The Frozen Ground
του Scott Walker. Με τους Nicolas Cage, John Cusack, Vanessa Hudgens, 50 Cent, Radha Mitchell, Jodi Lyn O'Keefe
Κτήνος!
του zerVo (@moviesltd) 
Αναμφίβολα και μακράν του δεύτερου, κατέχει τον μεγαλύτερο εγκληματικό φάκελο στα αστυνομικά χρονικά, της (γενικά φιλήσυχης) πεντηκοστής αμερικάνικης πολιτείας. Για μια ολόκληρη τετραετία, στις αρχές της δεκαετίας του 80, ο μανιακός σίριαλ κίλερ Ρόμπερτ Χάνσεν, υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των γυναικών στην μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκα, Άνκορατζ, με τους υπολογισμούς των αρχών να κάνουν λόγο για 17 μέχρι 21 θύματα που έπεσαν νεκρά από την παρανοϊκή του επιθετικότητα. Στην ανάκριση ο φονιάς παραδέχτηκε πως δικά του εγκλήματα είναι μόλις τέσσερα εξ αυτών. Σήμερα ο 74χρονος Χάνσεν εκτίει ποινή κάθειρξης 461 ετών, στις φυλακές Σπρινγκ Κρικ του Σιούαρντ.
Ιούνιος του 1983. Έχοντας μόλις καταφέρει να διαφύγει από την απομακρυσμένη κατοικία του βιαστή της, όπου βρέθηκε εγκλωβισμένη για δυο μερόνυχτα, έχοντας υποστεί έναν ανείπωτο εφιάλτη, η ανήλικη ιερόδουλη Σίντι Πόλσον, ασφαλής πλέον στα χέρια της αστυνομίας, κτίζει με την αφήγηση της το προφίλ του δράστη. Τα πάντα στα λεγόμενα της, φωτογραφίζουν ένα και μοναδικό πρόσωπο, ένα από τα πιο ενάρετα στελέχη της κοινωνίας των προαστίων του Άνκορατζ, έναν υποδειγματικό οικογενειάρχη, που πέρα από μερικά παραπτώματα, ουδέποτε έχει απασχολήσει τον νόμο. Η μικρή υπερβάλλει και με δόλιο τρόπο επιχειρεί να σπιλώσει υπολήψεις είναι το πόρισμα του ανακριτή και ο φάκελος κλείνει...
...ευτυχώς όχι οριστικά όμως, αφού λειτουργώντας παράτυπα χαμηλόβαθμος αστυνομικός θα αποστείλει τα (κατά την γνώμη του ακράδαντα) στοιχεία στα χέρια του πεπειραμένου επιθεωρητή Τζακ Χάλκομπ, ενός χαρισματικού ντετέκτιβ, που λίγες μόλις εβδομάδες πριν αποχαιρετήσει οριστικά την Υπηρεσία του, στο Βορειότερο άκρο της Αμερικάνικης ηπείρου, θα επιχειρήσει να λύσει το παζλ της υπόθεσης του κατά συρροήν φονιά. Με τον χρόνο να κυλά εναντίον του και καινούργια θύματα να προστίθενται στην μακάβρια λίστα, ο Χάλκομπ, έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την ευφυΐα του εγκληματία, που τον βοηθά να ξεγλιστρά σαν χέλι και την αρνητική διάθεση των ανωτέρων του στις υπηρεσιακές του απαιτήσεις...
Ουσιαστικά το The Frozen Ground, λειτουργεί απολύτως γραμμικά στην αφήγηση του, σαν ένα δραματοποιημένο χρονικό, των τελευταίων ημερών της δράσης του serial killer. Καμία απολύτως σκηνοθετική έκπληξη δεν βγάζει από το καπέλο ο ακαδημαϊκής σκηνοθετικής συμπεριφοράς Scott Walker στο δημιουργικό του ντεμπούτο, εκτός ίσως από κάποιες κοντινές λήψεις με την κάμερα στο χέρι, που ανεβάζουν - κάπως - τους δραματικούς παλμούς της εξιστόρησης. Με λίγη περισσότερη προσοχή πάντως ο Ωκεάνιος θα μπορούσε να ρίξει λίγο περισσότερο φως στο σοσιαλιστικό ζήτημα που σιγοβράζει κάτω από το κεντρικό πλοτ, που κάνει λόγο για την απαξίωση των επίσημων καταγραφών θυμάτων χαμηλού κοινωνικού επιπέδου - όπως εδώ η 17χρονη τοξικομανής, πόρνη, άστεγη και όλα τα συναφή, που η μηνυτήρια αναφορά της πετιέται αυτοστιγμεί στον κάδο των απορριμάτων - την ίδια ώρα που στυγνά καθάρματα, σαν τον Χάνσεν, φορώντας το προσωπείο του καλού κι αγαθού ρεπουμπλικάνου, περνιούνται ως υπεράνω πάσης υποψίας.
Για πες: Αν θέλω να είμαι τίμιος με τον, μια φορά κι έναν καιρό, σούπερ σταρ Nicolas Cage (και πρωταγωνιστή δύο τουλάχιστον περιπετειών δράσης που κατέχουν περίοπτη θέση στο προσωπικό μου τοπ-10 στο genre) θα πρέπει να τον παροτρύνω στο εφεξής να συμμετέχει μόνο σε τέτοιου είδους ανεξάρτητες, φτηνούλες, τηλεταινιακού επιπέδου παραγωγές, που τουλάχιστον το όποιο του ταλέντο δεν εξευτελίζεται στον βωμό του paycheck. Ικανοποιητικός μετά από καιρό ο γαλανομάτης, πανεύκολα αποδίδει τον διώκτη, κάτι που δεν μπορώ να πω ούτε για τον John Cusack, στον οποίο πόνταρα εξαρχής - και εντέλει έχασα - πως θα πετύχει να αποδώσει στην έκφραση του, τον σχιζοειδή χαρακτήρα του Χάνσεν, ούτε για την Vanessa Hudgens, που για να φτάσει στο level της μακαρίτισσας Brittany Murphy, πρέπει να φάει πολλά, πολλά ψωμιά ακόμη.
...ευτυχώς όχι οριστικά όμως, αφού λειτουργώντας παράτυπα χαμηλόβαθμος αστυνομικός θα αποστείλει τα (κατά την γνώμη του ακράδαντα) στοιχεία στα χέρια του πεπειραμένου επιθεωρητή Τζακ Χάλκομπ, ενός χαρισματικού ντετέκτιβ, που λίγες μόλις εβδομάδες πριν αποχαιρετήσει οριστικά την Υπηρεσία του, στο Βορειότερο άκρο της Αμερικάνικης ηπείρου, θα επιχειρήσει να λύσει το παζλ της υπόθεσης του κατά συρροήν φονιά. Με τον χρόνο να κυλά εναντίον του και καινούργια θύματα να προστίθενται στην μακάβρια λίστα, ο Χάλκομπ, έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την ευφυΐα του εγκληματία, που τον βοηθά να ξεγλιστρά σαν χέλι και την αρνητική διάθεση των ανωτέρων του στις υπηρεσιακές του απαιτήσεις...
Ουσιαστικά το The Frozen Ground, λειτουργεί απολύτως γραμμικά στην αφήγηση του, σαν ένα δραματοποιημένο χρονικό, των τελευταίων ημερών της δράσης του serial killer. Καμία απολύτως σκηνοθετική έκπληξη δεν βγάζει από το καπέλο ο ακαδημαϊκής σκηνοθετικής συμπεριφοράς Scott Walker στο δημιουργικό του ντεμπούτο, εκτός ίσως από κάποιες κοντινές λήψεις με την κάμερα στο χέρι, που ανεβάζουν - κάπως - τους δραματικούς παλμούς της εξιστόρησης. Με λίγη περισσότερη προσοχή πάντως ο Ωκεάνιος θα μπορούσε να ρίξει λίγο περισσότερο φως στο σοσιαλιστικό ζήτημα που σιγοβράζει κάτω από το κεντρικό πλοτ, που κάνει λόγο για την απαξίωση των επίσημων καταγραφών θυμάτων χαμηλού κοινωνικού επιπέδου - όπως εδώ η 17χρονη τοξικομανής, πόρνη, άστεγη και όλα τα συναφή, που η μηνυτήρια αναφορά της πετιέται αυτοστιγμεί στον κάδο των απορριμάτων - την ίδια ώρα που στυγνά καθάρματα, σαν τον Χάνσεν, φορώντας το προσωπείο του καλού κι αγαθού ρεπουμπλικάνου, περνιούνται ως υπεράνω πάσης υποψίας.
Για πες: Αν θέλω να είμαι τίμιος με τον, μια φορά κι έναν καιρό, σούπερ σταρ Nicolas Cage (και πρωταγωνιστή δύο τουλάχιστον περιπετειών δράσης που κατέχουν περίοπτη θέση στο προσωπικό μου τοπ-10 στο genre) θα πρέπει να τον παροτρύνω στο εφεξής να συμμετέχει μόνο σε τέτοιου είδους ανεξάρτητες, φτηνούλες, τηλεταινιακού επιπέδου παραγωγές, που τουλάχιστον το όποιο του ταλέντο δεν εξευτελίζεται στον βωμό του paycheck. Ικανοποιητικός μετά από καιρό ο γαλανομάτης, πανεύκολα αποδίδει τον διώκτη, κάτι που δεν μπορώ να πω ούτε για τον John Cusack, στον οποίο πόνταρα εξαρχής - και εντέλει έχασα - πως θα πετύχει να αποδώσει στην έκφραση του, τον σχιζοειδή χαρακτήρα του Χάνσεν, ούτε για την Vanessa Hudgens, που για να φτάσει στο level της μακαρίτισσας Brittany Murphy, πρέπει να φάει πολλά, πολλά ψωμιά ακόμη.
Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
