του Morgan Spurlock. Με τους Niall, Zayn, Liam, Harry, Louis
Ο Λίαμ ο Γαμπρός μου...
του zerVo (@moviesltd)
Έλα, μπαμπά, πες, ποιος από όλους τους είναι ο πιο γλυκούλης? Σχεδόν δυσανασχετώντας, από την αυθόρμητη ανακήρυξη μου ως επίτιμου κριτή καλλιστείων, παίρνω στα χέρια μου το αυτοσχέδιο άλμπουμ, γεμάτο με κάθε λογής χαλκομανίες, φωτογραφίες, αποκόμματα, αυτοκόλλητα, για να μην χαλάσω το χατίρι στην απαίτηση της εντεκάχρονης κόρης. Τυχαία επιλέγω με τον δείκτη μου, έναν ξανθομπαμπουράκο, με μαλλί από αυτό το μοντέρνο, το ανακατεμένο του αγουροξυπνημένου, πιστεύοντας πως ξεμπέρδεψα. Τι να σου πω ρε μπαμπά, δεν έχεις καθόλου γούστο. Ο Λίαμ είναι ο πιο κούκλος και αν θέλεις να ξέρεις είναι και αυτός που θα παντρευτώ... Σέκος!
Η έβδομη εκδοχή του δημοφιλέστατου τηλεοπτικού talent show της Βρετανίας, X Factor, έμελλε να είναι εκείνη που θα αναδείκνυε το 2010, το πιο αγαπημένο boy band της σύγχρονης εποχής. Η πεντάδα των One Direction, πολύ σύντομα θα εκμεταλλευόταν το γκελ που έκανε στην νεολαία και με δύο back to back δίσκους, πιασάρικα βίντεο κλιπς, συνεχόμενα singles και δεδομένα sold out live εμφανίσεις, θα πετύχει να εκτοξευτεί στην πρώτη θέση των charts, εκτοπίζοντας κάθε άλλο αντίπαλο από την καρδιά των μουσικόφιλων τινέιτζερς. Και με τις συναυλίες στην O2 Arena του Λονδίνου να πλησιάζουν - ούτε λόγος φυσικά για απούλητο μαγικό χαρτάκι - είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για μια μικρή αναδρομή στην τριετία που μεσολάβησε από την στιγμή της σύνθεσης της ομάδας στο boot camp της εκπομπής μέχρι τώρα, που έχουν φτάσει στο απόγειο της καριέρας τους.
Φυσικά με μουσική συνοδεία ως χαλί τις επιτυχίες του συγκροτήματος, η κάμερα παρακολουθεί όλους μαζί, αλλά και τον καθένα ξεχωριστά στα παρασκήνια, στα βεστιάρια, στις πρόβες, μα και σε σημεία που τους φιλοξενούσαν πολύ πριν γίνουν διάσημοι. Από την μια μεριά δηλαδή στις οικίες τους, εκεί που παρεμβαίνουν με λίγες δηλώσεις τους και οι περήφανοι γονείς για να δηλώσουν την ανείπωτη χαρά που η επιτυχία των κανακάρηδων τους έχει αλλάξει ολοκληρωτικά και την δική τους ζωή ή από την άλλη καθημερινών ανθρώπων, φίλων των παιδιών που έτυχε να εργαστούν μαζί τους σε απλές καθημερινές εργασίες, στον φούρνο και το εστιατόριο, πριν βεβαίως εξελιχθούν σε δισεκατομμυριούχοι. Σίγουρα αρκεί να γνωρίζεις την διαδρομή ενός και μόνο γκρουπ αυτής της κατηγορίας, όπως των πρωτοπόρων New Kids On The Block, των μακράν πιο ταλαντούχων του είδους Take That, των N'Sync ή των Backstreet Boys για να έχεις άποψη και για το πως εκμεταλλεύονται την μοντέρνα πέραση τους στο κοινό και οι 1D, συνεπώς σε αυτό το κομμάτι το This Is Us δεν έχει να προσθέσει τίποτα το καινούργιο. Θα έλεγα μάλιστα πως αν δεν είσαι φαν, συνομήλικος και δεν ξέρεις απέξω κι ανακατωτά τους στίχους του What Makes You Beautiful, ο χρόνος κυλά πολύ δύσκολα στην παρακολούθηση. Αν ισχύουν όμως οι παραπάνω συνθήκες, τότε - σε καταλαβαίνω - για σένα το αφιέρωμα στα πέντε είδωλα μπορεί να αποδειχτεί ως και επικό.
Για πες: Για να πω την αλήθεια περίμενα διαφορετική πορεία στο genre από τον Morgan Spurlock, εκείνον δηλαδή τον τύπο που δεν δίστασε να γίνει πειραματόζωο για να αποδείξει την επιβλαβή δράση στον οργανισμό των junk foods στο Super Size Me, που εδώ με διεκπεραιωτικές κινήσεις κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ίσως έχοντας την εντολή να κοντράρει στα ίσα το αναλόγου ύφους πετυχημένο ροκούντραμα του Justin Bieber, Never Say Never το οποίο όμως ήταν πολύ πιο ανθρώπινο και έριχνε κάποιες ματιές και στις αρνητικές συνέπειες που κρύβει το σταριλίκι. Αντίθετα εδώ το φιλμ στην κεντρική του ιδέα, προβάλλει την θέληση που πρέπει κανείς να επιδείξει κυνηγώντας το όνειρο του, που αν το συνδυάσει με το ταλέντο, σχεδόν σίγουρα θα πραγματοποιηθεί.
Φυσικά με μουσική συνοδεία ως χαλί τις επιτυχίες του συγκροτήματος, η κάμερα παρακολουθεί όλους μαζί, αλλά και τον καθένα ξεχωριστά στα παρασκήνια, στα βεστιάρια, στις πρόβες, μα και σε σημεία που τους φιλοξενούσαν πολύ πριν γίνουν διάσημοι. Από την μια μεριά δηλαδή στις οικίες τους, εκεί που παρεμβαίνουν με λίγες δηλώσεις τους και οι περήφανοι γονείς για να δηλώσουν την ανείπωτη χαρά που η επιτυχία των κανακάρηδων τους έχει αλλάξει ολοκληρωτικά και την δική τους ζωή ή από την άλλη καθημερινών ανθρώπων, φίλων των παιδιών που έτυχε να εργαστούν μαζί τους σε απλές καθημερινές εργασίες, στον φούρνο και το εστιατόριο, πριν βεβαίως εξελιχθούν σε δισεκατομμυριούχοι. Σίγουρα αρκεί να γνωρίζεις την διαδρομή ενός και μόνο γκρουπ αυτής της κατηγορίας, όπως των πρωτοπόρων New Kids On The Block, των μακράν πιο ταλαντούχων του είδους Take That, των N'Sync ή των Backstreet Boys για να έχεις άποψη και για το πως εκμεταλλεύονται την μοντέρνα πέραση τους στο κοινό και οι 1D, συνεπώς σε αυτό το κομμάτι το This Is Us δεν έχει να προσθέσει τίποτα το καινούργιο. Θα έλεγα μάλιστα πως αν δεν είσαι φαν, συνομήλικος και δεν ξέρεις απέξω κι ανακατωτά τους στίχους του What Makes You Beautiful, ο χρόνος κυλά πολύ δύσκολα στην παρακολούθηση. Αν ισχύουν όμως οι παραπάνω συνθήκες, τότε - σε καταλαβαίνω - για σένα το αφιέρωμα στα πέντε είδωλα μπορεί να αποδειχτεί ως και επικό.
Για πες: Για να πω την αλήθεια περίμενα διαφορετική πορεία στο genre από τον Morgan Spurlock, εκείνον δηλαδή τον τύπο που δεν δίστασε να γίνει πειραματόζωο για να αποδείξει την επιβλαβή δράση στον οργανισμό των junk foods στο Super Size Me, που εδώ με διεκπεραιωτικές κινήσεις κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ίσως έχοντας την εντολή να κοντράρει στα ίσα το αναλόγου ύφους πετυχημένο ροκούντραμα του Justin Bieber, Never Say Never το οποίο όμως ήταν πολύ πιο ανθρώπινο και έριχνε κάποιες ματιές και στις αρνητικές συνέπειες που κρύβει το σταριλίκι. Αντίθετα εδώ το φιλμ στην κεντρική του ιδέα, προβάλλει την θέληση που πρέπει κανείς να επιδείξει κυνηγώντας το όνειρο του, που αν το συνδυάσει με το ταλέντο, σχεδόν σίγουρα θα πραγματοποιηθεί.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Αυγούστου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική