Το Τέλος του Κόσμου
των Seth Rogen, Evan Goldberg. Με τους Seth Rogen, Jay Baruchel, James Franco, Jonah Hill, Danny McBride, Craig Robinson, Michael Cera, Emma Watson
Η Απατηλή Λάμψη του Κρετινισμού
του gaRis (@takisgaris) 
Επιχειρηματικά να το θαμάξεις. Κινηματογραφικά να ξερνάς βατράχια. Αυτό που ακολουθεί είναι κάτι (ελάχιστα) περισσότερο από ένα επαγγελματικό φτυάρισμα μιας ξεχαρβάλωτης φάρσας που λανσάρεται ως αυτο-υπονομευτική παρωδία αποκαλυπτικών διαστάσεων. Είναι η κατάπληξη που προξενεί η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο ένα στουντιακό κόλπο παρα-βιάζει τη σχέση δημιουργού - θεατή για να προσδώσει μια κατάφωρα ψευδή, κλειδαροτρυπίστικη και ανυπόφορα σκατολογική χαζοκωμωδία που στη βάση της πετά ωμή σάρκα σελέμπριτυ βορρά σε ένα κοινό κατανάλωσης καταπιεσμένα ενόχων χαχανητών: Στην πλατεία - αρένα του σινεμά, όπου το ανόσιο είναι τρεντιά και το ανιαρό άποψη.
Οι συν-δημιουργοί Seth Rogen και Evan Goldberg, τα καναδο - εβραιόπουλα που την έκαναν μετά τη Superbad επιτυχία για άλλες καλιφορνέζικες πολιτείες, μαζεύουν την αλητοπαρέα των Jonah Hill, James Franco, Jay Baruchel και Craig Robinson στο σπίτι του τρελο-χίπστερ Franco, για ένα στόουνερ πάρτυ με Rihanna, Michael Cera και Emma Watson όπου μεταξύ σαχλοκουδουνιάς και ντιρλαντά αμετροέπειες, νάτη πετιέται η Αποκάλυψη (ναι, αυτή του Ιωάννη). Με πλείστη όση γραφικότητα, οι σχέσεις της παρέας κλωνίζονται, ο Τζόνα δαιμονίζεται, ενώ στο ενδιάμεσο θα υπάρξει χρόνος και για ένα χόουμ βίντεο σήκουελ του Pineapple Express, καθώς το αλληλοξεκατίνιασμα πέφτει σύννεφο ώσπου η αυτοθυσία καθενός κατά σειρά θα αποδειχθεί ο μόνος δρόμος για την κυριολεκτική ανάληψη στους ουρανούς, όπου το τζόιντ θα ξαναπέσει ντουμάνι με τη φιλική συμμετοχή του θρυλικού boy band Backstreet Boys, το οποίο πλαισιώνει αυτή την προσχηματικά αυτοσχεδιαστική άνευ ουσίας κωμωδίας.
Δεν είναι μυστικό ότι μετά από δυο πανίγερες φόλες (The Watch, Green Hornet) το συγγραφικό δίδυμο Goldberg - Rogen όφειλε να δώσει τα ρέστα του για να αποδείξει στο 20+ κοινό του πως δεν έχει στερέψει, αν όχι από κωμικές ιδέες, τουλάχιστον από την ικανότητα να σοκάρει, θίγοντας υποβολιμιαία τις καθεστηκυίες συμβάσεις του χιλιοταλαιπωρημένου κινηματογραφικού είδους. Το αντανακλαστικό ρηάλιτι είναι ομολογουμένως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία δημιουργικής ανατροπής, υπό την έννοια ότι θα βγει σατυρικός ζωμός, αναφορικά με την αβάσταχτη ελαφρότητα του χόλλυγουντ, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φρικτή πίεση του να διατηρήσεις διασημότητα στην Πόλη των Αγγέλων. Αντ’αυτού, μας παραδίδεται ένα ανατρεπόμενο γεμάτο κακογουστιά, ασταμάτητη εκφορά διαλόγων που προκαλούν αμηχανία, χωρίς οτιδήποτε αξιομνημόνευτο πλην της τραγελαφικής εμφάνισης του μόνιμου στόχου της παρέας από το Superbad, Michael Cera, σε ρεσιτάλ κόντρα-παρουσίας ως αθυρόστομου σεξομανούς κρετίνου.
Για πες: Για τους ίδιους λόγους που δεν είδαμε εντέλει τη σκηνή του τέλους με τον Rogen να καπνίζει στον Παράδεισο φούντα με τον Χίτλερ, είναι αξιοθαύμαστη η πανουργία των δημιουργών να πατούν στα χνάρια των Scary Movies, αντλώντας χάχανα από το διαστροφικό όμως συνάμα βαθιά αποστειρωμένο από κάθε ικμάδα ουσιαστικού σχολίου «χιούμορ», με τα οψίμως θεαματικά εισπρακτικά αποτελέσματα. Μετά τα $100Μ που έβγαλε το This is the End, δεν αμφιβάλλω ότι ο Αρμαγεδών είναι προ των πυλών.
Δεν είναι μυστικό ότι μετά από δυο πανίγερες φόλες (The Watch, Green Hornet) το συγγραφικό δίδυμο Goldberg - Rogen όφειλε να δώσει τα ρέστα του για να αποδείξει στο 20+ κοινό του πως δεν έχει στερέψει, αν όχι από κωμικές ιδέες, τουλάχιστον από την ικανότητα να σοκάρει, θίγοντας υποβολιμιαία τις καθεστηκυίες συμβάσεις του χιλιοταλαιπωρημένου κινηματογραφικού είδους. Το αντανακλαστικό ρηάλιτι είναι ομολογουμένως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία δημιουργικής ανατροπής, υπό την έννοια ότι θα βγει σατυρικός ζωμός, αναφορικά με την αβάσταχτη ελαφρότητα του χόλλυγουντ, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη φρικτή πίεση του να διατηρήσεις διασημότητα στην Πόλη των Αγγέλων. Αντ’αυτού, μας παραδίδεται ένα ανατρεπόμενο γεμάτο κακογουστιά, ασταμάτητη εκφορά διαλόγων που προκαλούν αμηχανία, χωρίς οτιδήποτε αξιομνημόνευτο πλην της τραγελαφικής εμφάνισης του μόνιμου στόχου της παρέας από το Superbad, Michael Cera, σε ρεσιτάλ κόντρα-παρουσίας ως αθυρόστομου σεξομανούς κρετίνου.
Για πες: Για τους ίδιους λόγους που δεν είδαμε εντέλει τη σκηνή του τέλους με τον Rogen να καπνίζει στον Παράδεισο φούντα με τον Χίτλερ, είναι αξιοθαύμαστη η πανουργία των δημιουργών να πατούν στα χνάρια των Scary Movies, αντλώντας χάχανα από το διαστροφικό όμως συνάμα βαθιά αποστειρωμένο από κάθε ικμάδα ουσιαστικού σχολίου «χιούμορ», με τα οψίμως θεαματικά εισπρακτικά αποτελέσματα. Μετά τα $100Μ που έβγαλε το This is the End, δεν αμφιβάλλω ότι ο Αρμαγεδών είναι προ των πυλών.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 1 Αυγούστου 2013 από την Feelgood
