζει η παρουσία της πάντα καλής Julianne Moore, ως σχεδόν άκαρδης ροκούς, ούτε του χαρισματικού Steve Coogan, που έχει μάθει απέξω κι ανακατωτά πως να προσφέρει εαυτόν ως αστείο κλόουν, μηδέ του σούπερ γόη Alexander Skarsgard, που πανεύκολα σκορπά αναφιλητά στις ευαίσθητες γυναικείες καρδιές. Έκπληξη όμως είναι το ντεμπούτο της ξανθούλας Σκοτσέζας Joanna Vanderham (η γλυκύτατη γκουβερνάντα) που παρέα με το κοριτσάκι που κρατά σφιχτά από το χέρι σε όλη την διάρκεια του καλοδουλεμένου δράματος, βαδίζουν ήδη τον δρόμο της καλλιτεχνικής επιτυχίας.
Χάδι - αληθινό και ουχί βιαστικό ή στο πόδι, όπως την έχουν μάθει ο βιαστικός παραδόπιστος πατέρας και η πνιγμένη στις ουσίες Ντέμπι Χάρι μάνα - που θα βρει περισσό μάλιστα από την νταντά της, την Μαργκό μια όμορφη Γαλλιδούλα, που προς μεγάλη της έκπληξη θα ντυθεί συνάμα και το ρούχο της μητριάς και από τον Λίνκολν, έναν γοητευτικό και ανέμελο μπάρμαν, που και επισήμως είναι το αγόρι, της απελευθερωμένης μητέρας. Αναγκασμένη να υποδυθεί το μπαλάκι της διεκδίκησης τους, που παίζεται στο γήπεδο των άψυχων δικαστικών μεγάρων, αντί να ξοδεύει την παιδικότητα της στο σχολειό, στην ανεμελιά και στο παιχνίδι, η Μέιζι, με ανείπωτη ψυχραιμία και θάρρος, θα πάρει μόνη της την κατάσταση στα απαλά της χεράκια και θα βάλει στην θέση τους, τους γονείς - ανέκδοτο.
Έστω κι αν στο φινάλε της η τραγωδία (της διπλανής πόρτας) της μικρής Μέιζι, μοιάζει παραμυθένια και μακρινή από άλλες, χιλιάδες παρόμοιες που λαμβάνουν χώρα στον προοδευτικό δυτικό κόσμο, εντούτοις είναι ανά στιγμές της πολύ σκληρή, θλιβερή, σχεδόν μη παρακολουθήσιμη, ειδικά από όποιον βιώνει την πατρότητα, όχι ως απλή αναφορά στην ταυτότητα. Η αφήγηση της δυάδας των indie McGehee και Siegel, πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Henry James, παρότι μελαγχολική και συννεφιασμένη, πάντοτε διακατέχεται από αισιοδοξία - χάρη κυρίως στις πονηρές και όλο σκέρτσο ματιές της πιτσιρίκας - στοιχείο που τονίζει και υπέροχη κινηματογράφηση του Μεγάλου Μήλου, συνθέτοντας μια πολύ πιο ολοκληρωμένη κινηματογραφική άποψη, από την προηγούμενη τους, στο πανομοιότυπης φιλοσοφίας και αισθητικής The Bee Season.
Για πες: Κακά τα ψέματα. Καταλύτης κάθε τέτοιου μελοδράματος βγαλμένου από την καθημερινότητα, είναι η ερμηνευτική συμπεριφορά του ανήλικου πρωταγωνιστή. Κι εδώ στην επιλογή της Μέιζι το κάστινγκ χτύπησε διάνα στο μουτράκι της Onata Aprile, που κερδίζει χάρη στην εκφραστικότητα της στον τρόπο επεξεργασίας της εσωτερική θλίψης, το άτυπο όσκαρ των λιλιπούτειων αστέρων της σεζόν. Έκπληξη δεν ορίζει η παρουσία της πάντα καλής Julianne Moore, ως σχεδόν άκαρδης ροκούς, ούτε του χαρισματικού Steve Coogan, που έχει μάθει απέξω κι ανακατωτά πως να προσφέρει εαυτόν ως αστείο κλόουν, μηδέ του σούπερ γόη Alexander Skarsgard, που πανεύκολα σκορπά αναφιλητά στις ευαίσθητες γυναικείες καρδιές. Έκπληξη όμως είναι το ντεμπούτο της ξανθούλας Σκοτσέζας Joanna Vanderham (η γλυκύτατη γκουβερνάντα) που παρέα με το κοριτσάκι που κρατά σφιχτά από το χέρι σε όλη την διάρκεια του καλοδουλεμένου δράματος, βαδίζουν ήδη τον δρόμο της καλλιτεχνικής επιτυχίας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Μαΐου από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική