Το Κάλεσμα
του James Wan. Με τους Patrick Wilson, Vera Farmiga, Lili Taylor, Ron Livingstone
Οι πρόγονοι των Σκάλι και Μόλντερ...
του zerVo (@moviesltd) 
Αν ανατρέξει κανείς στις γραφές, αναζητώντας τους διασημότερους ερευνητές μεταφυσικών φαινομένων, τότε σίγουρα το λήμμα θα τον οδηγήσει στις μορφές του ζευγαριού του Εντ και της Λορέιν Ουόρεν, που αφιέρωσαν περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες μελέτης των δαιμονίων και των συμπεριφορών τους. Οι ίδιοι αποκάλεσαν εαυτούς ως δαιμονολόγους, ενώ δεν υπήρξαν λίγοι εκείνοι που τους θεώρησαν ως κοινούς απατεώνες και εκμεταλλευτές ανεξήγητων καταστάσεων. Περιπτώσεις όπως η διαβόητη υπόθεση του Άμιτιβιλ, που σόκαρε με την αγριότητα της την κοινή γνώμη, του Λυκανθρώπου Μπιλ Ράμσευ ή των κατατρομαγμένων φιλήσυχων Σμερλ στην Πενσιλβάνια, που οι Ουόρεν επιχείρησαν με ορθολογικό και μη τρόπο να εξηγήσουν αποτελούν ένα μέρος και μόνο της πολυετούς τους δράσης. Με το The Conjuring ξεκινά η κινηματογραφική προσέγγιση του έργου του αμφισβητούμενου διδύμου, ορίζοντας την αφετηρία ενός καινούργιου ανατριχιαστικού σίριαλ της μεγάλης οθόνης, με έκδηλο horror (και κατ επέκταση εμπορικό) ενδιαφέρον...
1971. Έχοντας εναποθέσει όλες της τις οικονομίες στην αγορά ενός αρχοντικού νεοκλασικού διόροφου σε μια απομονωμένη περιοχή του Ρόουν Άιλαντ, η αγαπημένη επταμελής φαμίλια του Ρότζερ και της Κάρολαιν Πέρον, θα επιχειρήσει ένα καινούργιο ξεκίνημα, σε έναν νέο τόπο. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές στην ανακαινισμένη έπαυλη, οι καινούργιοι της ένοικοι, θα γίνουν μάρτυρες μυστηριωδών και δύσκολα εξηγήσιμων καταστάσεων: Κάποια απροσδιόριστης προέλευσης σημάδια στο κορμί της μητέρας, ο αιφνίδιος θάνατος του λατρεμένου κατοικίδιου, σκιές και τριγμοί στα δωμάτια των πέντε κοριτσιών, θα οδηγήσουν τα μέλη της οικογένειας στο συμπέρασμα πως το σπίτι τους είναι στοιχειωμένο. Έχοντας πλήρη άγνοια από το πως να αντιμετωπίσουν μια τόσο ιδιαίτερη περίπτωση, θα ζητήσουν την βοήθεια των ειδικευμένων στην αποκάλυψη των δαιμονίων Γουόρεν, που τυγχάνει την ίδια περίοδο να δίνουν διαλέξεις με κεντρικό θέμα την δράση των μη αναπαυμένων πνευμάτων, στην περιοχή τους.
Είναι η πολλοστή φορά, που μια κτισμένη κάποιους αιώνες πριν, ώστε να διαθέτει και την ανάλογη προιστορία, οικία, αποτελεί το επίκεντρο μιας ανατριχιαστικής φιλμικής ιστορίας. Με σχεδόν όλες τις πιθανές εκφάνσεις ενός τέτοιου σεναρίου να έχουν ειπωθεί κατά το παρελθόν, ήταν απαιτητή ανάγκη, η με κάποιον τρόπο ανανέωση του genre κάτι που με ιδιαίτερα ευρηματικό - και καλύπτοντας μονομιάς την προυπόθεση των αναγκαίων σίκουελς - έλυσαν οι συγγραφείς του σκριπτ Chad και Carey Hayes (The Reaping). Το The Conjuring δεν είναι απλά μια ταινία τρόμου, που εκτυλίσσεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα ημι-φωτισμένα δωμάτια μιας κυριευμένης από τα αιμοβόρα φαντάσματα βίλας, αλλά είναι ο θεματικός πιλότος που ορίζει το μαρς ενός franchise, υποσχόμενου να σκορπίσει αμέτρητες φοβιστικές στιγμές στο κοινό του, βασίζοντας τις ίντριγκες του, εδώ είναι το σπουδαίο, σε πραγματικές ιστορίες με Paranormal Activity!
Μετά από ένα καλοσχεδιασμένο introduction, που προβάλλει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του στόρι, όχι δηλαδή την περικυκλωμένη από τα διαβολικά πνεύματα επτάδα, αλλά το εν είδει Sherlock και Watson ντουέτο των ξεχωριστών ντετέκτιβ, το φιλμ κινείται για μεγάλο χρονικό του διάστημα σε δύο παράλληλες τροχιές, παρουσιάζοντας την μια στιγμή την δραστηριότητα στο haunted house και την άλλη αναπτύσσοντας τις δεξιότητες της δυάδας των Ουόρενς. Στην πρώτη ράγα, δεν υπάρχει κάτι που ο τρομο-γνώστης δεν έχει συναντήσει στο πανί: Συριστικές ιαχές, τηλεκινήσεις που εκτοξεύουν την ένταση στα ύψη, αποδιωκτικές φιγούρες που σχηματίζονται στα είδωλα ή στο φόντο και πείθουν λεπτό με λεπτό, πως κάτι περίεργο κρύβουν οι τοίχοι του κτιρίου δίπλα στην λίμνη. Στην δεύτερη, το πράγμα ισορροπεί, καθώς τα πρόσωπα των δύο ερευνητών, δεν εκπλήσσονται επ ουδενί στο άκουσμα μιας ακόμη τρομακτικής ιστορίας, εφόσον κάτι τέτοιο αποτελεί μέρος της καθημερινότητας τους, έχοντας μάλιστα στο δικό τους σπίτι, κτίσει ειδική γωνιά για τα σατανικά εκθέματα που έχουν αποσπάσει στην επαγγελματική τους πορεία.
Είναι λογικό λοιπόν, κάποια στιγμή (ή ώρα που ζητείται η βοήθεια τους) οι δυο αυτές γραμμές να ενωθούν σε μια, με την έρευνα να επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στον τόπο του μυστηρίου κι εκεί πάλι η σκηνοθετική ματιά του (του βγάζω το καπέλο) James Wan, έχει κάτι εναλλακτικό να πει. Ο εφευρέτης του απίστευτου σίριαλ των Saw και του εξαιρετικού προπέρσινου Insidious (που εντός ολίγου αποκτά και το αδελφάκι του) παίζει πλέον με την χρονική στιγμή που λαμβάνουν χώρα τα φαινόμενα, εποχή που οι τεχνικές ευκολίες δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα στην αποκάλυψη της αλήθειας. Κάμερες Super-8, κουδουνάκια στα πόμολα, άντε κι ένας φασματογράφος που προδίδει την πρόσφατη κίνηση από την θερμότητα, δεν είναι ότι πιο μοντέρνο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να εξολοθρεύσει το Κακό. Κι όμως πόντο - πόντο ο θεατής βουλιάζει σε αυτή την πρωτόγονη seventees συλλογιστική, δένοντας και ο ίδιος τα χέρια του κόμπο στην απεγνωσμένη προσπάθεια να λύσει τον γρίφο.
Με όλες αυτές τις καινοτομίες από την εξαιρετικά οργανωμένη ομάδα του Conjuring, που τα πήγε πολύ καλά και στον τομέα των οπτικοακουστικών εφέ, της απεικονισμένης chilling φωτογραφίας και του κτισίματος κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, περίμενα ένα πιο εμπνευσμένο φινάλε, που δεν θα λειτουργούσε απλώς ως γεφυράκι, περάσματος στην θεματική συνέχεια. Κυριολεκτικά ο επίλογος του αναμενόμενου εξορκισμού είναι γενναία αποδιδόμενος, όχι όμως ξεχωριστός, μοναδικός, διαφορετικός από όσους έχει συναντήσει ο σινεφίλ στο παρελθόν. Οκ, σύμφωνοι, για πρώτο επεισόδιο, οι νεωτερισμοί υπήρξαν ίσως πολλοί περισσότεροι από όσους θα περίμενε και οι πιο αισιόδοξος.
Για πες: Όπως προσεγμένη άλλωστε είναι και η σύνθεση του αντρόγυνου των investigators, που θα ξαναδούμε σύντομα ελπίζω στο μέλλον. Ο πεντακάθαρος ζεν πρεμιέ Patrick Wilson, ορίζει το ένα σκέλος του ζεύγους, το πιο ισορροπημένο συναισθηματικά, το πιο λογικό, αλλά και το πιο ριψοκίνδυνο, ενώ από την άλλη η νταντελένια Vera Farmiga, είναι η ψυχή του dynamic duo, εκείνη που διαθέτει τις πραγματικές ικανότητες μέντιουμ κι αυτή που καλείται να τα βάλει πρόσωπο με πρόσωπο με τα δαιμόνια, πληρώνοντας και το κόστος. Η ευφυής σύσταση από την New Line και την Warner, ενός τιμ προπομπού εκείνου των X-Files, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει το franchise και σε χρυσοφόρα μονοπάτια εφάμιλλα με εκείνα που διάβηκαν οι Σκάλι και Μόλντερ...
Είναι η πολλοστή φορά, που μια κτισμένη κάποιους αιώνες πριν, ώστε να διαθέτει και την ανάλογη προιστορία, οικία, αποτελεί το επίκεντρο μιας ανατριχιαστικής φιλμικής ιστορίας. Με σχεδόν όλες τις πιθανές εκφάνσεις ενός τέτοιου σεναρίου να έχουν ειπωθεί κατά το παρελθόν, ήταν απαιτητή ανάγκη, η με κάποιον τρόπο ανανέωση του genre κάτι που με ιδιαίτερα ευρηματικό - και καλύπτοντας μονομιάς την προυπόθεση των αναγκαίων σίκουελς - έλυσαν οι συγγραφείς του σκριπτ Chad και Carey Hayes (The Reaping). Το The Conjuring δεν είναι απλά μια ταινία τρόμου, που εκτυλίσσεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα ημι-φωτισμένα δωμάτια μιας κυριευμένης από τα αιμοβόρα φαντάσματα βίλας, αλλά είναι ο θεματικός πιλότος που ορίζει το μαρς ενός franchise, υποσχόμενου να σκορπίσει αμέτρητες φοβιστικές στιγμές στο κοινό του, βασίζοντας τις ίντριγκες του, εδώ είναι το σπουδαίο, σε πραγματικές ιστορίες με Paranormal Activity!
Μετά από ένα καλοσχεδιασμένο introduction, που προβάλλει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του στόρι, όχι δηλαδή την περικυκλωμένη από τα διαβολικά πνεύματα επτάδα, αλλά το εν είδει Sherlock και Watson ντουέτο των ξεχωριστών ντετέκτιβ, το φιλμ κινείται για μεγάλο χρονικό του διάστημα σε δύο παράλληλες τροχιές, παρουσιάζοντας την μια στιγμή την δραστηριότητα στο haunted house και την άλλη αναπτύσσοντας τις δεξιότητες της δυάδας των Ουόρενς. Στην πρώτη ράγα, δεν υπάρχει κάτι που ο τρομο-γνώστης δεν έχει συναντήσει στο πανί: Συριστικές ιαχές, τηλεκινήσεις που εκτοξεύουν την ένταση στα ύψη, αποδιωκτικές φιγούρες που σχηματίζονται στα είδωλα ή στο φόντο και πείθουν λεπτό με λεπτό, πως κάτι περίεργο κρύβουν οι τοίχοι του κτιρίου δίπλα στην λίμνη. Στην δεύτερη, το πράγμα ισορροπεί, καθώς τα πρόσωπα των δύο ερευνητών, δεν εκπλήσσονται επ ουδενί στο άκουσμα μιας ακόμη τρομακτικής ιστορίας, εφόσον κάτι τέτοιο αποτελεί μέρος της καθημερινότητας τους, έχοντας μάλιστα στο δικό τους σπίτι, κτίσει ειδική γωνιά για τα σατανικά εκθέματα που έχουν αποσπάσει στην επαγγελματική τους πορεία.
