Οι Μεγάλοι 2
του Dennis Dugan. Με τους Adam Sandler, Kevin James, Chris Rock, Salma Hayek, David Spade, Maya Rudolph, Maria Bello
Please Stop!
του zerVo (@moviesltd) 
Φαντάζει απίθανο κι όμως το εξακρίβωσα κι εγώ ο ίδιος καταφεύγοντας στο λυσσάρι, πως πρόκειται για την πρώτη φορά, που ο φιλότιμος Adam Sandler πρωταγωνιστεί σε σίκουελ. Φαντάζομαι απορείς κι εσύ ο ίδιος, αναλογιζόμενος τις καμιά τριανταριά ίδιες ταινίες με τον γελαστό κωμικό που έχεις παρακολουθήσει, πως είναι κάτι τέτοιο δυνατόν? Κι όμως ο Happy Gilmore, πέρα από μια δυο στιγμές που δικαιολόγησε την αναγραφόμενη στην ταυτότητα του λέξη ηθοποιός - μία μετράω το αδικημένο Spanglish, άλλη μία το Punch Drunk Love - συνεχίζει πάνω στο ίδιο και το ίδιο μοτίβο να παίζει τον βασικό χαρακτήρα γκροτέσκων και παρείστικων κομεντί, που ναι μεν κόβουν εισιτήρια στις Πολιτείες, στην ουσία όμως διαγωνίζονται η μία την άλλη για το ποια θα είναι η χειρότερη. Ελπίζω - αν και κάθε φορά το ίδιο λέω - για τον συμπαθή Μπρουκλυνέζο, το Grown Ups 2 να είναι ο πάτος. Και κάθε φορά έχει και παρακάτω...
Η απόφαση του να πάρει την πενταμελή φαμίλια του μακριά από την βουή του Χόλιγουντ, για να ζήσουν στην ηρεμία της εξοχής, ήδη εμφανίζει τα πρώτα θετικά της σημάδια για τον Λένι, που βρίσκει πλέον όλο τον χρόνο που χρειάζεται για να αφιερώσει στην παρέα των συνομήλικων κολλητών του, που συνθέτουν ο χοντράνθρωπος Έρικ, ο συνεσταλμένος Κέρτ και ο ρέμπελος Μάρκους. Την πρώτη ημέρα των σχολικών θερινών διακοπών, η ανέμελη τετράδα θα ακολουθήσει την συνηθισμένη της βόλτα στην πόλη, δίχως να είναι έτοιμη όμως για τις εκπλήξεις που πρόκειται να βρει στο διάβα της.
Τι εκπλήξεις δηλαδή, κουταμάρες για να περνά η ώρα, μια χάρμα οφθαλμών καθηγήτρια / γυμνάστρια των νεαρών κοριτσιών της κωμόπολης που ετοιμάζονται για τον ετήσιο χορό, ένα από το πουθενά δημιουργημένο Carwash με απρόβλεπτη εξέλιξη, α και η δημιουργία μιας περίεργης κόντρας με συμμορία αγριεμένων πιτσιρικάδων, που περισσότερο κάνουν την πλάκα τους, με τους σιτεμένους χαβαλέδες. Κάπου ανάμεσα στα παζλάκια, που κομματάκι κομματάκι φτάνουν το μήκος της ταινίας κάπου λιγότερο από το δίωρο, κάνουν την εμφάνιση τους και τα σοβαρά ζητήματα που πρέπει να επιλύσουν οι κομπανιέροι, σαν την απαίτηση της γυναικός του ενός για ένα ακόμη παιδάκι, την περιέργεια της μαμάς του άλλου, που του αποσπά περισσότερη προσοχή από όση πρέπει, τον άξαφνα εμφανιζόμενο φασαριόζο γιο του στην κοσμάρα του τρίτου, που δεν ξέρει τι να τον κάνει, την διαρκή γκρίνια της κυράς του τελευταίου, που δεν μπορεί να βρει τον τρόπο να αντισταθεί στην αυταρχικότητα της.
Με πόση σοβαρότητα τα ελέγχει όλα αυτά το σενάριο, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ελάφια που κάνουν την ανάγκη τους μέσα στα σπίτια - και πάνω στην κεφάλα του νοικοκύρη! - τύποι που ξαλαφρώνουν μέσα στο τοπικό γιγα-μάρκετ, πρώην θρυλικοί μπασκετμπολίστες που γεμίζουν μια ολάκερη πισίνα με το κάτουρο τους. Θα μου πεις από την άλλη, πως όλα αυτά ακριβώς περίμενες από το δεύτερο μέρος των Μεγάλων, λες και στα τρία χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη τους εκδρομή στην εξοχή, το μυαλό τους θα έπηζε και λιγουλάκι. Μπα...
Για πες: Για να πω την αλήθεια, μέσα σε όλο αυτό το βλακώδες κλίμα, ένιωσα την απουσία εκείνου του φατσάκια του Rob Schneider, που αν μη τι άλλο είναι τόσο ηλίθιας κοψιάς που σε κάνει για λίγο να χαμογελάς. Ο ένας της αρχικής πεντάδας όμως την έκανε, αφήνοντας τους άλλους τέσσερις να μας βασανίζουν με τις αναμενόμενες χοντράδες τους. Από την άλλη θα ήθελα να ήξερα, πόσο βλαμμένος πρέπει να είναι εκείνος, που έχει για γυναικάκι, την Salma, ελκυστικότατη και προκλητική ακόμη και στα 47 της και αντί να περνά όλο το εικοσιτετράωρο στην αγκαλιά της, επιδίδεται σε τέτοιας μέγιστης ανοησίας μπούρδες? Λες να μάθω την απάντηση στο Part 3? Ωχ!
Τι εκπλήξεις δηλαδή, κουταμάρες για να περνά η ώρα, μια χάρμα οφθαλμών καθηγήτρια / γυμνάστρια των νεαρών κοριτσιών της κωμόπολης που ετοιμάζονται για τον ετήσιο χορό, ένα από το πουθενά δημιουργημένο Carwash με απρόβλεπτη εξέλιξη, α και η δημιουργία μιας περίεργης κόντρας με συμμορία αγριεμένων πιτσιρικάδων, που περισσότερο κάνουν την πλάκα τους, με τους σιτεμένους χαβαλέδες. Κάπου ανάμεσα στα παζλάκια, που κομματάκι κομματάκι φτάνουν το μήκος της ταινίας κάπου λιγότερο από το δίωρο, κάνουν την εμφάνιση τους και τα σοβαρά ζητήματα που πρέπει να επιλύσουν οι κομπανιέροι, σαν την απαίτηση της γυναικός του ενός για ένα ακόμη παιδάκι, την περιέργεια της μαμάς του άλλου, που του αποσπά περισσότερη προσοχή από όση πρέπει, τον άξαφνα εμφανιζόμενο φασαριόζο γιο του στην κοσμάρα του τρίτου, που δεν ξέρει τι να τον κάνει, την διαρκή γκρίνια της κυράς του τελευταίου, που δεν μπορεί να βρει τον τρόπο να αντισταθεί στην αυταρχικότητα της.
Με πόση σοβαρότητα τα ελέγχει όλα αυτά το σενάριο, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ελάφια που κάνουν την ανάγκη τους μέσα στα σπίτια - και πάνω στην κεφάλα του νοικοκύρη! - τύποι που ξαλαφρώνουν μέσα στο τοπικό γιγα-μάρκετ, πρώην θρυλικοί μπασκετμπολίστες που γεμίζουν μια ολάκερη πισίνα με το κάτουρο τους. Θα μου πεις από την άλλη, πως όλα αυτά ακριβώς περίμενες από το δεύτερο μέρος των Μεγάλων, λες και στα τρία χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη τους εκδρομή στην εξοχή, το μυαλό τους θα έπηζε και λιγουλάκι. Μπα...
Για πες: Για να πω την αλήθεια, μέσα σε όλο αυτό το βλακώδες κλίμα, ένιωσα την απουσία εκείνου του φατσάκια του Rob Schneider, που αν μη τι άλλο είναι τόσο ηλίθιας κοψιάς που σε κάνει για λίγο να χαμογελάς. Ο ένας της αρχικής πεντάδας όμως την έκανε, αφήνοντας τους άλλους τέσσερις να μας βασανίζουν με τις αναμενόμενες χοντράδες τους. Από την άλλη θα ήθελα να ήξερα, πόσο βλαμμένος πρέπει να είναι εκείνος, που έχει για γυναικάκι, την Salma, ελκυστικότατη και προκλητική ακόμη και στα 47 της και αντί να περνά όλο το εικοσιτετράωρο στην αγκαλιά της, επιδίδεται σε τέτοιας μέγιστης ανοησίας μπούρδες? Λες να μάθω την απάντηση στο Part 3? Ωχ!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιουλίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική