Movies Ltd

των David Palmer, Dax Shepard. Με τους Dax Shepard, Kristen Bell, Kristin Chenoweth, Tom Arnold, Bradley Cooper, Ryan Hansen, Beau Bridges, Michael Rosenbaum

Μπόλικο μαρσάρισμα, τζούφιες γκαζιές

του zerVo (@moviesltd)

Σοβαρό ηθοποιό δεν τον έλεγες με τίποτα. Κάτι αυτή η έντονη επιδεικτικότητα σε κάθε του κίνηση, κάτι το ύφος του που πάντα συνοδευόταν από την πομπή "είμαι εγώ και κανένας άλλος", κάτι το γεγονός πως μεσουράνησε τις εποχές του "έξω οι Αμερικάνοι" κι αν μη τι άλλο εκείνος εκπροσώπησε όσο κανένας άλλος τον ιδανικό Γιάνκη των 70s, ο Burt Reynolds ουδέποτε υπήρξε δημοφιλής στα μέρη μας. Κάθε καινούργια του ταινία - τότε - μπορεί έξω να έσπαγε ταμεία κι εκείνος να αποτελούσε τον υπ αριθμόν ένα γόη της περιόδου, εδώ τίποτα, νάδα, τζίφος. Ούτε το Smokey And The Bandit, το πιο πετυχημένο του φιλμικό κολπάκι, με τις τόσες συνέχειες, έπιασε αξιοπρεπή νούμερα εδώ, ενώ αμφιβάλλω αν κάποιοι πήγαν και είδαν το εμπορικότατο Canonball Run για την αφεντιά του κι όχι για τα ακροβατικά του Jackie Chan ή τις καμπύλες της Farrah. Πως μου ήρθε τώρα στο μυαλό ο Μουστάκιας? Απλώς γιατί παρακολουθώντας το περιπετειώδες και κωμικό Hit & Run συνειδητοποίησα πως αν είχε γυριστεί στα 1975, δεδομένα τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα κρατούσε ο θρυλικός Burt.

Συμμετέχοντας σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, αφού κάρφωσε τους συνεργούς του στις ένοπλες ληστείες τραπεζών που συμμετείχε ως οδηγός, ο Τσάρλι Μπρόνσον (!) έχει για τα καλά υιοθετήσει την καινούργια του ταυτότητα, ζώντας εδώ και τέσσερα χρόνια σε μια απομονωμένη κωμόπολη στην βόρεια Καλιφόρνια. Βλέποντας πως η αγαπημένη του Άννι, που αγνοεί πλήρως το παράνομο παρελθόν του, επιθυμεί να αποδεχτεί την πρόταση εργασίας που της έγινε και να μετακομίσει στο Λος Άντζελες, φοβούμενος πως θα την χάσει, θα ρισκάρει να την συνοδεύσει ο ίδιος στην μεγαλούπολη. Κίνηση που δεν θα δει με καθόλου καλό μάτι ούτε ο άγαρμπος Σερίφης που τον έχει, μυστικά, υπό την εποπτεία του, ούτε ο αυτάρεσκος παλιός αγαπητικός της κοπέλας, που από σπόντα θα αποκαλύψει την αλήθεια και θα θελήσει να προστατέψει την πρώην καλή του.

Και η κατάσταση θα περιπλακεί ακόμη περισσότερο, καθώς τα χνάρια του Τσάρλι (ή Γιουλ, όπως τον βάφτισε ο πατέρας του, λάτρης του φαλακρού αστέρα Brynner) θα γίνουν αντιληπτά και στον αγριεμένο ex κομπανιέρο και στην συμμορία του, που θα θελήσει να πάρει εκδίκηση για τo κάρφωμα και τους λίγους μήνες που πέρασε πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, παίρνοντας στο κατόπι το κυνηγημένο ζευγάρι, που ταξιδεύει ταχύτατα προς LA μέσα στην πειραγμένη Lincoln του '76. Το ζήτημα που βασανίζει πια τον τρομαγμένο όσο και ερωτευμένο νέο, είναι αν πρέπει να πει όλη την αλήθεια στην καθηγήτρια ανθρώπινης συμπεριφοράς γυναίκα της ζωής, κινδυνεύοντας να την χάσει ή να αφήσει την κατάσταση ως έχει, ρισκάροντας όμως την ζωή της?

Αποσπώντας ολόκληρα τεύχη από το σενάριο του Ατσίδας, το Λαγωνικό και η Κουκλίτσα, πασπαλίζοντας τα με το διασκεδαστικά ανέμελο επαρχιακό ύφος των Ντιουκς του Χάζαρντ και περιβάλλοντας τα με την ιδιόμορφα ανατρεπτική συλλογιστική του Tarantino στο True Romance, ο έξυπνος Dax Shepard κάνει το κομμάτι του, παρουσιάζοντας στην δεύτερη σκηνοθετική του προσπάθεια, όλα εκείνα τα στοιχεία που κινηματογραφικά τον έχουν επηρεάσει. Αποτέλεσμα τούτου είναι ο 40χρονος πολυτάλαντος φέρελπις να προσφέρει ένα παλιάς κοπής και μόδας road movie, με πολύ κυνηγητό, υψηλές ταχύτητες και κωμικά στιγμιότυπα που συνήθως αγγίζουν την χοντράδα. Το δύσκολο για εκείνον κι εκεί που αποτυγχάνει δηλαδή, είναι όταν παλεύει να περιπλέξει τον πιπεράτο και ευθύβολο διάλογο με την δράση, η απειρία - ίσως και η δημιουργική άγνοια - δεν τον αφήνουν και το αστείο περιπετειάκι ενώ σφύζει από ιπποδύναμη εφτακοσίων και βάλε αλόγων, εντέλει μόλις μαρσάρει, το γκάζι του αποδεικνύεται τζούφιο.

Για πες: Ο ίδιος ο ντιρέκτορ είναι και ο κεντρικός σταρ του φιλμ - το κομμάτι που λέγαμε - που  μάλλον χρησιμοποίησε τις γνωριμίες του για να εντάξει στο καστ δημοφιλή αστέρια όπως ο Bradley Cooper και ο Tom Arnold, αλλά και η Kristen Bell, που δεν κάνει απολύτως τίποτα παραπάνω από το να παίζει την ίδια και την ίδια ξανθούλα ενζενί που μας έχει συνηθίσει. Α και μια παρατήρηση. Κάθε λίγο και λιγάκι πέφτουν στο τραπέζι ανεκδοτάκια και κουβεντούλες περί μαύρων, μεξικάνων, μειονοτήτων, ομοφυλόφυλων και διαφόρων ξεχωριστών και ιδιαίτερων, που δεν κατάλαβα την χρησιμότητα τους στην ίντριγκα, ούτε την λειτουργικότητα τους στο πλάσιμο του χιούμορ. Θα το ξεπεράσω το φάουλ ως δείγμα καλής (μου) θέλησης, αφού πλέον κανείς δεν πρέπει να γελά με τέτοιου χαμηλού επιπέδου κουταμαρίτσες...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουλίου 2013 από την Audiovisual