Είναι λογικό λοιπόν, κάποια στιγμή (ή ώρα που ζητείται η βοήθεια τους) οι δυο αυτές γραμμές να ενωθούν σε μια, με την έρευνα να επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στον τόπο του μυστηρίου κι εκεί πάλι η σκηνοθετική ματιά του (του βγάζω το καπέλο) James Wan, έχει κάτι εναλλακτικό να πει. Ο εφευρέτης του απίστευτου σίριαλ των Saw και του εξαιρετικού προπέρσινου Insidious (που εντός ολίγου αποκτά και το αδελφάκι του) παίζει πλέον με την χρονική στιγμή που λαμβάνουν χώρα τα φαινόμενα, εποχή που οι τεχνικές ευκολίες δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα στην αποκάλυψη της αλήθειας. Κάμερες Super-8, κουδουνάκια στα πόμολα, άντε κι ένας φασματογράφος που προδίδει την πρόσφατη κίνηση από την θερμότητα, δεν είναι ότι πιο μοντέρνο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να εξολοθρεύσει το Κακό. Κι όμως πόντο - πόντο ο θεατής βουλιάζει σε αυτή την πρωτόγονη seventees συλλογιστική, δένοντας και ο ίδιος τα χέρια του κόμπο στην απεγνωσμένη προσπάθεια να λύσει τον γρίφο.
Με όλες αυτές τις καινοτομίες από την εξαιρετικά οργανωμένη ομάδα του Conjuring, που τα πήγε πολύ καλά και στον τομέα των οπτικοακουστικών εφέ, της απεικονισμένης chilling φωτογραφίας και του κτισίματος κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, περίμενα ένα πιο εμπνευσμένο φινάλε, που δεν θα λειτουργούσε απλώς ως γεφυράκι, περάσματος στην θεματική συνέχεια. Κυριολεκτικά ο επίλογος του αναμενόμενου εξορκισμού είναι γενναία αποδιδόμενος, όχι όμως ξεχωριστός, μοναδικός, διαφορετικός από όσους έχει συναντήσει ο σινεφίλ στο παρελθόν. Οκ, σύμφωνοι, για πρώτο επεισόδιο, οι νεωτερισμοί υπήρξαν ίσως πολλοί περισσότεροι από όσους θα περίμενε και οι πιο αισιόδοξος.
Για πες: Όπως προσεγμένη άλλωστε είναι και η σύνθεση του αντρόγυνου των investigators, που θα ξαναδούμε σύντομα ελπίζω στο μέλλον. Ο πεντακάθαρος ζεν πρεμιέ Patrick Wilson, ορίζει το ένα σκέλος του ζεύγους, το πιο ισορροπημένο συναισθηματικά, το πιο λογικό, αλλά και το πιο ριψοκίνδυνο, ενώ από την άλλη η νταντελένια Vera Farmiga, είναι η ψυχή του dynamic duo, εκείνη που διαθέτει τις πραγματικές ικανότητες μέντιουμ κι αυτή που καλείται να τα βάλει πρόσωπο με πρόσωπο με τα δαιμόνια, πληρώνοντας και το κόστος. Η ευφυής σύσταση από την New Line και την Warner, ενός τιμ προπομπού εκείνου των X-Files, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει το franchise και σε χρυσοφόρα μονοπάτια εφάμιλλα με εκείνα που διάβηκαν οι Σκάλι και Μόλντερ...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Σεπτεμβρίου 2013 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική