Μπαμπούλες Πανεπιστημίου
του Dan Scanlon. Με τις φωνές των Billy Crystal, Noah Johnston, John Goodman, Steve Buscemi, Joel Murray, Sean Hayes, Dave Foley, Peter Sohn, Charlie Day, Frank Oz, Helen Mirren, Alfred Molina, Nathan Fillion, Aubrey Plaza, Tyler Labine, John Krasinski, Bonnie Hunt
Που είναι ο Billy Crystal ρε σεις?
του zerVo (@moviesltd) 
Βρισκόμαστε στο πρώτο μετά του μιλένιουμ έτος και το νηπιακής ηλικίας, μόλις πεντάχρονο animation στούντιο της Pixar επιχειρεί με το καινούργιο δημιουργικό του βήμα, να εκπλήξει ξανά το κοινό, που ολοένα και δημιουργεί γύρω του έναν αυξανόμενο φανατικό πυρήνα. Έχει βλέπεις προηγηθεί η αρχική εκτόξευση με τα δύο Toy Story (και το κατοπινό Bug's Life) που ουσιαστικά αποτέλεσαν την επαναστατική απαρχή της νέας γενιάς του κινουμένου σχεδίου, πέρα από το όμορφο, πλην μονότονο ύφος της κλασσικής Disney. Κάτι η πρωτότυπη (ξανά) ιδέα με τους άσχημους, αλλά και έντονα χρωματιστούς, ώστε να έλκουν την συμπάθεια, Μπαμπούλες, κάτι η παντελώς αταίριαστη χημεία των δύο βασικών ηρώων της ιστορίας, κάτι το έντονο συναίσθημα που προκάλεσε η αλληγορία της "πόρτας" στην ματιά των (νεότερων και παλαιότερων) θεατών, ώθησαν τους Monsters Inc στο να αναδειχτούν η πιο μεγάλη εμπορική επιτυχία του στούντιο μέχρι ώρας (και μέχρι την εποόμενη ταινία του). Στην έκτοτε δωδεκαετία πολλά άλλαξαν, η Pixar πλέον είναι η κραταιά δύναμη στον χώρο και οτιδήποτε και αν προτείνει, δεδομένα θεωρείται ως ένα ακόμη βήμα προς την αρτιότητα. Το έντονο feeling εκείνο των πρώτων ημερών της δράσης της, παραμένει αξεπέραστο όμως.
Είναι κοντός, καταπράσινος, με πανάσχημα πόδια, ασύμμετρα μακρυά χέρια χαμόγελο με σιδεράκια που σκοτώνει, έχει μόνο ένα μάτι και ο σκοπός της ζωής του είναι ως επαγγελματίας της Μπαμπούλας ΑΕ, να πρωταγωνιστήσει στα όνειρα όσων κοιμούνται βαθιά, τρομάζοντας την φαινομενική τους γαλήνη. Το όνομα του είναι Μάικ Βαζόφσκι και για να επιτύχει στο πλάνο του θα πρέπει προηγουμένως να φοιτήσει στο έγκυρο, όσο και αυστηρών μεθόδων, Πανεπιστήμιο Φοβιστών, εκεί που πιστεύει πως χάρη στην επιμέλεια στην μελέτη του, θα ξεπεράσει με ευκολία τις δύσκολες εξετάσεις. Από καθαρή του ατυχία, το όχι και τόσο συμπαθές στον περίγυρο του τερατάκι, θα πέσει στην αντίληψη της κοσμήτορος Ντιν Καρασκιάχτρα, που θα το πάρει με πολύ κακό μάτι και θα τον αποβάλει από την σχολή, για ανάρμοστη συμπεριφορά.
Ένας και μόνο είναι ο τρόπος πλέον ο φουκαράς ο Μάικ να κερδίσει την χαμένη του θέση στα έδρανα του ιδρύματος. Να κερδίσει με την αδελφότητα του, τους ΟΚ (Όρμα Κάππα) μια ομάδα ανίκανων να προκαλέσουν τον παραμικρό τρόμο συμμαθητών του, του ετήσιους φοβιστικούς αγώνες, εκεί που ως πρώτο φαβορί παίζουν οι καλά οργανωμένοι και πανίσχυροι ΡΩΡ (Ρόγχος Ωμέγα). Είναι η στιγμή που στο τιμ των...φοβιτσιάρηδων θα εισέλθει ο Τζέιμς Σάλιβαν, ένας θηριώδης μπαμπούλας από καλό τζάκι, που πιστεύει πως μόνο με το όνομα του και δίχως θυσίες, θα αποσπάσει το πτυχίο του. Με διαλυμένο εγωισμό και γκρεμισμένη αυτοπεποίθηση, ο Σάλι θα αναγκαστεί να ενώσει τις δυνάμεις του με τους νερντς και ειδικά με τον παντελώς αντιπαθή του Μάικ, μην τυχόν και τα απόλυτα αουτσάιντερς καταφέρουν το ακατόρθωτο.
Φυσικά όπως είναι αντιληπτό, ο χρόνος γυρίζει προς τα πίσω, για να μας δείξει το πως οι πεπειραμένοι και αναγνωρισμένοι Scarers του Inc έκαναν τα πρώτα τους βήματα, στους διαδρόμους της σχολής, που δεν διαφέρει σε λειτουργία, από καμία άλλη του Δυτικού Ακαδημαϊκού χώρου. Το Δόγμα πως μπορεί ο κάθε σπουδαστής να μην υπακούσει στους κανόνες του σχολείου, αρκεί να μην γίνει αντιληπτός από την Πρυτανεία, ορίζει την θεματική βάση του στόρι, που δεν διεκδικεί θέση ανάμεσα στις πλέον εμπνευσμένες στιγμές της Pixar, που από μόνη της έχει θέσει τον πήχη σε θεόρατα ύψη. Ο Don Scanlon, που πέτυχε μέσα από τα ανθρώπινης ψυχής και υπόστασης Αυτοκινητάκια του να συγκινήσει, εδώ παρότι το ηλεκτρονικό του πινέλο αριστεύει, δεν βγάζει ούτε γι αστείο το ίδιο συναίσθημα, εμμένοντας απλώς στο να τονίσει τις βασικές αρχές για κάθε νέο, εκείνες της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και του ομαδικού πνεύματος. Ούτε όμως και οι χιουμοριστικές στιγμές του ορίτζιναλ επαναλαμβάνονται, περιοριζόμενες απλά και μόνο στην ανικανότητα του στρογγυλού ζουμπαδιάρη να βγάλει έστω και την παραμικρή κραυγή αγωνίας, από όποιον επισκέπτεται στον ύπνο του.
Για πες: Δεν ήθελα βλέπεις να το πιστέψω κι όμως έγινε πραγματικότητα η εφεύρεση της τωρινής διανομής, που λειτουργώντας με δική της δεοντολογία και όχι όπως η Prooptiki το 2001, δεν προβάλει το φιλμ με το πρωτότυπο του σάουντρακ και τις φωνές των αγγλόφωνων αστέρων - ειδικά του Billy Crystal, που στο πρώτο μέρος, του ανήκε κάτι παραπάνω από την μισή επιτυχία. Λες και οι θεατές του Monsters University δεν ξεπερνούν σε ηλικία τον αριθμό 8, λες και δεν υπάρχει το δικαίωμα στο εγχώριο κοινό να δει το έργο, όπως ακριβώς έχει γυριστεί. Λυπάμαι. Τους Inc κινηματογραφικά - αν και όχι τόσο τεχνικά καταρτισμένους και 3D - είχα τιμήσει με πολλαπλές επισκέψεις στις αίθουσες. Τώρα, με την αποκλειστική μεταγλώττιση, μου αρκεί η μία. Απλώς θα περιμένω να κυκλοφορήσουν στο Μπλουρέυ...
Ένας και μόνο είναι ο τρόπος πλέον ο φουκαράς ο Μάικ να κερδίσει την χαμένη του θέση στα έδρανα του ιδρύματος. Να κερδίσει με την αδελφότητα του, τους ΟΚ (Όρμα Κάππα) μια ομάδα ανίκανων να προκαλέσουν τον παραμικρό τρόμο συμμαθητών του, του ετήσιους φοβιστικούς αγώνες, εκεί που ως πρώτο φαβορί παίζουν οι καλά οργανωμένοι και πανίσχυροι ΡΩΡ (Ρόγχος Ωμέγα). Είναι η στιγμή που στο τιμ των...φοβιτσιάρηδων θα εισέλθει ο Τζέιμς Σάλιβαν, ένας θηριώδης μπαμπούλας από καλό τζάκι, που πιστεύει πως μόνο με το όνομα του και δίχως θυσίες, θα αποσπάσει το πτυχίο του. Με διαλυμένο εγωισμό και γκρεμισμένη αυτοπεποίθηση, ο Σάλι θα αναγκαστεί να ενώσει τις δυνάμεις του με τους νερντς και ειδικά με τον παντελώς αντιπαθή του Μάικ, μην τυχόν και τα απόλυτα αουτσάιντερς καταφέρουν το ακατόρθωτο.
Φυσικά όπως είναι αντιληπτό, ο χρόνος γυρίζει προς τα πίσω, για να μας δείξει το πως οι πεπειραμένοι και αναγνωρισμένοι Scarers του Inc έκαναν τα πρώτα τους βήματα, στους διαδρόμους της σχολής, που δεν διαφέρει σε λειτουργία, από καμία άλλη του Δυτικού Ακαδημαϊκού χώρου. Το Δόγμα πως μπορεί ο κάθε σπουδαστής να μην υπακούσει στους κανόνες του σχολείου, αρκεί να μην γίνει αντιληπτός από την Πρυτανεία, ορίζει την θεματική βάση του στόρι, που δεν διεκδικεί θέση ανάμεσα στις πλέον εμπνευσμένες στιγμές της Pixar, που από μόνη της έχει θέσει τον πήχη σε θεόρατα ύψη. Ο Don Scanlon, που πέτυχε μέσα από τα ανθρώπινης ψυχής και υπόστασης Αυτοκινητάκια του να συγκινήσει, εδώ παρότι το ηλεκτρονικό του πινέλο αριστεύει, δεν βγάζει ούτε γι αστείο το ίδιο συναίσθημα, εμμένοντας απλώς στο να τονίσει τις βασικές αρχές για κάθε νέο, εκείνες της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και του ομαδικού πνεύματος. Ούτε όμως και οι χιουμοριστικές στιγμές του ορίτζιναλ επαναλαμβάνονται, περιοριζόμενες απλά και μόνο στην ανικανότητα του στρογγυλού ζουμπαδιάρη να βγάλει έστω και την παραμικρή κραυγή αγωνίας, από όποιον επισκέπτεται στον ύπνο του.
Για πες: Δεν ήθελα βλέπεις να το πιστέψω κι όμως έγινε πραγματικότητα η εφεύρεση της τωρινής διανομής, που λειτουργώντας με δική της δεοντολογία και όχι όπως η Prooptiki το 2001, δεν προβάλει το φιλμ με το πρωτότυπο του σάουντρακ και τις φωνές των αγγλόφωνων αστέρων - ειδικά του Billy Crystal, που στο πρώτο μέρος, του ανήκε κάτι παραπάνω από την μισή επιτυχία. Λες και οι θεατές του Monsters University δεν ξεπερνούν σε ηλικία τον αριθμό 8, λες και δεν υπάρχει το δικαίωμα στο εγχώριο κοινό να δει το έργο, όπως ακριβώς έχει γυριστεί. Λυπάμαι. Τους Inc κινηματογραφικά - αν και όχι τόσο τεχνικά καταρτισμένους και 3D - είχα τιμήσει με πολλαπλές επισκέψεις στις αίθουσες. Τώρα, με την αποκλειστική μεταγλώττιση, μου αρκεί η μία. Απλώς θα περιμένω να κυκλοφορήσουν στο Μπλουρέυ...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Ιουνίου 2013 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική