The Purge
του James DeMonaco. Με τους Ethan Hawke, Lena Headey, Max Burkholder, Adelaide Kane, Edwin Hodge
Παρανοϊκός ο νόμος, ενδιαφέρουσα η εφαρμογή του
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στο πρώτο (σπουδαίο) επίτευγμα του The Purge, έστω κι αν δεν είναι εύκολα προσπεράσιμο το γεγονός πως μια ταινία με κόστος μόλις 3 εκατομμύρια κατά την διάρκεια του εμπορικότερου καλοκαιριού της πρόσφατης ιστορίας των αμερικάνικων box office, έβαλε πλάτη στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας της, παραγωγές, σαράντα και πενήντα φορές ακριβότερες και βεβαίως πολύ πιο προμοταρισμένες. Δεν μπορώ με τίποτα όμως να αγνοήσω, πως το κατόρθωμα του Εξαγνισμού πραγματοποιήθηκε με τρόπο προβοκατόρικο, καταλύοντας ουσιαστικά στην αφήγηση του το κράτος και τους θεσμούς της σημερινής δημοκρατίας των Ηνωμένων Πολιτειών, κάνοντας λόγω για "Νέους Πατέρες" και "Σωτήρες του Έθνους" που πήραν (με ανατροπή?) την θέση των τωρινών, οι οποίοι ουσιαστικά απέτυχαν στο (δύσκολο) έργο που ανέλαβαν. Και πραγματικά, ακόμη κι αν το genre που ανήκει το φιλμ, εξ ορισμού είναι πιασάρικο, δεν είναι και τόσο εύκολο να προσβάλλεις πρόσωπα ταμπού για τον νεο-Γιάνκη και να πιάνεις ένα τριαντάρι μιλιούνια στο πρώτο σου Σ/Κ. Εκτός κι αν το ζήτημα που θίγει το θρίλερ, είναι τόσο ζωντανό και άλυτο, που ακραίες προτάσεις σαν και δαύτη, μπορούν να περαστούν και ως πιθανές να πραγματοποιηθούν...
Αμερική, 2022. Χάρη στις ενέργειες των καινούργιων ηγετών που επανίδρυσαν το κράτος, η χώρα βρίσκεται σε πρωτοφανή άνθιση, με κοινωνικές πληγές, όπως η φτώχεια, η ανεργία και η εγκληματικότητα, να έχουν πέσει σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα. Προκειμένου οι βίαιες και εγκληματικές τάσεις των πολιτών να ξεσπούν, δίχως να φτάνουν σε ανεξέλεγκτες κορυφώσεις, για ένα μόλις δωδεκάωρο κατά την διάρκεια του χρόνου, την ημέρα της Εξιλέωσης, μπορούν όλοι να διαπράττουν οποιοδήποτε αδίκημα, ακόμη και της αποτρόπαιας ανθρωποκτονίας, δίχως να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες του νόμου. Λίγες ώρες πριν το ετήσιο ξέσπασμα της βίας, η εύπορη φαμίλια των Σαντίνς, που έχει κτίσει μια ολόκληρη περιουσία πουλώντας πανάκριβα συστήματα ασφαλείας στους πλουσίους, για να αντιμετωπίσουν την ιδιαίτερη περίσταση, κρυμμένη στο υπερσύγχρονο οχυρό της, είναι πανέτοιμη να ξεπεράσει τους κινδύνους ενός ακόμη Purge.
Φευ! Τι μεταλλικά πορτοπαράθυρα, τι θωρακισμένοι τοίχοι, τι ηλεκτρονικές οθόνες που συνδέονται με κάμερες και αποκαλύπτουν τους επίδοξους εισβολείς, κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες θα φέρουν από την μια στιγμή στην άλλη τον (ελαφρώς αλαζόνα) Τζέιμς και την οικογένεια του, σε θέση άμυνας, να παλεύουν για την ίδια τους την ζωή. Δίχως κανένας Νόμος να τους καλύπτει και δίχως κανένα Χέρι του να τους προστατεύει. Συνεπώς δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κοινωνικής πρόκλησης του σπινθήρα που βάζει φωτιά στην ανατριχιαστική ίντριγκα. Για λίγες ώρες, στον καλοσχηματισμένο παράδεισο που τους έχουν τοποθετήσει, άπαντες είναι εύθραυστοι στον κανόνα του αιματηρού παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα και που κι οι ίδιοι, όμως, έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν.
Αμιγώς κινηματογραφικά αν το δω, το The Purge είναι φίσκα στις σεναριακές τρύπες που δεν μπαλώνονται οποιουδήποτε μεγέθους καλή θέληση κι αν έχει ο θεατής, αλλά και τίγκα στα φοβιστικά κλισέ, που δεν πρόκειται ποτέ να τρομάξουν το έμπειρο στο horror μάτι. Είναι λάθος όμως να πιστέψω πως ο ντιρέκτορας με το κοσμοπολίτικο ονοματεπώνυμο James DeMonaco, έστησε αυτό το συμπυκνωμένης αφήγησης θρίλερ, για να κάνει ρελάνς στα Saw και στα Paranormal Activity που κυκλοφορούν κατά κόρο. Ούτε (τόσο) αιματηρά στιγμιότυπα υπάρχουν, ούτε ίχνος μεταφυσικότητας. Υπάρχει όμως έντονη στην ατμόσφαιρα μια έκδηλη απορία για το ποια μπορεί να είναι η έκβαση μιας βραδιάς, που απορρέει μέσα από ένα παρανοϊκό νόμο, που εξίσου απρόσμενα και παράλογα, τον σέβονται και τον εκτιμούν όλοι, εφόσον διατηρεί τα δολοφονικά ένστικτα (όλον τον υπόλοιπο χρόνο) σε υπερβολικά χαμηλές στάθμες.
Για πες: Ο Ethan Hawke, με σιδερωμένα χαρακτηριστικά, σαν μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το Gattaca - και αντίθετα σαν να έχει προηγηθεί καναδυό δεκαετιών από το ιδίας χρονικής κυκλοφορίας Before Midnight - κρύβει γυναικάκι, την απίστευτων χειλικών εκφράσεων Lena Headey και παιδιά στο ειδικά διαμορφωμένο Panic Room, μπας και αποφύγει την Clockwork Orange οργή των εκνευριστικά χαμογελαστών, βγαλμένων από το Funny Games κολεγιόπαιδων, που έχουν βάλει αμέτι μοχαμέτι να τσακώσουν το Hard Target θήραμα τους. Ως αποτέλεσμα το The Purge, πιότερο γέρνει προς την μεριά του Straw Dogs, παρά σε εκείνη του ανεκδιήγητου Tresspass, με την έννοια πως κατορθώνει να σηκώσει απεριόριστο κουρνιαχτό με τις εξτρεμιστικές ιδέες του. Αυτός όμως δεν είναι και ο πρωτεύων στόχος ενός φιλμικού πονήματος?
Φευ! Τι μεταλλικά πορτοπαράθυρα, τι θωρακισμένοι τοίχοι, τι ηλεκτρονικές οθόνες που συνδέονται με κάμερες και αποκαλύπτουν τους επίδοξους εισβολείς, κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες θα φέρουν από την μια στιγμή στην άλλη τον (ελαφρώς αλαζόνα) Τζέιμς και την οικογένεια του, σε θέση άμυνας, να παλεύουν για την ίδια τους την ζωή. Δίχως κανένας Νόμος να τους καλύπτει και δίχως κανένα Χέρι του να τους προστατεύει. Συνεπώς δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κοινωνικής πρόκλησης του σπινθήρα που βάζει φωτιά στην ανατριχιαστική ίντριγκα. Για λίγες ώρες, στον καλοσχηματισμένο παράδεισο που τους έχουν τοποθετήσει, άπαντες είναι εύθραυστοι στον κανόνα του αιματηρού παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα και που κι οι ίδιοι, όμως, έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν.
Αμιγώς κινηματογραφικά αν το δω, το The Purge είναι φίσκα στις σεναριακές τρύπες που δεν μπαλώνονται οποιουδήποτε μεγέθους καλή θέληση κι αν έχει ο θεατής, αλλά και τίγκα στα φοβιστικά κλισέ, που δεν πρόκειται ποτέ να τρομάξουν το έμπειρο στο horror μάτι. Είναι λάθος όμως να πιστέψω πως ο ντιρέκτορας με το κοσμοπολίτικο ονοματεπώνυμο James DeMonaco, έστησε αυτό το συμπυκνωμένης αφήγησης θρίλερ, για να κάνει ρελάνς στα Saw και στα Paranormal Activity που κυκλοφορούν κατά κόρο. Ούτε (τόσο) αιματηρά στιγμιότυπα υπάρχουν, ούτε ίχνος μεταφυσικότητας. Υπάρχει όμως έντονη στην ατμόσφαιρα μια έκδηλη απορία για το ποια μπορεί να είναι η έκβαση μιας βραδιάς, που απορρέει μέσα από ένα παρανοϊκό νόμο, που εξίσου απρόσμενα και παράλογα, τον σέβονται και τον εκτιμούν όλοι, εφόσον διατηρεί τα δολοφονικά ένστικτα (όλον τον υπόλοιπο χρόνο) σε υπερβολικά χαμηλές στάθμες.
Για πες: Ο Ethan Hawke, με σιδερωμένα χαρακτηριστικά, σαν μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το Gattaca - και αντίθετα σαν να έχει προηγηθεί καναδυό δεκαετιών από το ιδίας χρονικής κυκλοφορίας Before Midnight - κρύβει γυναικάκι, την απίστευτων χειλικών εκφράσεων Lena Headey και παιδιά στο ειδικά διαμορφωμένο Panic Room, μπας και αποφύγει την Clockwork Orange οργή των εκνευριστικά χαμογελαστών, βγαλμένων από το Funny Games κολεγιόπαιδων, που έχουν βάλει αμέτι μοχαμέτι να τσακώσουν το Hard Target θήραμα τους. Ως αποτέλεσμα το The Purge, πιότερο γέρνει προς την μεριά του Straw Dogs, παρά σε εκείνη του ανεκδιήγητου Tresspass, με την έννοια πως κατορθώνει να σηκώσει απεριόριστο κουρνιαχτό με τις εξτρεμιστικές ιδέες του. Αυτός όμως δεν είναι και ο πρωτεύων στόχος ενός φιλμικού πονήματος?
Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική